Provoost bijna pootje gelicht
(verslag Harry de Waard)
Na 4 ronden in het persoonlijk kampioenschap van de UPDB gaan Harry de Waard en Ben Provoost aan de leiding. In hun onderlinge duel kwamen zij remise overeen maar o o o wat was de Zeistenaar dicht bij een partijzege.
In de eerste klasse gaat Arie Koster nog zonder puntverlies aan de leiding. Hij wordt met een punt achterstand op de voet gevolgd door Jeffrey Verwoerd. Beiden wonnen hun partij van resp. Fred Wortel en René Runhaar.
De clash van de avond was dus het treffen tussen de twee koplopers, Ben Provoost en Harry de Waard. “De Keller-opening spelen met wit, ik doe niets liever.” aldus Harry. Ook zijn tegenstander ging hier in mee en het werd met de zet spannender. Ben voelde zich op dat moment “kiplekker” staan en ging hij nadenken over een volgend stapje naar voren. Toch leek de omsingeling van de Zeistenaar wel degelijk speelbaar te zijn en moest zwart oppassen niet tegen een stootblok op te lopen. Op zijn 31e schotelde De Waard plots een formidabele lokzet voor waar Ben met beide ogen intuinde! Een zwak ogende zet naar de rand bleek juist de gifangel die Harry had ingebouwd. De dreun was met 32.36-31!! duidelijk voelbaar en werd Ben een volledige poets gebakken, gevolgd door eventueel een zeer verborgen combinatie! Daarna – ondanks schijfwinst – liep het toch remise. Achteraf werd aangetoond dat ik duidelijk de winst had gemist. Geen excuus, maar moeheid en alles te hebben gegeven speelden me op dat moment duidelijk parten. Uiteindelijk moest ik toch in remise berusten!
Andrew Tjon A Ong klom op naar een derde plek door een partijzege op Evert van de Pol. De Maarssenaar probeerde met een agressieve opening een flankaanval op te zetten. Zijn tegenstander deed goed mee, maar toen Evert met een 2×2 ruiltje afhaakte, kreeg hij last van een slechte binding van een randschijf en een centrumschijf. In een gecompliceerde stelling zag hij een venijnige wending over het hoofd, die hem op schijfverlies kwam te staan. Toen de ADG’er even later ook nog een tweede schijf zou moeten inleveren, staakte hij de ongelijke strijd.
Op de ranglijst is vervolgens een heel regiment 5-punters te zien. Wim Vlooswijk heeft de meeste weerstandspunten opgebouwd en is daarmee aanvoerder van het peloton. Hij deelde overigens de punten met Bert Habets. De IJsselsteinse dammer had vanaf het begin tempovoordeel. Wim probeerde het klassiek te maken, dat pas in een latere fase lukte. Met een 2 om 2 vlogen er weer een paar schijven van het bord maar bleef Bert het beste van het spel houden. De Hilversummer had nog net op tijd een paar ruiltjes naar voren over en in een 6 om 6 werd de vrede getekend.
“Soms is het lastig te bedenken wat je tegenstander precies van plan is te gaan doen en daarop een plan in te zetten.” Bij Ton van de Ploeg begon dit op de 36e zet. Zijn verdediging zag er zeer solide uit en hij kon de vleugel van Gerard Benning onder druk gaan zetten. De Linschoter dammer had in het middenspel kunnen vereenvoudigen maar liet dit achterwege. Maar een simpel damzetje werd over het hoofd gezien waardoor Ton de touwtjes daarna in handen nam en zijn tegenstander een tiental zetten later het nakijken gaf.
Door wat afwachtend spel van Ruud Klaarenbeek in de opening kreeg Cock van Wijk al snel een gezonde flankaanval in handen. De Vleutenaar stond zo goed dat hij op zoek ging naar een combinatieve winst, maar een uitval werkte contraproductief. Ruud ruilde de indringer achterwaarts af waardoor de geplande damzet tot het verleden behoorde. Sterker nog, Ruud had ineens veel dreigingen. De OG’er kon naar remise afwikkelen, maar een laatste winstpoging met een tijdelijk offer werd snel weerlegd met een winnende doorbraak naar dam. Klaarenbeek kreeg door deze partijzege een blauwe notering.
Ook Jelmer Martens haalde de volle buit binnen ten koste van Jan Ongolesono. In een principiële aanval versus omsingeling had de Maarssenaar veel tempovoorsprong. Jelmer wachtte vooral de beslissingen van de aanvaller af en hoopte te kunnen profiteren van de afwezigheid van de witte basisschijven 47 en vooral 49. Dat lukte toen Jan net iets te lang wachtte met de verdediging van de centrumvoorpost. De Gooilanddammer forceerde schijfwinst en toen enkele zetten later zelfs een 2e schijf werd binnengehaald, gooide zijn tegenstander de handdoek in de ring.
Jan van de Veen had zich voorbereid op Bryan Brank. Tot ieders verbazing werd een simpele schijfwinst op de 14e zet voor de Nijkerker over het hoofd gezien. De klok had dus al veel eerder stilgezet kunnen worden.
Daarna ging Jan tot de aanval over die niet goed werd tegengespeeld. Hij bleef de druk opvoeren, ook na een grote afruil waarbij hij de controle en veel tempi voor bleef. In een 10 om 10 plaatste Jan een offer dat de ADG’er verkeerd beantwoordde. Uiteindelijk werd Bryan slachtoffer van een combinatie.
Kennedy Krishnadath en Arne van Mourik vochten een mooi strategisch duel uit, waarin beiden van geen afbraak wilden weten. Arne probeerde de lange vleugel van Kennedy vol te houden maar dat leverde uiteindelijk alleen een visueel voordeeltje op. Nadat het echt spannend werd en de bedenktijd slonk tot minuten, koos de Utrechter precies op het verkeerde moment en met de verkeerde schijf voor een opstoot naar het kerkhof. Hij wilde deze schijf meteen rugdekking geven maar zag daarbij een ruil plus niet te pareren dreiging over het hoofd. Over en uit!
Bij de eerste zettenreeks van zijn opponent (Lucien Farzan met zwart) moest Frits Stüger (onwillekeurig) denken aan een artikel van Wim van Santbrink “De dop en de fles”. Er zitten wat parallellen in wat er in dat artikel staat en het vertoonde damspel. Lucien maakte zich schuldig aan de “dop”; d.w.z. een typische Deslauriers opening. Enfin. De ADG’er produceerde in het klassiek goede opbouwzetten met hier en daar een speldenprikje (soms speldenprik). Maar de Maarssenaar had het allemaal op tijd gezien. Hij onderschatte echter de kracht van randspelblokken (rechtervleugel) met de een als opgeslotene (Lucien) en Frits in de rol van opsluiter met een voordelige E.V. (economisch vasthouden). De Amersfoorter manoeuvreerde hem in dit speltype (de beruchte pdf.-formatie) waarin hij zich alleen met medewerking van Frits straffeloos kon bevrijden.
Lucien was gedwongen zetten op zijn rechtervleugel te produceren. Door zijn onhandige formaties en achtergebleven schijven zou hij op termijn kansloos vastlopen. Maar het was simpel raak met een babyzetje. Frits trots na afloop: “Het was de hoogste tijd om de magische (rating)duizend opnieuw op het scorebord te doen prijken.”
Eerste / tweede klasse
Toch weer 7 partijen die in een beslissing eindigden. Zo schudde Arie Koster concurrent voor de toppositie Fred Wortel van zich af. Toch was Fred voor zijn gevoel aardig uit de opening gekomen. Het plan om de Utrechtse rechtervleugel onder vuur te nemen gaf hij echter geen goed vervolg. De voorposten werden afgeruild en er ontstond een leuk eindspel. Hierin beoordeelde de LDV’er de doorbraak van Arie op zijn rechtervleugel niet op waarde en verzandde hij in een onoverzichtelijk eindspel. Met nog een paar minder goede keuzes in tijdnood eindigde hij tot zijn eigen verbazing in een mooi motiefje met winst voor de Utrechter.
Jeffrey Verwoerd deed goede zaken door René Runhaar te verslaan. Een achterloop van de Bussumer in een leuke flankspelpartij werd hem fataal. Door dit resultaat klom Jeffrey op naar een 2e plek!
Ook Ebbo de Jong nestelde zich met 6 pnt. in de subtop. De oud KNDB-voorzitter versloeg Roy Verveer die steeds meer terreinnadeel opliep. Na een onnauwkeurigheid op de 40 ste zet leidde dit tot schijf- en later partijverlies. Toch mag niet onvermeld blijven dat Roy even daarvoor winnend koon toeslaan met het aloude Zetje van Weiss!
Vervolgens zitten maar liefst 9 spelers met een achterstand van 1 puntje Ebbo op de hielen. Het meest productieve in dit rijtje van de 5-punters waren Jude Kasangaki, Mahesh Shankar, Hensley Nepomuceno, Cor Vonk en Robert de Wolf die de volle buit binnenhaalden.
Cor Vonk schreef 2 punten op zijn conto bij door een simpel damzetje tegen Chris Schippers, terwijl Ruud de Koning positioneel tegen de klippen opliep bij Hensley Nepomuceno. Hetzelfde gebeurde eigenlijk bij Kumar Bihari die eveneens op de positionele slachtbank werd gelegd door Mahesh Shankar.
Maar ook Robert De Wolf zal in zijn nopjes zijn geweest met de partijzege op Leo van Raaij. Op klaarlichte dag liet de Woudenberger een doorbraakcombinatie openstaan. Robert liet zich dit buitenkansje niet ontlopen en was er als de kippen bij om de 2 punten binnen te halen!
Alle overige duels eindigden in een puntendeling. Dirk Bijkerk deed zichzelf te kort door de remise met Wim de Jong. Lange tijd kon hij de halve hekstelling handhaven, maar in het 6×6 eindspel kwam Wim door tempowinst uiteindelijk gunstiger te staan, totdat hij in een 3-om-3 doorbraakzetje liep. De winst voor Dirk zou slechts 2 zetten later volgen, maar omdat hij niet direct dam haalde werd het 2-om-2 eindspel toch nog remise.
Hans Vermeij had een makkie aan een niet fitte Hans Loots dat in de partij goed tot uiting kwam. De Woerdenaar liep de hele partij achter de feiten aan en het leek dat andere Hans regelrecht op de overwinning zou afstevenen. Maar met de winsthaven in zicht maakte hij een blunder die hem ongetwijfeld een slechte nachtrust zal hebben bezorgd. Loots nam dit onverwachte cadeautje meteen in ontvangst en keerde met dit onverdiende punt richting Woerden.
Ben van der Linden en Eric Dubelaar deelden ook de punten. Na een gelijkwaardige eerste helft kreeg Dubelaar doorbraakkansen. Onbegrijpelijk waarom Eric op zijn 61e de dam ineens loszette. Met een zet als 61. …19-23 was het kat in het bakkie geweest. Ben had op dat moment alleen al zijn schijven kunnen geven.
Voor uitslagen en standen: zie toernooibase
De loting voor de vijfde ronde vindt plaats nadat alle partijen van de vierde ronde gespeeld zijn.