Gooi & Eemland boekt overwinning op sterk Heerenveen
Zwaarbevochten 11-9 zege brengt dammers in peloton Hoofdklasse A
Gooi & Eemland trof het dit jaar versterkte Heerenveen in het denksportcentrum in Bunschoten. Rein van der Pal, deze zomer nog derde op het wereldbekertoernooi Flevoland Open, vóór de hele wereldtop, is dit seizoen bij Heerenveen aangesloten. Met deze topspeler erbij is Heerenveen in plaats van degradatiekandidaat misschien wel kandidaat voor de bovenste plekken. Gooi & Eemland mocht de borst nat maken, maar verrast dit seizoen met degelijke wedstrijden zoals een krappe 11-9 nederlaag tegen koploper Dammers uit Oost in de vorige ronde. Die wedstrijd gaf moed.
Arbiter Schwebke uit Lelystad drukte om 12.00 uur de klokken in. De opstelling viel redelijk gunstig uit. Heerenveen had enkele sterke spelers thuis gelaten. Onder anderen Modderman, Hosper en Plantinga vielen in. Die zijn op papier degelijk, maar wat minder dan de 1200-spelers die ze vervingen.
Wim Muijs trof één van die invallers, Aize Plantinga. Wim bouwde een vrij kalme stand op, maar was zijn tegenstander al vlot in de middag te slim af: 2-0. Wim speelt een prachtig seizoen en is topscoorder van Gooi & Eemland. Mooi. Dubbel mooi: dan is er ook nog tijd om even bij Eemdijk te kijken. Die wonnen ook: 6-2 geloof ik. Goed. De 2-0 voorsprong voor de dammers was een lekker begin van de middag.
Menko van Dijk speelde tegen Tjipke Smedinga. Een degelijke speler en een goede bekende van Menko uit het Friese land. Hoewel ik er naast zat, is mij niet helemaal duidelijk wat voor wilde taferelen zich er naast mij afspeelde. Menko bouwde een wat scheve aanval op in een stand die daar niet helemaal geschikt voor leek. De aanval verdween en Menko haalde een afwikkeling uit. Die leverde een punt op en dat was een fijn resultaat voor het team.
Dick Beking speelde tegen Sjoerd Koopman. Als je de partij zag leek het er erg op dat niet Koopman, maar Beking de hoogste rating had. Met groots gemak en in een overtuigende positionele stijl werd Koopman met slechts één puntje terug naar Friesland gestuurd. Vraag voor de naspelers: had Dick het niet nog even moeten proberen met wat omklemmingsplannen in de slotstand? Enfin, mooi punt, 4-2 tussenstand na vier partijen.
Maarten pakte het vijfde bordpunt voor Gooi & Eemland tegen de altijd taaie Sipke Doller. Dat punt mag best een klein wondertje heten. Maarten gebruikt nog veel meer tijd dan normaal en leverde na 30 zetten pardoes een schijf in. Lekker bezig. Gelukkig bleef Sipke Doller in hetzelfde razende tempo doorschuiven (hij wel) en liep het simpel remise. Rare partij. Prima puntendeling, dat dan weer wel.
Jelmer Martens breidde de voorsprong verder uit tegen Henk Hosper. Beide spelers gingen naar het kerkhofveld. Hosper wat langer dan Jelmer, maar de spanning verdween wat uit de stand. Op het moment dat de stand wat richting remise leek te gaan haalde Jelmer een zetje uit. Twee overwinningen voorsprong, dat is best een grote luxe voor ons. 7-3 na vijf potjes.
Cor de Jong trof Oscar Veldman. Vooraf een mooie kans voor de thuisploeg, maar in de praktijk taai. Cor mopperde een beetje dat er misschien meer in zat, en misschien was dat ook wel zo, maar goed, een punt is een punt en Cors remise, het achtste bordpunt, bracht een wedstrijdpunt in zicht. Cor zal later in het seizoen ongetwijfeld nog veel belangrijke punten afsnoepen van zijn tegenstanders.
De teamleider was er niet helemaal gerust op toen Peter Frans Koops na een half uurtje dammen vroeg of die Johan Teake Dekker, zijn tegenstander, een beetje sterk was. Dekker, met een rating van 1341 een van de kopmannen van Heerenveen en voormalig toptalent bij de jeugd, heeft wel een naam opgebouwd als gehaaide speler. Dat Koops ook nog eens een Keller-achtige omsingeling opbouwde, stelde niet helemaal gerust, maar goed, grootmeester Ba mocht een week eerder ook slechts een punt oprapen tegen Koops. De zorgen waren niet helemaal terecht. Koops bouwde fraai door en Dekker wikkelde naar een nadelige remise af in een klassieke stand. Chapeau Koops! 9-7 voorsprong voor de thuisploeg.
Bert Roest mocht invallen en deed dat op bord 10 tegen Johnny Modderman. Bert is dit seizoen aan een reusachtige opmars bezig op de ratinglijst. Met een virtuele rating van 1068 is hij slechts één punt minder dan Modderman. “Dat is virtueel”, zei Bert vooraf bescheiden. In de praktijk was het inderdaad even werken voor een punt tegen de aanvallende Modderman, maar dat punt kwam er wel: 10-8.
Bleven de wedstrijdpunten in de provincie Utrecht? Jawel! Kopman Eric van Dusseldorp maakte het allemaal erg bont tegen Gerben de Wit en had eigenlijk moeten verliezen. De Wit zag het niet, Van Dusseldorp was matchwinnaar met het elfde punt, maar voelde dat niet helemaal zo. Begrijpelijk. Feest was het wel: 11-7.
Bertus de Harder zat tot half vijf te bikkelen tegen de eerder genoemde topspeler Rein van der Pal. Bibliothecaris uit Friesland. Misschien wel de sterkst dammende biblioman van het land. Bertus kreeg wat last van een schijf op 17 en een niet heel flexibele stand. Van der Pal maakte het knap, op tempo, af. Geen schande, interessante partij gezien en materiaal om de volgende ronde wat van te leren en beter mee te scoren. De eindstand was mooi: 11-9 winst!
Dit was de derde van de vier gespeelde competitiewedstrijden waarin het 11-9 werd. En het was de tweede keer dat die score in het voordeel van Gooi & Eemland uitviel. Met 4 punten delen de dammers de vierde plaats met liefst zes ploegen. Op doelsaldo staat Gooi & Eemland gedeeld zevende met een saldo van -4.
In de volgende ronde wacht het tweede team van Huissen. Op papier ook degelijk en sterk, een beetje vergelijkbaar met Heerenveen, maar goed, papier blijkt maar papier dit jaar. Kan Gooi & Eemland mee gaan doen om de derde of vierde plaats in de competitie?
ADG blijft ondanks muziek en 10-10 op kop
Het Amersfoorts Dam Genootschap heeft zaterdag jl. ondanks een 10-10 gelijkspel in de thuiswedstrijd tegen het Brabantse Asten de koppositie in de eerste klasse KNDB weten te consolideren. Maar dat kwam vooral doordat de concurrentie uit Eindhoven en Utrecht nog meer wedstrijdpunten verkwanselden.
De wedstrijd kende een merkwaardig verloop alsook bijzondere externe omstandigheden.
Zo vond er in het gebouw waar de speellocatie gevestigd is tevens een -druk bezochte- feestelijke bijeenkomst van een Indische welzijnsorganisatie plaats.
Prima, zou je zeggen. Er moet meer gefeest worden in dit ondermaanse tranendal!
Maar het geluid dat de band -een soort reïncarnatie van de legendarische “Blue Diamonds”- produceerde, drong wel erg pregnant door in de speelzaal. Daar stond dan wel weer tegenover dat de dammers zich desgewenst tegen minieme kosten ook tegoed konden doen aan tongstrelende Indische hapjes. Weer eens wat anders dan het obligate broodje kaas.
ADG moest het deze wedstrijd zonder Ton Bollebakker stellen. Naarmate de leeftijd vordert neemt de weerstand af zegt men. Zo ook bij deze griep. Ton is een vaste waarde in het team en dus lastig te vervangen. In dit geval rustte die taak op de schouders van Gert van Maanen, die dat uitstekend deed. Tegen een speler die ook risico’s uit de weg ging werd al voor de 40e zet de vrede overeen gekomen en de partij naar een snelle remise uitgeschoven.
Lange tijd gebeurde er niet echt veel op de borden. Het grootste deel van de partijen verliep nogal vlak, met hooguit onderhuidse spanningen. Jan de Ruiter nam in een klassiekje tot tweemaal toe het kerkhofveld, maar dat werd er ogenblikkelijk weer afgeruild. In een gelijkwaardige 9 om 9 werd remise overeen gekomen. Dit ook met het oog op de stand op andere borden van Brank en Everloo waar sprake was van evident voordeel voor de Amersfoorters.
Cees Strooper kreeg na het innemen van een voorpost en het consolideren daarvan een geweldige aanval in handen. Winst leek met zoveel terreinvoordeel slechts een kwestie van tijd. Hans Berkers is evenwel een begenadigd verdedigingskunstenaar, hetgeen Cees ook in 2016 al ondervond.
Ook in deze partij moest Cees, toch wel enigszins teleurgesteld, in remise berusten.
De thuisploeg kwam op voorsprong via winst van Bryan Brank. Hij won zijn derde partij op rij en heeft nog een fraaie 100% score. In de opening en het middenspel was er sprake van kleine schoonheidsfoutjes, maar op de 25e zet maakte de tegenstander de beslissende fout en liep in een damcombinatie. Het verzilveren van de winst liet nog even op zich wachten, maar op de 62e zet was de zege een feit.
Marcel Everloo bouwde de voorsprong verder uit. Hij speelde weliswaar tegen een speler met 400 ratingpunten minder, maar de partij moet dan eerst nog maar eens gewonnen worden. Everloo zadelde zijn tegenstander al vroeg in de opening op met een achtergebleven schijf op 46 die voorlopig niet meer mee deed. Toen ook nog de kroonschijf eraan ging was het pleit in hogere zin eigenlijk al beslecht. Marcel maakte het netjes af en in een 6 om 6 was het ‘plat’.
Wim Martin blijft een ‘rare’ dammer. Vaak lijkt hij na de opening een groot aanhanger van de eenzijdige arbeidstijdverkorting op het dambord en schuift snel naar de vrede toe. Maar als de pet ernaar staat wil hij het ook wel spannend maken. Het hoofddeksel stond deze keer in de aanvalsmodus en er kwam een uiterst geladen stelling op het bord. Het leek buigen of barsten voor wie dan ook te worden. Beide spelers raakten rond de 21e zet in zoverre het spoor bijster dat de combinatieve mogelijkheden hun rekenvermogen overstegen. In ieder geval bleek bij analyse dat de Brabander een winnend zetje gemist heeft. Zoals het in de partij ging brak hij de stand open waarna het vrij vlot remise werd.
Keller, Roozenburg, kortom de ingrediënten voor een spannende pot waren weer aanwezig bij de partij van Harry de Waard. Na zo’n 20 zetten vond de Brabander het welletjes en verbrak dit spelgenre. Vervolgens gingen beiden over op klassiek en was het de ADG-er die alert moest zijn. Toch bereikte tegenstander Van Berkel niets. Sterker nog, hij moet toezien dat De Waard naar dam combineerde. De ADG-er was net iets te gretig en zag tot zijn teleurstelling dat de speler van Asten nog een “smerige” remisetruc op het bord toverde.
Het leek alsof Asten in een slotoffensief de rug rechtte en besloot wat terug te doen.
Na een partij met wederzijdse kansen tussen Nico Kruijswijk en Ruud Arts verkoos Nico de omsingeling en zijn tegenstander een sterk centrum. Door een verkeerde voortzetting op de 44e zet kon Nico naar remise afwikkelen, maar hij zag deze opgelegde kans niet. Zijn tegenstander ging daarna aan de leiding en zijn voordeel werd steeds groter. Toch kreeg Nico een herkansing op de 53e zet, maar wederom zag hij de afwikkeling naar remise niet. Daarna was het snel over en uit en kon er een nul voor ADG op het scorebord worden bijgeschreven.
Gerrit de Bruijn leek medewerking van zijn tegenstander te krijgen voor een scherpe openingsvariant, maar dat bleek schone schijn. Al rap werd er Brabants gehakt van de ambitieuze positie gemaakt, hetgeen wel licht positievoordeel voor de Amersfoorter opleverde. Maar het werd dunner en dunner. Op de 50e zet zocht Gerrit zijn ultieme kans in een sluw offer dat grote kansen leek te bieden. De tegenstander wist echter door terug te offeren en de juiste zetvolgorde te nemen het remisegaatje te vinden.
Met een 10-8 tussenstand aan Frits Stüger dus de taak om met remise de winst voor ADG veilig te stellen. Frits had een uitstekende partij gespeeld. Tot aan het eindspel was er hoegenaamd niets aan de hand. Ook het tijdverbruik was duidelijk in het voordeel van de ADG-er.
Stüger bood remise aan, wat gezien de positie op zijn bord volkomen logisch was. Het aanbod werd echter geweigerd. Welke spoken zich in deze ‘Halloween-periode’ van Frits’ brein meester maakten zal altijd wel een raadsel blijven. In plaats van eenvoudig remise te maken produceerde Frits de ene onbegrijpelijke zet na de ander. De tegenstander mocht zomaar gratis naar tweede dam doorlopen en ving hem in een damnet. Einde partij en 10-10 de einduitslag.
Ongelukkige nederlaag voor OG Utrecht
Ons Genoegen Utrecht speelde een ongelukkige thuiswedstrijd tegen het 2e tiental uit Lunteren. De start was slecht want na zo’n anderhalf uur spelen stond het al 4-0 voor de bezoekers.
Cock van Wijk kreeg geen kans op een flankaanval tegen Jan Lammers. Cock probeerde daarom via een open halve hekstelling kansen te krijgen. Een tijdelijk offer om druk op de lange vleugel van Jan te zetten, werd beantwoord met een grote 4-om-4 ruil met schijf- en partijverlies voor Cock. Gerard Morsink dacht ook kansen te hebben in een halve hekstelling, maar tegenstander Henk Timmer wist er wel raad mee. Vele malen oplopen en uiteindelijk in een 5-om-5 stand met gratis doorloop naar dam.
Ondertussen had Peter Meijler via combineren op een randschijf een schijfje gewonnen tegen Evert van de Pol. Die vocht nog heel lang door, maar Peter pakte toch de winst (2-4).
Lucien Farzan liet z’n jonge tegenstander in de aanval komen en loerde op een offer met achterloop met winst. Op het laatste moment had de jonge knaap door waarom Lucien zo zenuwachtig op z’n stoel zat te wippen. Toen moest Lucien remise maken en dat lukte ternauwernood.
Lex van Amerongen speelde een rustige klassiekachtige laveerpartij tegen Jaap Heij. Op het oog kreeg hij iets makkelijker spel, maar in een 4-om-4 stand was de remise gelijkwaardig.
Veel meer spanning was er aan het bord van Alfons Ottink. Hij liet op z’n lange vleugel in een klaverbladopsluiting toe en probeerde druk uit te oefenen op de andere vleugel. Het zag er kansrijk uit, maar Wim Lammers verdedigde taai en nadat beiden doorbraken naar dam werd het ook hier remise.
Toys Sheoratan probeerde vanuit de opening een flankaanval in te zetten. Gerrit Stunnenberg speelde dat actief tegen en kreeg het centrum in handen. In het late middenspel moet hij ergens gewonnen hebben gestaan, maar in wederzijdse tijdnood liep het toch geruisloos remise.
Auke Zijlstra speelde een prima klassiek-achtige laveerpartij tegen Coen Bommel. In het late middenspel kwam de linkervleugel van Coen vast te staan. Via een 3-om-3 ruil brak Coen de stand open, maar Auke kon wel als eerste naar dam. Jammer genoeg ruilde hij nog een schijfje af, waardoor het eindspel niet meer te winnen bleek.
Wim Vlooswijk zette een ouderwetse Roozenburg-aanval op het bord. Bram Cysouw omsingelde bekwaam en nadat Wim te vroeg de Roozenburg verbrak, waren de beste kansen aan hem. Omsingelen is echter subtiel werk en langzaam maar zeker kreeg Wim een gezonde aanval. Bram zag dat in en ruilde de voorpost af. Na nog wat verwikkelingen in tijdnood liep het ook hier remise.
De laatste hoop van Ons Genoegen was gevestigd op Arne van Mourik. In de opening gebeurt er meestal niet zo veel bij hem, maar naarmate het materiaal afneemt, wordt Arne steeds gevaarlijker. Zo ook nu. Een halve hekstelling werd gunstig verbroken met een kansrijke omsingeling tot gevolg. Maar Henri van Hierden zag de gevaren, had geluk dat hij net niet op tempo vastliep en nadat beiden doorbraken naar dam bleek het eindspel ook hier remise…
Al met al een ietwat ongelukkige nederlaag, waardoor Ons Genoegen met 5 wedstrijdpunten terugvalt naar de bovenkant van de middenmoot.
Zenderstad weer terug op aarde
Zenderstad heeft in het verre Limburg zijn koppositie verloren door te verliezen met 13 – 7 van een directe concurrent. Een nederlaag met een smaakje omdat Zenderstad tot het 5e uur gelijkwaardig was maar daarna het spoor bijster raakte.
De nederlaag van René Nurmohamed (toch ruim 3 uur uitgehouden) en een overwinning van Rob de Meij werd gevolgd door remises van Ben van der Linden, Henny Pikker, Theo van Londen en Gerard Bakker werd de tussen stand 6 – 6. Opgemerkt dient wel dat Henny en Theo winstkansen hadden.
Gerard kon het ook net niet rond krijgen in het eindspel maar zou zeker een plusremise hebben gescoord. De mineur werd ingezet doordat Kumar Bihari gewoon de remise miste (eigenlijk niet moeilijk maar hij had er wel al ruim 4,5 uur dammen opzitten).
De grootste verrassing was de nederlaag van Bert Habets die op zijn eigen terrein, het spelen van een partij met positionele zetten, duidelijk geen greep heeft gekregen op zijn tegenstander.
Een keurige partij speelde Arie Koster die in het eindspel met wederzijds dammen de remise veiligstelde (het dreigde een overmachtseindspel te worden).
Hoe Hans Verhoeven het nog voor elkaar kreeg om in een 6 om 6 spel met winstkansen op het eind in een overmachtseindspel voor zijn tegenstander terecht kwam is mij een raadsel. Zie hiervoor de stand op de 55e zet in Toernooibase.
Een nederlaag die we maar moeten rechtzetten de volgende keer tegen de koploper en titel favoriet.