Gooi & Eemlanddammers blijven op koers
Afgereisd naar Westerhaar speelde ons tiental tegen Witte van Moort 2.
Het werd 10-10 en daarmee blijft Gooi & Eemland drie punten voor om de competitie veilig te kunnen beëindigen.
Het begon met de enige nederlaag van Wim Muijs, sterk startend werd hij verrast door een mooie damcombinatie, die gelijk de partij besliste. Bij Menko van Dijk zag het er na de opening minder florissant uit, maar zijn toch sterkere tegenstander wist er geen weg mee en dus een vlotte remise.
Na twee nederlagen nam Jelmer Martens geen risico tegen 150 ratingpunten meer. Hij had zelfs het gevoel voor het eerst in zijn leven een agressieve hakpartij te spelen. Na 3 uur spelen resteerde een vijf om vijf met puntendeling.
Aan bord 1 bracht Eric van Dusseldorp geforceerd een speltype op het bord dat nagenoeg nooit voorkomt, maar buitengewoon interessant is. De rechterbordhelft was voor beide spelers totaal onbespeelbaar, zodat er alleen op de linkerhelft gedamd kon worden. Het speltype was kansrijker voor Eric, maar de beslissende fout kwam pas op de 31e zet. Een damcombinatie, snel gevolgd door een tweede, besliste de partij.
Bij Bertus de Harder een treffen volkomen in evenwicht, met logische remise. Hetzelfde resultaat bij Cor de Jong, maar hier werd tweemaal een dam gehaald, die beide keren dus te weinig opleverde. Ietwat teleurstellend, vatte Dick Beking zijn partij samen, hij leek in klassiek zijn veel jongere opponent op te rollen, maar de winnende klap bleef uit.
Hetzelfde gold ook voor Gerard de Graaf, hij ging vrijwillig een opsluiting aan, kwam er goed uit, maar het overwicht in het centrum kon niet worden uitgebuit.
Man van de match werd invaller Gerard Benning. Toen hij hoorde dat de kopman van Witte van Moort met ruim driehonderd ratingpunten meer hem ten deel viel, viel een last van zijn schouders. Hij mocht verliezen maar zou zijn huid duur verkopen, voortvarend werd het centrum krachtig bezet en vol gehouden, met een prachtige remise.
Bijna verslikte de tegenstander van Leo van der Laan zich in het eindspel, waar hij eerst ook al zijn voordeel had teruggegeven, bijna, het werd dus 10-10. Over twee weken de thuiswedstrijd tegen DIOS uit de Achterhoek.
ADG boekt historische overwinning
Het Amersfoorts Dam Genootschap heeft de koppositie in de eerste klasse van de KNDB-competitie weten te behouden. Daartoe werden zaterdag jl. de reserves van Culemborg met maar liefst 20-0 afgedroogd en naar huis gestuurd. 20-0 is een uitslag die zeer zelden voor komt. Het krachtsverschil tussen twee teams kan nog zo groot zijn, er is altijd wel iemand die ‘een puntje pakt’.
In de landelijke competitie is deze uitslag door ADG nog nooit bereikt.
De laatste keer dat een Amersfoorts team met een 20-0 overwinning naar huis ging was in 1978, maar dat betrof het tweede team in een wedstrijd op provinciaal niveau.
Wim Martin opende het bal door een reglementaire overwinning. Er zouden er nog negen volgen….
De tegenstander van Marcel Everloo vergat zijn zetcontrole en zette al op de negende zet een 1 om 3 naar dam open. Marcel aarzelde geen moment het cadeautje te incasseren. Er werd nog wat gesparteld maar de winst was snel daarna een feit.
Na anderhalf uur 6-0 door winst van Harry de Waard. Zijn tegenstander zette klassiek op. Nou ja, klassiek. De Culemborgs propte zijn linkervleugel onverantwoord helemaal vol. De stelling dreigde voor hem dus volledig vast te lopen. De ADG-er combineerde rond de 25e zet al naar schijfwinst en liet de Culemborger met een ‘puinhoopstelling’ achter. De rest was natuurlijk een kwestie van tijd. Toegegeven, de tegenstander van De Waard had een veel lagere rating en dat was duidelijk te merken.
Bryan Brank trof een speler die de opening redelijk behandelde. Maar in het vroege middenspel won Bryan al een schijf. Later forceerde hij een doorbraak middels druk op de korte vleugel met een dam als resultaat. Indachtig het gezegde “met opgeven heeft nog nooit iemand een punt gehaald” streed de tegenstander dapper door tot het onafwendbare einde dat op de 51e zet kwam.
Gerrit de Bruijn en Jan Riesthuis speelden een overbekende openingsvariant. De eerste tien zetten gaf Riesthuis in vlot tempo af, maar op de elfde zet begon hij te haperen en na enige bedenktijd produceerde hij een als minder sterk te boek staande voortzetting. Daarna kostte elke zet hem meer en meer tijd, maar florissanter werd zijn stand er niet op. Na zijn zestiende zet stond hij al aantoonbaar verloren en op de negentiende zet trapte hij in een bekende, maar getructe damcombinatie. Riesthuis nam die dam nog wel af ten koste van een schijf, maar daarna zag hij het nutteloze van verder spelen in en gaf hij op. De Bruijn bracht daarmee de stand in de wedstrijd op 10-0.
Nico Kruijswijk trof aan bord 9 de jeugdige Alijn Kuijer (13 jaar), die enerzijds veel te snel speelde en anderzijds zijn schijven naar de randen dirigeerde. Hier stond een krachtig centrum van de ADG-er tegenover met enig voordeel. Na 39 zetten gespeeld te hebben en in een 8 om 8 stand was het zeker nog niet beslist en was het nog maar de vraag of Nico zou gaan winnen. Dan maar op een zetje spelen, was de gedachte, en ja hoor, Alijn speelde weer veel te snel en deed de verkeerde zet, waarna een lichte maar direct winnende doorbraakcombinatie volgde.
Ton Bollebakker had een leuke middag. Altijd fijn als een tegenstander wil dammen. Kumar Mangal brak niets af, ging vrolijk in de Roozenburg-aanval over 24 en maakte er zelfs een open Bonnard van. Dat was iets te veel gevraagd en op de 25ste zet ging het mis. Ton combineerde handig naar schijfwinst en de rest was techniek.Cees Strooper speelde tegen de talentvolle jeugdspeler Pelle Bronkhorst.
Laatstgenoemde had veel tijd nodig om een theoretisch bekende opening door te komen. Dat tekort op de klok bleef de rest van de partij een rol spelen. Strooper hield aan de opening een fors terreinvoordeel over (9 tempi). Het was de verdienste van Bronkhorst dat hij met terreinterugwinnende ruilen tegenspel kreeg op de linkervleugel van Strooper. In het late middenspel, toen de remisegrens nog niet was overschreden, beging Bronkhorst zijn eerste echte misstap. Hij overzag een kleine, maar verraderlijke wending. Strooper haalde een dam waarna zijn opponent het direct opgaf.
Frits Stüger moest tegen een blinde dammer aantreden. Ik heb groot respect voor de vaardigheden en het voorstellingsvermogen van blinde dammers. Het wedstrijdspel tegen een blinde kan evenwel problemen opleveren. De ziende speler moet namelijk de zetten van de blinde speler ook uitvoeren. En dat druist in tegen alles wat je als dammer aangeleerd is: “Je blijft met je tengels van de schijven van je tegenstander af”.
Dat gegeven, gevoegd bij het feit dat Frits niet visueel beperkt is maar auditief soms lichte problemen heeft, zorgde in deze partij voor enige commotie toen bleek dat een schijf op het bord van Frits op een andere plek stond dan op dat van zijn tegenstander.
Het probleem werd na interventie van ADG-voorzitter Strooper opgelost. In het gevorderde middenspel verlokte Stüger de tegenstander tot een achterwaartse afruil. Met een simpele finesse werd hij daarna geconfronteerd met virtueel schijfverlies. Twee schijven van Frits hielde drie van de tegenstander vast. Stüger kon daarna met een sterke opmars naar het centrum een technisch gewonnen stand formeren. Kers zag de bui al hangen en bood remise aan hetgeen vanzelfsprekend niet geaccepteerd werd. Na nog enkele zetten gaf hij op. Kennelijk zag hij verder spelen in een overmachtseindspel niet zitten.
Jan de Ruiter trof met Ed Kok de sterkste speler van Culemborg. Vanaf de opening werd de strijd getekend door een aanval van Kok op de zwarte schijf op 24. Die aanval was gedoemd te mislukken, ook omdat Jan zich correct verdedigde. Kok had toen eieren voor zijn geld moeten kiezen. Zoals het in de partij ging bleef hij met een veel te volle lange vleugel zitten. Toen De Ruiter op de 27e zet toesloeg met een 4 om 3 naar dam was het pleit in hogere zin beslecht. Er werden nog 16 zetten uitgevoerd maar de winst voor Jan stond nergens meer ter discussie.
Eindstand derhalve 20-0.
Uitstekende start nieuwe jaar voor OG Utrecht
Het nieuwe jaar begon voor de dammers van Ons Genoegen Utrecht met een thuiswedstrijd tegen Raes DC Maastricht. Vorig seizoen werd met een mannetje meer toch met 11-9 verloren en de verwachting was dan ook dat het een zware middag zou worden. Maar de Maastrichtenaren hadden wel een lange reis achter de rug met de auto en de meesten arriveerden ook nog eens met zo’n 10 minuten vertraging.
Toch was de start goed van de Limburgers. Dick Huiting (wel ruimschoots op tijd) had de theorie van de onvoltooide hekstelling doorgenomen en kreeg dat op het bord tegen Lucien Farzan. Al op de 23e zet forceerde Dick schijfwinst en nadat hij een 10-tal zetten later nog een schijf won, was de winst daar (0-2).
Gerard Morsink verkreeg na vele openingsruilen gemakkelijker spel tegen Luc Jennes. In het late middenspel veronachtzaamde die zijn rechtervleugel, waardoor Gerard via enkele ruilen in een 6-om-6 stand zo naar dam kom lopen. Ten koste van een schijf werd dat verhinderd, maar met een schijfje meer won Gerard snel (2-2).Peter Meijler en Ber Ten Haaf hielden elkaar in evenwicht in een rustige gesloten klassieke partij (3-3). Veel meer te beleven was er aan het bord van de voorzitter van OG. Wim Vlooswijk had mooie omsingelingsplannen tegen een zware lange vleugel van Valere Hermans. Die zocht op zijn beurt z’n kansen op de lange vleugel van Wim. Na uitdunning van die vleugel en een tijdelijk offer kon Valere z’n lange vleugel toch mooi in het spel brengen. Na het foutieve 31-26? kreeg de aanval van Valere orkaankracht. Via een 4-om-4 combinatie werd de lange vleugel van Wim volledig weggevaagd en kon Valere vrij doorlopen naar dam. Even was er nog hoop op remise, maar Valere was op tijd voor een 2e dam met winst (3-5).
Alfons Ottink bediende zich van gesloten klassiek tegen Gijs Schoenmakers, maar wel met een zware linkervleugel. Gijs onderkende de plannen van Alfons en plaatste op het juiste moment een Kerkhof-uitval naar veld 29. Alfons wilde geen ongelijk bekennen en taai verdedigen, maar plaatste een Kerkhof-uitval naar 22. Dat bleek te veel van het goede. Die voorpost werd eenmaal aangevallen en daarna werd de linkervleugel van Alfons helemaal vastgezet. Gijs wachtte rustig tot Alfons een schijfje inleverde en kort daarna de partij (3-7).
Op dat moment zag het er slecht uit voor OG, maar Toys Sheoratan bracht de hoop terug bij de Utrechtenaren. Toys speelde een scherpe Keller tegen Karel Leemreize. Die bediende zich van een ouderwetse variant met een flankaanval op 27. Toys zette daarop de aanval in op die schijf en via een thematisch offer in het late middenspel werd schijfwinst afgedwongen. Karel nam even later nog wel een dure dam, maar de overmacht was te groot. Een fraaie zege van Toys! (5-7).
Arne van Mourik bereikte met z’n subtiele klassiekachtige omsingelingsspel niets tegen Eric Conrad, maar pakte wel een punt (6-8). Heel wat slagvaardiger was Lex van Amerongen. Vanuit de opening verkreeg hij 8 tempi winst tegen Dennis Joosten. Die wilde vervolgens gesloten klassiek op het bord brengen, maar deed dat onnauwkeurig. Via een 3-om-3 ruil kreeg Lex een sterke schijf op 26, die de witte stukken op 36 en 27 pende. Je zou verwachten dat Lex dat voordeeltje zou proberen uit te buiten, maar het ging heel anders. Lex gaf Dennis de kans via 27-21 en 21-16 zijn kwetsbare schijf in veiligheid te brengen. Maar daar stond tegenover dat Lex meer en meer over het centrum oprukte en de lange vleugel van Dennis onder vuur nam. Onder deze druk stortte de verdediging van Dennis in en Lex ruilde dwars door de lange vleugel van Dennis heen naar dam met winst (8-8).
Zo was de stand plotseling weer gelijk en daarna zat het de Utrechtenaren mee. Cock van Wijk kwam slecht uit de opening tegen Ger Stam, maar had wel terreinvoordeel. Ger ging in de omsingeling en leek doorbraakkansen op de lange vleugel van Cock te hebben. Die werden echter geneutraliseerd en in de tijdnoodfase ruilde Ger iets te vaak terug waardoor hij plots in een 4-om-4 stand moest opgeven! (10-8).
Auke Zijlstra had het niet makkelijk tegen de Hakkinen van Maastricht, Andy Damen. In de opening vlogen de schijven van het bord, maar Andy kon toch niet voorkomen dat hij langzaam maar zeker in het nadeel kwam. Ten koste van een schijf brak hij door naar dam, maar Auke was eerder op dam en won nog een schijf. Het 4-om-2 dammeneindspel was remise te houden, maar onder druk van de klok redde Andy het niet (12-8).
Zo won Ons Genoegen in de slotfase toch nog de wedstrijd, waar het er heel lang naar uitzag dat 10-10 het hoogst haalbare was. Met deze zege blijft Ons Genoegen meedraaien in de top van de Eerste Klasse C. De komende 2 wedstrijden tegen de nummers 2 en 1 (ADG!) van het klassement zullen bol staan van de spanning, want alles is in deze klasse nog mogelijk.
Ruime zege Gooi & Eemland 2
Ze moesten er een ‘rot eind’ voor rijden (Twente – Westerhaar) de dammers van Gooi & Eemland, maar dat bracht ook wel wat op. Het eerste team behaalde in de landelijke Hoofdklasse een mooi en belangrijk gelijkspel in het duel tegen Witte van Moort 2 en het tweede team won fors van WvM 3 met 15-5 in de Tweede klasse. Adri Butzelaar startte het damfeest tegen Bennie Hendriks door in het gevorderde middenspel met een twee om twee een dam te pakken. Kort erna volgde de onvermijdelijke winst. De winst was er ook voor Bert Roest die in een nog onduidelijk verlopend klassiek middenspel een twee om drie naar dam pakte. Tegenstander Johan van Dijk had daarvoor een foute afruil naar het kerkhofveld gedaan.
Lennart Bolks daarentegen verloor van Arend Boertje. “In het middenspel moest ik gedwongen een schijf offeren”, zei Lennart, die deze tegenslag niet meer te boven kwam. Anne Wouda speelde tegen Mark Paters een overzichtelijke partij waar hij het kleine positionele voordeel niet kon uitbuiten. Het werd dus een degelijke remise. Jeffrey Verwoerd bouwde tegen de sterker geachte Adriaan Noppers positioneel voordeel op. Adriaan speelde al vroeg zijn kroonschijf op, terwijl zijn lange vleugel onontwikkeld en opgesloten was. Jeffrey wachtte geduldig af en brak door op de andere, korte vleugel en won. Halverwege de wedstrijd leidde G&E 2 al mooi met 7-3.
Hans Loots trof een alsmaar afruilende Bert Drent aan. Die was qua rating veel zwakker en dat leverde in de nietszeggende partij remise op. Dat werd kort erna gevolgd met winst van Levi Duijst tegen Roelof Schippers sr. Het voordeel dat Levi opbouwde richting eindspel leverde een doorbraak naar dam op en in het lastige vervolg wikkelde hij fraai naar winst af.
De winst van Henk Vogelenzang de Jong tegen de veel zwakkere Willem Fokkert was veel minder vanzelfsprekend. Pas in het gevorderde klassieke middenspel kon Henk zoveel druk zetten dat hem schijfvoordeel en daarna de logische winst opleverde. Die winst was er ook voor Huib Poort. Tegen Koert Meuleman wist hij de opgerukte schijven te neutraliseren. En aan de andere kant van het bord deed Huib de beste zette waardoor hij kon doorbreken.
Tot slot de partij van Michiel Luiten tegen de op papier veel zwakkere Gert Brink. Laten we maar geen opmerkingen maken over de partij. De uit vorm zijnde Michiel mocht heel blij zijn met een benauwde remise.
Wedstrijd Zenderstad stilgelegd
De uitwedstrijd van Zenderstad is wegens droevige omstandigheden stilgelegd. Jo Frissen, tegenstander van René Nurmohamed, werd tijdens zijn partij getroffen door een hartaanval en overleefde deze helaas niet. Wanneer de wedstrijd wordt ingehaald is onbekend. We wensen familie/vrienden en dammend Tilburg veel sterkte en kracht toe.