ADG is vorig jaar gepromoveerd naar de Hoofdklasse, maar daar hebben de Amersfoorters het erg moeilijk. Op papier zouden ze een middenmoter moeten zijn, maar tot dusver werd er slechts één wedstrijdpunt gescoord. Ook nu ging de wedstrijd, tegen WSDV 2, verloren.
Ons Genoegen doet het in de Eerste Klasse beter, Lent werd aan de zegekar gebonden en de koppositie wordt gedeeld met Nijmegen. Gooi&Eemland, vorig jaar net als Ons Genoegen gedegradeerd uit de Hoofdklasse, verloor van Arnhem en is nu vierde.
Zenderstad had een vrije dag omdat in de Tweede Klasse een oneven aantal teams meedoet. Het tweede team van Gooi&Eemland speelde ook niet, de wedstrijd tegen Uden is uitgesteld naar januari.
Hoofdklasse
ADG houdt schade beperkt tegen WSDV II, maar verliest wel
Verslag Cees Strooper
Tegen koploper WSDV II speelde ADG een aardige wedstrijd, maar een overwinning of gelijkspel heeft er nooit ingezeten. Zo blijft ADG met één puntje uit vier wedstrijden onderaan staan in Hoofdklasse A.
Door twee vooruit gespeelde partijen, van Ton Bollebakker met winst op jeugdspeelster Marie Gabbert en van Nico Kruijswijk met remise tegen de eveneens jeugdige Alexei Ovsyanko, begon ADG met een mooie 3 – 1 voorsprong. Die voorsprong verdween direct door de gedecideerde nederlaag die Ton van der Ploeg leed. Door veel te passief spel was na ruim 20 zetten al sprake van fors terreinnadeel. Hij kreeg vervolgens alles over zich heen: aan de ene kant een hekstelling die zijn positie verlamde en aan de andere kant een onafwendbare doorbraak.
Harry de Waard verkreeg tegen Matthias de Kruijff weliswaar een flankaanval, maar die werd door De Kruijff wel behoorlijk bedreigd. Dat kwam omdat De Waard geen dekking had voor zijn meest vooruitgeschoven voorpost. Mogelijk had De Kruijff in die fase méér kunnen afdwingen. Zoals het ging leek De Waard zijn positionele problemen te boven en leek een gezonde aanvalsstelling in de maak. Het liep anders, want Harry overzag een voor zijn tegenstander winnende plakker en hij kon direct opgeven. Zo stond het na vier partijen dus 5 – 3 voor de Wageningers.
Het werd nog erger want Wim Martin had zijn handen vol aan oude rot Fred Ivens. Te veel dreigingen leiden tot een snelle nederlaag. En Marcel Everloo kon het niet bolwerken tegen de sterke Marcel Monteba. Een onhandige, want decentrale ruil door Everloo deed zijn positie in een ruïne veranderen. Ineens was het dus 9 – 3 ….
Jan de Ruiters openingskeuze om een flankaanval in te zetten pakte goed uit. De omsingelingsmanoeuvres van tegenstander Gerben van Steenbergen waren niet van dien aard dat De Ruiter die had moeten doen verontrusten. Maar dat was misschien toch het geval geweest want De Ruiter speelde net de passief in de fase dat er méér mogelijk was. Zo liep deze partij vrij geruisloos naar remise.
De eerste die echt iets terug deed was Gerrit de Bruijn. Na een fraai positioneel gevecht toonde hij de zwaktes van de positie van tegenstander Arie Janssen van Doorn aan. Hij dwong een opsluiting van de (schijnbare aanvals-)stand af. Die kwam er eigenlijk op neer dat hij met drie schijven er zeven van zijn tegenstander vasthield. Aan de andere zijde van het bord kon De Bruijn gratis door de linie heen breken richting de damlijn. Janssen van Doorn had genoeg gezien en gaf het op!
Als voorlaatste was Bryan Brank actief. Het is duidelijk dat hij wedstrijdritme mist. In een positie waar remise haalbaar was beging hij een totaal onnodige slordigheid (maar slordigheden zijn altijd onnodig) waarna tegenstandster Sasha Chumachenko winnend naar de damlijn kon combineren.
Cees Strooper trof in Wouter van Beek een taaie tegenstander. Het is bekend dat laatstgenoemde het spel graag overzichtelijk houdt door het ruilen niet te schuwen. Strooper kon daarom niet erg tevreden zijn over de positie die na zo’n 20 zetten was ontstaan. In die fase slaagde hij er ineens in om een belangrijk strategisch veld te bezetten. Vanwege een damdreiging zag Van Beek er vanaf om die positie af te breken. Dat was ten onrechte want de damcombinatie die Strooper vervolgens had kunnen nemen zou hebben geleid tot een remiseachtig afspel (maar de mens lijdt het meest door het lijden dat men vreest). Ondanks het uitgedunde materiaal werd de positie vervolgens concreet, waarbij de evenwichtige schijvenverdeling en de geringe terreinachterstand in het voordeel was van Strooper. Van Beek meende in die fase met een foutieve aanvallende actie de remise binnen bereik te krijgen (dit werd ook met een remise-aanbod voorgesteld onder de toevoeging ‘omdat de spanning inmiddels uit de partij is’). Strooper verwierp dit aanbod resoluut en dwong partijwinst af.
Zo werd het dus een 12 – 8 nederlaag.
Eerste Klasse
Ons Genoegen – Lent 9-7
Verslag Auke Zijlstra
Lent, net als Ons Genoegen gedegradeerd, is qua rating een gelijkwaardige tegenstander, en vooraf werd dus al gerekend op een 8-8 of 9-7 winst of verlies.
We kwamen al snel op achterstand door de jarige Hensley Nepomuceno. Hij ging mogelijk iets te vroeg naar het kerkhof, en dit werd vakkundig afgestraft door Eep van Manen. Even later was het alweer gelijk, toen Peter Kolkman een drie om drie met doorbraak naar dam mocht nemen. Lucien Farzan bereikte weinig tot niets tegen Rob Everts, en in een nog vrij volle stand werd al tot remise besloten. Het bleek de enige remise.
Jan Ongolesono speelde tegen Jan Jacobs (in een ver verleden enige tijd lid van Ons Genoegen), en zoals verwacht kon worden werd het een janboel. Jan probeerde de aanval te pakken, maar Jan name de aanval over. Jan probeerde die aanval te omsingelen, maar toen Jan toeliet dat Jan van veld 23 oprukte naar veld 19 was het snel gedaan met Jan.
We stonden kortom weer achter. Even later volgde alweer de gelijkmaker van Alfons Ottink, die tegen Remco van Zelst een mooie hekstelling speelde. Toen de hekstelling was verbroken hield Alfons een mooie stand over, waarin Remco de remise schijn te hebben gemist.
Hierna volgde een overwinning van Auke Zijlstra. Auke had vanuit de opening het initiatief, maar liep in het middenspel in een kleine combinatie (een ruil), waarna hij eerder minder stond, al was de stand nogal ongebruikelijk. Het leek naar remise te gaan, maar een blunder van Gerald Kosman zorgde ervoor dat Auke een gratis doorloop naar dam kreeg. Voor het eerst stonden we op voorsprong. Cock van Wijk speelde een halve hekstelling, en besloot in een uitdunnende stand, gezien de overige borden (Auke stond nog slecht, en ook Arne leek het zwaar te krijgen), om op winst te spelen. Dit slaagde uitstekend, in een 7 om 7 liep Marco van Bronswijk vast, en even later was de overwinning een feit. Hierdoor deed de nederlaag die Arne van Mourik opliep tegen Gert van Willigen er niet meer toe. Arne kwam erg aan de rand te staan, moest een schijf geven om naar dam te lopen, maar het eindspel dat overbleef had geen remisekansen meer.