Winst voor Gooi & Eemland
Het Amsterdamse 020-2 kwam, zoals vooraf aangekondigd, met negen man op bezoek bij de Gooi & Eemland dammers. Zodoende kon een verheugde Wim Muys alsnog naar de derby IJselmeervogels tegen Spakenburg. Uiteindelijk bleek deze twee-nul voorsprong beslissend voor de overwinning.
In drie partijen had 020-2 meer rating, deze werden als eerste remise geschoven door Menko van Dijk, die zelfs de betere kansen had tegen de gevaarlijke Roeb Bhawanibliek.
Dick Beking zoals gewoonlijk secuur spelend en Maarten Kolsloot, die wel weer al zijn tijd gebruikte, maar de sterke Wiebo Drost geen kans bood.
Dan toch de schrik, Eric van Dusseldorp probeerde te winnen van Jan Pieter Drost maar moest strategisch ongelijk bekennen en weigerde aan de noodrem te trekken. De enige nederlaag in deze wedstrijd was het gevolg.
Al vrij snel werd de voorsprong weer hersteld. Cor de Jong, geduldig opbouwend, kon een eenvoudige damcombinatie nemen, die direct beslissend was. Henk Vogelenzang de Jong had een merkwaardige opening, beide dammers speelden elkaar in flankspel na. Tegenstander John Stins plaatste een voorpost op 23. Omsingeling lukte aardig tot Henk een listige dam over het hoofd zag. Dam tegen schijfverlies afgenomen, en hierna miste John de winnende combinatie en wist de winst niet te vinden.
Bij Peter Frans Koops en Paul Lohuis ging men de strijd niet uit de weg, misschien dat Peter er iets beter voor stond, maar gelijkwaardig remise. Omdat Leo van der Laan gevaarlijk stond, moest Jelmer Martens wel winnen, hij trof op bord één een zwakkere tegenstander. Die zocht de rand op en Jelmer kreeg kansen in het flankspel met een ideaal “Kruis van Keller”. In het eindspel moest Jelmer kiezen tussen twee varianten die allebei remise waren. Jelmer resteerde een blauwe notering tegen, bij winst had hij het bevrijdende 11e punt voor G&E binnengehaald. Maar Jelmer houdt er wel van om zijn teamgenoten peentjes te laten zweten en liet dit aan Leo over. De laatste had in het middenspel tegen Hans van den Heuvel de slag gemist, zag een onomkoopbare doorbraak aankomen en mocht zijn handen dichtknijpen dat een tegenactie nog net slaagde. Een belangrijke 11-9 overwinning want 020-2 is een duidelijke degradatiekandidaat die eronder moet worden gehouden.
Over twee weken spelen we met twee tientallen in Doetinchem.
“De Bloedkuul” geen valkuil voor ADG
In ronde twee van de landelijke damcompetitie trof het Amersfoorts Dam Genootschap zaterdag jl. het team uit Nijmegen. Deze oudste Nederlandse stad kan bogen op een rijke historie, bijvoorbeeld als Romeinse nederzetting en -tijdelijke- woonplaats van keizer Karel de Grote.
Van recenter datum is het Goffertstadion, dat kort voor WO II werd gebouwd. Daartoe werden 160 werklozen ingezet, die met schop en kruiwagen een forse heuvel moesten uitgraven. Vandaar de bijnaam “Bloedkuul”.
De Amersfoortse dammers waren echter niet van plan in een voor hen gegraven kuil te vallen.
De Nijmeegse damploeg is een geduchte tegenstander, die vorig seizoen nog tot en met een beslissingswedstrijd om promotie streed. De kracht zit vooral in het feit dat de speelsterkte van de spelers nauwelijks verschilt. Geen absolute toppers, maar ook geen zwakke plekken. ADG daarentegen beschikt over 4 à 5 spelers die het ‘verschil’ moeten proberen te maken met als opzet dat het ‘onderin’ dicht gehouden wordt.
Die strategie leek in deze wedstrijd wonderwel te lukken. Tot ver in het vierde speeluur was er op de meeste borden sprake van evenwicht, terwijl juist aan de kopborden voor ADG kansrijke spelbeelden te zien waren.
Dat bleef aan de onderste borden niet onopgemerkt, met als gevolg dat vier remises als rijpe appelen uit de boom vielen.
Kees Hazen, de tegenstander van Marcel Everloo, was een half uur te laat achter het bord verschenen en ging er als een haas vandoor om zijn tijd in te halen. Een aantal ruilen leverden minuten op en omdat Marcel meer bedenktijd nodig had, stonden de klokken na 13 zetten alweer gelijk. In een klassieke stand in het middenspel verbrak Hazen de stelling hetgeen zijn positie niet verbeterde. Everloo nam het centrum en manoeuvreerde via de lange vleugel. Na een terugruil van de ADG-er om de verdediging te verstevigen was de muziek uit de stelling.
De partij van Nico Kruijswijk kwam niet echt van de grond. In het middenspel kwam zijn tegenstander lichtelijk onder druk, maar door nauwkeurig tegenspel was van echt voordeel geen sprake. Na 46 zetten gespeeld te hebben vonden beide spelers het genoeg geweest en werd er in een gelijkwaardige stand remise overeengekomen.
Frits Stüger trad aan tegen de ervaren rot Anton Janssen ( de dure tak van de familie met twee keer s). De strijd om het centrum bracht veel ruilen met zich mee. Beide spelers vlochten enkele geniepige combinaties in de stelling wat soms ten koste van de positie ging. Het gevolg was dat Anton stevig in het centrum stond. Hij vond het welletjes en bood in een stand van 8 om 8 remise aan, hetgeen Frits in een vlaag van optimisme, gespeend van realisme, meende te moeten afslaan. Even later, inmiddels in een 4 om 4, bood de Amersfoorter remise aan, hetgeen geaccepteerd werd.
Wim Martin, inmiddels weer enigszins -maar niet geheel- hersteld van kwaaltjes die hem in de openingswedstrijd van het seizoen verhinderden te spelen, trof een opponent die in de theoretische opening wist waar hij mee bezig was. Martin moest op zijn hoede zijn voor de druk op het centrum en de dreiging op termijn op zijn korte vleugel overlopen te worden. Hij wist een min of meer sluitende verdediging te vinden, maar niet meer dan dat. Met een steelse blik op de kopborden werd de vrede toen maar getekend.
Jan de Ruiter tekende voor 5-5 in de wedstrijd. Beide spelers wilden na de opening niet het achterste van hun tong laten zien. Er werd wederzijds veel neutraliserend geruild. Op de 41e zet kwam de onvermijdelijke remise tot stand.
Het wachten was erop dat ADG voorsprong in de wedstrijd zou gaan nemen.
De partij van Cees Strooper leek daartoe een uitgelezen kans te bieden. Dat zou anders lopen..
Cees had vanuit de opening licht positioneel voordeel tegen Jean van Ingen. Van Ingen had zijn onevenwichtige schijvenverdeling kunnen fatsoeneren. Toen hij dat overzag en zelf in een opsluiting ging staan, kwam Strooper zeker aan de leiding. Het plan dat hij koos bleek volgens de computer na afloop inderdaad winnend. Maar zo ging het niet. Strooper beging een foutzet en werd verrast door niet moeilijke maar geniepige combinatie. Hij kon gelijk opgeven. 5-7 voor de dammers uit de Keizerstad.
Ton Bollebakker bracht zijn team terug in de wedstrijd. Hij boekte een nette technische overwinning op de zich taai verdedigende Sammy Amusah.
Een klein voordeeltje pakken in de opening en daarna de hele partij druk blijven zetten. Doorgaans bezwijkt de op papier mindere speler dan vaak alsnog. Zo ook hier. Amusah had zich analytisch nog kunnen redden, maar na uren onder druk gestaan te hebben lukte dat niet meer.
Gezien zijn openingskeuze wist Gerrit de Bruijn vermoedelijk dat tegenstander Hans Ladage graag een flankaanval tegenspeelt. Het zou voor de Amersfoorter een juiste taxatie blijken. De Nijmegenaar zou in de omsingeling teveel van zijn stand vragen. Gerrit maakte daar secuur spelend goed gebruik van en in een 10 om 10 kon Ladage, met de vlag op vallen, gevoeglijk opgeven.
Harry de Waard kreeg wederom flankspel op het bord en had in Denise van Dam een geduchte tegenstandster die dit spelletje ook niet schuwde. Al vroeg in de opening gooide de ADG-er de knuppel in het hoenderhok door een uitval naar het centrum. Zonder blikken of blozen gaf de NK-speelster goed tegengas en namen de spanningen op het bord toe. Alles bleef echter in evenwicht. Rond de 53e zet vocht De Waard voor zijn laatste winstpoging door een dubbele dreiging in te lassen maar ook nu was zij precies op tijd om de gevaren te pareren.
De Amersfoorters beschikken over ‘super-subs’ als Mulder, Feddema en Koetsier, waarvan Rutger Koetsier behalve de minst getrainde zonder twijfel ook de meest geduchte is.
Ook in deze invalbeurt bewees Rutger weer eens zijn klasse. ‘Noblesse oblige’ met een rating van 1322, maar het moet wel even waar gemaakt worden zoals hier tegen een speler die vooral uitblonk door het eraf ‘harken’ van het materiaal. Koetsier profiteerde sluw van het enige aanknopingspunt dat de stelling hem na de opening bood en nam een hekstelling met een lege lange lijn in. Met een stijlvol schijnoffer werd de opsluiting geoptimaliseerd en secuur naar de winst geschoven.
Eindstand 12-8 voor ADG.
Ons Genoegen wint thuiswedstrijd
Ons Genoegen Utrecht heeft z’n eerste thuiswedstrijd in winst omgezet. Na een spannende strijd werd nipt met 11-9 gewonnen van D’Amateurs uit Brabant.
Cock van Wijk zette de thuisclub al snel op voorsprong. Tegenstander Antoine van Zandvoort verloor vorig jaar in het flankspel en koos daarom voor het wat behoudender klassiek. Lange tijd niets aan de hand, tot Cock plots met een kerkhof-aanval probeerde van de gaten in de witte stelling te profiteren. Antoine ruilde de indringer af, maar overzag daarbij een Coup Raichenbach van Cock (2-0).
Gerard Morsink speelde open klassiek tegen Peter Klaassen. In het late middenspel ging het ineens mis na een zwakke opbouw aan zijn linkervleugel. Klaassen vlocht een Coup Philippe in de stand waar Gerard in een al lastige stand inliep (2-2).
Auke Zijlstra had in het middenspel een op het oog gevaarlijke klassieke stand na het opspelen van de kroonschijf. Met de ruil 17-22xx21 probeerde hij het centrum van Arno Bloks te ondermijnen en dat lukte wonderwel na de foutzet 32.34-30? Via het tijdelijke offer 24-29 33×24 en de achterloop 21-26 won Auke altijd een schijf en de partij (4-2). Op Toernooibase gaf Arno aan dat hij zich had kunnen redden door 34-30 te vervangen door de kerkhofruil 27-22xx22.
Lucien Farzan liet zich na een goede opening terugdringen door tegenstander Tom Vissers. Deze kreeg een mooie aanvalsstand, maar Lucien schakelde op tijd over naar de verdediging. Door om het centrum heen te spelen en uit te dunnen kwam er een gelijkwaardige remise op het bord (5-3).
Wim Vlooswijk koos voor een scherpe Roozenburg-aanval tegen Leo van Vlerken. Die ging mee in het scherpe spel. Een opbouwfout van Leo stelde Wim in staat een standaard damcombinatie te nemen. Wim kon de dam opbergen in de eigen linies en won gemakkelijk (7-3).
Fraai klassiek spel van Toys Sheoratan leidde ertoe dat tegenstander John Wilsens al rond de 20e zet naar de rand ruilde om speelruimte te krijgen. Toys speelde scherp door en plaatste een Ghestem-doorstoot. Vermoedelijk heeft Toys op de 42e zet de kansrijkste voortzetting (18-23 en 13-18) gemist. Nu kon John nog net het evenwicht bewaren en nadat beiden naar dam doorbraken werd remise overeengekomen (8-4).
Peter Meijler had ook al snel gemakkelijker spel tegen Willem Peter Berkelmans. Die beperkte zich tot zoveel mogelijk afruilen en taai verdedigen. In een 7-om-7 stand miste Peter op de 54e zet het sterke 34-29! Daarna werd al snel de vrede getekend (9-5).
Lex van Amerongen kwam beter uit de klassiekachtige opening tegen Erik Spenrath. Deze nam even later de vreemd ogende ruil naar veld 27. Lex vond geen goed plan om de wat labiele linkerflank van Erik aan te pakken en vond zich rond de 40e zet terug in een slechte klassieke stand. Vermoedelijk is 42…15-20 de beslissende fout. De doorbraak naar veld 42 kostte even later een schijf en leverde een verloren eindspel op (9-7).
Daarmee was de spanning plots terug in de wedstrijd. Arne van Mourik had mogelijkheden tegen Jacques Brouns, maar vond geen winnend plan (10-8).
Teamleider Alfons Ottink moest de wedstrijd voor OG in het slot gooien, maar had een zware middag. Tegenstander Wil van den Braak had met 1350 een nog betere rating en liet zich niet afbluffen door een wat speculatieve opening van Alfons. Hij verkreeg duidelijk voordeel en even leek het erop dat Alfons er hard af zou gaan. Gelukkig voor OG gebruikte Alfons z’n tijd goed en vond net voldoende tegenspel om een benauwde remise uit het vuur te slepen (11-9). Daarmee was de eerste overwinning van OG een feit!
Zenderstad behaalt verdiende 14 – 6 overwinning in het zuiden van Limburg.
De verre reis naar Limburg heeft een ruime overwinning opgeleverd die pas ver in het 5e uur beslist werd. Een verdiende overwinning maar de uitslag is eigenlijk te groot door de sterke tegenstand die is geboden.
Het begon goed voor Zenderstad doordat Henny Pikker een winnende combinatie uithaalde.
Deze werd te niet gedaan door de nederlaag van René Nurmohamed die er een leuke partij van had gemaakt maar een combinatie over het hoofd zag.
Bert Habets en Kumar Bihari straften beiden een foutje van hun tegenstanders genadeloos af.
Theo van Londen werd zwaar onder druk gezet wat resulteerde in schijfverlies. Ondanks dit kon Theo het net voorkomen dat hij in een verliezend dammeneindspel terecht zou komen.
Patrick van der Tol en Hans Verhoeven hebben een partij gespeeld waar het evenwicht niet werd verbroken wat resulteerde in een blauwe vermelding van de jeugdige tegenstander van Patrick.
In de partij van Gerard Bakker was het een hele tijd gelijkgaand maar Gerard moest in het late middenspel een damdoorbraak toestaan die hij net kon compenseren om ook door te breken.
Een leuke partij speelde Rob de Meij die een tijdje bewust met een schijf minder speelde maar toch niet kreeg wat hij wilde. Na het gelijkkomen ontwikkelde zich een eindspel dat Rob fraai tot winst bracht.
Als laatste (maar dan is hij op zijn best) speelde Arie Koster een partij die goed werd opgezet maar waarin in het middenspel het voordeel naar de kant van zijn tegenstander ging.
Met veel moeite kon Arie een benauwde remise in de stand brengen, maar door een foutje kreeg hij de overwinning alsnog aangeboden.
Eindelijk konden we de reis na 5 uur naar IJsselstein aanvangen.
Gooi&Eemland 2 verliest nipt
Het veel sterker geachte damtiental van Eye-tWebdesign was blij, dat zij net de winst binnenhaalde. Jammer, voor de Gooise en Eemlandse dammers die sterk speelden. Van de zes hoogste borden was het ratingverschil duidelijk in het voordeel van de dammers uit Wapenveld.
Toch versloeg Willem Bor op bord 2 heel duidelijk Albert Lusink. Willem bracht Albert positioneel in de problemen, zodat hij na schijfwinst over de vijandige korte vleugel heen kon walsen. Bert Roest, een bord lager, wist het eindspel tegen Alie Beekman in een klassieke partij net niet tot winst te brengen. Ondertussen moest Huib Poort tegen Henk Mosterd een nul incasseren. Huib speelde tot het eindspel een evenwichtige partij, maar verloor na een slagzet. Ook Levy Duijst deed het goed, totdat een te gewaagde Roozenburg-positie zijn Waterloo werd. Gevolg: eerst schijfverlies en daarna overrompelde Harry Beekman hem volledig.
De sterke G&E-landers Gerard Benning en Michiel Luiten waren op lagere borden gezet en die wonnen zoals verwacht en gehoopt hun partijen. Gerard walste in het eindspel over Anton de Munnik heen en Michiel had het makkelijk tegen Jaap Stegeman. Door een slagzetje kwam hij maar liefst twee schijven voor en dat was even later goed voor de winst. Kennedy Krishnadath leek kansen op remise te krijgen tegen Erik Bakker. Edoch in het middenspel hoopte Kennedy dat Erik richting het centrum zou spelen, maar hij ging juist naar de zijkant om een logische opsluiting te maken. Erik buitte het positioneel voordeel uit en won na een slagzet. Henk de Groot wist ternauwernood een remise te halen. In het middenspel kwam hij een schijf achter, maar er was voldoende compensatie om naar een gelijkspel af te wikkelen.
Tussenstand: 8-8. Hans Loots op bord 1 tegen de véél sterker geachte Maikel van den Esker en Jaap Langerak tegen de gelijkwaardige Gerrit Eilander hadden samen zeker kans op twee wedstrijdpunten. Hans stond er tot het eindspel prima voor. Een sensationele remise was bereikbaar, maar toen sloeg Maikel met een niet al te moeilijk slagzetje toe. Jaap Langerak had in het eindspel een mogelijke winst binnen handbereik. Met een onzorgvuldige voorzetting moest Jaap een remise toestaan.