HILVERSUM – Ook al is het met 16 deelnemers geen volle bak, de stemming zat er bij de dammers wel degelijk in. Enthousiast werd begonnen aan de openingsronde van het provinciaal damkampioenschap voor 65-plussers.
De Zoutkeet, het clublokaal van dc Hilversum, vormt tot en met vrijdag het decor voor dit evenement waarbij bouwbedrijf BON een geldelijke bijdrage heeft geleverd om dit kampioenschap mogelijk te maken. Dinsdag, woensdag en donderdag worden 2 partijen gespeeld. die om 10:00 en 15:00 beginnen, terwijl op de slotdag om ca. 15 uur de prijsuitreiking en sluiting plaatsvindt.
Een unicum aan dit kampioenschap is dat Ton van der Ploeg een aantal tablets had meegenomen voor de deelnemers waarop via Toernooibase de partijen direct digitaal konden worden vastgelegd.
Op de openingsdag vielen maar liefst 5 van de 8 gespeelde duels in een beslissing. Regerend kampioen Bert Roest had de langste degens die hij mocht kruisen met Cor Vonk. De speler van LDV liet zich wel heel snel en (on)gemakkelijk opsluiten aan zijn lange vleugel. Vooral zijn 12e zet droeg er toe bij dat Bert aan de andere kant van het bord gunstig kon afwikkelen. Enkele zetten later maakte Cor het nog bonter en liet een 2 om 3 openstaan met doorbraak voor de Hilversummer. De zwartspeler spartelde nog wel wat tegen maar was vervolgens natuurlijk kansloos.
Ook de 1e UPDB-kampioen onder de 65-plussers, Harry de Waard (2017), kwam tot winst ten koste van Wim Vlooswijk. In de opening kwam er een strategische Roozenburger op het bord waarbij de ADG’er op de 10e zet een orthodoxe zet plaatste die door Wim werd beantwoord met “Dat is een oudje!” Hij doelde daarmee op een variant die al jarenlang bestaat. Maar kennelijk was deze zo oud dat de Hilversummer vergeten was dat achterlopen op dat moment niet mogelijk was. Prompt boekte Harry schijfwinst. Daarna was het nog moeilijk om de schijf te behouden en moest de Zeistenaar nog secuur manoeuvreren. Maar nadat de preses van de Hilversumse damclub meende de schijf terug te kunnen winnen werd hij getrakteerd op een leuk offer en achterloop. Wim was zo beduusd dat hij direct van verder doorspelen afzag.
Evert van de Pol deed ook goede zaken en versloeg Boudewijn van de Veen. Aanvankelijk werd het een gelijkwaardige laveerpartij en bleef de stelling lange tijd in evenwicht. Of de vermoeidheid nu toesloeg of de spanning, in een 8 om 8 stelling miste de Zaanstreker op de 49e een eenvoudige winnende voortzetting. En nadat enkele zetten later Evert via een miniem voordeeltje een aanval wist te lanceren op de vleugel van zijn tegenstander, gaf Boudewijn gedesillusioneerd op. De doorbraak werd hem fataal!
De vierde winstpartij werd aangetekend door Leo van der Laan. Tegenstander was Henk Vogelenzang de Jong, 2 oudgedienden die elkaar ook al jarenlang kennen. Ook in dit duel bleef de stelling lange tijd in evenwicht. In de 2e helft van de partij beschikte de Baarnse dammer echter over meer aanvalskracht en wist hij een aanvallend centrum op te bouwen. Van de “scheve” schijvenverdeling wist Leo dankbaar te profiteren en kwam Henk er positioneel niet meer aan te pas.
Jan Koerselman wist twee punten in de knip te doen, dat ging ten koste van Hans Loots. “Ik baal als een stekker,“ murmelde Hans na afloop van de partij. In een stelling die volkomen in evenwicht was blunderde de Woerdenaar en liet een simpele 3 om 3-doorbraak toe. Daarvoor ontstond een leuke flankspelpartij waarbij Jan wat terreinvoordeel wist te creëren maar niet meer dan dat. Hans wist in het middenspel bijtijds aan de noodrem te trekken en de stelling gelijk te houden. Op de 39e voltrok zich het Woerdense drama!
Ook Paul de Heus zal nog wel eens tandenknarsend aan de partij van vandaag terugdenken. Vanuit flankspel wist hij Ton van der Ploeg steeds terug te dringen en in een verdedigende rol te stoppen. Steeds weer was er ook een dreiging met een hekstelling of een korte vleugelopsluiting. Uiteindelijk koos de Baarnse dammer voor een offer met wellicht uitzicht op compensatie. Die truc lukte toen Paul een eenvoudige winstgang overzag en Ton zowaar nog zijn stelling de veilige remisehaven in kon loodsen.
Ook Herman van Westerloo mocht achteraf blij zijn met een puntendeling tegen Ruud Klaarenbeek. Vanuit (gelijkwaardig) flankspel had hij wel erg optimistisch een centrumschijfje naar voren geschiven. Nuchter als hij altijd is ruilde Ruud gewoon “er naast” een schijf weg en viel vervolgens dit Amsterdammertje in het centrumblok aan. Zijn tegenstander restte niets anders dan op te vangen maar kwam vervolgens één schijfje te kort. Toch vocht de VAD-speler verbeten door, verkreeg compensatie op en kreeg loon na werken: remise!
De laatste partij van de dag eindigde ook in een puntendeling. Frits Stüger en Ben van der Linden vochten verbeten klassiek uit en de partij ging lange tijd gelijk op. Ben wist de bekende combinaties in dit spelgenre te ontwijken. Maar een onnauwkeurigheid werd hem bijna fataal vanwege een afschuwelijke opsluiting op zijn linkervleugel. De LDV’er werd hierdoor beperkt in zijn zettenkeus. Toch kreeg de ADG’er in de 2e helft van de partij grip op het spel en terreinvoordeel. Een twee om twee op de 46e zet leek ijzersterk en bracht de stelling van Ben aan het wankelen. De LDV’er hield zijn hoofd koel en brak door naar dam ten koste van… 3 schijven! Het hoofd van Frits werd daarentegen eerder roodgloeiend. De Amersfoorter moest iets doen, offerde terug en ging uiteindelijk toch met een schijfje meer een gunstig eindspel in. In deze fase van de strijd had Frits het anders moeten aanpakken. Nu kroop Ben nog door het oog van het bekende naaldje en wist uiteindelijk een punt veilig te stellen!
foto’s HARRY DE WAARD en BERT ROEST
