Jawel, de dammers van Gooi & Eemland lieten uitstekend spel op de borden zien, maar toch verloren ze. Vertrokken naar Dammers uit Oost in Doetinchem, een veel sterker team, waar vooraf de 11-9 nederlaag dragelijk zou zijn geweest. Het verschil in rating was 125 punten per man in ons nadeel.
Begonnen werd met een rustige remise voor Menko van Dijk, die een gelijkwaardige tegenstander trof.
Anne Wouda deed voor ons voor de eerste keer mee, leek geen probleem te krijgen, stond zelfs beter in het eindspel, maar miste een eenvoudige afwikkeling.
Vanuit de opening die Jelmer Martens goed kende stond al snel een scherpe Roozenburg met Springuitstoot op het bord. Gep Leeflang gebruikte zeeën van tijd, maar die waren wel besteed. Hij kwam tijdelijk een schijf voor die Jelmer altijd zou terugwinnen. Maar Jelmer maakte een klassieke fout: lang nadenken over een logische zet, deze afkeuren en dan een andere zet spelen zonder zetcontrole. Opeens stonden we met vijf tegen één achter.
In het middenspel verraste Dick Beking zijn sterke tegenstander met een fraaie giftige damcombinatie, die winst op had moeten leveren, maar helaas liet de afwerking te wensen over waardoor het toch nog remise werd.
À la Jelmer, offerde ook Gerhard de Graaf tijdelijk een schijf, maar hier werd deze terug gevorderd en bekwaam een blauwe notering binnengehaald.
Op bord 10 kreeg invaller Bert Roest hoogvlieger Gerrit Wassink tegenover zich. Het lukte Bert om de partij in klassiek vaarwater te leiden en dat pakte prima uit en dat leidde tot een gelijkwaardige partij. Tót de 53e zet, te gretig wilde hij doorbreken en zag zo een simpele 2 om 3 over het hoofd. Jammer dit verlies, met name voor het tiental, aldus de dader.
Een zware wedstrijd, zo beoordeelde Cor de Jong zijn partij, die gelijk eindigde.
Er werd dan toch nog wat terug gedaan, Peter Frans Koops boekte een thema-achtige overwinning, een vooruitgeschoven post werd meermaals aangevallen, ten slotte afgeruild, waarna een winnend afspel over bleef.
Pech voor Leo van der Laan, hij verraste zijn tegenstander alsnog door een al eerder geziene combinatie, maar er bleek geen winst in te zitten.
Als laatste had Wim Muys eerst een angstaanjagende opening gehad, maar precies houdbaar en omdat zijn tegenstander veel tijd gespendeerd had, buitte Wim in het eindspel het ten volle uit.
Een nederlaag dus voor het tiental, maar gezien het vertoonde spel, nog geen ongerustheid voor het verdere seizoen.
ADG secuur naar winst en koppositie
Het leek een mooie dag te kunnen worden afgelopen zaterdag in het pittoreske Sint Oedenrode: schitterend weer, een speellocatie in een horeca-gelegenheid met terras aan het riviertje de Dommel. Alle ingrediënten voor “het leven is goed in het Brabantse land” leken aanwezig bij de uitwedstrijd van het Amersfoorts Dam Genootschap.
Dat pakte enigszins anders uit. De feeërieke locatie was dubbel geboekt en er moest uitgeweken worden naar een zaaltje op de eerste verdieping van het plaatselijke bejaardenhuis, of hoe dat na de draconische bezuinigingen op de ouderenzorg tegenwoordig ook heet.
Daar was een feestje voor de bewoners aan de gang, die toegezongen werden door -u raadt het al- Saskia en Serge. Als de spelers even naar het toilet gingen of een consumptie haalden kon dus genoten worden van liederen als “Ik geef je een roosje mijn Roosje” en andere klassiekers.
Nodeloos te zeggen dat de spelers daar behoorlijk opgewonden van raakten. Hoewel -dat moet gezegd- in het speelzaaltje zelf niets van het feestgedruis te horen was, liep de temperatuur met 20 personen in het hokje behoorlijk op.
De tegenstander van Wim Martin liet zich inspireren door het artiesten-repertoire, en onder het motto “Ik hak nog een schijfje mijn schijfje” verdween het materiaal rap van het bord. Voordat Martin al te gekke dingen zou gaan doen om maar ‘spel’ op het bord te krijgen berustte hij na 40 zetten maar in remise.
De opstelling had Cees Strooper gekoppeld aan de onbetwist sterkste speler van de tegenstander. Tegen nationaal subtopper Wil van de Braak kwam Cees goed uit de opening. Van de Braak liet toe dat Strooper al op de 13e zet een schijf won. Omdat die schijf ver in het vijandelijke achterland stond was het niet zeker dat de schijfwinst permanent was. Zoals het ging slaagde Van der Braak er niet in om zijn gelijk aan te tonen. In het middenspel deed zich een moment voor waar hij toch een voor Strooper vervelende dreiging in het spel kon brengen. Cees toonde aan dat dat slechts schijn was: met een iets verstopte ‘Coup du Talon’ combineerde hij naar een tweede schijf- en dus partijwinst.
Harry de Waard dacht weer een leuke flankspelpartij te hebben, maar zijn tegenstander verbrak al op de 15e zet de stelling waarna de opbouw positioneel opnieuw kon beginnen. Lange tijd ging het gelijk op, ook al meende de ADG-er met een voorpost licht positioneel voordeel te hebben. In de slotfase waren de kansen aan De Waard maar door goed tegenspel van de Brabander rolde er niet meer dan een gelijkwaardige puntendeling uit de bus.
Jan de Ruiter betoont zich een betrouwbare aanwinst voor de Amersfoortse ploeg. Ditmaal aan het kopbord geposteerd nam hij een gezond ogende aanval. In de loop van de partij verwaterde het positionele voordeel wat, maar de remise-marge werd nergens overschreden.
Het was niet veel vandaag met Ton Bollebakker. De opening was nog wel prima, maar de toenemende warmte deed Ton geen goed. Een wilde doorstoot 28-22 was eigenlijk meer een verliespoging dan een winstpoging. Tegenstander Wilsens was later zo vriendelijk de kerkhofschijf af te ruilen. Snel remise aangeboden zodat de schade voor Ton beperkt bleef tot 1 punt. Gauw vergeten maar die partij.
Secuur blijven spelen en de voorsprong in de wedstrijd consolideren leek het credo te zijn. Ook Nico Kruijswijk moet dit in gedachten hebben gehad. 54 zetten duurde zijn remise-partij waarin nergens het evenwicht verbroken werd.
De voorsprong werd uitgebouwd door een nette winstpartij van Gerrit de Bruijn, terwijl Marcel Everloo in Barend van Amerongen een tegenstander trof die het spel overzichtelijk wenste te houden. Kleine aanknopingspunten voor Everloo werden handig weggeruild. Uiteindelijk ontstaat er dan toch enige spanning met de mogelijkheid voor Van Amerongen om een dure dam te nemen. Na lang beraad besluit hij de dam niet te nemen, hetgeen achteraf bezien terecht was. Marcel weet het centrum te nemen en druk op de stelling van de tegenstander te zetten, die na een verkeerde ruil een forcing om zijn oren krijgt waarna Everloo naar dam combineert. Ook Van Amerongen gaat richting dam echter in dit voor hem nadelige eindspel ziet hij een tweede combinatie over het hoofd waardoor de Amersfoorter wint.
Bryan Brank had voor zijn gevoel gedurende de gehele partij licht voordeel en makkelijk spel, maar van echte winstkansen was geen sprake.
In het eindspel won hij een schijf en kwam in een 4 om 3 stand terecht. De tegenstander begon nu ook onder druk van de klok wel erg fors mis te tasten. Een paar keer steeds een zet afgeven die ervoor zorgde dat de problemen groter werden in plaats van kleiner. Toen hij een tweede dam wilde halen om remise veilig te stellen, bleek dat nou juist de verliezende zet. Allebei de dammen gingen eraf en de handdoek werd gegooid. Twee zetten daarvoor overwoog Bryan nog remise aan te bieden….
Ook bij Frits Stüger ging van meet af aan ‘de zeis’ erin. Al gauw waren twaalf schijven van het bord opgeruimd. Frits formeerde een deugdelijk en sterk blok in het centrum gekoppeld aan combinaties in het klassieke, waaronder dreigende Coup Royals. Die grapjes werden evenwel onderkend. Niettemin dicteerde Stüger het spel en gestaag en gemakkelijk werkte hij toe naar een klassieke middenspel-formatie, die vooral vanwege een hangende schijf op de lange vleugel van de tegenstander winnend leek. Nu zijn die klassieke standjes vaak toch remise, maar hier gaf Frits na de 46e zet niet het correcte vervolg en liet de opponent in gewonnen stand ontsnappen.
Eindstand 14-6 voor ADG dat daarmee aan kop gaat in de eerste klasse.
Ruime zege brengt OG Utrecht aan top eerste klasse C
Zaterdag 13 oktober. Een prachtige herfstdag met zomerse temperaturen, heerlijk om buiten te zijn. De dammers van Ons Genoegen Utrecht gingen al vroeg op pad voor een uitwedstrijd in Asten, Brabant. Twee invallers dit keer want Wim Vlooswijk en Toys Sheoratan waren respectievelijk op vakantie in Suriname c.q. een verbouwing thuis.
Het leek dus op voorhand een zware wedstrijd voor Ons Genoegen te worden, maar dat bleek reuze mee te vallen. De thuisploeg moest maar liefst 3! invallers opstellen door vakantieperikelen van vaste tientalspelers en dat bleek te veel van het goede.
Na een openingsremise van invaller Teus de Mik tegen Hans Greveraars (licht nadelig klassiek voor Teus, maar toch op de 40e zet remise) kwam OG op voorsprong door Lex van Amerongen. Paul van den Bercken bouwde vanuit de opening vreemd op en kreeg al snel twee gescheiden blokken op de vleugels. Toen Lex de linkerflank van Paul vastlegde, zag het er al slecht uit en een blunder betekende einde oefening voor de Astenaar (1-3).
Auke Zijlstra trof ook een zwakke invaller, Piet van Rens. Auke koos al snel voor een ietwat riskant ogende flankaanval, maar z’n tegenstander bleek niet in staat een gedegen omsingeling op touw te zetten en werd uiteindelijk door Auke overspeeld (1-5).
Onze tweede invaller, Peter Kolkman, speelde een prima partij tegen Martien Madou. Deze opende sterk met een op het oog kansrijke halve hekstelling, maar naarmate de partij vorderde liet hij zich meer en meer terugdringen door Peter. Nadat Madou de halve hekstelling zelf had verbroken, werd hij overspeeld door Peter (1-7).
Gerard Morsink had het aanvankelijk lastig tegen Ad Boot, die vanuit een open klassieke stand makkelijker speel kreeg. Maar nadat Gerard met een grote voorwaartse ruil z’n linkervleugel in het spel bracht, kwam er evenwicht. Het slot was zelfs iets beter voor Gerard, maar hij was tevreden met een punt (2-8).
Vanuit een klassiekachtige opening ging Cock van Wijk in de omsingeling tegen Paul Hellings. Die verkreeg een aanval en tempovoordeel, maar had wel een zwak centrum. In het late middenspel ging Cock in een hekstelling staan, maar had een mooi centrum. Het evenwicht werd niet meer verbroken en de spelers kwamen remise overeen (3-9).
Alfons Ottink slaagde erin Hans Berkers uit het klassiek te houden door al vanuit de opening voor een grootscheepse omsingeling te kiezen. Aanvankelijk leek dat niet van de grond te komen door gortdroog, maar ijzersterk positiespel van de oude crack van Asten. Een 2-om-2 terugruil deed de kansen keren ten gunste van Alfons, maar een definitieve bres in de verdediging van de Astenaar kwam er niet (4-10).
Lucien Farzan kwam na een Keller-opening langzaam maar zeker in de problemen tegen Geert Jan Loomans. Teveel materiaal van Lucien kwam aan de rechtervleugel tot stilstand, terwijl aan de andere vleugel het materiaal steeds verder uitdunde. De Astenaar brak ten koste van een schijf door naar dam en won gemakkelijk (6-10).
Arne van Mourik kreeg geen kansen in een klassiek-achtige laveerpartij tegen Bert Berkers. Hij moest zelfs oppassen niet overspeeld te worden, maar in een 7-om-7 stand werd duidelijk dat Arne het goed neergezet had en hij pakte het punt (7-11), waardoor Ons Genoegen in ieder geval de wedstrijd won.
Peter Meijler zorgde voor het toetje. Tegenstander Jules Martens speelde z’n gebruikelijke Korte Vleugel Opsluiting en dat ligt Peter wel. Nadat in het late middenspel de KVO werd verbroken, hield Peter gemakkelijker klassiek spel. Beiden braken door naar dam, maar Peter had enkele schijfjes meer en wist het eindspel in winst om te zetten (7-13).
Met deze zege is Ons Genoegen opgerukt naar de 3e plaats in de 1e Klasse C van de KNDB-competitie.
Drie op een rij voor Zenderstad
Voor de derde keer op rij greep Zenderstad de overwinning. Dit gebeurde in een spannende middag op zaterdag in IJsselstein. Zenderstad ontving de gasten uit het verre Maastricht die op papier en in de praktijk gelijkwaardig zijn.
Het begon voorspoedig voor Zenderstad doordat Henny Pikker al vroeg in de partij een combinatie uithaalde met twee schijven winst en dit liet hij niet meer los. Al even verrassend maar verdiend was de overwinning die René Nurmohamed behaalde. Dit sterkte het geloof in een goed eind resultaat.
Zenderstad liet Limburg CT niet dichterbij komen dan 2 punten.
Van 4 – 0 werd het door het open laten staan van een dam door Arie Koster 4 – 2.
Een zeer goede remise van Kumar Bihari tegen de topper van Limburg en een verdiende overwinning van Patrick van der Tol werd de marge weer 4.
Ook jeugdspeler Roald Scheper hield het hoofd koel en kon een moeizame maar verdiende remise binnen slepen.
Weer kwam Limburg terug door een nederlaag van Gerard Bakker die niet opgewassen bleek tegen de import-Utrechter Dré Verheggen.
Lange tijd zag het er naar uit dat Hans Verhoeven het niet zou bolwerken maar met kunst en vliegwerk, maar ook een portie kennis haalde hij een zeer benauwde remise binnen.
Voor de 2e keer haalde Rob de Meij de overwinning voor Zenderstad binnen door in een dunne stand naar een 4 om 2 eindspel toe te werken.
Het laatste punt werd op bord 1 behaald door Jacco Scheper die het net niet voor elkaar kreeg om de dammiddag winnend af te sluiten.
Na 3 wedstrijden bovenaan, maar de toppers van de 2e klasse D staan ons al op te wachten.
Daarna weten we dan echt hoe het ervoor staat.
Dammers Uit Oost 2–Gooi & Eemland 2: 11-9
Na aangekomen te zijn in Doetinchem bleek dat de sterkste speler van het team Bert Roest moest invallen bij het 1ste tiental en dit was meteen de eerste mentale tik voordat de wedstrijd was begonnen. En zoals zo vaak moest het tweede team de handen uit de mouwen steken voor een goed resultaat.
Bord 7: Hans Loots mocht het opnemen tegen het jeugdlid Meike Kokke. Al snel in de partij bleek dat Meike haar linkervleugel verkeerd had opgebouwd. Hans moest alleen geduld hebben om uiteindelijk toe te slaan. Dit gebeurde reeds op de 13de zet met een soort Haarlemmer naar de damlijn en meteen stonden 2 schijven op de tocht voor Meike.
Uiteindelijk een te gemakkelijke overwinning voor Hans.
Bord 5: Lennart Bolk wil over zijn partij tegen Tom Westhof niets meer horen. Rond de 23ste zet liep de stelling van Lennart volkomen vast wat schijfverlies betekende en wat overbleef was weinig hoopvol. Dit bleek in de partij al snel en 5 zetten later was het over en uit met winst voor Tom Westhof.
Bord 10: Lammert Korlaar kwam tegen Michiel Bibbe goed uit te opening en probeert het spel eenvoudig en overzichtelijk te houden. Op de 39ste zet waar niets aan de hand was beoordeelde Lammert zijn positie volledig verkeerd en Michiel liet dit buitenkansje niet lopen en offerde een schijf waarna vrije doorloop naar dam werd verkregen. Enkele zetten later viel het doek voor Lammert. 4-2
Bord 3: Jaap Langerak kwam eveneens tegenover een jeugdlid, Isa van Haaren, te zitten. In een slechte fase van Jaap moest hij plotseling op de 17de zet tijdelijk schijfverlies incasseren. Maar Jaap herstelde zich meteen door hierna de juiste beslissing te nemen. Een afruil naar voren bracht Isa in de problemen en er volgde de ene fout na de andere voor Isa. Jaap profiteerde optimaal na eerst een dam te hebben behaald. Deze dam gaf Jaap de mogelijkheid om een andere dan te halen met schijfwinst en einde partij. 4-4
Bord 8: Henk de Groot gaf Rodier Evers goed tegenspel. Maar rond de 40ste zet nam Henk de verkeerde voortzetting en kreeg Rodier steeds meer vat op het spel van Henk. Dit resulteerde uiteindelijk in een 7 om 7 stand waarbij Henk alleen nog schijven kon weggeven maar zover liet Henk het niet meer komen. 6-4
Bord 2: Willem Bor (rating 1021) gaf Jan Masselink (rating 1162) positioneel damles. Op de 45ste zet dacht Jan schijfwinst te nemen maar kwam uiteindelijk bedrogen uit. Tijdelijk schijfwinst verkreeg Jan maar wat daarna gebeurde had Willem duidelijk beter berekend. Willem pakte zijn schijf terug en drukte meteen door naar dam. Een mooie en verdiende overwinning Willem. 6-6
Bord 6: Michiel Luiten kwam tegen Jaap de Vries gaande de partij steeds meer onder druk te staan. Maar Michiel zou Michiel niet zijn als hij niet onder deze druk wist uit te komen. En ja hoor. Na een 5 om 5 ruil was al het gevaar voorbij en werd door beide heren naar de remisehaven gezocht. 7-7
Bord 1: Kennedy Krishnadath kwam tegen Tom Rinner niet in zijn spel en liet zich op de 30ste zet verrassen door een combinatie naar dam. Ondanks dat hij zich nog niet gewonnen wilde geven was de overgebleven stand niet veel waard en werd enkele zetten later alsnog de hand gegeven aan Tom. 9-7
Bord 4: Gerard Benning wist dat hij tegen Hans Rinner alles uit de kast moest halen om een positief resultaat neer te zetten. Toch kwam Gerard al snel in de partij in een hekstelling terecht waaruit hij zich snel bevrijdde waarna opnieuw een fase aanbrak van wederopbouw. Beiden heren zochten de aanval op en een boeiende partij volgde. Maar nergens werd ondanks een strijd van 5 uur gaten gevonden in de verdediging wat uiteindelijk resulteerde in een remise. 10-8
Bord 9: Huib Poort kwam tegen de derde dame uit van dit team te weten Alexandra Betting. Huib vertelde dat dit een pittige dame was en dat bleek ook in de langste partij van deze damdag. Huib speelde een prima partij en schuwde de strijd niet ondanks een veel lagere rating. Daar de stand 10-8 was vocht Huib als een leeuw. Alexandra wist niet wat haar overkwam en had moeite om het spel van Huib te volgen. In het eindspel leek Huib de weg naar winst gevonden te hebben en ergens moet de winst op het bord gelegen hebben maar waar zal analyse moeten uitmaken. Het was een schitterende partij van Huib en de toeschouwers hebben genoten van jouw partij………..!!!! Helaas eindigde deze partij in remise waardoor de einduitslag 11-9 werd.