De Nationale Competitie is weer begonnen. Omdat de KNDB de klassen wil verkleinen van twaalf naar tien teams, is er sprake van een versterkte degradatie en een beperkte promotie. ADG is gepromoveerd en mag proberen zich in de Hoofdklasse te handhaven. De nummers 10-11-12 degraderen rechtstreeks en de nummers 8 en 9 spelen een degradatiewedstrijd tegen een kampioen van de Eerste Klasse. Op papier is ADG een middenmoter, maar dan is een gelijkspel tegen een van de zwakkere teams, Oerterp-Drachten, eigenlijk een verliespunt.
Ons Genoegen en Gooi&Eemland degradeerden vorig seizoen uit de Hoofdklasse. In de eerste ronde in de Eerste Klasse speelden ze tegen elkaar. Het sterkere Ons Genoegen, op papier althans, kwam niet verder dan 8-8. Hier degraderen zelfs vier teams rechtstreeks. Eén nummer 7 en de nummers 8 van de Eerste Klassen moeten een degradatiewedstrijd spelen tegen een kampioen van de Tweede Klasse.
In die Tweede Klasse spelen Zenderstad, kampioenskandidaat, en de reserves van Gooi&Eemland. Die reserves begonnen met een vrije ronde. Zenderstad had nogal wat geluk nodig om het combinatieteam van Excelsior en RDS te verslaan.
Gooi & Eemland speelt gelijk tegen OG Utrecht
Verslag Maarten Kolsloot
Een gelijkspel tegen een sterk team is goed, of het is niet goed. Tja, zoals met veel in het leven is het maar hoe je daar naar kijkt. OG Utrecht kwam op bezoek in heet Bunschoten en de airco in de speelzaal stond gelukkig op standje ijsbeer. Prima damweer. Als je tenminste niet naar de smoorhete bar ging.
Goed, de wedstrijd. Bertus de Harder nam het voortouw en had geen kind aan Auke Zijlstra. Eigenlijk was het na 23 (!!!) zetten al voorbij. Opvallend hoe gemakkelijk het ging. We stonden voor, hulde voor Bertus.
Eigenlijk stonden we al een tijdje achter. Dat zat zo. Anne Wouda liep ergens in. Anne liep later nog ergens in. En toen stond er heel lang een ingegraven dam op het bord. Die dam kwam bijna weer los en toen was het klaar. Lucien Farzan was de glorieuze winnaar: 2-2.
Kirill Ivanov had na 37 zetten z’n hele lange lijn volgebouwd. Dat zag er eerlijk gezegd wat wonderlijk uit, meende ik ook een beetje uit de blik van Alfons Ottink te halen, maar het werd wel remise. 3-3 dus.
Mazzeltje voor de thuisploeg was de afwezigheid van Cock van Wijk. Wat Cock voor verschil had gemaakt weet ik niet, maar het was wel prettig zo zonder nog een 1200-man.
Terug naar de wedstrijd.
Michiel Luiten speelde een sterke aanvalspartij tegen Peter Kolkman. Een één zet diepe hielslag besliste de strijd. We stonden zo waar voor met 5-3.
Wim Muijs deed op het eerste gezicht aardig z’n best om allemaal bijzondere opstellingen in te nemen. Zie bijvoorbeeld de speelbeelden na 25 en na 33 zetten. Wim (die andere) ruilde de problemen van Wim (die van ons) weg en ergens werd het toch remise. Prima uitslag: 6-4.
Henk Vogelenzang de Jong is 79, al damt hij als een dertigjarige. Gerard Morsink mocht erg blij zijn met een puntje en had Henk niet…. Maar dat soort vragen stellen we niet aan een bijna tachtiger. Knappe partij Henk: 7-5.
De wedstrijdpunten kwamen in beeld en dan is het wel lekker als ook de jongere spelers leveren. Maarten deed dat niet. Toys Sheoratan wilde op de een of andere manier graag achterlopen en ruilen. 34 … 22-28 is erg onhandig en 50 … 15-20 een blunder. Einde van een vrij zinloze partij.
Leo van der Laan knokte en knokte en knokte. Boeiende partij tegen Arne van Mourik. Leo ging tot het bittere einde door. Het werd remise. Knap gedaan. 8-8 is niet zo gek, maar op een paar borden lagen mooie kansen. Prima start al met al, op naar meer.
Zenderstad wint (met geluk) van Heijmans Excelsior RDS CT
Verslag Karl van der Horst
In de 2e klasse D, in ogenschouw nemend dat Zenderstad vorig jaar in de 1e klasse tekortkwam en in de 2e klasse de hoogste rating heeft, mag gesteld worden dat Zenderstad een kampioenskandidaat is. En ‘adel verplicht’ is de uitspraak.
Heijmans Excelsior RDS CT eindigde vorig jaar op de 5e plaats en heeft een aantal sterke spelers in huis. In de openingsspeech werd een hete middag beloofd en dat werd het ook. Niet alleen vanwege de tropische temperatuur.
Heijmans speelde met 7 spelers. Dat betekende dat Hans Verhoeven alleen de klok hoefde in te drukken om te winnen. Maar Hans was er niet en via Nico Verhoeven werd duidelijk dat hij onderweg was. Dat waren de eerste zweetpareltjes. Achteraf zou blijken hoe belangrijk die winst zou zijn. Met dank aan Nico.
Het duurde ruim 2½ uur voordat de eerste beslissing viel. Op de borden kon het alle kanten op, maar Arie Koster legde het loodje tegen Hein Wilsens (rating 1195). Er was weinig eer te behalen en Hein benutte de kleine marge op positioneel voordeel volledig. De stand was weer gelijk 2-2.
Piet Schep zat tegen teamcaptain Ties Slagter. Een partij waarin Piet bleef vasthouden aan een verkeerde opbouw waardoor zijn korte vleugel opgesloten werd en bleef. In de partij miste Ties een slagzet en de zet die hij deed gaf Piet de kans op een winnende slagzet. Beiden misten de slagzetten.
Piet verloor en we stonden met 4-2 achter.
Laurens Fijn van Draat zette met een fraaie winst de 4-4 op het bord. Uit het middenspel vond Laurens een middel om de druk zo op te voeren waardoor Rob Lutje Schipholt een schijf verloor. En de partij.
Karl van der Horst had in de onderlinge afgeweken van zijn ‘eigen-wijze damstrategie’ en speelde met weinig risico tegen Eric Spenrath. Dit leverde nog wel een voordelige eindstand op, maar echt veel meer dan een remise zat er niet in. 5-5
Op dat ogenblik zag het er onvoorspelbaar uit. En iedereen zat op een kookpunt. Het was warm!
Ed Kok stond beter, Patrick van der Tol slechter en Gerard Bakker gelijkwaardig. Patrick was de eerste van de drie die aan bord 1 (!) tegen Ron Entken (invaller met rating 1170!) het niet kon bolwerken. Geen schande. Zoals Laurens verstaat Ron het om uit klein voordeel het maximale te halen. We kwamen achter met 7-5.
Niet veel later rondde Ed de partij af naar winst. In het eindspel pakte hij op fraaie wijze positievoordeel en buitte dat volledig uit. 7-7. Nu alleen Gerard Bakker nog aan de gang.
We hadden ons al verzoend met 8-8, maar plotseling was daar een zet van Gerard Welling die in een remisestand een verkeerd plan inzette om een remise te forceren. Gerard (in dit geval) Bakker won!
Wij blij en de eerste pittige horde is genomen. Naast Heijmans is CEMA de horde dit seizoen. Eerst NDV. Die hebben gewonnen van de Waarddammers met 11-5.
Met winst beginnen is altijd lekker. En in dit geval hebben we het beetje geluk, dat ons vorig jaar ontbeerde, wel gekregen.
ADG heeft eerste punt binnen
Verslag Cees Strooper
Na een wedstrijd met sterk wisselende kansen heeft ADG de punten gedeeld met het Friese Oerterp
Drachten. Tegen een verzwakt Fries team was dat eigenlijk te weinig, maar achteraf mocht ADG niet
mopperen over het gelijkspel.
Oerterp Drachten is het team dat het afgelopen jaar met de fraaie score van 21 uit 11 is
gepromoveerd uit Eerste Klasse. Bij aankomst in Het Klokhuis bleek dat zij enkele sterke spelers
hadden achtergelaten in het hoge Noorden. Bij aanvang zou dat kansen voor ADG doen vermoeden.
Uit de bespreking van de partijen hieronder blijkt dat dat er niet heeft ingezeten.
Als eerste was Cees Strooper uit. Zijn tegenstander Richard Koot speelde de Keller-omsingeling van
Strooper dermate actief tegen dat het onduidelijk was of Strooper wel iets ‘had’. In de analyse na
afloop bleek dat Koot eens een training van grootmeester Vadim Wirny had meegemaakt en diens
opmerkingen had hij goed in zijn oren geknoopt. Koot had wel een pijnpuntje in zijn positie en dat
werd hem fataal, al had hij dat kunnen vermijden. Jan de Ruiter werkte toe naar een op het oog
solide aanvalspositie. Er was echter één ‘maar’ en dat was het offertje-met-achterloop waarmee
Peter Boonstra hem verraste. De op het oog sterke positie van Jan veranderde subiet in een ruïne.
Gerrit de Bruijn speelde een mooie opening tegen een van de sterkere spelers van de Friezen, Jan
Hoogterp. De partij leek een interessant middenspel in te gaan, met perspectief op een kansrijke
Ghestem-doorstoot voor De Bruijn. Dat was, achteraf, het beste plan geweest, maar de ADG-er koos
voor een agressief alternatief dat hem een verre voorpost beloofde. Helaas mochten we dat niet
beleven want tijdens de uitvoering van dat plan volgde er een dodelijke dam-combinatie. Een flinke
tegenvaller! Na een lange afwezigheid klom Wim Martin weer achter het bord. Vanwege het
ontbreken van wedstrijdritme was hij vast tevreden met de gelijkwaardige remise die hij realiseerde.
Na afloop kwam wel aan het licht dat tegenstander Erik Oppedijk een winnende combinatie had
kunnen uithalen…
Ton van der Ploeg bereikte pas in het eindspel tegen invaller Anne Veenstra enig
voordeel, hoewel ook geredeneerd kan worden dat het eindspel van (voor Van der Ploeg) twee
dammen en twee schijven tegen (voor Veenstra) twee dammen heel erg remise was. Hoe het ook zij,
Veenstra wikkelde af naar drie tegen een. Normaal gesproken wordt dan tot remise besloten, maar
Ton speelde nog even door en dat had resultaat. Veenstra beging een gigantische blunder en Ton
won! In de jaren 60 en 70 zond het (enige) Nederlandse TV-kanaal met regelmaat Comedy Capers uit.
Dat was een verzameling filmfragmenten uit de beginjaren van de (stomme) film. Als er een Comedy
Capers gemaakt kan worden van blunders inde damwereld, dan kan deze van Veenstra er zeker bij.
Zo stond het halverwege 5 – 5.
ADG kwam op voorsprong door de winst van Bryan Brank op Ultsje Hosper. Laatstgenoemde was
invaller en hij zocht uit veiligheidsoverwegingen de randvelden. Het duurde even voordat Bryan de
zaak onder controle had, maar daarna ging hij soepel naar winst. Nico Kruijswijk en Gerben de Wit
raakten verzeild in een krankzinnige positie omdat de spelregels nu eenmaal er toe verplichten dat er
om de beurt een zet moet worden gespeeld. De witte en zwarte schijven raakten zodanig met elkaar
verweven dat er duizelingwekkende complicaties ontstonden. Grappig is dat de bij
www.toernooibase.kndb.nl bijgeleverde grafiek aangeeft dat de positie de hele partij gewoon
gelijkwaardig is! Uiteindelijk liep het ook zo af, een gelijkwaardige remise.
Harry de Waard had het niet getroffen met tegenstander Gabriël Heerema, de onbetwist sterkste
speler van de tegenstander. Met actief spel hield Harry lange tijd gelijke tred. Langzamerhand kreeg
hij wel problemen om de schijven op zijn iets te volle rechtervleugel in het spel te brengen. Dat ging
steeds zwaarder wegen naarmate zijn linkervleugel meer uitgedund raakte. Harry redde het niet,
ondanks zijn verweer.
Zo stond het dus weer gelijk na 8 partijen (8 – 8). De vraag was of Ton Bollebakker en Marcel Everloo
wél de (minimaal) gewenste 10 punten zouden kunnen binnenhalen. Tegen Hendrik Veenstra moest
Ton Bollebakker een licht nadelig eindspel remise houden en dat bleek geen probleem. Zorgelijker
was de situatie bij Marcel Everloo. Tegen Henk Jonker was Marcel in een benarde situatie beland
omdat hij in de Keller-opening niet juist voortzette. Het daaropvolgende schijfverlies zorgde voor
donkere wolken boven dat dambord. Om uiteindelijk nog op dam te komen moest Everloo veel
offeren waarna een tamelijk hopeloos eindspel van dam + 5 schijven tegen dam + 2 schijven
ontstond. In die fase echter kreeg Jonker langzaam maar zeker te maken met het verschijnsel
‘tijdsdruk’. Toevallig is Everloo volkomen vertrouwd met dat verschijnsel, zoals elke ADG-er weet.
Zoals het ging hield hij tegenstander Jonker aan de praat. Op de 68 e zet ging Jonker alsnog in de fout.
Een schijfoffer met daarna tussenloop bracht toch nog de remise!
Zo werd het een 10 – 10 gelijkspel. De ‘hatelijke nul’ is na de eerste ronde al van het bord!