Forse nederlaag Gooi & Eemland
Op de dag dat de voetbalderby Bunschoten-Spakenburg zich zou afspelen, kreeg Gooi & Eemland DIOS op bezoek uit de omgeving van Doetinchem. Ook nu weer keken we tegen een behoorlijke rating achterstand aan, maar daar wisten we in eerdere wedstrijden wel raad mee. DIOS had de punten hard nodig en wist dit ook bekwaam te realiseren. Gerhard de Graaf, Menko van Dijk en Wim Muijs kwamen alle drie tot de ontdekking dat bij het naderen van het eindspel hun stellingen verkeerd stonden en vergeefs nog streden voor één punt. Leo van der Laan kon nog iets terug doen, althans het was meer zijn tegenstander die zichzelf positioneel opblies.
Met een onnodige nederlaag van Dick Beking die een aanplakremise miste, was het pleit al beslecht.
Jelmer Martens speelde een ouderwetse Keller. Zijn tegenstander kende dit speltype ook en kreeg de beste kansen. Jelmer zag een tijdelijk schijfoffer te laat en dat kostte zelfs een 2e schijf, maar die kreeg hij gelijk weer terug. Vervolgens kreeg zijn tegenstander in tijdnood de keuze uit vijf mogelijkheden, vier winnend en hij koos de vijfde remisevariant, waarmee Jelmer uiteraard tevreden mee was. Ook content was Cor de Jong, grootmeester Alexander Presman kreeg geen kans enig voordeel te verkrijgen.
De Berten van Oosterom en Roest ontmoetten elkaar regelmatig als lid van DC Hilversum. Dus ze kennen elkaar goed. En dan moesten ze ook nog eens tegen elkaar namens een andere damclub. DIOS-speler Van Oosterom wist dat Roest graag omsingelt en zo gebeurde het ook. Bijna werd het de Gooi & Eemlander fataal door veel tempi achterstand, maar de veilige remisehaven werd bereikt. Verder nog een puntendeling bij Bertus de Harder, die in een flankspel, waar beide spelers op rechts mogen aanvallen, beter leek te staan, maar er kwam niets uit.
Als laatste een wonderlijke partij van invaller Gerard Benning, noem het half klassiek, eerst nadeel, maar allengs verder in de wedstrijd kwam Gerard duidelijk helemaal gewonnen te staan. Waar iedereen blind direct naar dam loopt, deed Gerard nog eerst een ongelukkige zet die remise onvermijdelijk maakte. Einduitslag 7-13 waarmee DIOS op gelijke hoogte met ons is gekomen. Met nog twee wedstrijden te gaan heeft Gooi & Eemland nog alles in eigen hand om zich te vrijwaren van degradatie.
Uitgerust ADG pakt zege
In het diepe zuiden des lands bond het Amersfoorts Dam Genootschap zaterdag jl. de strijd aan met de Limburgse dammers. ADG was gewaarschuwd, want twee jaar geleden werd van dit gevaarlijke, homogene tiental zonder echt zwakke plekken nog verloren. De damcompetitie kent geen echte ‘winterstop’ en dus ook geen trainingskamp in verre oorden. Toch had het grootste gedeelte van het ADG-team ervoor gekozen een dag voor de wedstrijd af te reizen.
Fris en fruitig verschenen de ADG-ers derhalve achter het bord. Hoewel er flink strijd geleverd werd kwam de Amersfoortse overwinning eigenlijk niet echt in gevaar. En dat kan vooral op het conto geschreven worden van het welhaast optimaal functioneren van het ‘motorblok’ van de Amersfoorters. De vier-cylinder Strooper, De Bruijn, Bollebakker en De Waard heeft met de komst van Jan de Ruiter dit seizoen een upgrade naar een vijf-pitter ondergaan. Tezamen zouden zij maar liefst negen punten scoren, en dan kan het haast niet meer mis gaan.
Jan de Ruiter dreunde zijn opponent als eerste van het bord. Jan nam van meet af aan het initiatief met bezetting van de belangrijke centrumvelden, daarna het kerkhofveld en ten slotte een onaantastbare voorpost op 24. Al na 45 zetten konden de schijven in het doosje.
Wim Martin investeerde voor zijn doen (te)veel bedenktijd in een poging druk met zijn korte vleugel te ontwikkelen. Dat liep door de correcte verdediging van zijn tegenstander niet zoals gewenst. Martin keek eens om zich heen, zag dat het goed ging op de meeste andere borden, en op de 40e zet werd de vrede maar getekend.
Hans Mulder, sinds kort de jongste pensionado van het team, viel in voor Bryan Brank en betoonde zich als immer een waardig vervanger. Hans is lastig te bespelen ondervond ook routinier Andy Damen. De laatste leek even wat overwicht te krijgen, maar dat bleek schone schijn. Op die momenten is Hans op zijn best. Ook hier toverde hij de positie weer naar een volstrekt gelijkwaardige 7 om 7 met een puntendeling als verdienstelijk resultaat.
Eric Conrad trad de Amersfoortse topscorer Gerrit de Bruijn onbevangen tegemoet. Een kerkhofaanval werd geplaatst en verzandde in een imponerend ogend centrumblok. Gerrit liep er soepeltjes omheen waardoor de Limburger in temponood kwam. Een lichte forcing resulteerde in schijfwinst voor de Amersfoorter. Toen er nog een opgepeuzeld werd en een derde schijf op de tocht kwam te staan vond de tegenstander het welletjes en zag het zinloze van verder verweer in.
Nico Kruijswijk speelde aan het kopbord tegen Gijs Schoenmakers: topscorer, maar ook met veruit de hoogste rating (1239). De ADG-er ging de strijd onbevangen aan en voelde zich prettig bij het gekozen strijdplan. Op de korte vleugel stonden echter wel teveel schijven en een opsluiting dreigde. Toch kon zijn tegenstander vanwege combinaties de opsluiting niet echt rond krijgen. Op de 40e zet koos Gijs niet voor de beste voortzetting en een vereenvoudiging volgde: een 3 om 3 afwikkeling, waarna een remise gloorde. Op de 44e zet ging het echter voor Nico verkeerd. Hij had veld 25 moeten bezetten, waardoor hij de controle op de lange vleugel had gehad. Deze onnauwkeurigheid werd hem fataal. Nog wel een doorbraak, maar vanwege overmacht onvoldoende voor remise.
Marcel Everloo trof in Dennis Joosten een collega-tijdnoodtijger. De opening werd achter het bord wederzijds steeds langdurig ‘bestudeerd’ alvorens er feitelijk een zet volgde. Het betrof een flankspel-opening waarvan de essentie toch bekend verondersteld mag worden. Het was Marcel die uiteindelijk afhaakte en met een randschijf op 26 de tegenstander een aanknopingspunt verschafte. Op de 28e zet, met nog zeer weinig bedenktijd (van ‘tijdnood’ is bij Marcel volgens zeggen nooit sprake) faalde de zetcontrole, met een combinatie naar dam voor de tegenstander tot gevolg. Everloo spartelde nog manmoedig verder, maar zonder resultaat.
Tegen Maurice Raes besloot Cees Strooper in een van de damtheorie bekende opening volop in de omsingeling te gaan. Dat was vooral ingegeven dor het feit dat maar liefst drie schijven van Raes inactief waren. Zoals het ging liep Raes helemaal vast en won Strooper een volle schijf. Ook het afspel zou glad gewonnen zijn, maar toen kwam de showman in Strooper naar boven. Hij dacht met een leuk geintje de partij uit te maken. Daarvoor zette hij de stand zo open dat Raes op meerdere manieren een vergiftigde schijf/schijvenwinst kon behalen (jaren geleden had Strooper in een partij, na een snelle schijfwinst, eens een ‘een-om-vijf’ open gezet voor zijn tegenstander, die niet goed was. Maar die tegenstander offerde eerst nog twee schijven en nam toen die een-om-vijf met winst…). Helaas voor Strooper zat er ook nu wel een goede zet in waardoor hij de schijf achterstand goed maakte. In feite dus een kolossale blunder van Strooper!
Cees had gewoon geluk dat hij goed bleef staan. Hij zette weer aan en won alsnog overtuigend. Een strategisch goed opgezette partij maar helaas ontsierd door een blunder.
Ton Bollebakker speelde een hoogst vermakelijke partij. Spannende opening, boeiend middenspel en daarna pressing, drukken en duwen. De Limburger had uiteindelijk in een 3 om 3 de remise binnen handbereik maar liet zich toch nog beschwindelen. Ontzetting, hilariteit, verdriet en vreugde bij de diverse toeschouwers, maar wel winst voor Ton.
Met Frits Stüger weet je het nooit. Als het spannend wordt kan het alle kanten opgaan in zijn partij. Zo ook hier. Tegen de sterke Karel Leemreize (ruim 200 ratingpunten meer dan Frits) bood hij goed weerstand. En dan gooit Frits op de 36e zet opeens de knuppel in het hoenderhok met een zet waar alle kippen overstuur van raken en de haan het ook niet meer weet. Is dat nou een slechte zet of juist levensgevaarlijk ? De tegenstander en toeschouwers in opperste verwarring latend produceert Frits dan een paar achter het bord verzonnen voortzettingen waar niemand een sluitend antwoord op weet te verzinnen, met een uiterst verdienstelijke remise als eindresultaat.
De partij tusssen Harry de Waard en Dré Verheggen had een klassiek spelverloop. De eerste helft van de partij verliep rustig en er was sprake van evenwicht. Daarna kreeg de ADG-er gemakkelijker spel en moest de Utrechtse Limburger op zijn hoede zijn. Dat deed hij ook en verdedigde zich secuur. In de eindspelfase bleef De Waard aan de leiding. Maar nadat ADG de wedstrijdzege over de streep trok door de remise van Stüger bood hij onmiddellijk remise aan!
Eindstand 12-8 voor ADG
OG Utrecht mist kleine kans op winst, maar is tevreden met gelijkspel
De landelijke competitie loopt op z’n eind. Met nog 3 ronden te gaan doet Ons Genoegen Utrecht het boven verwachting goed: een gedeelde 2e /3e plaats met Brainsport Eindhoven. En laat dat nou net het team zijn dat deze middag op bezoek komt in Utrecht!
Een zware middag dus voor de thuisclub, want de bezoekers traden op volle oorlogssterkte aan met hun meest ervaren krachten (enkele jonge talenten werden bewust thuis gelaten).
Het begin was duidelijk voor de bezoekers. Gerard Morsink begon degelijk tegen Menno Hottinga maar liet op het verkeerde moment veld 13 open. Via een keuzecombinatie verkreeg Menno een dam op veld 4. Die ging eraf voor schijfverlies van Gerard, waarna de partij later verloren ging (0-2).
Wim Vlooswijk experimenteert wat met flankomsingelingen, maar dat is veel moeilijker dan aanvallen. Nadat hij aan zijn linkervleugel geen speelruimte meer had door een hangschijf op 41, liep hij ook op rechts vast. Een gedwongen ruil met 38-32, 43×23 kostte hem thematisch een schijf na 22-28! 23×32 en 18-23. Daarna verloor Wim nog een schijf en gooide hij de handdoek in de ring (0-4).
Gelukkig kon Ons Genoegen snel tegen scoren door Lucien Farzan. Gerard Welling (een bekende schaker) is op het dambord nog niet zo goed. Lucien pakte op het juiste moment de aanval en doordat Gerard op rechts vast stond, ging hij altijd een schijf verliezen. Lucien won inderdaad een schijf en de partij (2-4), maar na afloop liet Bert Zwart nog een mooie en verrassende remisecombinatie zien voor Gerard!
Diezelfde Bert Zwart besefte na de 3e zet van Alfons Ottink dat hij in de Ottink-variant terecht zou komen. Dat beviel hem niet, zocht en vond een alternatief, maar kreeg toch met licht nadeel te kampen. Rond de 23e en 38e zet miste Alfons kansen, waarna de partij toch remise liep (3-5).
Onverwachts trok Ons Genoegen de stand gelijk. In een laat klassieke stand ruilde Luud Ector verkeerd terug, waardoor Peter Meijler van de thuisclub met een 2-om-3 doorbraak ineens de winst pakte (5-5).
Vervolgens zette Auke Zijlstra de thuisclub op voorsprong. Vanuit de Keller-opening kreeg hij makkelijker spel tegen Jacco Sandee. Deze overzag een damcombinatie van Auke, maar kon die voor gelijke stukken afnemen. Daarna kwam hij in een hekstelling terecht en even later liet Jacco opnieuw een damzet toe voor Auke. Daarbij kwam Jacco ook op dam, maar z’n dam werd afgevangen ten koste van 3 schijven. Het eindspel voerde Auke gemakkelijk tot winst! (7-5).
Vervolgens kwam Brainsport goed weg met remise van Fred Passchier. Toys Sheoratan zette vanuit de opening een goede flankcentrumaanval in. Fred kon niets constructiefs bedenken en ruilde de aanval eraf met een overgang naar een laat klassiek spel. In een 8-om-8 stand liep Fred vast en had geluk dat Toys op de 50e zet met 7-12 de winst miste. Na het offer 25-30 en 23-29 liep het snel remise (8-6).
Cock van Wijk bereikte niets in een klassiekachtig laveerspel tegen Jan van den Hooff (9-7). Datzelfde gold voor Lex van Amerongen tegen David Riupassa. In het flankspel vond hij geen goed omsingelingsplan en was blij dat hij zich nog net op tijd kon loswerken. David had voordeel, maar in het laat klassieke spel kon hij toch niet doordrukken (10-8).
Arne van Mourik kon de winst dus binnen brengen voor OG, maar dan moest hij wel topper Yuriy Lagoda op remise houden. Tot een 7-om-7 stand ging dat goed, maar daarna bleek de verleiding te groot een 3-om-3 ruil te nemen. Dat resulteerde in een eindspel dat eigenlijk heel snel kansloos verloren bleek. Yuriy haalde 3 dammen en bouwde een winnende vangstelling op.
De eindstand was derhalve 10-10 en daar hadden beide teams wel vrede mee. Ons Genoegen is met dit resultaat afgezakt naar de 4e plaats en het kampioenschap is daarmee wel verkeken.
Jeugd van Eindhoven maakt het Zenderstad moeilijk
Brainsport Eindhoven trad tegen Zenderstad met 7 jeugdspelers en 3 senioren aan en kreeg in het verloop van de wedstrijd steeds meer het gevoel dat er wat te halen viel in IJsselstein.
Het begon nog goed voor Zenderstad door dat jeugdspeler Roald Scheper duidelijk beter was dan zijn jeugdige tegenspeelster.
Het eerste verlies van de dag tegen een jeugdspeler was die van René Nurmohamed die op alle fronten positioneel afgetroefd werd.
Dat het positiespel bij de Eindhovense jeugd wel goed zit, lieten de partijen van de anderen wel zien. Zo stonden Henny Pikker en Ben van der Linden zwaar onder druk en zou een wat geroutineerdere speler ze pootje hebben gelicht. Zowaar moest Ben zijn toevlucht zoeken in een wederzijds spel met allebei een dam. Hier gaf de ervaring plotseling de doorslag en liet zijn jonge tegenstander de remise glippen. Ook Henny Pikker werd het steeds moeilijker gemaakt maar kreeg ook in het late middenspel zomaar de winst in de schoot geworpen.
Al heel vroeg in de partij merkte Patrick van der Tol dat hij op zijn tellen moest passen en nam dan ook in de partij genoegen met remise. Gerard Bakker kreeg in zijn partij maar mondjesmaat licht voordeel en heeft ook alles uit de kast moeten halen om zijn jeugdige tegenstander in het late middenspel af te troeven.
Theo van Londen tegen een senior had op het laatst wel voordeel van meer schijven in het spel met wederzijds een dam maar kreeg de dam van zijn tegenstander zomaar cadeau en toen was de partij voorbij.
Jacco Scheper kreeg in de wedstrijd veel grip op zijn tegenstander en kon daardoor afwikkelen naar een winnend eindspel. Bij Kumar Bihari leek de winst een kwestie van tijd maar toch moest hij in het eindspel de remise forceren.
De wedstrijd van de dag was die van Arie Koster tegen de jeugdige Tanya-Marie Cnossen. 10 jaar oud pas maar waar we vast meer over gaan horen. Ze won van Arie op een manier die hem lang na zal galmen. Niet door een slagzet (daar kan iedereen een keer in lopen) maar al in het begin van de partij door positioneel Arie met een slechte binding op te zadelen die ze verder vakkundig gebruikte. Al uren voor de afloop kon je zien dat Arie er niet best voorstond en dat het zwoegen zou worden maar wat Arie ook probeerde de nederlaag kon hij niet meer voorkomen. Een partij die het naspelen en tegenspelen van een slechte binding meer dan waard is.
Zenderstad behaalde weliswaar een 14 – 6 overwinning maar een kleine overwinning zou meer op zijn plaats hebben gestaan.