Hoofdklasse A
ADG – DIOS Achterhoek 9-11
ADG drinkt gifbeker helemaal leeg
(verslag Wim Martin)
In de afsluitende ronde ontving het Amersfoorts Dam Genootschap het team van Dios uit Eibergen. ADG was al gedegradeerd en voor DIOS stond er niets meer op het spel. Maar ook deze wedstrijd zouden de Amersfoorters met het kleinst mogelijke verschil verliezen. Dat gebeurde dit seizoen al drie keer eerder, terwijl twee maal met 10-10 gelijk gespeeld werd.
Tot zover de wapenfeiten van ADG in de hoofdklasse, zoals al eerder gemeld volstrekt onvoldoende voor handhaving op dit niveau.
Het was zaterdag jl. een spannende maar slechte wedstrijd van beide kanten, hetgeen onder meer bleek uit het feit dat er maar 1 remise gescoord werd. De overige partijen eindigden alle in een beslissing.
Toch was het ook een bijzondere dag. Er werd gedamd op zaterdag 29 februari en de eerstvolgende gelegenheid om op een zaterdag de 29e februari te dammen zal pas in 2048 zijn.
Frits Stüger is dan 106 en je weet maar nooit… Frits is soms onnavolgbaar en wisselt ronduit slechte partijen af met opzienbarende resultaten. Maar menigeen kan een voorbeeld nemen aan zijn motivatie en strijdlust.
Zaterdag speelde hij weliswaar tegen een invaller, maar die werd er dan ook vakkundig af gezet.
In het klassiek nam Frits een klaverbladopsluiting tegen Allard van Tongeren. Na diens discutabele 26e zet miste Stüger een snel winnend plan.
Bij het naderen van het eindspel ontglipten de Achterhoeker enkele onhandige en slordige zetten. Voor een doorbraak werden twee schijven geofferd. Het technisch gewonnen eindspel werd door Frits bekwaam naar winst gevoerd.
Gerrit de Bruijn had toen al afgetekend gewonnen van Bert van Oosterom. De Bruijn is een speler die doorgaans goed weet waar het in een partij om gaat. Hij heeft alleen veel oefening, in de zin van veel partijen spelen, nodig om optimaal te renderen. En de tegenstander moet ervoor zorgen niet in een eindspel terecht te komen…. In deze partij zou het niet zo ver komen. Gerrit kreeg een aanknopingspunt in de aanval op de zwarte schijf 24 en zou daar technisch en tactisch goed gebruik van maken. Van Oosterom stond toen de aanval uitgewoed was zo beroerd dat hij -terecht- opgeven verkoos boven doormodderen.
‘Systeem-dammer’ Cees Strooper werd met plus 2 topscorer van ADG. Hij hoort zonder meer wel in de Hoofdklasse thuis. Tekenend is wel dat geen enkele andere speler een plusscore wist te bewerkstelligen.
Ook ditmaal trof Cees met Ab van Ingen een speler die een duidelijke remise-opdracht had. Dat is niet verboden, maar het gevolg was een taaie wedstrijd voor Strooper. In het late middenspel kon hij zijn tegenstander verrassen met een offer en achterloop. Van Ingen reageerde daar in de partij verkeerd op waarna de ADG-er snel won. Een met drank gelardeerde analyse, heel laat op de zaterdag in een établissement dat geheim moet blijven, door lieden die om privacy-redenen niet genoemd mogen worden, leverde als conclusie op dat een andere reactie tot remise zou hebben geleid.
‘Wil je nu dammen of ben je gekomen om te hakken’. Dat was de gedachte van Harry de Waard, nadat tegenstander Theo Stoverinck binnen 25 zetten de helft van het aantal schijven van het bord had geharkt. Maar nadat de stelling rustig naar klassiek liep wist Harry grip op de stelling te krijgen. Een handige terugruil leverde de oud-directeur van de KNDB zoveel problemen op dat aan schijfverlies niet meer te ontkomen was. Toch wist Stoverinck het nog ver te schoppen in het eindspel maar hij kon niet voorkomen dat de overmacht van De Waard hem uiteindelijk fataal werd.
Tot zover de Amersfoortse winstpartijen.
Marcel Everloo wist nog een punt te pakken tegen de op papier sterkere Arnoud de Greef. De partij verliep spannend met dreigingen over en weer. Bij analyse blijkt De Greef op de 38e zet de winst verzuimd te hebben. Maar voor iedere dampartij geldt: je hebt bordkansen en analyse-kansen. Zoals het in de partij liep wikkelde Everloo netjes af naar een puntendeling.
Wim Martin moest aantreden tegen Cor Westerveld en dat leek op voorhand wel kansjes te bieden. Wim had deze tegenstander immers al tweemaal eerder (2006 en 2010) aan de rand van de afgrond gebracht.
Vanuit de opening werd er na een spannend ogende opbouw al vlot genivelleerd, met optisch voordeel voor de Amersfoortse speler. Dat voordeel gaf hij echter zelf weg door onnodig het centrum te ontruimen.
Daarna leek het naar remise te kabbelen. Maar na zo’n drieëneenhalf uur spelen kreeg Martin last van een hem dit seizoen vaker voorkomend fenomeen: het licht ging uit. Daar liggen privé-besognes aan ten grondslag, maar of dat ooit nog goed komt is de vraag. In ieder geval ontglipte hem een ‘grafzet’ die natuurlijk afgestraft werd.
Nico Kruijswijk zet zijn partijen doorgaans ambitieus op. Zo ook tegen de sterke Dimitri Druzinin. Het ging gelijk op, maar in het middenspel leek de ADG-er overlopen te worden. Dat viel in de praktijk nog wel mee. Maar onder lichte druk ging hij op de 38e zet in de fout. Zijn tegenstander aarzelde geen moment en combineerde naar dam. Tegen beter weten in speelde Nico door, maar hij wist het eigenlijk al. Capitulatie volgde op de 61e zet.
Ton van der Ploeg viel op het laatste ogenblik in voor de grieperige Ton Bollebakker. Hij mocht gelijk aan de bak tegen GMI Alexander Presman, een wereldtopper. Ton deed zijn best, nam zowaar nog een voorpost, maar kwam toch beroerd te staan in het middenspel. Klein voordeel is dan voor een grootmeester voldoende voor de winst. Geen schande, goed geweerd.
Bryan Brank is uit vorm. Geplaagd door fysiek ongemak is de concentratie na een paar uur spelen gewoon ver te zoeken. Toch wist hij nog ver te komen tegen Han Seinhorst. In een 5 om 5 leek remise haalbaar, maar beide spelers misten in deze fase onder tijdsdruk de meest kansrijke, maar ook bizarre, computer-kansen. Bryan zou het overmachtseindspel verliezen.
De degradatie werd na afloop in een Italiaans restaurant gevierd. Op naar de eerste klasse.
Hoofdklasse B
Constant Charlois Rotterdam 2 – Gooi&Eemland 15-5
Damrequiem Hoofdklasse Gooi&Eemland
(verslag Bert Roest)
De dammers uit het Gooi en Eemland waren al gedegradeerd uit de nationale Hoofdklasse. Dat ze met een half reserveteam naar Rotterdam gingen om de laatste wedstrijd tegen Constant Charlois 2 te spelen was niet zo elegant. Het werd op zaterdag 29 februari een verlies met 5-15
Na een uur viel het doek al voor team-topscorer Bertus den Harder. Hij liet zijn korte vleugel opsluiten en verkeek zich daarna bij een slagenwisseling naar dam en kon meteen opgeven. Met Anne Wouda was het niet beter gesteld. Ook die partij moest nog beginnen, want op de 19e zet vergreep hij zich gruwelijk en kon na een 1 om 3 naar dam onmiddellijk opgeven. Ook bijna tegelijkertijd blunderde Lennart Bolks met schijfverlies door een 3 om 4 en vrijwel meteen daarna uit. Reactie van Lennart: “geen commentaar” en na doorvragen volgde “maar het was niet zo erg als bij Anne”. Tsja. 0-6 achter.
Een lichtpuntje was de winst van Bert Roest, die de zwakste Rotterdammer tegenover zich kreeg. Dus Bert was het aan ‘zijn stand’ verplicht te scoren. Hij zette de korte vleugel van zijn tegenstander zo onder druk, dat die in de fout ging. Michiel Luiten baalde enorm van zijn blunder in een hoopgevende stand in het middenspel. Een niet al te moeilijke 3 om 3 naar dam deed hem de das om. Invaller Alexander van de Mheen kreeg met zijn remise een dikblauwe notering. Tegenstander Jaap Riesenkamp was op de voorhand veel sterker geacht met een rating van +400. Jaap ging sterk van start, haalde een mooie dam, borg die op, maar verloor ‘m toch weer knullig. Zeer sterk hoe Alexander zijn schijfverlies terugpakte. In een onduidelijk eindspel werd remise overeengekomen. Nog een blauwe notering was er voor Gerard Benning. De qua rating veel sterkere Shammie Kasnadie keek tegen een sterke centrumpositie van Gerard aan. Analyses moeten uitwijzen of er meer dan remise voor Gerard inzat.
Jan Bouwmans verkeek zich in het middenspel en dat kostte hem een schijf. Jan verloor de partij van een tegenstander die feitelijk toch een maatje te groot was. Leo van der Laan speelde een klassiek spel en kreeg al gauw een ‘kerkhof’ tegen zich geplaatst. De Rotterdammer kreeg daarna steeds meer grip op het centrum. Leo kon even genieten van een schijf voorsprong, maar het voordeel daarvan was schijn. Het leidde tot Leo’s gedwongen schijfverlies en daarna tot partijverlies. Tot slot Jelmer Martens die in de onderlinge clubcompetitie fier op kop gaat, maar in de Hoofdklasse partijen balend bitter weinig scoort. Steeds weer ging er iets onbegrijpelijks fout in het eindspel. Dat bleef hem in zijn laatste partij bespaard: remise. Op het oog stond Jelmer beter door de achtergebleven schijf van zijn tegenstander op de lange lijn. Edoch er zaten beiderzijds veel valkuilen in het spel. Benieuwd wat de analyseprogramma’s bedenken.
Volgend seizoen Eerste Klasse, een competitie waar Gooi&Eemland qua sterkte thuishoort.
Eerste Klasse B
De Waarddammers – Ons Genoegen 9-11
(verslag Cock van Wijk)
In de slotronde van de KNDB-competitie toog Ons Genoegen naar Bleskensgraaf om de strijd aan te binden met de koploper in de 1e klasse B, de fusieclub De Waarddammers. Deze club was praktisch gezien al kampioen met 2 wedstrijdpunten en een karrevracht aan bordpunten meer. Ons Genoegen stond voor de opdracht met 16-4 of meer te winnen…
Dat was onbegonnen werk maar z’n sportieve plicht vervulde Ons Genoegen met verve. Toys Sheoratan nam de veel sterkere Theo Voorspuij in het middenspel met een doorbraak naar dam te grazen (0-2). Cock van Wijk had lang het initiatief tegen de eveneens zeer sterke Theo de Swart, maar kon dat na een switch in het late middenspel niet handhaven en wikkelde af naar remise (1-3).
Wim Vlooswijk had het erg moeilijk tegen Peter de Hek, nadat deze een voorpost op 36 had geplaatst. Wim leek weggespeeld te worden, maar wist zich wonderwel staande te houden en haalde ook remise binnen (2-4).
Auke Zijlstra speelde tegen de broer van Peter, Ad de Hek. Deze kwam vanuit de opening onder druk te staan tegen de sterk aanvallend optredende Utrechtenaar. Maar Ad bleef koel verdedigen en langzaam maar zeker raakte Auke toch wat in de problemen. Hij was dan ook blij met het remisevoorstel van z’n tegenstander (3-5).
Jan Ongolesono probeerde het initiatief te pakken tegen de ervaren Harm Jan van Rees. De opsluiting van de lange vleugel van Harm Jan had echter weinig nut en nadat hij deze zelf verbroken had, begon een nieuwe opbouwfase. Het werd klassiek en daarin bleek Harm Jan handiger dan Jan door snel op beide vleugels de controle te pakken. Jan had op de 38e zet met 28-22 nog goede verdedigingskansen, maar hij kwam niet op dat idee. Niet veel later liep hij vast en een schijfoffer hielp niet meer (5-5).
Gerard Morsink had over geluk niet te klagen tegen Pieter Trapman sr. Deze drukte Gerard in het klassiek terug en plaatste een sterke Ghestem-doorstoot, gevolgd door een doorbraak naar dam. Maar in de afwerking ging hij erg slordig te werk en Gerard kreeg de kans ook door te breken naar dam met remise (6-6).
Peter Meijler speelde een sterke klassieke partij tegen Cees Brandwijk en kreeg een licht voordelig eindspel op het bord. Daarin verdedigde Brandwijk erg slapjes en nadat Peter op dam kwam werd het al snel een 4-om-2 overmachtseindspel voor Peter (6-8).
Lucien Farzan bracht zichzelf al kort na de opening in moeilijkheden door zwakke opbouwzetten aan z’n lange vleugel. Henk Houweling hoefde niet veel bijzonders te doen in z’n klassieke opbouw en brak ten koste van een schijf door naar dam. Lucien leek nog een aardige verdediging te hebben, maar Henk had het met een vernietigende rondslag uit kunnen maken. Gelukkig voor Lucien deed hij dat niet. Integendeel zelfs, hij produceerde de zwakste zet op z’n rechtervleugel waardoor Lucien ineens ook door kon breken naar dam met remise! (7-9).
Na deze meevaller toch weer een kleine domper voor OG. Alfons Ottink sloeg al kort na de opening toe met een dubbele dreiging, die niet goed op waarde werd geschat door Peter Hartog. Daardoor kwam Alfons een schijfje voor, maar in het late middenspel moest hij die door een kleine misrekening ineens weer inleveren. Hij probeerde het nog wel, maar winst zat er niet meer in (8-10).
Arne van Mourik zat na een kort uitstapje aan bord 2 weer op z’n vertrouwde positie, bord 1. En opnieuw maakte hij zijn status als kopman meer dan waar. Sterspeler Wim Kalis kreeg nauwelijks grip op het degelijke spel van Arne en moest na ruim 4 ½ uur spelen in een gelijkwaardige remise berusten. Zo won Ons Genoegen met 11-9 van de koploper en wacht een duel met EDC Enschede om promotie naar de Hoofdklasse van de KNDB. Arne van Mourik werd tevens topscorer van de 1e klasse B met de fraaie score van 19 uit 11!
Tweede Klasse B
SSS Kampen – Gooi&Eemland 2 12-8
Gewaarschuwd Kampen knikkert G&E 2 op bordpunten uit het linker rijtje
(verslag Jaap Langerak)
Op onderling resultaat waren we wel in het linker rijtje gebleven. Nu dus niet, maar ……… 1e in het rechter rijtje klinkt ook niet slecht.
Kampen had een heul sterk team naar de arena gedirigeerd. Alleen Henk Vogelenzang de Jong had een hogere rating dan zijn tegenstander.
Vooraf was het de bedoeling om op de bovenste borden de schade te beperken en dan de schade in te halen op de onderste borden. Maar op de eerste 3 borden was het verschil te groot.
Het verloop:
Jude Kasangaki speelde goed, gebruikte zijn tijd, maar Nico Lugthart was gewoon te sterk vandaag en drukte Jude langzaam maar zeker weg. 2-0
Douwe de Graaf vergat op enig moment zetcontrole. Dat kostte een schijfje. Kon nog lang doorspelen, maar kon het uiteindelijk niet bolwerken. 4-0
Hans Loots zocht erg veel de randen op, maar er was nog niet veel aan de hand. Totdat de Woerdenaar op de 45e zet een 4 om 2 over het hoofd zag. 6-0
Met een 6-0 achterstand wordt het wel lastig om een puntje te scoren……
Adri Butzelaar: “Ik begon op rechts meer druk uit te oefenen. Met 4-9 kon hij mij niet meer tegenhouden. Hij nam op het eind een verkeerde plakker, waardoor ik de partij kon winnen.” 6-2
We doen wat terug. Kan het nog ……?
Bij Henk Vogelenzang de Jong liep het niet naar wens. Henk Kamminga stond, begreep ik, gewonnen. Onze Henk had echter nog 1 list achter de hand. Kamper Henk miste dat!
Onze Henk nog 4 schijven en Kamper Henk nog 2. Net niet genoeg voor de winst. 7-3
Lammert Korlaar maakte het zo te zien weer ingewikkeld. Toen alle kruitdampen opgetrokken waren werd de vrede getekend. 8-4
Levi Duijst en Harm Kist deden elkaar geen pijn. Na een gelijkwaardige strijd een logische puntendeling. 9-5
Levi scoort zijn 10e punt. En …….. is hiermee topscorer van ons team deze competitie. Mooi!
Henk de Groot neemt tegen zijn veel sterkere tegenstander brutaal het voortouw en komt mijns inziens geen moment in gevaar. Winst wordt het ook niet, maar wel een blauwtje. 10-6
Theoretisch een puntje kan nog, maar dan moeten de beide Hilversummers Ad en Jaap beiden winnen.
Ad Vreeswijk gaat lang gelijk op en offert in een 5 om 5 stand een schijfje om door te breken. Het wordt een eindspel met beiden een dam. Piet Dijkstra heeft nog 3 schijven die gunstig staan en Ad nog 2.
Het blijkt niet te redden voor Ad. 12-6.
En de nederlaag is een feit.
Jaap Langerak en Harwin Reuvekamp beginnen rustig. Op het juist moment neemt Jaap een voorpost en heeft wat voordeel. Lijkt dit uit te bouwen, maar dan weeft Harwin een zetje in de stand wat Jaap laat ziet aankomen. Weg voordeel. Maar Jaap speelt rustig door en in het eindspel krijgt hij weer voordeel en nu laat Harwin de remise glippen en bezorgt Jaap 2 punten. 12-8
Gezien de sterkte van de Kampenaren een draaglijke nederlaag.
Door het hele seizoen onverstoorbaar te knokken eindigen we op een verdienstelijke 7e plaats. Een goede middenmoter.
Dat is meer dan verwacht.
Tweede Klasse D
Zenderstad – Lent VBI Nijmegen CT 16-4
Zenderstad sluit spannend seizoen af met 4e plaats
(verslag Ed Kok)
Met een 16-4 winst op het combinatieteam van Lent VBI Nijmegen eindigden de IJsselsteinse dammers op een vierde plaats. Lange tijd werd meegestreden om het kampioenschap maar in de tweede fase van de competitie werd steeds nipt verloren van de uiteindelijke nrs 1, 2 en 3. Door grote overwinningen op de andere tegenstanders werden wel de meeste bord punten (146 uit 11 wedstrijden) ooit gehaald.
Patrick van der Tol speelde een fantastisch seizoen, verloor geen enkele partij, en eindigde met 17 punten uit 10 wedstijden als derde van alle 204 dammers op de topscorerslijst. En dat met een wedstrijd (en slechts 1 punt) minder dan de nummers 1 en 2 van de topscorerslijst!
De 16-4 overwinning op het combinatieteam van Lent VBI Nijmegen was wel behoorlijk geflatteerd.
Gedegen overwinningen waren er voor Hans Verhoeven en Bert Habets en gelijkwaardige remises voor Jacco Scheper, Ed Kok en Arie Koster.
De jeugd, op de onderste borden van Lent, hield het lang vol maar ging in het laatste speeluur toch ten onder. Theo van Londen kreeg een verwoestende centrumaanval met dam over zich heen. Zijn tegenstandster maakte het echter niet af waardoor Theo nog met remise kon ontsnappen.
Rob de Meij en Patrick van der Tol hadden beide wel het initiatief in hun partij en een licht overwicht in het late middenspel, maar remise leek toch het resultaat te gaan worden. Onder tijdsdruk maakte hun jeugdige tegenstanders echter nog fatale opbouwfouten en daar wisten Rob en Patrick wel van te profiteren.
De tegenstander van Bram Bekkers wilde in een spannende 7 om 7 stand nog een doorbraak forceren, maar Bram had zijn verdediging op orde en kon de te ver vooruit-gespeelde voorpost van zijn jeugdige tegenstander met schijfwinst en partijwinst veroveren.
Roald Scheper kwam in een nadelig klassiek terecht. Zijn tegenstander nam echter een verkeerde ruil waarmee opeens de rollen waren omgedraaid. Roald won direct een schijf en schoof de stand weer vast waar nu zijn tegenstander geen uitweg meer uit had.
Een mooie afsluiting van een mooi seizoen!