Woensdagavond 8 mei was niet alleen bij het voetbal een krankzinnige avond, ook bij het dammen gebeurde er in de 9e ronde van het pk van alles en nog wat. Onverwacht zal Cock van Wijk aan de bak zal moeten in een barrage met Arne van Mourik om alsnog als kampioen van de provincie Utrecht gekroond te kunnen worden. Waar spits Moura Ajax ver in blessuretijd in rouw dompelde, blunderde Evert van de Pol in extremis tegen Arne van Mourik. In de eerste klasse won Jan Ongelosono en in de tweede klasse was Robert De Wolf de sterkste. Robert zal daarom volgend jaar in de eerste klasse deelnemen.
Tja, hoe zal Cock van Wijk zich na 8 mei voelen? De koploper koos in de slotronde tegen Harry de Waard voor een rustige partijopzet. Er stond immers een titel op het spel en verliezen was geen optie. Op de 20e zet ging het naar gesloten klassiek, waarna Harry enkele zetten later met het verrassende 11-17?!! de opbouw van Cock hinderde met een Coup Philippe en/of damzetje naar 50. De Vleutenaar vond na lang nadenken toch een goed plan en verkreeg voordelig klassiek spel. Op de 36e zet vlocht Harry met 3-8 een maanslag combinatie in de stand. De koploper doorzag de truc van Harry en kon zelf met 28-22 een kansrijke Ghestem-opstoot plaatsen die door Harry zelf achteraf werd aangegeven. Cock zag daar echter vanaf omdat op het naastgelegen bord van Arne van Mourik tegen Evert van de Pol de partij regelrecht naar remise zou moeten lopen liep waardoor de titel voor Cock binnen handbereik zou zijn.
Cock vervolgde dus met het rustige 37.49-44 en op de 52e zet werd tot remise besloten. Nog geen 3 tellen nadat de remise een feit was zag Cock tot z’n ongeloof en ontzetting dat Evert in een overzichtelijke 6-om-6 stand niet de ruil 8-12 17×8 2×13 nam met remise maar 8-13??? speelde waarna Arne met 17-12 en 29×9 de overwinning in de schoot kreeg geworpen…
Arne van Mourik moest wel winnen van Evert van de Pol. Dat lukte dus ook, maar nogmaals – alleen door een bizarre blunder (black out) van Evert. In een 7 om 7 waren weliswaar alle kansen aan Arne, maar de weg naar remise was duidelijk die ook door Evert werd ingeslagen. Het enige dat de Barnevelder nog te doen stond was de voorpost van Arne mee ruilen met (8-12) 17×8 (2×13). De OG’er zat al klaar om zijn buurman Cock te feliciteren met het kampioenschap toen Evert plots vergat de schijf mee te ruilen en zomaar een 1 om 2 aanbood! Ongeloof aan alle kanten!
Extra zuur voor Cock was dat Arne in de eindrangschikking precies 1 weerstandpunt meer bleek te hebben – dat dan weer te wijten is aan de klokwinst van Lucien Farzan op Peter-Frans Koops. De Vleutenaar zal daarom de barrage (eerste partij maandag 13 mei) moeten winnen! Overigens was de partij tussen Arne en Evert, met halve en hele opsluitingen, het aanzien meer dan waard, aldus Arne.
Omdat de Zeistenaar één weerstandpunt meer heeft dan Cock, zal laatst genoemde de tweekamp moeten winnen om aanspraak te mogen maken op de titel. Dit kwam mede omdat Peter Frans Koops niet kwam opdagen voor zijn partij tegen Lucien Farzan. In ronde acht kon Peter Frans niet en was er helaas geen alternatieve speeldatum voor zijn wedstrijd tegen Frits Stüger waardoor Peter Frans een reglementaire nul kreeg. In een mail gaf hij aan het niet eens te zijn met de gang van zaken en besloot zonder kennisgeving aan organisatie en Lucien weg te blijven in de laatste ronde. Erg jammer en ook zéér onsportief want uiteindelijk heeft die beslissing grote gevolgen voor de eindrangschikking. Een toernooidirecteur (zomertoernooi Bunschoten) onwaardig!
Andrew Tjon a Ong had enkel een theoretische kans op de titel. Dan moest hij medewerking krijgen van Cock en Arne. Dit kreeg hij niet waardoor zijn winstpartij tegen Wim Vlooswijk uiteindelijk voor de keizersbaard was. De overwinning van Andrew was was wel van grote schoonheid. In een positionele partij met snel schijven op 15 en 25 overklaste hij zijn tegenstander. Wim zag zich genoodzaakt om op de 25e zet een schijf te offeren, zag deze niet meer terug en liep vervolgens snel vast.
In de partij tussen Bert Roest en Frits Stuger plaatste Bert een paar keer brutaal een voorpost op de korte vleugel van Frits. Deze werden weer afgebroken. Krampachtig probeerde wit de tempowinst van 8 te verdedigen en hiermee kansen in het eindspel te creëren. Dat lukte aardig, maar op de 51e zet beging Bert met 44-39 een enorme blunder en stond daarna kansloos verloren. Daarmee sloot Frits het toernooi uitstekend af, met een vijfde plaats en een prijs voor de beste ratingwinst.
Bert Habets en Gerard Benning hadden een mooie partij. Gerard bezette het centrum, door Bert werd deze met een 3 om 3 leeg getikt in het middenspel en Gerard hield wat achtergebleven schijven over. Vervolgens ging Gerard iets te voortvarend weer naar 28, hij wilde de vork 27,28,32 en 37 opbouwen maar zag te laat in dat het niet kon waarna een doorbraak ten koste van 1 schijf geforceerd kon worden. Later werd het nog een 3 om 3, maar Bert had al gezien dat die won … (niet dat ik zelf rooskleurig inzag, maar iets anders dan ten koste van 2 schijven de dam afnemen was er ook niet) aldus Gerard.
Het duel tussen Kennedy Krishnadath en Ton van der Ploeg eindigde in een puntendeling. Ton kwam goed uit de opening maar vergat een één om tweetje mee te nemen op de 31e zet. Vervolgens nam ging hij niet in op een kansrijke opsluiting van de lange vleugel. Kennedy kwam los en kon uiteindelijk voor een schijf doorbreken op de korte vleugel van Ton. De stand leek gewonnen voor Kennedy maar een plakker leverde Ton nog een punt op.
Het duel tussen Erik Maijenburg en Toys Sheoratan eindigde in een reglementaire remise.
Eerste en tweede klasse
Jan Ongelosono en Robert De Wolf kampioen!
De nieuwe kampioen van de eerste klasse is Jan Ongolesono. Jan profiteerde van de misstap van Arie Koster nadat deze in zijn vooruit gespeelde partij had verloren van Kumar Bihari. Jan kreeg het van Ben van der Linden niet cadeau en er ontstond rustig klassiek. Wel kreeg Jan voordeel na de zet 04-10, die uit de richting is. Op de 18e zet ging Ben in de fout. Hij dacht te ruilen maar Jan sloeg terecht anders en stond een schijf voor. Ben vocht nog terug en ging naar veld 28 om tot spel te komen. Toen deze echter met een twee om twee afgeruild werd was het gedaan en kon Jan niet veel later de felicitaties in ontvangst nemen.
Zoals vermeld verloor titelkandidaat Arie Koster van Kumar Bihari. Aanvankelijk leek er voor Arie genoeg kansen op winst te zijn. Op de 26e zet zou 04-10 en vervolgens 10-15 zeer kansrijk geweest zijn. In plaats van deze zettenreeks volgde de ruil met 12-18 waarna Kumar voordeel kreeg. Een nieuwe opbouwfase volgde en Arie wist het duel weer in zijn voordeel te dirigeren. Met een schijf meer kwam Arie op dam en opgeven was een serieuze optie voor Kumar. Echter, er kwam vast een voorproefje van wat op 8 mei gebeurde want op de 58e zet blunderde Arie. De dam ging eraf en Kumar kwam op dam. De stelling was echter nog remise maar Arie kwam de eerste onnauwkeurigheid niet meer te boven en een nieuwe blunder betekende het einde van de partij en titelkansen voor Arie, die uiteindelijk terug viel naar plek 4.
Jaap Langerak eiste uiteindelijk de tweede plaats op. Tegen Saan Bouw ging het de eerste 35 zetten gelijk op. Op de 38e zet verzuimde Saan voordeel te pakken en niet veel later liet hij een nadelige twee om twee toe. Uiteindelijk bleek de 50e zet fataal voor Saan. Jaap kreeg veld 24 onder controle en zijn tegenstander kwam er niet meer aan te pas. Nog tien zetten probeerde Saan het maar gaf toen terecht op.
Chris Schippers werd ietwat verrassend derde. Met klassiek spel wist hij in de slotronde Leo van Raaij te overmeesteren. Al snel had Chris positioneel wat voordeel en toen Leo met een achtergebleven schijf op 36 kwam te zitten werd het lastig voor hem. Uiteindelijk liep Leo vast en moest zijn toevlucht zoeken in een Ghestem. Chris liet echter feilloos zien waarom deze zwaar vergiftigd was en won vlot diverse schijven en de partij.
Robert De Wolf vs Arie van Nieuwkerk ging aanvankelijk redelijk gemoedelijk van start, aldus Robert. Na zo’n 17 zetten oogde wits ontwikkeling weliswaar wat steviger, maar dat zou met wat initiatief van zwart wel kunnen veranderen. Arie koos echter om onduidelijke redenen voor 18. ….., 03 – 09 (?). Robert kreeg hierdoor een tempo cadeau voor opbouw, en later bleek de schijf op 9 best ongemakkelijk te staan. Er volgde een 15-tal zetten in het middenspel waarbij zwart meer dan wit in de verdediging moest spelen. Met 32. ….., 17 – 22 koos Arie voor activering van zijn korte vleugel. Echter overziende dat met 34. 39 – 33 (!) schijfverlies onontkoombaar was. Wit wikkelde af naar een beter eindspel, waarbij uiteindelijk de 2 om 2 op de 47e zet beslissend was. Een leuke overwinning voor Robert, die hiermee en de 1e prijs van klasse 2 en de ratingprijs in ontvangst mocht nemen!
Piet van Dijk speelde dit jaar een degelijk toernooi en won verdiend de 2e plek in de tweede klasse. Eric Dubelaar kon het zijn clubgenoot niet moeilijk maken en liep tot overmaat van ramp nog in een dammetje. Uiteindelijk ging deze eraf, maar dat kostte Eric wel een schijf. Het eindspel was gewonnen voor Piet maar werd uiteindelijk nog remise gegeven.
Na winst op Ruud de Koning kon Anton van Ginkel de derde plek opeisen. Wel is het slot van deze partij onduidelijk omdat in toernooibase Ruud winnend door lijkt te breken na een plakker. Omdat er geen verslag binnen gekomen is van de partij kan ik helaas niet vermelden of de applet klopt in toernooibase, of dat er sprake is van een invoerfout.
Na een rustige opzet stond er een gespiegelde stand op het bord bij Harry Vredeveldt en René Runhaar. Beide spelers wachtten af, maar René verbrak het evenwicht door een keurige schijfwinst af te dwingen. Bovendien dreigde doorbraak naar dam. Toen wit na het nodige denkwerk de doorloop naar dam had afgewerkt, stond hij twee schijven achter, maar een aardige compensatie op de nog niet ontwikkelde rechter vleugel van zwart. De remise gloorde, door een slimmigheidje, alsnog, maar door de sanitaire stops van Harry, waar René slim gebruik van maakte, “ging wits plots door de klok” en was het einde verhaal.
In de overige partijen deed Hans Verhoeven wat hij normaliter ook doet. Heel goed komen te staan maar niet winnen. Cor Vonk wist namelijk alles net op tijd te neutraliseren waardoor Hans de onbetwiste remisekoning van het toernooi werd met acht remises!
Aanvankelijk ging het prima voor George de Groot. Hans Loots stond positioneel iets beter maar niet meer dan dat. Echter, het openzetten van een één om drie betekende direct einde wedstrijd. Hans kreeg na afloop nog een cadeaubonnen voor het invoeren van de partij. Monnikenwerk en door de organisatie zeer gewaardeerd dat hij dit heeft willen doen en alles al voor het einde van het weekend had ingevoerd!!
Ook Andreas Ongers kon aanvankelijk goed partij bieden. Een verkeerde achterloop betekende schijfverlies en Mahesh Shankar won daarna vlot meerdere schijven en uiteindelijk de partij.
Voor uitslagen en eindstanden: zie Toernooibase
Foto’s: Harry de Waard
