Gooi & Eemland dammers nog niet veilig
Met een mooie wedstrijd in en tegen Nijverdal, boekten de Gooi & Eemlanders met 10-10 een goed resultaat. Ook hier met 500 ratingpunten minder, maar na de opstellingen gewisseld te hebben, zaten we met een goed gevoel achter de borden. Het slechte nieuws achteraf: onze concurrenten voor het ontlopen van een beslissingswedstrijd voor degradatie deelden de punten ook, wat inhoudt dat we de laatste wedstrijd toch nog een punt nodig hebben.
Michel Koop uit Nijverdal dacht gezien de veel lagere rating van Bert Roest mogelijkheden te zien. In het middenspel plaatste hij een Roozenburg en die liet Bert lekker staan, totdat er genoeg materiaal van het bord af was en de schijf op veld 27 gunstig afgeruild kon worden. Bert kwam beter te staan en Michiel moest remise maken.
Na bijna een half jaar werk in het buitenland, zat Peter Frans Koops er weer, kreeg geen kans op het bord iets uit te voeren en dus ook remise.
Invaller Gerard Benning deed het dit keer minder goed, een eenvoudige drie om drie met doorbraak zag hij over het hoofd en dit was fataal.
Lange tijd leek Cor de Jong gunstig te staan, maar weer net geen winst.
Menko van Dijk wilde na de teleurstelling tegen DIOS, er niet weer een hakpartij ervan maken, in de hoop er een punt uit te halen. Tegen de geslepen oud NK-speler Gerrit Boom was het enkele keren goed opletten geblazen, maar ook volgens computer Flits bleef de remise duidelijk.
De stand werd gelijk getrokken door Jelmer Martens. Hij ging vanaf het begin voor half-open klassiek, een speltype waar hij nauwelijks ervaring mee heeft, maar wel weet waar het ongeveer om draait. Zijn tegenstander wist er dus geen raad mee.
In Eric van Dusseldorps partij werd in de opening veel geruild en Eric hield er een miniem voordeeltje aan over. Tijd om echt te gaan dammen, want een achtergebleven schijf gaf mogelijkheden. Dat viel uiteindelijk toch weer tegen en dus een puntendeling.
En omdat ook Gerhard de Graaf zijn betere stelling niet kon verzilveren, bleven alleen nog de twee partijen over met veel rating-verschil.
Leo van der Laan had er ruim 300 meer, moest dus winnen, hij bereikte gelukkig een uitstekende positionele positie, er volgde echter een blunder die direct verlies had opgeleverd, mits natuurlijk gezien. Zijn tegenstander zag het niet en was verder kansloos. Het was niemand opgevallen want het was spannender bij Dick. Leo biechtte het na afloop wel op, want het komt toch uit.
De laatste wedstrijd Dick Beking tegen Artem Ivanov, vijftiende op de wereldranglijst, bijna 400 ratingpunten verschil. Heel lang was er geen verschil op het bord te zien, pas in het eindspel bleek de vooruitziende blik van Ivanov toch de doorslag te geven.
Over twee weken de laatste wedstrijd thuis tegen Enschede, dat ook bij winst onder ons blijft staan, maar dan wel directe degradatie ontloopt.
Zinderende spanning bij derby ADG – Ons Genoegen
In de voorlaatste ronde van de landelijke damcompetitie moest het dan gebeuren. De ‘dam-derby’ tussen de oude rivalen. Beide clubs kunnen op een rijke historie met grote successen bogen. Maar de absolute nationale top is voor deze verenigingen op dit moment te hoog gegrepen.
Toch stond in dit duel zaterdag jl. de weg naar het kampioenschap in de eerste klasse, en daarmee promotie naar de hoofdklasse, op het spel.
Het begin verliep buitengewoon voorspoedig voor de Amersfoorters. Zo soepel dat zelfs visioenen van een walk-over opdoemden. Nico Kruijswijk kwam in de opening een volle schijf voor en Frits Stüger opende al na een kleine drie uur spelen de score. In zijn partij tegen Morsink ging het lange tijd gelijk op. Frits zag dat het langzaam naar remise zou kabbelen en zocht -en vond- in zijn ruim aanwezige bedenktijd een combinatieve wending. De Utrechtenaar tuinde er met open ogen in en werd getrakteerd op een gespiegeld zetje van Weiss. 2-0
Wim Martin vond het gezien de stand op de overige borden toen alweer best. En dat was eigenlijk zonde van de partij, die een principiële opening kende. Na afwikkelingen resteerde er een prima positie voor de Amersfoorter die op de 42e zet toch maar remise aanbood. Eigenlijk spelbederf, en een dikke onvoldoende voor wedstrijdmentaliteit. Martin mag tevreden zijn over zijn keurige 12 uit 9 score dit seizoen, maar zeker niet over de manier waarop die tot stand kwam.
Nico Kruijswijk trof een door een zware verkoudheid geplaagde Peter Meijler. Peter zette een niet echt goed speelbare opening op, maar verraste Nico al op de 18e zet met een damzet, die echter zeer onvoordelig werd uitgevoerd. Nico investeerde veel bedenktijd met als resultaat dam van het bord plus schijfwinst. Gewoon winnen dus, zou je zeggen. Maar Meijler snoot nog eens de neus en geholpen door een aantal mindere zetten van de ADG-er kwam hij weer volledig in het spel. Nico zal vast nog wel ergens de winst gemist hebben, maar na 57 zetten was de remise een feit.
Een kantelpunt in de wedstrijd was vooral de onverwachte nederlaag van Harry de Waard tegen Lucien Farzan. Harry kwam in klassiek spel fel uit de startblokken. De eerste helft van de partij werd de Maarssenaar dan ook positioneel volledig overspeeld. Het wachten was eigenlijk op het genadeschot. De ADG-er stak vervolgens gigantisch veel tijd in een aangeboden dam. Uiteindelijk werd deze toch genomen alhoewel de dubbeldekker direct weer werd geliquideerd. De resterende 7 om 7 had De Waard in zijn berekeningen meegenomen en schatte een gunstige centrumpositie in. Maar hier zat nu juist een lek. Voor een offer brak hij weliswaar door maar Farzan idem dito. Het schijfje winst werd zelfs een tweede en nadat de OG-er nog een truc had ingebouwd gooide De Waard teleurgesteld de handdoek in de ring.
Arne van Mourik kwam door een lekke band een kwartier te laat aan de start voor zijn partij tegen Ton Bollebakker. Ton nam een sterke centrumpositie in en Arne wandelde daar omheen. Op de 42ste zet miste Ton een goede winstkans (29-23) waarna het voordeel verdween met een puntendeling als toch wel wat teleurstellend resultaat.
Het ‘liep’ opeens niet meer voor de Amersfoorters. Bryan Brank speelde -zoals zo vaak- een prima opening en kwam onbetwistbaar met groot voordeel in het middenspel. Daar verzuimde hij meermaals een sterke voorpost op 27 in te nemen die vooral kracht zou ontlenen aan het ontbreken van basisschijven bij tegenstander Wim Vlooswijk. Ook in de fase naar het eindspel toe opereerde Bryan veel te passief. Remise derhalve.
Hoewel Lex van Amerongen toch wel wat druk op de lange vleugel van Marcel Everloo zette en tempovoorsprong wist te creëren, kwam Marcel nooit echt in gevaar door het spel na 26 zetten in klassieke structuren te krijgen. Deze stelling stond voor Everloo bevredigend maar werd door de Utrechtenaar middels een dubbele ruil naar een 6 om 6 afgewikkeld, waarna remise overeen gekomen werd.
Cees Strooper trof Toys Sheoratan. Deze speler zal in zijn gehele dammersleven voortdurend gevraagd zijn of hij ‘de’ Sheoratan is tegen wie Ton Sijbrands in augustus 1969 in een toernooi in Paramaribo de mooiste combinatie ooit uithaalde. (Antwoord: nee, dat was Jagdies Sheoratan)
Toys was voor Strooper een tegenstander waar, gelet op het ratingverschil, kansen lagen. Maar zo ging het niet. Vanaf het begin beet de OG-er zich vast in de stand en bleek er van enig voordeel geen sprake. In het middenspel brak Strooper de stelling open in de hoop zijn (kleine) ontwikkelingsvoorsprong te kunnen uitbreiden. Maar ook daar reageerde Sheoratan alert op. In het daaropvolgende spannende middenspel moest Strooper oppassen voor een verrassende combinatie naar dam die zijn tegenstander en passant in de stand had gevlochten. Zorgvuldig werkend verkreeg Strooper toch een beetje voordeel. Maar het was niet genoeg: Sheoratan vond het niet zo moeilijke gaatje naar de remise.
8-8 in de wedstrijd. Jan de Ruiter vocht een taaie pot uit met Cock van Wijk, resulterend in een standaard klassiek standje. Nu zijn die klassiekjes in 95% van de gevallen analytisch remise, maar vind het maar achter het bord met weinig bedenktijd. Van Wijk had het voordeel duidelijk aan zijn kant, maar Jan verdedigde zich taai. De Utrecht-speler wist achter het bord de winst niet te vinden en met een stand van 9-9 waren alle ogen gericht op het eindspel van de partij tussen Gerrit de Bruijn en Auke Zijlstra. Een spannend opgezette partij met kansen aan weerszijden van het bord. Beide spelers hebben vooral in de eindfase van alles gemist. Vooral Zijlstra heeft een aantal keren verzuimd remise te maken. Maar ook De Bruijn verzuimde op de 58e zet nog directe winst, maar kreeg een herkansing toen de OG-er het op de 62e zet niet goed deed.
Eindspelkenner De Bruijn zou uiteindelijk middels zijn specialiteit de winst in de partij en voor zijn ploeg binnenhalen. 11-9 voor ADG
De Amersfoorters hebben nu in de slotwedstrijd tegen Eindhoven aan 10-10 voldoende voor het kampioenschap.