Klinkende winst dammers Gooi & Eemland: 10-6
(verslag Bert Roest)
Zaterdag 30 oktober bestreed G&E 1 in thuishaven Bunschoten het Brabantse achttal DAmateurs. Twee dammers van de gasten kwamen een uur te laat door een file, maar de Eemlanders waren zo coulant om die twee partijen te spelen zonder de wedstrijdklok te laten lopen.
Kopman Cor de Jong sloot tegenstander Peter Klaassen op. Het was wachten op de eerste winst. Totdat Cor een merkwaardige blunder maakte en niet lang erna gewoon kon opgeven. Ongeveer twee uur later sloot Leo van der Laan de partij tegen Jacques Brouns met een remise af. Leo vertelde na afloop, dat het een aardige, gelijkwaardige partij was en dat beide spelers geen echt voordeel konden halen. In het klassieke eindspel had Leo misschien nog kansen gehad.
Daarna was het scoren geblazen voor Gooi & Eemland. Maarten Kolsloot rolde Antoine van Zandvoort gewoon op. Maarten drukte zijn tegenstander van het bord. Hij pakte in het middenspel de beste posities op het bord en won gedegen. Jelmer Martens volgde eenzelfde scenario. Dwong tegenstander Willem-Peter Berkelmans naar de vervelende zijkanten van het bord, haalde eerder dam waarna WP zíjn dam knullig liet afpakken en verloor. Jos van der Wielen plaatste op de 23e zet zijn zwarte schijf op het kerkhofveld 29. Doel was Bert Roest te kraken, maar die liet dat niet toe. Merkwaardig was dat Jos een verkeerde combinatie nam die hem een schijf kostte. Jos: ”het was gewoon een black out”. Het was nog best lastig voor Bert het eindspel te winnen, maar hij deed dat door de goede zetten te doen.
G&E stond 7-3 voor en gaf die voorsprong niet meer uit handen door drie achtereenvolgende remises van Wim Muijs, Anne Wouda en Menko van Dijk. Daar had gemakkelijk nog minstens één winstpartij bij kunnen zitten. Anne legde eigenlijk Leo van Vlerken over de knie. In het eindspel liet Anne de winst liggen. Wim behandelde zijn klassiek-achtige partij het beste, maar ook hij miste ergens de kans op winst in het eindspel.
Tot slot Menko. Mooie remise tegen de ijzersterke topspeler Wil van den Braak. Menko speelde goed, gaf Wil geen kansen en stond zelfs aan het einde van de partij duidelijk beter.
Zwaarbevochten zeg ADG tegen CTD Arnhem
(verslag Cees Strooper)
In de vierde ronde van de landelijke damcompetitie wist het achttal dammers van het Amersfoorts Dam Genootschap met veel inzet, en een flinke portie mazzel, in Arnhem te winnen van CTD uit Arnhem. De 7 – 9 uitslag kwam tot stand via overwinningen van Bollebakker, De Ruiter en Strooper, tegen twee nederlagen van De Bruijn en Stüger.
In de partij van Ton van der Ploeg tegen Wim van Dongen was lang niet veel aan de hand. Na een kleine, maar altijd verrassende doorbraakcombinatie voor Van Dongen werden de wolken boven
het hoofd van Van der Ploeg nog donkerder (en het regende al de hele dag). Stoïcijns ging Ton gewoon door en gaandeweg bleek dat de vijandige dam niet erg actief werd. Eigenlijk vrij geruisloos bereikte Ton de gewenste remise.
Frits Stüger trof in Arnout Mossink een speler die zijn wortels bij ADG had, maar wel al 20 jaar geleden. Door prima actief spel hield Frits de stand minimaal gelijkwaardig. Er leken zich kansen voor te doen op de dunne rechtervleugel van Mossink. Helaas trapte Frits in het enige combinatieve geintje dat in de stand zat en de nederlaag was direct een feit. Hier kreeg ADG een punt te kort.
ADG kwam op voorsprong door een prima partij van Jan de Ruiter. Het was wel duidelijk dat tegenstander Rommy Moerlie de boot de hele tijd wilde afhouden, maar Jan hield de druk er goed op. Toch was winst nog niet duidelijk. Het was misschien daarom dat Jan in het late middenspel een weliswaar lelijke, maar wel dreigende zet speelde. Zijn tegenstander reageerde daar eerst wel alert op maar greep daarna toch mis. Het gevolg was dat Jan eenvoudig naar dam liep waarna hij de punten incasseerde.
Ook Ton Bollebakker had te maken met een tegenstander met kennelijk een remise-opdracht. Door secuur spel wist Ton op te stomen en de strategisch belangrijke velden te pakken. Ton won vervolgens eenvoudig een schijf. Niets wees er op dat er nog een probleem zou komen. Die bleek er toch te komen, zo zag Ton bij analyse achteraf. Tegenstander Rein Bergsma had door (nog) een offer en ‘achterloop’ een dubbele dreiging kunnen afdwingen, waarna remise onafwendbaar zou zijn geweest. Toen Bergsma dat verzuimde maakte Ton de partij gemakkelijk uit. Zo stond het dus 5 – 3 voor ADG na vier partijen.
Harry de Waard kreeg een flank-centrum aanval te verduren tegen Sander Neutel. Hoewel de partij gedurende lange tijd niet erg ‘concreet’ werd, was wel duidelijk dat het niet meeviel om omsingelende kansen te vinden voor Harry. Zoals altijd deed hij er een schepje concentratie bovenop. In de eindfase kon hij toch redelijk soepel de remise afdwingen.
Degelijk positioneel spel is bij invaller Jaco van Maanen altijd in goede handen. Toch kon hij niet verhinderen dat tegenstander Aroem Bholasingh voordelig het middenbord kon opstomen. Zoals het ging kon Jaco de schade beperken en naar remise afwikkelen. Bij analyse bleek dat zijn tegenstander het hem lastiger had kunnen maken.
Met nog twee partijen te gaan (en een 7 – 5 voorsprong) was voor ADG de winst lang niet binnen, want Gerrit de Bruijn had zijn handen vol aan Wilrick Wonnink, nota bene een speler die Cees Strooper in zijn tijd bij het Nijmeegse NOAD als jeugdspeler had opgeleid…. De Bruijn, die zo sterk geacteerd had tijdens het laatste ADG-toernooi, zocht zijn heil in omsingelingsspel. Zoals het ging kreeg hij geen grip op de positie van Wonnink en dat betekent meestal dat de omsingeling niet uit de verf komt. Zoals het ging kreeg Gerrit de aanval volledig over zich heen. Hij bereikte nog wel de damlijn, maar zijn tegenstander kon met drie dammen een eenvoudig overmachtseindspel afdwingen. Dat liet Gerrit zich niet meer bewijzen.
Cees Strooper kreeg een Roozenburgpositie op het bord, maar wel vanuit een originele opening. Dat betekende dat hij en tegenstander Douwe Hokwerda op eigen kracht verder moesten. Strooper moest alert zijn om te voorkomen dat hij in een vernietigende combinatie liep. Daardoor was een logische en gewenste opbouwzet niet mogelijk. Dat onheil kon Strooper afweren. Zoals het ging kreeg hij uiteindelijk wel een zeer vooruitgeschoven positie. Door dit af te breken kon Hokwerda gaan dreigen een andere voorpost onder vuur te nemen. In die fase kwam Strooper er achter dat zijn weerlegging, die hij ruim tevoren had moeten berekenen (een noodzakelijke ‘plakker’ met doorbraak) niet bleek te werken vanwege een achterwaarste ruil met schijfwinst voor Hokwerda. Dat betekende dat Strooper echt moest improviseren. Achteraf had hij dat op een andere manier (veel) beter kunnen doen. Zoals het ging moest Strooper zijn toevlucht nemen tot een zeer dure doorbraak richting de damlijn. Die was in die zin enigszins kansrijk omdat Hokwerda meer tijd nodig had om hetzelfde te bereiken. Bovendien had Hokwerda al een forse tijdnood. Zoals het ging miste Hokwerda op verschillende momenten het beste spel. In een eindspel van een dam en twee schijven voor Strooper tegen 5 schijven van Hokwerda tastte laatstgenoemde nog een keer mis, waarna Strooper de partij uitmaakte.
Met vijf punten uit vier wedstrijden staat ADG nu in de subtop in Eerste Klasse C.
Zenderstad gelijk tegen kampioensfavoriet Alblasserdam
(verslag Ed Kok)
Vooraf zouden de dammers van Zenderstad zeer tevreden geweest zijn met een 8 – 8 gelijkspel tegen het (op papier) verreweg sterkste team in de 2e klasse D. Na afloop was er toch een lichte teleurstelling want halverwege de middag leek Zenderstad op een gedegen winst af te stevenen.
Hans Verhoeven en Ed Kok stonden beiden zeer goed en op de andere borden leek het allemaal vrij gelijkwaardig. Toen Bert Habets in het eindspel ook nog eens profiteerde van een blunder van zijn tegenstander en Hans Verhoeven inmiddels zijn goede stand had verzilverd, leek de teamwinst binnen bereik.
Maar toen sloegen de “Groenendijkjes” toe. Ed Kok wist niet te winnen met een schijf voorsprong in een prima stand en Gerard Bakker werd vanaf het middenspel langzamerhand overlopen door tegenstander Ruben Groenendijk.
Arie Koster en Patrick van der Tol speelden bekwaam naar remise maar bij Piet Schep ging het in een 6 om 6 toch nog mis. Een kleine forcing werd Piet fataal. Met de 7 – 7 tussenstand waren alle ogen gericht op Ben van der Linden die in een zeer spannend eindspel verwikkeld was. Ben en zijn tegenstander hadden beiden twee schijven die konden doorbreken naar dam, met Ben een schijf achter maar wel net eerder op dam met diverse dreigingen. Zijn tegenstander vond in de tijdnood echter het remise-pad en daarmee was de 8 – 8 een feit.