(verslag Harry de Waard)
Harry de Waard en Ben Provoost nog zonder puntverlies
Ook in de 3e ronde hebben de ADG’ers Harry de Waard en Ben Provoost goede zaken gedaan. Zij wonnen hun partij van resp. Bert Habets en Jelmer Martens. Beiden hebben tot nu toe alle duels nog gewonnen.
Opvallend was de vele beslissingen die in deze ronde vielen. In de hoofdklasse slechts 2 remises en in de eerste/tweede klasse 4x. Van de in totaal 25 duels betekent dit een winstpercentage van 84%!
Er ontstond een onregelmatige opening in het duel tussen Harry de Waard en Bert Habets. De IJsselsteiner had daarbij het initiatief. Maar nadat dit duel in klassieke vaarwateren belandde was alles weer in evenwicht en werd het met de zet spannender. In de 2e helft van de partij liet Bert een 3 om 5 open staan en was het direct einde verhaal.
Ben Provoost en Jelmer Martens gingen vanaf de opening regelrecht naar flankspel. De Gooiland-dammer kwam in de omsingeling en dacht een afwikkeling in al zijn varianten te hebben berekend. Ben had een variantje extra gezien en forceerde schijfwinst, de inleiding voor de partijwinst. Overigens merkte Provoost nog op dat de Zeistenaar met zijn 5e zet een wat minder bekende en daarmee interessante vertakking van de 1.33-29 19-23 2.35-30 20-25 opening koos. Die keus zorgde ervoor dat beide spelers diep moesten gaan en dat al voor de twintigste zet de klok een aardig woordje ging meespreken.
Evert van de Pol klom naar een 3e plek door een partijzege op Bryan Brank. Evert: “Na een gelijk opgaande opening, bleef ik op de linkervleugel van Bryan spelen. Pas in het late middenspel gaat hij op zijn rechtervleugel in de fout en wordt daar opgesloten.” De beslissing viel bij de overgang naar het eindspel. De Barnevelder plaatste een offer waarna zijn clubgenoot direct terug offerde. Dit betekende definitief zijn ondergang. Natuurlijk kon het anders gespeeld worden. “Maar ja dat is vaker zo na afloop,“ aldus een blije Van de Pol. Bryan verklaarde later dat hij eerder de winst gemist had (op zijn 45e zet.)
Andrew Tjon A Ong deed goede zaken door Arne van Mourik te verslaan, die titelprolongatie nu wel kan vergeten. Beiden vochten een principiële strijd van aanval versus omsingeling uit. Wat er eerst uitzag als een onschuldige aanval van de Maarssenaar werd in feite met de zet sterker. Eenmaal op de ingeslagen weg voortgaan luidt het devies alles-of-niets en dus kreeg Andrew steeds meer terreinvoordeel toegeworpen. De enige hoop van Arne was dat die aanval te pletter zou slaan. In een 11 om 11 zag hij de bui echter al hangen, er was geen houden meer aan en met een paar listige trucjes van Andrew volgde al snel schijf- en partijwinst.
Wim Vlooswijk stond in zijn partij tegen Kennedy Krishnadath zwaar onder druk. Dat Kennedy zou winnen stond vast. De enige vraag was nog: hoe? Hij koos echter voor een afwikkeling die de OG-preses volledig terugdrong. Daarna kreeg Wim de mogelijkheid om door enkele ruilen los te komen. Daarna klopte het voor Kennedy net niet meer. In tijdnood maakte hij ook nog eens enkele kapitale fouten en slipte de remise door zijn vingers. Wim: “Ik schaam me diep, want vorig jaar overkwam mij dit in het Domstadtoernooi tegen Kennedy ook al. Sorry, Kennedy!”
Spelen tegen Jan van de Veen geeft vaak garantie voor een mooie partij door zijn aanvallende stijl. Zo ook nu weer in zijn treffen tegen Jaap Langerak. Weliswaar verdween er in het begin van de partij veel hout van het bord maar de Nijkerker kon langzaam maar zeker bouwen aan een “schone” hekstelling! Zijn tegenstander speelde dit niet goed tegen. Jaap bleef (te) passief aan zijn linkervleugel. Na 36 zetten stond Jan gewonnen en hij besliste dit met een eenvoudige damcombinatie.
Frits Stüger kreeg zijn favoriete klassiek op het bord tegen Ruud Klaarenbeek. Het begon kalm en er werd nauwelijks afgeruild waardoor er een interessant tempospel ontstond. Gaandeweg kwam Ruud beter te staan waardoor de ADG’er zijn heil zocht in combinaties dat hem veel bedenktijd kostte. Maar nadat Frits bewust een remisecombinatie achterwege liet en dus nog een punt had kunnen binnenhalen kreeg hij de deksel op zijn neus. In een heksenketelstand werd de Amersfoorter met de neus op de feiten gedrukt en er op gewezen dat zijn tijdverbruik ‘schoon op’ was. Frits: “Nog nooit eerder gepresteerd. Dus (weer?) iets voor mijn palmares”.
Bert Roest liet zich in de tweede helft van de partij wel heel makkelijk door Cock van Wijk naar de slachtbank voeren. Het had zomaar remise kunnen zijn geworden, ware het niet dat……
Los daarvan zag Bert in het middenspel een kansrijke voortzetting over het hoofd (25. 13-19 en 19-23), waardoor de opgesloten korte vleugel van Cock vleugellam zou zijn, terwijl zijn eigen lange vleugel onhandig stond.
Slechts 2 partijen dus remise. Een leuke partij was te zien op het bord bij Ton van de Ploeg die van zijn kant in half open klassiek begon tegen Jan Ongolesono en halverwege overging naar ‘aanvalsklassiek.’ De Maarssenaar werd aardig in de verdediging gedrukt maar wist zich toch nog goed te handhaven. Ton miste echter in het middenspel tot 2 keer toe een winnende voortzetting. Vervolgens kwam Jan weer sterk opzetten en moest de Baarnse dammer op de 44e zet wel een bomzet nemen, die normaal gesproken naar remise zou leiden. Maar omdat Jan de verkeerde kant op sloeg, kreeg Ton toch nog een kleine kans op winst. Hij speelde dit niet goed uit ook omdat de klok hem parten begon spelen.
De langste zit hadden Gerard Benning en Lucien Farzan. Tegen sluitingstijd werd er afgebroken in een 5-om-2-stelling in het voordeel van Gerard. Er werd afgebroken maar bij thuiskomst kreeg ik al een mailtje van Gerard dat hij van verder doorspelen afzag. Remise dus. Dat was ook de conclusie van eindspelkenner Gerrit de Bruijn die ik het overgebleven eindspel voorlegde. Toch was er een gemiste winst voor Gerard op de 77e zet. Deze variant werd achteraf aangegeven door Teus de Mik.