Rechtstreekse handhaving voor Gooi & Eemland na benauwd gelijkspel bij Huizum
Ook volgend jaar is Gooi & Eemland te bewonderen in de hoofdklasse. Door met 10-10 gelijk te spelen bij het al gedegradeerde Huizum verzekerde Gooi & Eemland zich van nog een jaar op het één na hoogste niveau. De rechtstreekse handhaving is een prestatie van formaat gezien de belabberde start van het seizoen. De fantastische eindspurt van 9 uit 5 werd gevierd als een “kampioenschap”.
Toch leek het mis te gaan in Friesland. Bertus de Harder kon niet de juiste focus vinden in zijn partij tegen Anton Schotanus. In een flankspel partij profiteerde de nestor van Huizum dankbaar en verschalkte Bertus met een niet al te moeilijke combinatie.
Een tegenvaller en dat was de remise van Dick Beking tegen Piet Bouma achteraf ook. Dick speelde uitstekend in een klassieke partij en gaf geen kansen weg. Na wat mindere zetten van Piet, die oprichter en webmaster is van de zeer gewaarde website toernooibase.kndb.nl, kreeg Dick de kans om richting een Woldouby te komen. Die is analytisch nog remise maar niemand gelooft dat Piet de remise daadwerkelijk eruit gehaald zou hebben. Echter…Dick was tevreden met een punt en bood remise aan. Spreekwoordelijk gezien kwam Piet handen te kort om het aanbod aan te nemen…
Ook remise bij Erik Maijenburg tegen Jan Adema. Beiden maakten er een leuke partij van met snel schijven op 15, 25 voor wit en een op 45 voor zwart. Zaak was om het niet klassiek te laten worden en dat lukte Erik goed. Hij kwam tijdelijk een schijf voor maar dat was een grote afruil waarna een nieuwe opbouwfase volgde, met nog steeds die schijven aan de rand. Erik miste hier een goede kans om Adema in verlegenheid te brengen, aangegeven door Wim Muijs. Vervolgens kreeg de Fries een beetje de overhand. Jan offerde een schijf om op dam te komen en Erik moest later terug offeren om niet combinatief in de luren gelegd te worden. Erik deed dit à tempo, liep op wat schijven en Jan kon niet voorkomen dat Erik door zou breken naar dam. Dat probeerde Jan wel door er opnieuw een schijf tegenaan te gooien en daarna dam te halen. Erik vond echter snel een combinatieve remise waarna Jan zijn winstpogingen kon staken.
Vervolgens won Cor de Jong betrekkelijk eenvoudig van Jan Terpstra. In een Kellervariant leek Jan even goed mee te gaan maar nadat hij op veld 27 kwam en niet veel later terug moest ruilen bleek die voorpost niet te houden. Jan probeerde het nog wel en kwam ver, maar niet ver genoeg en het stond weer gelijk.
Daarna een meevallertje bij Peter Frans Koops. Peter Frans speelde tegen de sterke Sietse Nagel, die onlangs een rapidtoernooi won met daarin o.a. wereldkampioen Alexander Schwarzman! Nagel kwam in de aanval en Peter Frans moest omsingelen maar kreeg daar niet de gelegenheid voor. Hij bleef op de been maar dat ging met kunst en vliegwerk en vooral ook met schijven die niet met elkaar samenwerkten. Desondanks wist Nagel geen winnend voordeel te bereiken en moest in remise berusten.
Daarna verloor invaller Willem Bor van Jacob de Vries. Willem viel in voor de zieke Walter Thoen en een nederlaag leek lang verre van nodig. Er kwam een aanval op het bord die De Vries er wel afkreeg maar met positioneel nadeel. In de nieuwe opbouwfase was Willem te veel op zoek naar een punt, opereerde De Vries velen malen efficiënter en kreeg zowaar een gewonnen aanval op het bord. Uiteindelijk plakte de Fries naar doorbraak en dam wat gewonnen was, maar wel slechts in één variant. Misschien had Willem het nog twee zetten moeten proberen om te kijken of Jacob echt alles gezien zou hebben!
De achterstand leek nog groter te worden nadat Eric van Dusseldorp in een combinatie liep tegen Anne Piet Kooistra. Anne Piet leek positioneel lang overklast te worden maar dat was toch een soort van optisch bedrog. Toen de buit binnen leek, had Kooistra immers een uiterst onaangename verrassing voor Eric in petto. Combinatie door eerst damgeven en de bordjes werden volledig verhangen. Eric kwam in een verloren eindspel terecht, dacht aan opgeven maar speelde door. Die moed werd beloond want net toen Kooistra het af kon maken vergaloppeerde hij zich waarna Eric opgelucht een punt veilig stelde.
In wedstrijden waar het om gaat moet je Wim Muijs opstellen. Ook nu wist de voorzitter uit Bunschoten zijn schaapjes zonder kleerscheuren op het droge te krijgen. Tjalling van de Bosch was zijn tegenstander en wilde wel degelijk een mooie partij spelen. Wim pakte echter gewoon een aanval, loste die zelf weer op zonder enig nadeel en in een zes om zes constateerde de ooit “sterkste man van Nederland” dat er niet meer dan een punt te halen viel.
Hierna wist Gerhard de Graaf zijn aanval te verzilveren tegen Hans van Dijk, die de hele partij niet anders kon dan in de touwen hangen en hopen te overleven. Met randspel ging de opening aardig maar Hans kon niet voorkomen dat Gerhard in de aanval kwam op de 32e zet. Dat ging lang goed voor Gerhard, die zijn tegenstander de stand zag uitdunnen maar niet tot een zinnige omsingeling zag komen. De Fries had echter wel met een offer op de 51e zet roet in het eten kunnen gooien. Die mogelijkheid werd overzien waarna van Dijk definitief uit de “touwen lazerde”. Hij probeerde het nog wel maar ging er uiteindelijk combinatief aan.
Leo van der Laan had echter het mooiste voor het laatst bewaard. Leo speelde tegen de halve grootmeester Rein van der Pal. Rein is geen grootmeester maar zou gezien zijn behaalde resultaten in het verleden voor Huizum op zijn minst best de Internationale Meester titel mogen krijgen. De joker van Huizum werd echter op grandioze wijze geneutraliseerd. Weliswaar was een ruiltje naar de rand op de 27e zet nodig om niet in problemen te komen maar daarna kwam Leo door sterk spel nauwelijks in de problemen. Uiteindelijk wist Leo voor een schijfje minder door te breken naar dam. Rein kwam uiteraard ook op dam maar Leo was te snel en kon al snel schijven gaan vragen. Rein geloofde het wel en zo lukte Leo wel wat bijv. de sterke speler Henk Klaarenbeek van kampioen Lunteren dit seizoen niet lukte, remise spelen tegen van de Pal!
Door dit gelijkspel en de nederlagen van Nijverdal en Harderwijk blijft Gooi & Eemland ook volgend seizoen hoofdklasser. Uiteindelijk bleek uitgerekend Harderwijk, waar de tweede wedstrijd zo schlemielig van werd verloren veroordeeld tot spelen van een degradatiewedstrijd.
Russen voltrekken vonnis over ADG
De strijd om het kampioenschap en rechtstreekse promotie naar de hoofdklasse KNDB tussen het Amersfoorts Dam Genootschap en Enschede is zaterdag jl. in het voordeel van de Tukkers beslecht.
Het was tot het eind bloedstollend spannend, een originele thriller. Met de kleinst mogelijke overwinning (11-9) wist Enschede uiteindelijk -na bijna zes (!) uur spelen- het kampioenschap binnen te slepen. ADG is nu veroordeeld tot het spelen van een promotiewedstrijd over twee weken.
Enschede beschikt al enige jaren over Russische inbreng. Maar liefst drie -in Duitsland woonachtige- Russen telt de ploeg. Zij zouden, met tezamen 5 punten, cruciaal zijn voor de overwinning.
Toch kwam ADG op voorsprong. Ton Bollebakker trof een invaller die vanwege een visuele beperking met een additionele bureaulamp boven het bord speelde. Al in de opening kwam hij met een merkwaardige opbouwzet. Ton vlocht twee combinatieve dreigingen in de stelling en de eerste de beste zet daarna was het al prijs. Schijfwinst voor de Hilversumse ADG-er. Het afspel was daarna niet moeilijk en het lampje kon uit.
Harry de Waard had toen na anderhalf uur het eerste punt voor zijn ploeg al opgeleverd. Hij speelde tegen de meest ervaren Rus, Raphaël Zdoroviak. Een speler die zelf niet veel onderneemt maar het ook weer niet prettig vindt als de tegenstander net zo afwachtend speelt. Schrijver dezes ondervond dat een keer in Spanje toen Zdoroviak met remise een ruilpartij tegen hem met de kreet “Scheisspartie” besloot. Ook in deze partij werd er veel weggeruild. De ADG-er vond het wel best want elk punt dichter bij de voor het kampioenschap benodigde 10-10 was immers meegenomen.
In de partij van Nico Kruijswijk werd het evenwicht nooit echt verbroken. Een door zijn tegenstander ingenomen halve hek en de controle over het klaverblad (16-21-26) werd ruimschoots gecompenseerd door een sterk centrum. Na een afruil op de korte vleugel bleef aan de andere kant van het bord de halve hekstelling over. Nico’s tegenstander probeerde nog van alles, maar van echt voordeel was geen sprake. Even later werd de hekstelling noodgedwongen verbroken, waarna de muziek eruit was. Na de 40e zet werd remise overeengekomen.
Die 4-2 voorsprong voor de Amersfoorters bleef tot in het vierde speeluur staan. Wim Martin trof -al voor de vierde maal dit seizoen- de sterkste speler van de tegenstander. Ditmaal Jeroen Goudt. Ooit een belofte, en nationaal jeugdkampioen 1971. Vanwege andere bezigheden, wethouder en burgemeester in respectievelijk Enschede en Hof van Twente, speelde hij vele jaren niet meer. Maar inmiddels is al een paar jaar de draad weer opgepakt. Martin pakte het niet echt slim aan. Het was ‘een beetje wel, en toch ook weer niet’ voluit willen spelen. Die halfslachtigheid kwam hem op een nadelige klassieke stelling te staan. Na nog een opbouwfout wist Goudt via een inleidend gambiet wel raad met het opruimen van het Amersfoortse wrakhout.
Enschede kwam vervolgens op een heel belangrijke 6-4 voorsprong door het verlies van ADG-kopman Cees Strooper. De Russische beer Igor Chartoriyski zette Strooper de voet dwars. Er zouden vraagtekens geplaatst kunnen worden bij de strategische opzet van de Amersfoorter. Was het wel zo verstandig om de Rus de aanval te gunnen en zelf heil te zoeken in de omsingeling ? Cees vond na afloop -uiteraard- van wel. Strooper is een begenadigd ‘systeem-dammer’. Echter als de opzet dan ook maar even mis gaat, zoals in deze partij toen hij een essentiële wending bij nader inzien niet kon doorzetten, stort het bouwwerk in. Zo ook hier, en de Russische wals dreunde door.
Hierna gebeurde er op de vijf resterende borden van alles dat zich lastig objectief laat beschrijven. ‘Wisselende kansen’ is absoluut een understatement. ‘Tombola’ dekt de lading beter.
Over Frits Stüger kun je van alles zeggen, maar in ieder geval niet dat het ‘saai’ is wat op zijn bord allemaal voorvalt. Hij kreeg eerst een niet moeilijke doorbraak-combinatie voor gelijk materiaal om de oren. Normaal gesproken is dat einde oefening. Er werd met grote vreze voor zijn damleven gevreesd. Een ander zou proberen de dam, desnoods dan maar voor een schijf minder, af te nemen. Zo niet Frits. In de beste koffiehuis-traditie ging hij de dam ‘gewoon’ opsluiten ! Hoe verzin je het. Maar toen de tegenstander daar niet actief genoeg op reageerde kon Frits met doorbraakdreigingen gaan stoeien. De Enschede-speler gaf om dat te keren maar wat schijven. Opeens zat er toen -door nog een dam (!) te geven voor Frits een remisecombinatie in. Alle toeschouwers zagen hoe het moest. Eureka! Frits ook en de zwaar bevochten puntendeling was op dit bord een feit.
Gerrit de Bruijn leek in een klassiek middenspel onbetwist voordelig te staan. Die klassieke standjes zijn echter lastig te doorgronden. En bovenal kost dat veel tijd. Toen het voor de Amersfoorter in een 10 om 10 bijna rond leek, ontglipte hem een onnauwkeurigheid. In plaats van 39. (3-8) mag gewoon (15-20). Achterlopen is dan thematisch verhinderd door (23-29) en De Bruijn zou kunnen opgeven. Dit werd echter gemist waarna Gerrit een schijf voor kwam en (te ?) snel naar een 4 om 2 eindspel afwikkelde. De omstanders dachten: “de eindspelkenner zal wel weten hoe dit wint”. Maar helaas, het liep net remise.
Hans Mulder nam behoorlijk wat risico tegen de op papier zwakste tegenstander. Mulder kreeg heel veel centrumvoordeel. Maar er volgde een ruiltje, en nog een ruiltje. Optisch leek Hans steeds mooier te staan. Maar het werd dunner, dunner, te dun voor de winst. Dammen is een remise-spel verzucht je dan als overwegende partij.
Evenals de vorige wedstrijd tegen EDC zaten Gino Schirinzi en Marcel Everloo weer tegenover elkaar. De vorige wedstrijd eindigde in remise na een klassiek middenspel. Ook nu stond er al weer snel een klassieke stand op het bord totdat Schirinzi besloot middels een grote ruil de partij af te vlakken. De stand werd weer richting centrum opgebouwd en in elkaar gevlochten. Everloo besloot een wederzijdse combinatie naar dam open te zetten wegens een vermeende dreiging van het offer van Dussaut. Schirinzi nam de combinatie en beide spelers promoveerden naar dam met 8 schijven. De dam van Everloo stond achter de vijandelijk linie die al een vangstelling klaar had staan. Tegen 3 schijven ging de dam van Everloo er af maar er was nog compensatie. In deze fase ging voor beide partijen de klok meetellen, hoewel Marcel 1 minuut op de klok en dan aftellen naar 3 seconden eigenlijk geen tijdnood vindt. (Bij deze: de toeschouwers wel!!) Schirinzi deed in ieder geval niet de goede zetten. Allereerst overzag hij een winst in 1 zet, vervolgens gaf hij Everloo een schijf terug maar creëerde hierdoor een vangstelling waardoor zijn eigen dam werd afgenomen en Everloo plots in een 4 om 2 gewonnen kwam te staan. Ook Marcel speelde dit niet zorgvuldig en gaf alsnog een remisekans weg. Toen Schirinzi ook deze kans niet pakte maakte Everloo het vervolgens af en won de partij. En de spanning was weer terug in de wedstrijd. 9-9
Bryan Brank bevocht de derde Rus in Twentse dienst, Juri Geisenblas. Ook hier mondde de partij uit in een klassiek middenspel. Dat had Bryan gelet op de tempi eigenlijk niet moeten toestaan. Nu werd het vanaf de 40e zet lastig maar nog net niet onhoudbaar. En remise en derhalve 10-10 was immers voldoende voor het Amersfoortse kampioenschap! Er kwam uiteindelijk een lastig eindspel op het bord, waarin Geisenblas op de 60e zet directe eindspelwinst verzuimde. Vervolgens is de positie op de 72e zet analytisch remise. Daarna raakte Bryan het spoor bijster. Sven Kramer zou zeggen: “Ik raakte ze niet meer”. Bryan bezweek onder de druk na zes uur spelen. Op de 83e zet haalde de Rus de trekker over. 11-9 voor Enschede.
3 maart: promotiewedstrijd ADG – De Kroonschijf DEZ.
Ook OG Utrecht mag promotiewedstrijd spelen na nipte zege
In de slotronde van de Nationale Competitie ging Ons Genoegen Utrecht op bezoek bij koploper Damcombinatie Nijmegen. Dit team heeft het hele seizoen bovenaan gestaan, maar de 15-5 nederlaag tegen WSDV 2 in de vorige ronde was ongetwijfeld hard aangekomen. De Utrechtenaren wisten dus dat er kansen lagen en dat kwam er ook uit.
Teamleider Alfons Ottink opende na anderhalf uur spelen de score tegen Gerard Martens. Scherp flankomsingelingsspel van Alfons, maar voor hem wel een bekende variant. In het vroege middenspel ging Gerard in de fout en met een 2 om 3 pakte Alfons schijfwinst. Snel daarna werd de korte vleugel van Gerard leeg gespeeld (2-0).
Vanuit een licht afwijkende Keller-variant ging ook Wouter van Beek in de omsingeling tegen Sammy Amusah. Ook hier overzag laatstgenoemde een 2-om-3 dreiging op de 19e zet. Tegenover dit schijfverlies stond geen compensatie (4-0).
Vervolgens kwam Ons Genoegen speler Wim Vlooswijk in de problemen tegen Ludger Buijs. In het late middenspel van het flankspel verloor hij een schijf, maar hij combineerde daarna via een 3-om-3 ruil naar het sterke veld 17, voldoende voor een wedstrijdpunt (5-1).
Peter Meijler en Anton Janssen maakten er een mooie gesloten klassieke partij van. Vanuit z’n linkervleugel kreeg Peter iets makkelijker spel, maar meer dan remise zat er toch niet in (6-2).
Arne van Mourik plaatste met wit in de opening een voorpost op veld 24. Daar kon hij eigenlijk niet veel mee, want Hans Ladage dwong wit naar de rand op z’n lange vleugel en ruilde toen gunstig de voorpost af. Nadat Hans verzuimde de rechtervleugel van Arne vast te zetten met 13-18, verloor hij de controle op de stand en ging de partij na een wederzijdse doorbraak naar dam geruisloos naar remise (7-3).
Toys Sheoratan durfde een flankspel omsingeling wel aan tegen Stef Migchelbrink. Nadat Stef z’n voorpost via een 2-om-2 terugruil in veiligheid had gebracht kreeg Toys kansen met spel tegen een randschijf zoals een week eerder behandeld op de training van Rik Keurentjes. Maar Toys deed het anders, schakelde over naar klassiek zonder nog kansen te krijgen op de overwinning. Hij was tevreden met een punt (8-4).
Auke Zijlstra kreeg tegen Jean van Ingen een vooruitgeschoven stuk op veld 36 en pakte daarna het strategische veld 24. Op het eerste oog zag het er goed uit, maar Jean kon het strategische veld 24 via een 2-om-2 ruil verbreken en Auke kreeg geen winstkansen meer (9-5).
Lucien Farzan speelde aan bord 10 scherp flankspel tegen Kees Hazen. Deze kreeg op het oog mooi omsingelingsspel, maar de eerste verbreking van Lucien was tactisch sterk. Daarna begon opnieuw de opbouw en ondanks een zware rechtervleugel kreeg Lucien een goede flankaanval. Maar in het late middenspel bouwde hij het verkeerd op aan z’n rechtervleugel en verloor een schijf. Er was nog lang onduidelijkheid maar Kees slaagde erin de winst binnen te halen (9-7).
Cock van Wijk kwam opnieuw niet verder dan remise. In de opening werd Cock verrast door Denise van Dam, die brutaal een hoge hekstelling op het bord zette. Cock kon daar niet veel mee, maar na verbreking ervan zag hij kansen in gesloten klassiek door een grotere temporeserve. Denise gebruikte veel tijd, maar vond de goede zetten en dus 1-1 (10-8).
Gerard Morsink en Albert Eggink maakten er een boeiende partij van. Eggink dirigeerde het spel en liet een vooruitgeschoven stuk op veld 36 toe van Gerard. Dit speltype is altijd lastig en Eggink manoeuvreerde net iets handiger, waardoor hij een gezonde aanval kreeg. Maar Gerard verdedigde taai en in een dunne 8-om-8 greep Albert naar de verkeerde doorbraak naar dam. Gerard brak ook door naar dam, hield de lange lijn in een Scouppe-eindspel en meer dan remise zat er niet meer in voor Albert, wat hij ook probeerde (11-9).
Met dit fraaie resultaat is Ons Genoegen op de 3e plaats geëindigd en wacht er nog een nacompetitie. De tegenstander daarbij is Heerenveen dat naar Utrecht komt.
Verwacht verlies dammers Gooi&Eemland 2
Het verlies met 12-8 tegen de dammers uit Rijnsburg kon misschien wel verwacht zijn, maar het had met gemak ook een gelijkspel kunnen worden. Qua ratingniveau RDC Rijnsburg veel beter, maar zoals vaker trokken de dammers uit Gooi&Eemland zich daar niets van aan. In de laatste competitiewedstrijd in de tweede klasse van de KNDB stond er voor beide tientallen niets meer op het spel, zodat iedereen vrijuit kon spelen.
Als eerste was Henk de Groot uit. In een klassieke partij tegen Laura Andriessen trapte Henk op de 24e zet in een bekende slagzet op zijn korte vleugel. En opgeven was meteen de enige optie.
Lennart Bolks speelde een goede partij, zoals hij dat in de landelijke competitie steeds doet. Tegen Gé Berbee overzag hij in een al kwetsbare stand, dat de Rijnsburger gewoon twee schijven kon pakken. Uit.
Huib Poort zorgde in zijn partij tegen de sterke Cees van den Bosch voor veel overzicht. Door al dat ge-afruil werd het nooit spannend en in een 8 om 8 eindspel besloten zij naar beider tevredenheid tot remise.
Jaap Langerak zette tegen Gera Hol een evenwichtige partij op met enig tempovoordeel in het gevorderde middenspel. Op de 40e zet overzag hij een niet al te lastige slagzet. Een 4 om 4 naar dam. Kort erna was het afgelopen voor Jaap.
Levi Duijst zette weer een puike prestatie neer. Nu tegen Nico Mul. Levi lukte het net niet door te breken op de korte vleugel van Nico. De remise die volgde was een goed resultaat.
Gerard Benning remiseerde tegen Casper Vroegop. “Ik dacht dat ik ‘m te pakken had” zei Gerard, maar dat was een te optimistische kijk op de zaak. Hij liet zich op de korte vleugel opsluiten en daar ging inderdaad dreiging van uit.
Winstkansen zaten er ook niet in voor Henk Vogelenzang de Jong tegen Arno Kooloos. In de klassieke partij manoeuvreerden de heren behoedzaam, zodat het niet echt spannend werd.
Dat was anders in de partij van Bert Roest tegen Daniel Boom. Bert kwam niet goed uit de opening en moest alle zeilen bijzetten om naar een neutraal eindspel te geraken en remise te maken.
Michiel Luiten liep een blauwe notering mis door vergeten te winnen van de veel sterker geachte Albert Huisman. Op de 30e zet kon hij met een slagzet winnend voordeel creëren zoals Erik Maijenburg in de analyse aantoonde. Op de 46e zet brak Michiel alsnog met een slagzet door. In het eindspel was het o.a. op de 57e zet meteen uit, maar Michiel zag het niet. Schlemielig werd het remise.
Tot slot Hans Loots die de lange vleugel van Alexander Zwanenburg uitwoonde, doorbrak en het eindspel heel knap en subtiel naar winst leidde. De enige winst voor G&E én zoals veel van de partijen van Hans, hij was als laatste uit.
Ook in de laatste wedstrijd liep Zenderstad achter de feiten aan
Wat de IJsselsteiners er ook aan deden ze hebben na de twee blunders halverwege geen uitzicht meer gekregen op een goed resultaat tegen de dammers uit Delft. Tot halverwege ging de strijd volkomen gelijk op maar op onverklaarbare wijze gaf Ben van der Linden zomaar een aantal schijven weg en kon de rest in het doosje.
Nico Verhoeven liep in een bekend dam zetje en de strijd was gestreden.
Het verlies van Henny Pikker werd nog wel gecompenseerd door de overwinning van Gerard Bakker maar het verschil bleef 4 punten.
Kumar Bihari moest alle zeilen bijzetten om zijn ingenomen opsluiting te verbreken.
Dat lukte zowaar nog met een damdoorbraak maar ook zijn tegenstander wandelde naar dam en de vrede werd gesloten.
Wat wel tot tevredenheid stemde was het optreden van René Nurmohamed die zijn tegenstander bijna pootje lichtte maar met het 1e puntje van de competitie was René toch tevreden.
Rob de Meij kreeg flinke tegenstand maar bouwde toch een overwicht op maar besloot met een 4 om 4 ruil de remisehaven maar op te zoeken.
Het was jammer dat de doorbraak (ten koste van 2 schijven) van Theo van Londen net niet genoeg was om tot een overmachtseindspel te komen.
Al met al kan Theo met een goed gevoel terugkijken op deze jaargang van de competitie. Hij werd clubtopscoorder met 12 punten uit 11 wedstrijden.
Arie Koster had wel het betere van het spel op het einde maar kon de remisegrens niet voorkomen.
Patrick van der Tol moest op het laatst nog alles uit de kast halen om de remisehaven te kunnen bereiken.
Terugkijkend op de competitie kun je van een aantal Zenderstadspelers zeggen dat het deze competitie niet ging wat je mag verwachten. Maar we komen de volgende competitie sterker en vastberadener terug.