Met een 16-4 overwinning maakte hoofdklasser Gooi & Eemland de twee weken geleden opgelopen averij tegen Het Noorden weer geheel goed. Ondanks een pijnlijke nederlaag tegen Lent blijft ADG aan kop in de eerste klasse, maar dat lag alleen maar aan het feit dat concurrent Eindhoven tegen Maastricht opzichtig onderuit ging. OG Utrecht versloeg met ruime cijfers DEZ Culemborg 2.
In de tweede klasse verloor Zenderstad de strijd om een promotieplaats en leed Gooi&Eemland 2 een forse nederlaag.
Lees verder…
Nationale Competitie
Dammers Gooi & Eemland revancheren zich
Tegen het onderaanstaande Friese Drachten, maakte Gooi & Eemland de daarvóór opgelopen averij tegen Het Noorden weer geheel goed. Met een 16-4 overwinning werd de nederlaag van 5-15 niet meer gevoeld. Door omstandigheden kon Drachten maar met acht man komen, waardoor met een 4-0 voorsprong werd begonnen.
Vermoedelijk heeft dit de Drachtenaren ook slecht beïnvloed, want deze voorsprong werd alras uitgebreid. Leo van der Laan zag zijn tegenstander een grote positionele blunder maken en wandelde vlot naar winst.
Gewaagd spelend, had Cor de Jong het voor zichzelf en de Fries moeilijk gemaakt, de laatste had teveel tijd nodig en ging in het eindspel ten onder.
Tien tegen nul maakte Menko van Dijk ervan. Hij liep eerst wat achter zijn tegenstander aan, maar ook hier een positionele fout, waardoor Menko via klassiek de winst forceerde.
Vanuit de opening hield Bertus de Harder goed controle tegen de sterke jeugdspeler Wopke de Vries, deze kwam iets beter, maar te weinig voor de winst, zodat Bertus de eer had het elfde punt te scoren.
Eric van Dusseldorp nam al snel in de opening een voorpost die voor hemzelf gevaarlijker was dan hij op het eerste gezicht dacht. De kopman van OG Drachten profiteerde hier niet optimaal van. Na analyse met de computer bleek dat Gabriël Heerema het aanmerkelijk beter had kunnen spelen.
Dick Beking bereikte een voordelige stelling, maakte echter een ernstige fout in de tijdnoodfase, maar zijn tegenstander profiteerde niet, integendeel, deze overzag zelfs een valstrik waardoor Dick tot zijn verbazing toch nog won.
De mooiste winst kwam op naam van Gerhard de Graaf, zonder dat er door Rudolf Smedinga een fout werd gemaakt, werd deze positioneel voorzichtig van het bord gespeeld.
Als laatste de uitzondering, Jelmer Martens stond in klassiek wat onder druk door een zware lange vleugel, maar bevrijdde zich via een Kerkhofaanval. Jelmer leek zelfs beslissend voordeel te krijgen maar zwart vond een fraaie meerslag redding. Daarna de bekende deksel op zijn neus toen hij toch nog een winstpoging deed. Gelukkig deerde dat het team niet, we staan in de middenmoot en gaan volgend jaar weer verder.
ADG faalt in Lent maar blijft koploper
Na de zevende ronde van de KNDB-competitie blijft het Amersfoorts Dam Genootschap aan kop in de eerste klasse. Maar dat lag alleen maar aan het feit dat concurrent Eindhoven tegen Maastricht opzichtig onderuit ging.
De Amersfoorters zelf werden genadeloos opzij geschoven door dc Lent, dat de zwakke plekken van ADG pijnlijk bloot legde.
In Lent, een inmiddels door Nijmegen ingelijfd dorpje aan de ‘verkeerde’ kant van de Waalbrug, werd gespeeld in een heus eigen clubgebouw. In Lunteren was dat ook al het geval. Ook plaatsen als Bunschoten (!), Huissen, Westerhaar en Utrecht beschikken over een ‘eigen’ accommodatie, al dan niet gedeeld met andere denksporters.
De gemeente Nijmegen heeft in het kader van het uitbreidingsproject “Waalsprong” bij de annexatie van Lent blijkbaar middelen ingezet ten behoeve van de leefbaarheid die onder meer geresulteerd hebben in een fraai gebouwtje voor damclub Lent.
Dat gaat in Amersfoort anders. Daar lukt het bijna een jaar na de oplevering van een zwembad nog niet eens om daar een gecertificeerde glijbaan in te krijgen.
De Amersfoortse dammers gingen goed van start. Lent-speler Sander Spaans had een duidelijke opdracht tegen Cees Strooper: ‘de boot afhouden’. Dit deed hij aanvankelijk uitstekend. De enige fout die hij daarbij maakte was slecht tijd-management. Het verkwisten van veel tijd voor gemakkelijke opbouwzetten leidde er toe dat hij vanaf het middenspel al tijdsdruk had. Strooper deed ondertussen zijn best om vervlakkende ruilen te voorkomen. Via vage omsingelingsplannen hield hij de strijd gaande. Spaans zou met een logische voortzetting een tamelijk probleemloze positie hebben bereikt, zonder zwaktes als achtergebleven schijven. Mogelijk toch gehaast door de klok dacht hij een ruiltje te kunnen nemen. Dat faalde want Strooper won op eenvoudige wijze een schijf en de partij.
Jan de Ruiter was met een impliciete winstopdracht aan het tiende bord geposteerd. Hij trof daar inderdaad (want dat is altijd maar afwachten) de speler met de laagste rating. Maar dan moet die tegenstander nog altijd eerst verschalkt worden. En vaak willen ze dan ook nog niet meewerken. Zo ook hier. Tot laat in het middenspel was er weinig aan de hand. Maar opeens vlocht Jan er een paar giftige dreigingen in. Dat werd de mindere speler teveel. De Ruiter werkte het gewonnen eindspel secuur af.
4-0 voor ADG, maar daarna was er eigenlijk alleen nog maar sprake van een vrije val.
Aan de twee kopborden zaten Marcel Everloo en Nico Kruijswijk. Marcel heeft in het begin van dit seizoen goed gescoord en Nico het gehele vorige jaar ook.
In deze wedstrijd was de tegenstand voor hen te zwaar.
Everloo zette zijn partij zoals vaker oogstrelend op. Esthetisch en positioneel ‘staat’ het bij hem tot het middenspel vaak gewoon goed. Maar dan het vervolg. In deze partij ging het mis toen hij een kans verzuimde de aanval van de tegenstander over te nemen. Hij kreeg een wals over zich heen, moest een schijf en later de punten inleveren.
Nico stuurde aan op een ‘Keller’ maar zijn tegenstander, de met ruim 1300 ratingpunten gedoteerde Maarten Nas, had andere plannen en sloeg op de 7e zet niet naar veld 23, maar naar 24. De ‘Korenewski’-variant. In de hedendaagse wedstrijdpraktijk ongebruikelijk, maar zeker niet verkeerd. Een aantal dreigingen van zijn tegenstander werd door de ADG-er op tijd doorzien. Zonder waarneembare fouten kwam Nico onder lichte druk te staan. Dit kostte hem in het middelspel (te)veel tijd. De druk werd steeds meer opgevoerd. De gevolgen van de foutieve 40e zet werden hem een zet daarna fataal. Na een lichte combinatie gooide hij de handdoek.
Ton Bollebakker leverde een aardige positionele partij af tegen Jan Jacobs. Bollebakker kreeg wat voordeel in het late middenspel, maar benutte analytisch niet zijn beste kansen. Zoals het ging kon Jacobs ontsnappen naar een gelijkwaardige puntendeling.
Ook Gerrit de Bruijn kwam niet verder dan remise tegen het ervaren ‘blok beton’ Eep van Manen. Beide spelers zochten vanuit klassiek spel expansie over de lange vleugel. Dat resulteerde uiteindelijk in licht Amersfoorts voordeel. In een 4 om 4 eindspel zou Van Manen het in oppositie nog fout kunnen doen, maar hij liet zich niet verschalken.
Bryan Brank kon bij aanvang bogen op een fraaie 9 uit 5 score. Hij trof de onbetwist sterkste tegenstander, nationaal subtopper Steven Wijker. Bryan liet zich imponeren en was daarmee zelf zijn ergste tegenstander.
Vanuit de opening nam de Amersfoortse speler al ruiltjes op onlogische ogenblikken. Ook in het middenspel zocht hij de vervlakking wanneer dat nou eigenlijk juist niet moest. Conclusie: kansloos eraf gezet.
Frits Stüger deed in zekere zin wat terug door een speler met 200 ratingpunten meer op remise te houden. Complexe opening met pas na twaalf zetten de eerste ruil. Er kwam klassiek spel op het bord. In het gevorderde middenspel werd de stand gelardeerd met dreigingen van de Coup Royal en Coup Deslauriers. Ook moest de Gelderse dammer het offer van Dussaut in de gaten houden. Frits bood in het late middenspel een achterloop aan die de tegenstander ogenschijnlijk groot voordeel zou bieden. In de praktijk bleek dit echter de opmaat naar de puntendeling.
Waarschijnlijk overmoedig geworden door twee overwinningen op rij trok Wim Martin gelijk in de opening ten aanval. Hij hield daarbij onvoldoende rekening met de tempi en moest al op de 16e zet iets ‘raars’ doen om de aanval te kunnen continueren. Toch wist hij zich erin vast te bijten en kreeg zowaar een fraaie positie. Op de 30e zet schoot Martin evenwel een forse bok. Via nog een keer achterlopen kon tegenstander Van den Berg er een damcombinatie in vlechten. Wim zag het wel (te laat), maar zijn opponent niet! Zoveel geluk was aan de Amersfoorter niet besteed, want vijf zetten later wisselde hij twee zetten om en werd het slachtoffer van een thematische wending die schijfverlies opleverde. Martin maakte vervolgens goed gebruik van de compensatie en de tegenstander zag zich genoodzaakt terug te offeren en remise aan te bieden. Brrrrr, snel vergeten maar die partij.
Last but not least was het Harry de Waard die onverwachts aan het kortste eind trok. Het was exact 3 jaar geleden dat de ADG-er voor het laatst een competitienederlaag leed (tegen Willem Nuveld, Dokkum). Er ontstond tegen Gert van Willigen een gelijkopgaand positioneel gevecht met klassieke trekjes. In de 2e helft van de partij leek De Waard gemakkelijker spel te hebben door een randschijf van zijn tegenstander. Van Willigen moest daardoor extra alert zijn voor ingevlochten combinatiedreigingen. Deze perikelen werden echter door de Lentspeler subtiel opgelost. Nadat de stelling steeds dunner werd beging De Waard in tijdnood een positionele ‘blunder’. Van Willigen greep onmiddellijk zijn kans en gaf de ADG-er het nakijken.
Eindstand Lent – ADG 12-8.
Het wordt nog spannend in deze klasse. ADG “Winterkampioen” met 11 uit 7, gevolgd door Eindhoven, Utrecht en Lent allen met maar een puntje minder.
OG Utrecht met ruime cijfers langs DEZ Culemborg
De laatste bondswedstrijd van 2018 brachten de dammers van Ons Genoegen Utrecht een bezoek aan Culemborg om het op te nemen tegen het 2e team van Denk en Zet. Dit team had de vorige wedstrijd het eerste punt binnengehaald en hoopte dat puntenaantal minimaal te verdubbelen tegen Ons Genoegen. Aldus een optimistische Ed Kok in z’n toespraak voorafgaand aan de wedstrijd.
Maar z’n woorden hadden niet het gewenste effect op z’n teamgenoten. Misschien ook wel doordat bord 7 van de thuisclub leeg bleef , ondanks nog een telefonische oproep aan Hemd de Jager (what’s in a name) te komen spelen. Lex van Amerongen kreeg zodoende de punten in de schoot geworpen (0-2).
Dit alles stond natuurlijk in schril contrast met Teus de Mik, die ondanks z’n ziekte toch meedeed tegen Denk en Zet. Jeugdspeler Alijn Kuijer had aanvankelijk iets makkelijker spel, maar rond de 30e zet stonden de stukken van Teus ineens goed. De jonge knaap kon geen aanvalsruil naar 27 nemen vanwege een lichte combinatie, speelde een zwakke zet aan z’n linkerflank en door voorwaarts te ruilen op die vleugel kreeg Teus ineens de aanval. Het verzet stortte snel in en nadat Teus in een 8-om-8 een schijf won, gaf Alijn op (0-4).
Fred Dammers maakte z’n debuut voor de Utrechtenaren tegen een andere jeugdspeler, Gregory de Vries. Ook hier hetzelfde beeld als bij Teus. Gregory had wat initiatief vanuit de opening, maar tot een aanval kwam het niet. In het middenspel zette Fred z’n tegenstander vast in een KVO (Korte Vleugel Opsluiting). Gregory ruilde naar de rand en Fred kreeg de kans via een standaard wending (valluikslag) een schijf of een winnende doorbraak te nemen. Toen Fred dat miste, liep de partij remise. Desondanks een prachtig debuut van Fred! (1-5)
Wim Vlooswijk kwam gunstig klassiek uit de opening tegen Kumar Mangal. Die dacht ruimte te krijgen door een uitval naar 29, maar overzag een lichte combinatie met schijfwinst of dam voor Wim. Kumar liet de dam toe en ruilde die af met schijfverlies. Compensatie bleek er niet te zijn en Wim won snel (1-7).
Arne van Mourik kreeg niet veel vat op het spel van Jan Riesthuis, die het vooral overzichtelijk wilde houden. Lang slaagde hij daarin, maar in het late middenspel en eindspel kreeg Arne kleine kansjes op winst. Een misrekening van Jan leidde naar een 3-om-3 eindspel dat precies door oppositie won voor Arne! (1-9).
Lucien Farzan pakte de eerste overwinning van het seizoen tegen Peter Kers. Een foutieve ruil in het middenspel had Lucien een schijf moeten kosten, maar Peter dacht dat er daarna een doorbraak kwam voor Lucien. Peter ruilde daarom maar naar voren, kwam in een halve hekstelling terecht en moest even later een schijf offeren. Lucien speelde het daarna solide naar winst (1-11).
Hadden de Culemborgers dan helemaal niets in te brengen? Ja, toch wel. KNDB-voorzitter Ebbo de Jong speelde een sterke klassieke partij tegen Peter Meijler, bereikte een dammeneindspel met en schijfje meer, maar winst bleek er niet in te zitten.
Krijn van Drie van de thuisclub had het lastig tegen Auke Zijlstra, die voortdurend de linkerflank onder vuur nam. Dat leidde tot een iets beter eindspel, maar winst zat er niet in.
Ed Kok had het erg lastig tegen Alfons Ottink. Vanuit de opening vermeed Ed een voor hem als gunstig bekend staande hekstellingsvariant en kreeg vervolgens problemen aan z’n linkerflank. In het middenspel kon hij zich loswerken, maar kreeg toen een aanval over de andere vleugel te verduren. In de eindfase wist hij via een tijdelijk offer door te breken naar dam en remise te maken.
De beste partij aan Culemborgse kant werd gespeeld door jeugdspeler Albert Middelkoop. Hij kreeg weliswaar een aanval in de schoot geworpen van Cock van Wijk, maar dan moet je het nog wel bewijzen. En dat deed hij met uiterste precisie! Cock moest meer en meer naar de rand en kwam totaal vast te staan. Een lichte damcombinatie met schijfwinst leverde Albert een gewonnen eindspel op, maar hij was zo vriendelijk remise aan te bieden. Cock wist niet hoe snel hij dit verlate Sinterklaas cadeau moest accepteren…
Daarmee kwam de eindstand op 15-5 voor de bezoekers. En door de knotsgekke uitslagen in de 1e Klasse C doet Ons Genoegen ineens weer mee om de podiumplaatsen. De koplopers ADG en Brainstorm Eindhoven verloren namelijk, waardoor OG tot op een punt is genaderd. Het kan in het nieuwe jaar zo weer anders zijn. Ons Genoegen krijgt nog 4 zware wedstrijden voor de kiezen, waaronder 3 tegen de koplopers en de nummer 4. Waarvan akte.
Zenderstad verliest de strijd om een promotieplaats
De strijd van Zenderstad tegen Heijmans Excelsior 2 ging om de kans te behouden op een 2e plaats met eventueel een promotiewedstrijd. Ondanks dat de tegenstander met 9 man uitkwam waren ze sterker vertegenwoordigd dan in al hun voorgaande wedstrijden.
Zenderstad bestreed Heijmans Excelsior met open vizier maar de koppeling van de spelers viel in het voordeel van de tegenstander uit. Wat in voorgaande wedstrijden wel lukte (goede resultaten tegen sterkere spelers ) viel nu allemaal de verkeerde kant op.
Ondanks de gekregen overwinning voor Ben van der Linden kwam Excelsior al voor het 3e uur gelijk door een blunder van Kumar Bihari.
Ook Henny Pikker damde ver onder de (rating-)maat en kwam met hangen en wurgen nog net aan remise toe.
Theo van Londen was gekoppeld aan een mindere tegenstander en deed wat men van hem mag verwachten en behaalde de volle winst.
Jeugdspeler Roland Scheper damde keurig naar een verdiende remise toe en stelde deze dan ook veilig in het late middenspel.
Nu komen de wedstrijden waar we niet boven ons zijn uitgestegen.
Patrick van der Tol kon de wedstrijd niet naar zijn hand zetten en moest genoegen nemen met remise.
Rob de Meij (tegen de sterkste tegenstander) moest ervaren dat een dunne stand in het eindspel genoeg kan zijn voor de winst van de tegenstander.
Hans Verhoeven kon het op bord 1 niet bolwerken waarna ook Jacco Scheper op bord 2 met verlies werd geconfronteerd.
Als laatste hield Arie Koster zijn hoofd koel maar hij kon niet voorkomen dat zijn voordeel niet in winst kon worden omgezet: remise.
Door deze 12 – 8 nederlaag heeft Zenderstad de promotie niet meer in eigen hand en zijn we afhankelijk van de resultaten van de teams die boven hun staan.
En volgende keer nemen we gewoon weer onze mascote René Nurmohamed mee om op het goede spoor te komen.
Weer forse nederlaag Gooi&Eemland 2
Het was verwacht dat in Bunschoten G&E een harde dobber zou hebben tegen sterke Hartholt Olie uit Zwolle. Het werd 6-14.
Levy Duijst verkeek zich in het middenspel en trapte in een damzet. Na even spartelen tegen Bert Straetemans was het al gauw uit.
Het verlies werd rechtgetrokken door Bert Roest, die Ronald Holterman in een klassiek middenspel over de knie legde. Ronald deed in het gevorderde middenspel een paar verkeerd strategische zetten, waarna Bert toesloeg en de enige winstpartij van de thuisclub binnenhaalde.
Zeer knap was de remise van de niet-fitte Ad Vreeswijk tegen de sterker geachte Gerrit Klaseboer. Ad stond een stuk beter, maar was terecht blij met een gelijkspel.
Jaap Langerak moest jammer genoeg remise toestaan tegen Frits Gerritsen. Jaap had tempovoordeel in het eindspel maar wist zijn betere stand net niet te verzilveren.
Anne Wouda die ook goed speelde, verkeek zich tegen Peter van der Velde in een klassiek eindspel op de 39e (40-34) zet. Bijna alles was goed voor zeker remise, behalve die zet die meteen het einde betekende.
Halverwege de wedstrijd was het 4-6 en was het onduidelijk hoe het zou aflopen.
Dat veranderde door de nederlaag van Hans Loots tegen de sterke Henk Smit op het eerste bord. Henk speelde heel aanvallend met voorposten, die Hans pas in het eindspel kon afbreken. In een remisestand greep Hans mis. Na een 1 om 2 was het meteen uit.
Huib Poort wist Wim Leijssenaar in het eindspel knap in het nauw te brengen. De remise was meer dan verdiend.
Henk de Groot kon in het eindspel naar remise afwikkelen, maar zag nog winstkansen. Dat was iets te optimistisch, want hij kwam in temponood, moest offeren en kort erna de partij tegen Dick Dijk opgeven.
Michiel Luiten stond beter tegen Jan van der Kolk. Hij stond in een klassieke stelling mooi centraal op het bord. En Jan was ongunstig verbannen naar de randen. Maar nadat de kruitdampen waren opgetrokken bleek remise het hoogst haalbare voor Michiel.
Tot slot Lennart Bolks. Aardig gelijkwaardige partij. Tot de 40e zet. Door vervelende hangende schijven moest hij Jan Rensink een schijf cadeau doen. Desondanks moest Jan behoorlijk aan de bak om Lennart in het eindspel op de knieën te krijgen.
Nationale Competitie
Dammers Gooi & Eemland revancheren zich
Tegen het onderaanstaande Friese Drachten, maakte Gooi & Eemland de daarvóór opgelopen averij tegen Het Noorden weer geheel goed. Met een 16-4 overwinning werd de nederlaag van 5-15 niet meer gevoeld. Door omstandigheden kon Drachten maar met acht man komen, waardoor met een 4-0 voorsprong werd begonnen.
Vermoedelijk heeft dit de Drachtenaren ook slecht beïnvloed, want deze voorsprong werd alras uitgebreid. Leo van der Laan zag zijn tegenstander een grote positionele blunder maken en wandelde vlot naar winst.
Gewaagd spelend, had Cor de Jong het voor zichzelf en de Fries moeilijk gemaakt, de laatste had teveel tijd nodig en ging in het eindspel ten onder.
Tien tegen nul maakte Menko van Dijk ervan. Hij liep eerst wat achter zijn tegenstander aan, maar ook hier een positionele fout, waardoor Menko via klassiek de winst forceerde.
Vanuit de opening hield Bertus de Harder goed controle tegen de sterke jeugdspeler Wopke de Vries, deze kwam iets beter, maar te weinig voor de winst, zodat Bertus de eer had het elfde punt te scoren.
Eric van Dusseldorp nam al snel in de opening een voorpost die voor hemzelf gevaarlijker was dan hij op het eerste gezicht dacht. De kopman van OG Drachten profiteerde hier niet optimaal van. Na analyse met de computer bleek dat Gabriël Heerema het aanmerkelijk beter had kunnen spelen.
Dick Beking bereikte een voordelige stelling, maakte echter een ernstige fout in de tijdnoodfase, maar zijn tegenstander profiteerde niet, integendeel, deze overzag zelfs een valstrik waardoor Dick tot zijn verbazing toch nog won.
De mooiste winst kwam op naam van Gerhard de Graaf, zonder dat er door Rudolf Smedinga een fout werd gemaakt, werd deze positioneel voorzichtig van het bord gespeeld.
Als laatste de uitzondering, Jelmer Martens stond in klassiek wat onder druk door een zware lange vleugel, maar bevrijdde zich via een Kerkhofaanval. Jelmer leek zelfs beslissend voordeel te krijgen maar zwart vond een fraaie meerslag redding. Daarna de bekende deksel op zijn neus toen hij toch nog een winstpoging deed. Gelukkig deerde dat het team niet, we staan in de middenmoot en gaan volgend jaar weer verder.
ADG faalt in Lent maar blijft koploper
Na de zevende ronde van de KNDB-competitie blijft het Amersfoorts Dam Genootschap aan kop in de eerste klasse. Maar dat lag alleen maar aan het feit dat concurrent Eindhoven tegen Maastricht opzichtig onderuit ging.
De Amersfoorters zelf werden genadeloos opzij geschoven door dc Lent, dat de zwakke plekken van ADG pijnlijk bloot legde.
In Lent, een inmiddels door Nijmegen ingelijfd dorpje aan de ‘verkeerde’ kant van de Waalbrug, werd gespeeld in een heus eigen clubgebouw. In Lunteren was dat ook al het geval. Ook plaatsen als Bunschoten (!), Huissen, Westerhaar en Utrecht beschikken over een ‘eigen’ accommodatie, al dan niet gedeeld met andere denksporters.
De gemeente Nijmegen heeft in het kader van het uitbreidingsproject “Waalsprong” bij de annexatie van Lent blijkbaar middelen ingezet ten behoeve van de leefbaarheid die onder meer geresulteerd hebben in een fraai gebouwtje voor damclub Lent.
Dat gaat in Amersfoort anders. Daar lukt het bijna een jaar na de oplevering van een zwembad nog niet eens om daar een gecertificeerde glijbaan in te krijgen.
De Amersfoortse dammers gingen goed van start. Lent-speler Sander Spaans had een duidelijke opdracht tegen Cees Strooper: ‘de boot afhouden’. Dit deed hij aanvankelijk uitstekend. De enige fout die hij daarbij maakte was slecht tijd-management. Het verkwisten van veel tijd voor gemakkelijke opbouwzetten leidde er toe dat hij vanaf het middenspel al tijdsdruk had. Strooper deed ondertussen zijn best om vervlakkende ruilen te voorkomen. Via vage omsingelingsplannen hield hij de strijd gaande. Spaans zou met een logische voortzetting een tamelijk probleemloze positie hebben bereikt, zonder zwaktes als achtergebleven schijven. Mogelijk toch gehaast door de klok dacht hij een ruiltje te kunnen nemen. Dat faalde want Strooper won op eenvoudige wijze een schijf en de partij.
Jan de Ruiter was met een impliciete winstopdracht aan het tiende bord geposteerd. Hij trof daar inderdaad (want dat is altijd maar afwachten) de speler met de laagste rating. Maar dan moet die tegenstander nog altijd eerst verschalkt worden. En vaak willen ze dan ook nog niet meewerken. Zo ook hier. Tot laat in het middenspel was er weinig aan de hand. Maar opeens vlocht Jan er een paar giftige dreigingen in. Dat werd de mindere speler teveel. De Ruiter werkte het gewonnen eindspel secuur af.
4-0 voor ADG, maar daarna was er eigenlijk alleen nog maar sprake van een vrije val.
Aan de twee kopborden zaten Marcel Everloo en Nico Kruijswijk. Marcel heeft in het begin van dit seizoen goed gescoord en Nico het gehele vorige jaar ook.
In deze wedstrijd was de tegenstand voor hen te zwaar.
Everloo zette zijn partij zoals vaker oogstrelend op. Esthetisch en positioneel ‘staat’ het bij hem tot het middenspel vaak gewoon goed. Maar dan het vervolg. In deze partij ging het mis toen hij een kans verzuimde de aanval van de tegenstander over te nemen. Hij kreeg een wals over zich heen, moest een schijf en later de punten inleveren.
Nico stuurde aan op een ‘Keller’ maar zijn tegenstander, de met ruim 1300 ratingpunten gedoteerde Maarten Nas, had andere plannen en sloeg op de 7e zet niet naar veld 23, maar naar 24. De ‘Korenewski’-variant. In de hedendaagse wedstrijdpraktijk ongebruikelijk, maar zeker niet verkeerd. Een aantal dreigingen van zijn tegenstander werd door de ADG-er op tijd doorzien. Zonder waarneembare fouten kwam Nico onder lichte druk te staan. Dit kostte hem in het middelspel (te)veel tijd. De druk werd steeds meer opgevoerd. De gevolgen van de foutieve 40e zet werden hem een zet daarna fataal. Na een lichte combinatie gooide hij de handdoek.
Ton Bollebakker leverde een aardige positionele partij af tegen Jan Jacobs. Bollebakker kreeg wat voordeel in het late middenspel, maar benutte analytisch niet zijn beste kansen. Zoals het ging kon Jacobs ontsnappen naar een gelijkwaardige puntendeling.
Ook Gerrit de Bruijn kwam niet verder dan remise tegen het ervaren ‘blok beton’ Eep van Manen. Beide spelers zochten vanuit klassiek spel expansie over de lange vleugel. Dat resulteerde uiteindelijk in licht Amersfoorts voordeel. In een 4 om 4 eindspel zou Van Manen het in oppositie nog fout kunnen doen, maar hij liet zich niet verschalken.
Bryan Brank kon bij aanvang bogen op een fraaie 9 uit 5 score. Hij trof de onbetwist sterkste tegenstander, nationaal subtopper Steven Wijker. Bryan liet zich imponeren en was daarmee zelf zijn ergste tegenstander.
Vanuit de opening nam de Amersfoortse speler al ruiltjes op onlogische ogenblikken. Ook in het middenspel zocht hij de vervlakking wanneer dat nou eigenlijk juist niet moest. Conclusie: kansloos eraf gezet.
Frits Stüger deed in zekere zin wat terug door een speler met 200 ratingpunten meer op remise te houden. Complexe opening met pas na twaalf zetten de eerste ruil. Er kwam klassiek spel op het bord. In het gevorderde middenspel werd de stand gelardeerd met dreigingen van de Coup Royal en Coup Deslauriers. Ook moest de Gelderse dammer het offer van Dussaut in de gaten houden. Frits bood in het late middenspel een achterloop aan die de tegenstander ogenschijnlijk groot voordeel zou bieden. In de praktijk bleek dit echter de opmaat naar de puntendeling.
Waarschijnlijk overmoedig geworden door twee overwinningen op rij trok Wim Martin gelijk in de opening ten aanval. Hij hield daarbij onvoldoende rekening met de tempi en moest al op de 16e zet iets ‘raars’ doen om de aanval te kunnen continueren. Toch wist hij zich erin vast te bijten en kreeg zowaar een fraaie positie. Op de 30e zet schoot Martin evenwel een forse bok. Via nog een keer achterlopen kon tegenstander Van den Berg er een damcombinatie in vlechten. Wim zag het wel (te laat), maar zijn opponent niet! Zoveel geluk was aan de Amersfoorter niet besteed, want vijf zetten later wisselde hij twee zetten om en werd het slachtoffer van een thematische wending die schijfverlies opleverde. Martin maakte vervolgens goed gebruik van de compensatie en de tegenstander zag zich genoodzaakt terug te offeren en remise aan te bieden. Brrrrr, snel vergeten maar die partij.
Last but not least was het Harry de Waard die onverwachts aan het kortste eind trok. Het was exact 3 jaar geleden dat de ADG-er voor het laatst een competitienederlaag leed (tegen Willem Nuveld, Dokkum). Er ontstond tegen Gert van Willigen een gelijkopgaand positioneel gevecht met klassieke trekjes. In de 2e helft van de partij leek De Waard gemakkelijker spel te hebben door een randschijf van zijn tegenstander. Van Willigen moest daardoor extra alert zijn voor ingevlochten combinatiedreigingen. Deze perikelen werden echter door de Lentspeler subtiel opgelost. Nadat de stelling steeds dunner werd beging De Waard in tijdnood een positionele ‘blunder’. Van Willigen greep onmiddellijk zijn kans en gaf de ADG-er het nakijken.
Eindstand Lent – ADG 12-8.
Het wordt nog spannend in deze klasse. ADG “Winterkampioen” met 11 uit 7, gevolgd door Eindhoven, Utrecht en Lent allen met maar een puntje minder.
OG Utrecht met ruime cijfers langs DEZ Culemborg
De laatste bondswedstrijd van 2018 brachten de dammers van Ons Genoegen Utrecht een bezoek aan Culemborg om het op te nemen tegen het 2e team van Denk en Zet. Dit team had de vorige wedstrijd het eerste punt binnengehaald en hoopte dat puntenaantal minimaal te verdubbelen tegen Ons Genoegen. Aldus een optimistische Ed Kok in z’n toespraak voorafgaand aan de wedstrijd.
Maar z’n woorden hadden niet het gewenste effect op z’n teamgenoten. Misschien ook wel doordat bord 7 van de thuisclub leeg bleef , ondanks nog een telefonische oproep aan Hemd de Jager (what’s in a name) te komen spelen. Lex van Amerongen kreeg zodoende de punten in de schoot geworpen (0-2).
Dit alles stond natuurlijk in schril contrast met Teus de Mik, die ondanks z’n ziekte toch meedeed tegen Denk en Zet. Jeugdspeler Alijn Kuijer had aanvankelijk iets makkelijker spel, maar rond de 30e zet stonden de stukken van Teus ineens goed. De jonge knaap kon geen aanvalsruil naar 27 nemen vanwege een lichte combinatie, speelde een zwakke zet aan z’n linkerflank en door voorwaarts te ruilen op die vleugel kreeg Teus ineens de aanval. Het verzet stortte snel in en nadat Teus in een 8-om-8 een schijf won, gaf Alijn op (0-4).
Fred Dammers maakte z’n debuut voor de Utrechtenaren tegen een andere jeugdspeler, Gregory de Vries. Ook hier hetzelfde beeld als bij Teus. Gregory had wat initiatief vanuit de opening, maar tot een aanval kwam het niet. In het middenspel zette Fred z’n tegenstander vast in een KVO (Korte Vleugel Opsluiting). Gregory ruilde naar de rand en Fred kreeg de kans via een standaard wending (valluikslag) een schijf of een winnende doorbraak te nemen. Toen Fred dat miste, liep de partij remise. Desondanks een prachtig debuut van Fred! (1-5)
Wim Vlooswijk kwam gunstig klassiek uit de opening tegen Kumar Mangal. Die dacht ruimte te krijgen door een uitval naar 29, maar overzag een lichte combinatie met schijfwinst of dam voor Wim. Kumar liet de dam toe en ruilde die af met schijfverlies. Compensatie bleek er niet te zijn en Wim won snel (1-7).
Arne van Mourik kreeg niet veel vat op het spel van Jan Riesthuis, die het vooral overzichtelijk wilde houden. Lang slaagde hij daarin, maar in het late middenspel en eindspel kreeg Arne kleine kansjes op winst. Een misrekening van Jan leidde naar een 3-om-3 eindspel dat precies door oppositie won voor Arne! (1-9).
Lucien Farzan pakte de eerste overwinning van het seizoen tegen Peter Kers. Een foutieve ruil in het middenspel had Lucien een schijf moeten kosten, maar Peter dacht dat er daarna een doorbraak kwam voor Lucien. Peter ruilde daarom maar naar voren, kwam in een halve hekstelling terecht en moest even later een schijf offeren. Lucien speelde het daarna solide naar winst (1-11).
Hadden de Culemborgers dan helemaal niets in te brengen? Ja, toch wel. KNDB-voorzitter Ebbo de Jong speelde een sterke klassieke partij tegen Peter Meijler, bereikte een dammeneindspel met en schijfje meer, maar winst bleek er niet in te zitten.
Krijn van Drie van de thuisclub had het lastig tegen Auke Zijlstra, die voortdurend de linkerflank onder vuur nam. Dat leidde tot een iets beter eindspel, maar winst zat er niet in.
Ed Kok had het erg lastig tegen Alfons Ottink. Vanuit de opening vermeed Ed een voor hem als gunstig bekend staande hekstellingsvariant en kreeg vervolgens problemen aan z’n linkerflank. In het middenspel kon hij zich loswerken, maar kreeg toen een aanval over de andere vleugel te verduren. In de eindfase wist hij via een tijdelijk offer door te breken naar dam en remise te maken.
De beste partij aan Culemborgse kant werd gespeeld door jeugdspeler Albert Middelkoop. Hij kreeg weliswaar een aanval in de schoot geworpen van Cock van Wijk, maar dan moet je het nog wel bewijzen. En dat deed hij met uiterste precisie! Cock moest meer en meer naar de rand en kwam totaal vast te staan. Een lichte damcombinatie met schijfwinst leverde Albert een gewonnen eindspel op, maar hij was zo vriendelijk remise aan te bieden. Cock wist niet hoe snel hij dit verlate Sinterklaas cadeau moest accepteren…
Daarmee kwam de eindstand op 15-5 voor de bezoekers. En door de knotsgekke uitslagen in de 1e Klasse C doet Ons Genoegen ineens weer mee om de podiumplaatsen. De koplopers ADG en Brainstorm Eindhoven verloren namelijk, waardoor OG tot op een punt is genaderd. Het kan in het nieuwe jaar zo weer anders zijn. Ons Genoegen krijgt nog 4 zware wedstrijden voor de kiezen, waaronder 3 tegen de koplopers en de nummer 4. Waarvan akte.
Zenderstad verliest de strijd om een promotieplaats
De strijd van Zenderstad tegen Heijmans Excelsior 2 ging om de kans te behouden op een 2e plaats met eventueel een promotiewedstrijd. Ondanks dat de tegenstander met 9 man uitkwam waren ze sterker vertegenwoordigd dan in al hun voorgaande wedstrijden.
Zenderstad bestreed Heijmans Excelsior met open vizier maar de koppeling van de spelers viel in het voordeel van de tegenstander uit. Wat in voorgaande wedstrijden wel lukte (goede resultaten tegen sterkere spelers ) viel nu allemaal de verkeerde kant op.
Ondanks de gekregen overwinning voor Ben van der Linden kwam Excelsior al voor het 3e uur gelijk door een blunder van Kumar Bihari.
Ook Henny Pikker damde ver onder de (rating-)maat en kwam met hangen en wurgen nog net aan remise toe.
Theo van Londen was gekoppeld aan een mindere tegenstander en deed wat men van hem mag verwachten en behaalde de volle winst.
Jeugdspeler Roland Scheper damde keurig naar een verdiende remise toe en stelde deze dan ook veilig in het late middenspel.
Nu komen de wedstrijden waar we niet boven ons zijn uitgestegen.
Patrick van der Tol kon de wedstrijd niet naar zijn hand zetten en moest genoegen nemen met remise.
Rob de Meij (tegen de sterkste tegenstander) moest ervaren dat een dunne stand in het eindspel genoeg kan zijn voor de winst van de tegenstander.
Hans Verhoeven kon het op bord 1 niet bolwerken waarna ook Jacco Scheper op bord 2 met verlies werd geconfronteerd.
Als laatste hield Arie Koster zijn hoofd koel maar hij kon niet voorkomen dat zijn voordeel niet in winst kon worden omgezet: remise.
Door deze 12 – 8 nederlaag heeft Zenderstad de promotie niet meer in eigen hand en zijn we afhankelijk van de resultaten van de teams die boven hun staan.
En volgende keer nemen we gewoon weer onze mascote René Nurmohamed mee om op het goede spoor te komen.
Weer forse nederlaag Gooi&Eemland 2
Het was verwacht dat in Bunschoten G&E een harde dobber zou hebben tegen sterke Hartholt Olie uit Zwolle. Het werd 6-14.
Levy Duijst verkeek zich in het middenspel en trapte in een damzet. Na even spartelen tegen Bert Straetemans was het al gauw uit.
Het verlies werd rechtgetrokken door Bert Roest, die Ronald Holterman in een klassiek middenspel over de knie legde. Ronald deed in het gevorderde middenspel een paar verkeerd strategische zetten, waarna Bert toesloeg en de enige winstpartij van de thuisclub binnenhaalde.
Zeer knap was de remise van de niet-fitte Ad Vreeswijk tegen de sterker geachte Gerrit Klaseboer. Ad stond een stuk beter, maar was terecht blij met een gelijkspel.
Jaap Langerak moest jammer genoeg remise toestaan tegen Frits Gerritsen. Jaap had tempovoordeel in het eindspel maar wist zijn betere stand net niet te verzilveren.
Anne Wouda die ook goed speelde, verkeek zich tegen Peter van der Velde in een klassiek eindspel op de 39e (40-34) zet. Bijna alles was goed voor zeker remise, behalve die zet die meteen het einde betekende.
Halverwege de wedstrijd was het 4-6 en was het onduidelijk hoe het zou aflopen.
Dat veranderde door de nederlaag van Hans Loots tegen de sterke Henk Smit op het eerste bord. Henk speelde heel aanvallend met voorposten, die Hans pas in het eindspel kon afbreken. In een remisestand greep Hans mis. Na een 1 om 2 was het meteen uit.
Huib Poort wist Wim Leijssenaar in het eindspel knap in het nauw te brengen. De remise was meer dan verdiend.
Henk de Groot kon in het eindspel naar remise afwikkelen, maar zag nog winstkansen. Dat was iets te optimistisch, want hij kwam in temponood, moest offeren en kort erna de partij tegen Dick Dijk opgeven.
Michiel Luiten stond beter tegen Jan van der Kolk. Hij stond in een klassieke stelling mooi centraal op het bord. En Jan was ongunstig verbannen naar de randen. Maar nadat de kruitdampen waren opgetrokken bleek remise het hoogst haalbare voor Michiel.
Tot slot Lennart Bolks. Aardig gelijkwaardige partij. Tot de 40e zet. Door vervelende hangende schijven moest hij Jan Rensink een schijf cadeau doen. Desondanks moest Jan behoorlijk aan de bak om Lennart in het eindspel op de knieën te krijgen.