Gooi & Eemland herhaalt vorig jaar
Vorig jaar kwam bij de opening van het seizoen het Fryslân team op bezoek en wonnen de Friezen met dertien tegen zeven. Nu ging Gooi & Eemland bij de start in Fryslân kijken, in het plaatsje Oenkerk boven Leeuwarden. Met dezelfde nederlaag konden we weer huiswaarts keren, geen schande, want Fryslân is in de Hoofdklasse A duidelijk favoriet voor de titel.
Willem Bor en Wim Muys verloren als eersten, beide gaven na afloop toe onder druk van hun tegenstander te zijn bezweken. Aan de reserves van onze kant lag het niet, Henk Vogelenzang de Jong en Michiel Luiten kwamen flink wat rating te kort, maar dat zag je op het bord niet terug, zonder problemen werd remise behaald. Nieuwkomer bij Gooi & Eemland, Menko van Dijk, zou in Klassiek op de vijfenveertigste zet remise veilig stellen, maar ging direct daarna alsnog in de fout en verloor.
Halverwege zijn partij werd Cor de Jong verrast door een opstoot in het midden, door Willem Leijenaar die daarmee beter kwam te staan. Een gevaarlijke lokzet van Cor lukte en de remise was daarmee binnen.
Peter Frans Koops speelde zijn favoriete opening met een brutale voorpost. Hij had echter in Gerlof Kolk de sterkste tegenstander te bestrijden, die overduidelijk liet zien hoe het moest, Koops werd opgeknoopt.
Gelukkig kon onze kopman Eric van Dusseldorp wat terug doen. Vooraf was de verzuchting: zal wel remise worden, maar spelend als een Rus, gewoon maar stug doorgaan, leverde hem toch wat voordeel op. Opponent Oege Dijkstra miste in het eindspel de juiste oplossing, zodat Eric won.
Curieus is het gelijke spel van Leo van der Laan. Tegenstander Bastiaan Hollander had in Klassiek het gelijk aan zijn kant, door achter te blijven in tempo. Een combinatie besliste de strijd, althans zo leek het, de Fries had echter weinig tijd en kon de juiste zet in het eindspel niet vinden.
Als laatste mocht ook Dick Beking tevreden terug kijken, een verdiende remise na vijf uur spelen.
Over twee weken zal Gooi & Eemland wel moeten winnen, dan komt op papier de zwakste ploeg op bezoek, 020 uit Amsterdam.
OG Utrecht speelt gelijk tegen DC Nijmegen
De 1e ronde van de KNDB betekende voor de dammers van Ons Genoegen Utrecht een uitwedstrijd naar Nijmegen. Vorig seizoen won OG in de laatste ronde van DC Nijmegen, waardoor dit team geen kampioen werd. Revanchegevoelens dus bij dit homogene team en de start was sterk.
Al binnen het uur ging Peter Meijler met zwart in een ingewikkelde Leningrader-variant in de fout, wat tegenstander Jean van Ingen een winnende dam op veld 5 opleverde.
Gerard Morsink (wit) speelde een uitstekende opening tegen de wat afwachtend spelende Anton Janssen. Om tegenspel te krijgen ruilde Anton maar naar veld 22. Gerard omsingelde deze schijf, maar deed er vervolgens te weinig mee. Een aardig plan was geweest de linkervleugel van zwart na het zwakke 27…3-9 onder controle te brengen met de opbouw 34-30-25 en af te wachten hoe Anton verder wilde gaan. Gerard hield het simpel, ruilde wat schijfjes en in een 8-om-8 stand werd op de 40e zet een remise aanbod van Anton geaccepteerd.
Auke Zijlstra kreeg te maken met een agressief spelende Kees Hazen. In het middenspel leek Auke het hele centrum te moeten inleveren, maar Kees zette niet op z’n scherpst voort. Hij nam een 2-om-2 terugruil, waardoor Auke los kwam en actief tegenspel kreeg op de lange vleugel van Kees. De spanningen werden verder opgeheven en de remise was logisch.
Lucien Farzan gaf invaller Piet Zegers veel ruimte en diens centrumaanval was prima. Maar Piet overzag in het late middenspel een 2-om-3 van Lucien en moest met een schijf minder verder. Lucien dunde het materiaal uit, maar verzuimde de stand van Piet met 33-28 klassiek vast te zetten. Nu kon Piet nog doorbreken op de lange vleugel van Lucien en remise bereiken.
Toys Sheoratan kreeg vanuit de opening iets makkelijker spel tegen Sammy Amusah. Met klassiekachtig laveerspel probeerde Toys vervolgens kansen te creëren, maar op de 43e zet in een toch wat geladen 10-om-10 stand werd plots tot remise besloten.
Alfons Ottink had het lastig tegen Gerard Martens. Die zette met degelijk spel een wat open aanval op. Later werd dat een vooruitgeschoven stuk op veld 15. Alfons kwam wat mooier op het centrum te staan, maar liet vervolgens een halve hekstelling toe. Dat had weleens verkeerd kunnen aflopen voor Alfons, maar Martens verrekende zich. Een oploop van Alfons op 2 schijven moest worden weerlegd met een plakker naar dam, maar hij had overzien dat de dam even later met een 1-om-1 ruil werd afgevangen…
Voorzitter Wim Vlooswijk had het lastig om een goede omsingeling te vinden tegen de aanval van Stef Migchelbrink. Hij ruilde dus maar af en kwam in een halve hekstelling terecht. Stef voerde de spanningen op door de stand dicht te schuiven en later een kerkhofaanval naar 22 te lanceren. Wim dacht een schijfje te winnen, maar overzag een lichte meerslagfinesse naar dam en moest opgeven.
Cock van Wijk speelde een interessante flankspelpartij tegen Denise van Dam. De aanval van Cock was niet zonder gevaar, maar door een aardige finesse rond de 30e zet kon Denise het positioneel sterke 21-27 niet doorzetten. De stand werd opengebroken en Cock kreeg een goede aanvalsstand. In een vooral voor Denise hectische tijdnoodfase was Cock de gelukkigste, want op de 48e zet was de partijzet 18-22 verliezend, maar eerst 25-30 en daarna 18-22 winnend voor Denise…
Deze meevaller voor OG werd direct gevolgd door een tegenvaller, want in het late klassiekachtige middenspel werd Arne van Mourik verrast door een doorbraakcombinatie van Hans Ladage. Arne leek kansloos, maar brak nog door naar dam. Hans hield het hoofd koel en won toch nog door overmacht.
De laatste partij moest de beslissing brengen. Albert Eggink van Nijmegen dwong Lex van Amerongen tot een omsingeling. Een voorpost op 36 van Lex verhoogde de spanningen. Omdat in het late middenspel het laatste tempo voor Lex was, offerde Albert een schijf. Dat gaf even lucht maar Lex kon afwikkelen naar een overmachtseindspel.
Zo kwam Ons Genoegen met een 10-10 gelijkspel goed weg. Het is duidelijk dat het beter moet in de komende duels, anders wordt het een zwaar seizoen.
ADG overspoelt Rivierendammers
Bij de start van de landelijke damcompetitie in de eerste klasse KNDB moest het Amersfoorts Dam Genootschap in Gorinchem aantreden tegen de Rivierendammers. Tegen de Amersfoortse aanvalsgolven wisten de spelers uit het rivierenland geen dam op te werpen.
Wel begon ADG met een licht nadeel aan de wedstrijd. Ten gevolge van medische perikelen meldde Wim Martin zich ‘s ochtends af. Gerrit van Maanen, die als supporter mee zou reizen, moest daarom achter het bord plaatsnemen.
In de opening weigerde Gerrit een KVO in te nemen maar kreeg desondanks wel beter spel. In het middenspel was het de tegenstander die iets beter stond. Vervolgens stonden de spelers om beurt gewonnen of verloren. Gerrit verzuimde op de 47ste zet een schijfwinst te pakken en de partij werd gauw daarna remise. Toch een uitstekend resultaat.
De opstelling van ADG pakte in zoverre goed uit dat de op papier sterkste spelers van de tegenstander opgevangen werden door Strooper, Bollebakker en De Waard.
Cees Strooper hoefde in de opening van zijn partij tegen Theo Voorspuij niet lang te denken over de te volgen strategie. Twee ietwat ongecontroleerde ruilen door zijn tegenstander deden Strooper besluiten gesloten klassiek spel op te zoeken. Door een extra slordigheid moest Voorspuij accepteren dat hij ook ‘het tientje uit de hoek’ kwijtraakte. Vanaf dat moment moest hij er alles aan doen om juist een gesloten stelling te voorkomen. In die fase miste Strooper een winnende opbouw. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat hij toen een ernstige rekenfout maakte (terwijl hij nog 45 minuten had tegenover 5 minuten voor zijn tegenstander…). Zoals het ging moest Strooper zijn tegenstander los laten. Daarna dreigde de situatie volledig te keren door een achtergebleven schijf, maar door combinatiedreigingen dwong Strooper de remise af.
Ton Bollebakker trof de qua rating sterkste rivierdammer Theo de Swart. Het werd een positionele partij waarbij het krachtsverschil gering bleek. Bij vlagen was het wel spannend maar het evenwicht werd niet verbroken. Prima ‘afgestopt’.
Boeiend flankspel was te zien bij Harry de Waard. Op de 15e zet kreeg de ADG-er al een dam aangeboden voor 2 schijven minder. De Zeistenaar Investeerde veel tijd in deze fase van de strijd (25 minuten) maar ging uiteindelijk niet op het aanbod in. De dubbeldekker zou enkele zetten later worden geliquideerd en een gelijkwaardige 9 om 9 overblijven. Daarna bleef het boeiend en kreeg de Gorinchemmer initiatief op het centrum. Harry paste echter een sterke omsingeling toe en hield zich daardoor gemakkelijk staande met remise als resultaat.
Nico Kruijswijk, vorig seizoen zo sterk scorend, ging langs de rand van de afgrond. Tegen Gozè van Pelt kon hij geen vuist maken. Kleine dreigingen werden doorzien en waren zeker niet voldoende om zijn tegenstander met een veel lagere rating (743) een nul te bezorgen. De stand bleef gelijkwaardig tot aan de 24e zet, waarna de ADG-er niet scherp genoeg was. Een verrassende wending was het gevolg met allereerst schijfverlies en bovendien een opgedrongen schijf die op vallen stond. Onder het motto: ‘opgeven kan altijd nog’ speelde hij verder. Zijn tegenstander had al flink wat tijd verbruikt en mede hierdoor koos hij niet het juiste plan voor de winst. Een gelijkwaardige stand was het gevolg en na de 54e zet werd remise overeengekomen.
Al vrij snel na de opening had Frits Stüger zijn tegenstander opgezadeld met een voor hem nadelige klaverbladopsluiting. Na het consolideren van zijn voordelige stand zocht hij expansie in het middenspel. Frits dicteerde het spel hetgeen veel tijd kostte. Toen zijn tegenstander op de 33e zet dacht wat lucht te kunnen creëren, verzuimde Frits met een winnende combinatie toe te slaan. Toen de twee punten voor de Amersfoorter voor het oprapen waren zakte hij door zijn hoeven en werd het slachtoffer van een babyzetje. De partij kantelde van het ene op het andere moment maar het buitenkansje werd niet verzilverd. Op klaarlichte dag kreeg Frits opeens een volle schijf cadeau met een puntendeling als eindresultaat.
Tijd voor de Amersfoortse ploeg om middels winstpartijen afstand te gaan nemen. ADG heeft zich versterkt met Jan de Ruiter, die reeds enkele jaren in Amersfoort woont maar tot dit seizoen als dammer in de Zaanstreek actief was. Bij zijn debuut in Amersfoortse dienst gaf hij zijn visitekaartje af. Een al te driest geplaatste voorpost van de tegenstander werd opgepeuzeld en het afspel secuur in winst omgezet.
Marcel Everloo speelde tegen Bas Vink die ruim 260 ratingpunten minder had. Doelstelling was dus veel druk zetten op de stelling van de tegenstander. Deze bood echter taai verweer en gebruikte iedere mogelijkheid om te ruilen zonder nadeel te krijgen. Pas na 20 zetten kon Vink klem gezet worden maar na weer een ruildreiging werd dit verbroken. Vink besloot naar de kant te ruilen waardoor zijn stelling gesplitst werd en Marcel het centrum beheerste. Langzaam tekenende het voordeel voor Everloo zich af maar hij hoefde het niet te bewijzen aangezien de tegenstander een combinatie naar dam open zette waar dankbaar gebruik van gemaakt werd.
Bryan Brank is met zijn stijlvolle partijopzet altijd goed voor een strategisch gevecht.
In de opening kreeg hij al snel voordeel. Zijn tegenstander leek het heel moeilijk te hebben met het klaverblad en een langevleugelopsluiting. Op de 32ste zet is de stand in hogere zin al gewonnen, waarna zes zetten later schijfwinst voor Bryan volgde. Een blunder op de 45e zet versnelde het einde voor de speler uit Gorinchem.
De partijwinst van Gerrit de Bruijn bracht de eindstand op 6-14 voor ADG.
“Nette” nederlaag van G&E in de uitwedstrijd tegen kampioenskandidaat Salland
Dat het moeilijk zou worden tegen een tegenstander met een gemiddelde rating van meer dan 1050 stond bij voorbaat. Niettemin vol goede naar het verre Wesepe getogen. In elk geval aldaar een mooie speellocatie, een mooie kerk en een prachtige beuk op het Kerkplein. We hoefden eigenlijk niet meer te winnen. De reis en de locatie waren al mooi genoeg.
Salland CT – G&E 2 15-5
Ad kon zijn tijdens de reis naar Wesepe gedane belofte om op het laagste bord (10) te winnen niet waarmaken, misschien mede omdat Sallands qua rating sterkste speler daar ook had plaatsgenomen. Ad raakte al in het eerste uur verstrikt in een web vol slagzetten. Toen hij pardoes twee schijven achter kwam, gaf Ad de pijp aan Maarten, i.c. aan Johan Bulstra. Ad had vervolgens alle tijd om de andere partijen te “verslaan”.
Twee uur later een nieuwe domper. Gerard Benning had een tegenstander met een niet heel veel hogere rating getroffen. Gerard kwam in een lastige hekstelling terecht en zag een gemene, maar toch niet echt “onzichtbare” damzet over het hoofd.
Helaas over en uit 0-4
Douwe de Graaf verdedigde zich lange tijd heel goed tegen zijn op papier veel sterkere tegenstander. In een op het oog houdbaar middenspel – volgens Douwe stond hij zelfs beter (??) – blunderde Douwe onnodig. 0-6 Jeffrey liet na de partij zien dat Douwe in elk geval redelijk eenvoudig remise had kunnen forceren.
Jeffrey speelde een gedegen partij tegen oude bekende Fred van Amersfoort, en leek althans volgens Jeffrey het beste van het spel te hebben gehad. Winst zat er misschien niet echt in, maar Jeffrey doorbrak wel de reeks nullen dus 1-7.
Levi liet in zijn partij tegen de ervaren Halma zien dat hij steeds beter en degelijker damt en dat zijn huidige rating eigenlijk veel te laag is. Halma kon pas heel laat beslissend voordeel afdwingen, ook omdat Levi in tijdnood raakte. Op een moment dat Levi dacht nog remise af te dwingen, forceerde Halma de winst via een damoffer, waardoor Salland uitliep naar 9-1.
Intussen had collega Bunschoter Huib Poort op bord 7 belangrijk voordeel weten te verkrijgen, met uitzicht op winst.
Henk de Groot gaf zijn tegenstander geen enkele kans op méér dan één punt. Na pittige strijd een dik verdiend punt voor Henk. Tussenstand 10-2 in het voordeel van Salland.
Huib Poort had inmiddels uitzicht op winst, maar hij kreeg helaas het 5×2 dammen-eindspel niet rond. Beiden besloten nog een pilsje tot vredelievend besluit te nemen.
11-3 in het voordeel van Salland.
Intussen leverde debutant Jan Bouwmans op bord 3 een knappe prestatie door de net heringetreden vroegere Hoofdklasser te weerstaan. Het vierde zwaar bevochte punt. Stand 14-4 in het voordeel van Salland.
Op bord 6 moest Hans Loots zich als gevolg van een lelijke misgreep in het middenspel als laatste gewonnen geven.
Intussen streed Jaap Langerak als een leeuw voor één punt in een nadelig eindspel. Dat lukte perfect, waardoor er toch een “nette” uitslag (15-5 in het voordeel van Salland) werd behaald.
Man of the match dit keer Huib Poort die eigenlijk als enige uitzicht op een winstpartij wist te creëren.