Gooi & Eemland blijft verrassen
De vierpuntenwedstrijd tegen VBI Huissen-2 is geëindigd in 10-10. Beide teams traden met een paar invallers aan; Huissen-2 omdat Huissen-1 twee invallers nodig had. In het Koelhuis was het gezellig druk met 60 dammers (3 teams van Huissen).
De wedstrijd begon goed met een snelle overwinning van Cor de Jong op een van de invallers via een damzet. Toen Jacob Reijffers de dam ten koste van een schijf afpakte, trapte hij in een nieuwe dam en gaf direct op. De twee punten waren hard nodig, want Wim Muijs was al in de opening een schijf kwijtgeraakt tegen Theo Berends.
Eerst maakte Dick Beking probleemloos remise tegen broer Geert Berends. Berends drong niet echt aan: de ruilen kwamen vooral van zijn kant. Daarna een remise van Henk Vogelenzang de Jong. Die antwoordde op 32-28 met 19-23, wat hij in geen jaren had gespeeld. Ook hier heel veel ruilen en volgens Henk een vlakke partij.
Met een schijf achter vocht Wim nog via de witte indringer op 11, maar dat was meer spanning dan echte compensatie. De nederlaag was onvermijdelijk; Huissen-2 trok de stand gelijk: 4-4. Vervolgens een enorme tegenvaller. Bert Roest had de klassieke Ghestem doorstoot prima tegengespeeld. Het ging om het laatste tempo om de ander te kraken. Bert kwam in een 3×4 eindspel terecht dat gewoon remise was, maar concentratieverlies leidde tot een blunder en verlies. 6-4 achter.
Jelmer Martens speelde tegen een jeugdspeler, waarvan de rating vaak te laag en dus verraderlijk is. Martijn Weijers speelde inderdaad sterk en Jelmer moest oppassen dat hij zijn voorpost niet zou kwijtraken. Dat lukte, waarna symmetrisch klassiek ontstond in Jelmers voordeel, maar remise. Gerhard de Graaf maakte remise tegen Marcel Janssen, voorheen een vaste kracht in het 1e team van Huissen. De hekstelling werd direct verbroken en Gerhard kreeg in het late middenspel voordeel, maar onvoldoende voor de winst. Nog steeds 8-6 achter dus.
Gelukkig hadden we Bertus de Harder nog. Die streefde naar half-open klassiek. Dat werd gedwarsboomd, maar Bertus kreeg wel overwicht. In het (remise)eindspel verschalkte hij de jonge Remco Vredenberg via een combinatie met damgeven. Stand was 8-8!
Leo van der Laan stond inmiddels in een straal verloren 4 om 2. Na een goede opening had hij in het middenspel teveel tijd nodig. Leo produceerde verschillende positionele fouten.
Gelukkig haalde kopman Eric eerst twee punten binnen tegen de sterke Willem Hoek. Vanuit flankspel ontstond gesloten klassiek: Eric dacht temponadeel te hebben maar na tellen bleek hij juist tempovoordeel te hebben en dat was beslissend. 10-8 en in ieder geval een wedstrijdpunt. Daar bleef het bij, want Leo verloor inderdaad: eindstand 10-10.
In hoofdklasse A staat Gooi & Eemland met 5 uit 5 comfortabel in de middenmoot op de 6e plek. Wat een verschil met vorig jaar, toen we met 0 uit 6 (!) begonnen en via een sterke eindsprint van 9 uit 5 ons handhaafden, zelfs zonder degradatiewedstrijd. Dit seizoen hebben we de sterkste twee clubs al gehad: Fryslân en DUO staat beide nog op 100% en dus 10 uit 5.
Heel verrassend is de nederlaag dit weekend van Nijverdal tegen 020-2, dat tot dan toe nog puntloos was. Nijverdal heeft eerder ook al verloren tegen de andere degradatiekandidaat EDC Enschede. Verder herstelde Heerenveen zich van de nederlaag vorige keer tegen ons via een 11-9 zege op Witte van Moort-2. Voor de rest geen verrassingen: Fryslân en DUO wonnen zoals gezegd, OG Drachten verloor opnieuw en blijft op nul punten.
Over twee weken spelen we thuis tegen het Noorden. Dat heeft 6 uit 5, maar heeft al gespeeld tegen het zwakke OG Drachten en 020-2 en verloren van Huissen-2. Kortom, opnieuw kansen voor G&E op wedstrijdpunten, maar dat geldt eigenlijk elke keer.
OG Utrecht blij met onverwacht gelijkspel
Zaterdag 10 november. Een donkere herfstdag met af en toe wat regen, maar veel stelt de regen niet voor. De kleurenpracht van de vallende bladeren mag er zijn. Een mooi decor voor de dammers van Ons Genoegen Utrecht, op weg naar Wageningen. Na aankomst nog even aan de koffie en dan kan de wedstrijd beginnen. Helaas voor de bezoekers is voorzitter Wim Vlooswijk er vandaag met z’n hoofd niet erg bij. Al na 40 minuten loopt hij in een 2-om-3 en kan hij direct opgeven. En dan duurt een middagje wachten lang…
Alfons Ottink overklaste jeugdspeler Akosh Kardos in een flankspel omsingelingspartij. Een lichte damcombinatie blijkt beslissend. Het is even gelijk maar daarna gaat Lucien Farzan in de fout op de 20e zet tegen een andere jeugdspeler van Wageningen, Ivar Smijers. Met het tijdelijke offer 39-33 28×39 49-44 kan hij schijfverlies voorkomen, maar eerst 49-44 bleek teveel tijdverlies. De jonge knaap liet even aan Lucien zien hoe je combineert op een randschijf. Met een schijf minder leek Lucien nog remisekansen te hebben, maar het eindspel ging toch verloren.
Vervolgens kwamen de Utrechtenaren in een aantal partijen goed weg met remise. Toys Sheoratan werd in een flankspelpartij helemaal weggespeeld door Arie Janssen van Doorn, maar de knock-out volgde niet.
Arne van Mourik bereikte met laveerklassiek niets tegen Henk Kleinrensink. Integendeel, in het late middenspel volgde een Ghestemdoorstoot en een onpareerbare doorbraak naar dam. Maar Arne vlocht er nog een truc in met damafname dreiging en Henk liet het remise lopen.
Gerard Morsink herstelde zich van z’n nederlaag in de vorige ronde door een goede laveerpartij te spelen tegen Frans van de Veer. Hij verkreeg een mooi centrum, maar echte kansen om te winnen kwamen er niet.
Ook Lex van Amerongen had het betere van het (klassieke) spel tegen Hans Kromhout, maar moest aan het eind nog nauwkeurig spelen om het punt binnen te halen.
De hoop op de gelijkmaker was gevestigd op Peter Meijler. Vanuit het klassiek verkreeg hij een prachtige aanvalsstand, maar in de afwerking faalde hij. Een offer van Hans Dammingh bleek precies genoeg voor remise.
Auke Zijlstra kreeg vanuit de opening een centrumaanval op het bord tegen Robert Jan van Steenbergen. Die brak de aanval af, maar hield er een slechte schijvenverdeling aan over. Toch wist Auke geen goed plan te vinden om daarvan te profiteren en uiteindelijk gaf het terreinvoordeel van Robert Jan hem goede kansen in het eindspel. Auke kon gelukkig nog net remise maken.
Het zag er slecht uit voor OG met nog maar 1 partij te gaan. Cock van Wijk nam het daarin op tegen Wouter van Beek. Wouter speelde vorig seizoen nog voor OG, maar is door z’n verhuizing naar Wageningen nu speler van de tegenpartij. De partij begon ruim een uur later doordat Wouter een lezing gaf in Amersfoort en dat liep uit. Toch kostte hem dat weinig bedenktijd want tevoren was de afspraak gemaakt dat de klok pas om 13.00 uur aan ging.
Een spannende klassiekachtige laveerpartij volgde, waarbij Cock trachtte schijf 27 te winnen. Wouter moest aan de andere vleugel naar de rand, maar de aanval op schijf werd wel gestuit. In de tijdnoodfase ruilde Cock daarom schijf 27 maar af en na nog vele kleine ruiltjes resteerde een 5-om-5 eindspel. Wouter stelde remise voor maar Cock speelde nog even door omdat hij nog een klein kansje zag. En zowaar ging Wouter nog in de fout met 52.24-20?? Waardoor Cock gratis door kon lopen naar dam. Ten koste van twee schijven ging Wouter ook naar dam, maar in het eindspel kon Cock al snel afwikkelen naar een overmachtswinst.
Erg sneu natuurlijk voor Wouter, maar Ons Genoegen was erg blij met het onverwachte wedstrijdpunt!
Forse zege ADG op Lunteren
De vijfde ronde in de landelijke damcompetitie is alweer een feit. Daartoe reisde het Amersfoorts Dam Genootschap zaterdag jl. af naar Lunteren. Dit Gelderse plaatsje met 14.000 inwoners maakt deel uit van de gemeente Ede. Maar dat is door de jaren heen blijkbaar niet van harte, getuige het aantal
-mislukte- pogingen zelfstandig te blijven of te worden. Er is sprake van een ‘hechte gemeenschap’ met een bloeiend verenigingsleven.
Interessant om via Wikipedia te vernemen dat er een voetbalvereniging (met de naam VV Lunteren) is die in de tweede klasse van de zaterdagcompetitie speelt. Maar nergens valt te lezen dat Lunteren beschikt over een damvereniging die net naar de Ereklasse gepromoveerd is. Een damclub met een eigen clubgebouw (!) die met drie tientallen in de landelijke klasse uitkomt. En het mooie van deze vereniging vind ik dat het bijna allemaal eigen kweek is die daar speelt. Dus geen ‘gekochte’ of anderszins aangewaaide Grootmeesters.
ADG ging toch wel enigszins beducht op bezoek bij de reserves van de hoofdmacht. DES 2 is een qua speelsterkte mooi homogeen team van routiniers zonder echt zwakke plekken. En dan had men als ‘invaller’ ook nog Arjan van Galen, getooid met een rating van 1281, opgesteld.
Die ‘verrassing’ werd bekwaam geneutraliseerd door Gerrit de Bruijn. De ADG-er kwam geen moment in gevaar en het was Van Galen die met een remisevoorstel rond de 45e zet eieren voor zijn geld koos.
Jan de Ruiter deed ook goed consoliderend werk voor zijn ploeg. Jan bleek weer eens uiterst lastig te bespelen. Hij nam indachtig het motto aanval is een goede verdediging het initiatief tegen de sterke Wim Lammers, die soms ook wel in het Ereklasse-team opgesteld staat. De partij vervlakte en de puntendeling bracht na bijna vier uur spelen 2-2 op het scorebord van de wedstrijd.
De remise van Cees Strooper tegen de met 200 ratingpunten minder gedoteerde nestor Gerrit Stunnenberg viel misschien wat tegen. Maar Cees had bij de opbouw vanuit een klassieke opening toch wel ongemak van zijn achtergebleven schijf op 5. Daarom zag hij zich genoodzaakt de positie met een grote ruil open te breken, waarna het terreinvoordeel ontoereikend was om nog serieus iets te bereiken en hij uiteindelijk in remise moest berusten.
Ton Bollebakker zette ADG op voorsprong. Hij kwam goed uit de opening en pakte initiatief via het kerkhofveld 29. Jaap Heij kon alleen maar verdedigen en dacht zijn problemen op te lossen met een schijnoffer. Dat was quasi slim want dit offer was door slim spel van Ton bijna schijfverlies. Met pijn en moeite wist Heij het materieel nog gelijk te houden maar positioneel was het een debacle. Met enkele krachtzetten stelde Bollebakker de winst veilig.
Marcel Everloo scoort prima dit seizoen. Ook ditmaal met een remise -in een betere stand- tegen een op papier sterkere tegenstander. Het is maar goed dat Everloo een andere perceptie heeft van het fenomeen ‘tijdnood’ dan andere mensen (met uitzondering van Jan Groenendijk). Je ontkomt haast niet aan de vraag hoeveel punten hij (nog) meer zou oprapen als hij de bedenktijd anders zou indelen.
Topscorer Bryan Brank maakte zijn status ook nu weer waar. Tegen Jan Lammers, op papier met een virtuele KNDB rating van 1180 sterker dan Bryan, bewees hij ook maar weer eens dat die rating op zich niet alles zegt. Tegen de voorpost op 24 die Lammers plaatste zou Bryan in de opening helemaal niets ondernemen. De schijvenverdeling van Lammers klopte volstrekt niet en op zijn lange vleugel ontbraken de nodige basis-steunpunten. Bryan maakte daar secuur gebruik van en wikkelde naar een gewonnen positie af. Overigens heeft hij In het eindspel nog een stuk of 3 sterkere voortzettingen gemist. Maar wie klaagt daarover met vier gewonnen partijen op rij.
Bij Frits Stüger leek het een rustig klassiekje te gaan worden, maar Frits had trek in een flankaanval. Op zich een verstandige strategie tegen een behoudende speler als Jaap van Hierden. De opzet lukte, maar Stüger schuwde riskant spel niet. Eigenlijk te riskant want Van Hierden zag in het gevorderde middenspel een kansrijke voortzetting over het hoofd wellicht omdat hij niet erg lang nadacht over zijn beste voortzetting. De DES-speler had een ‘wurg-actie’ kunnen opzetten, maar koos voor de vereenvoudiging met remise als resultaat.
Nico Kruijswijk liet vrijwillig een hekstelling toe tegen Evert van de Pol, die daar geen voordeel mee wist te behalen. Na de verbreking van de hekstelling ging de partij gelijk op. Het beste van het spel was hierna voor de ADG-er. Op de 46e zet had Nico groot dan wel winnend voordeel kunnen forceren, maar dit werd gemist, waarna 10 zetten later remise overeen werd gekomen.
Harry de Waard en Bram Cysouw waren met flankspel aan elkaar gewaagd. Even leek het erop alsof de ADG-er teveel ‘hout’ op zijn rechter vleugel zou hebben maar dit werd geruisloos opgelost. In het middenspel kreeg De Waard grip op het centrum en werd de Gelderse dammer steeds meer op eigen helft terug gedrongen. Daardoor bereikte Harry een gunstig eindspel en was er voor Cysouw geen houden meer aan. De Waard won gedecideerd, waarmee de wedstrijd voor de Amersfoorters al gewonnen was.
Wim Martin was voor de wedstrijd door teamgenoot Ton Bollebakker al een beetje ‘opgepept’. “Win nou gewoon eens” was de wijze raad. Tegen Henk Timmer is dat doorgaans niet zo eenvoudig, want die is best taai. Martin ging in ieder geval vanuit de opening vol in de aanval. Toen Timmer de voorpost eraf harkte bleef een betere stand voor de Amersfoorter over. Maar die 11 om 11 in winst omzetten is een ander verhaal. Martin bleef evenwel de druk opvoeren, zette een aanval op de korte vleugel van de tegenstander in, die niet goed wist wat hij daarmee moest en bij ieder ruiltje beroerder kwam te staan. Vanuit een 6 om 6 vond de ADG-er na een keurige partij de beloning, met een eindspel-motiefje tot slot.
Eindstand 14-6 voor ADG