(verslag: Cees Strooper)
ADG stond voor aanvang van de laatste ronde van de UPDB-competitie voor de zware taak om Angstgegner Ons Genoegen met 7-1 te verslaan, om zo de provinciale titel te behalen. Teamleider Strooper had deze instructie duidelijk te verstaan gegeven aan zijn teamgenoten.
Ter plekke aangekomen begon het al gelijk goed want bij OG ontbraken de toppers Wouter Ludwig en Alfons Ottink. Dat scheelt natuurlijk een flinke slok op een borrel.
Als eerste kwam er tekening in de strijd in de partij van Harry de Waard en Auke Zijlstra. Harry kwam al prima uit de opening. En vlak daarna overzag Zijlstra een kleine, maar geniepige combinatie. Harry liet zich die buitenkans niet ontgaan. Hij haalde dam en ondanks tegenstribbelen kwam Zijlstra er niet meer aan te pas. Ondertussen liep het ook lekker in de partij van Cees Strooper tegen Cock van Wijk. Eerstgenoemde speelde de naar Molimard genoemde opening. De bedoeling daarvan is om de tegenstander een onevenwichtige schijvenverdeling ‘aan te smeren’. Dat lukte in deze partij heel goed. Van Wijk slaagde er niet goed in om tegenspel te vinden. Om toch enige beweging te krijgen in zijn massieve, overvolle linkervleugel besloot Van Wijk om het Kerkhofveld te bezetten. Onmiddellijk dook Strooper er op af om deze in de kettingstelling te nemen. Toen dat lukte was de partij in hogere zin klaar. Geholpen door twee combinatiedreigingen kon Strooper de belangrijkste centraliserende opbouwzetten van Van Wijk beletten. Daarop capituleerde Van Wijk. Zo stond het dus al 4-0 voor ADG!
Dan Gerrit de Bruijn. Tegenstander Toys Sheoratan verraste hem door in de opening eerst passief te spelen en direct daarna een heel actieve opstoot in het centrum te spelen. Zoals het ging kwam Gerrit met flink terreinnadeel uit de opening. Daarom zat er niets anders op dan voorwaartse ruilen te zoeken. Als Sheoratan in die fase zich ondernemender had opgesteld zou Gerrit problemen hebben gekregen. Sheoratan speelde het echter veel te tam. Langzaam maar zeker kwam Gerrit zo terug in de wedstrijd. In de tijdnoodfase had Gerrit eindelijk zijn felbegeerde terreinvoordeel. Na nog een passieve achterwaartse ruil door Sheoratan dwong Gerrit ineens schijfwinst af waarna de partij over was. 6-0 dus.
En dan hadden we Ben Provoost nog die tegen Arne van Mourik een voordelige positie had weten op te bouwen. Bij de analyse achteraf bleek dat er nog remise mogelijk was voor Van Mourik. Zoals het ging kwam er een eindspel op het bord waarin Ben er in slaagde tijdig een tweede dam te halen. Omdat er geen remisekansen meer waren gaf Van Mourik op.
Zo werd een fantastische 8-0 zege behaald en was de provinciale titel binnen.
In opperbeste stemming werd de thuisreis vanaf Denksportcentrum Den Hommel aanvaard. In de nieuwe schicht van Gerrit de Bruijn riep hij om de vijf minuten: “Dat ik die partij nog won!!!