Verslag Harry de Waard
Bert Habets vloert titelverdediger
Het meest in het oog sprong natuurlijk de partijzege van Bert Habets op titelverdediger Arne van Mourik. “Het moest er natuurlijk van komen dat ik weer eens een nul zou scoren, maar zó had ik het graag niet gedaan”, aldus Arne. Zijn tegenstander profiteerde optimaal van een merkwaardige black-out bij de OG’er. In een 8 om 8 die in evenwicht was voerde hij in zijn gedachte (ook bij zetcontrole!) een soort van “paardensprong” uit. Pas nadat de kersverse Bunniker de eerste van twee schijven had gegeven zag hij zijn kronkel in, maar toen was er geen weg meer terug. Na zijn 2×2-ruil nam de speler van Zenderstad ook een 2×2-ruil en voerde het eindspel vlekkeloos naar winst.
Kennedy Krishnadath zocht van meet af aan de randen op, zodat tegenstander Ben Provoost zijn schijven naar het centrum kon dirigeren. Na nog geen twintig zetten was het tempoverschil al opgelopen tot veertien. Kennedy bleef loeren op kleine weeffoutjes om een tactische swing te kunnen maken maar die bleef uit. De Utrechter zag toen de bui al hangen nadat Ben een steeds krachtiger centrum kon ontwikkelen. Hoewel hij vocht als een leeuw, kon Kennedy niet voorkomen dat hij steeds meer in het nauw werd gedreven. Er werd geruild tot er een positie van zes tegen zes ontstond, maar die was in alle varianten gewonnen voor de Woudenberger.
Wim Vlooswijk en Harry de Waard speelden een spannende flankspelpartij waarbij veel tijd werd verbruikt door de Hilversummer. Eigenlijk was dit al de inleiding tot zijn ondergang want in het middenspel kon Harry geforceerd via een dubbele ruil een hekstelling innemen. Nadat de OG’er ook nog eens een verkeerde weg insloeg werd hij op schijfverlies getrakteerd en wist de Zeistenaar het eindspel feilloos naar winst af te wikkelen.
Jaap Langerak moet ontzettend gebaald hebben na afloop van zijn partij. In plaats van de volle winst binnen te halen viste hij tegen Bryan Brank achter het net. Jaap: “Het zal de leeftijd wel zijn, maar aan het eind van de avond zie ik het vaak niet meer. Zo ook gisteren. De grijze massa wordt te moe door overconcentratie.” Een verkeerde afruilmanoeuvre van de ADG’er kostte hem gewoon een schijf. Kat in het bakkie zou je dan zo zeggen, maar nadat de Hilversummer op de 42e zet een winnende dam miste verslikte hij zich een paar zetten later lelijk in een 4 om 6. Einde verhaal!
Gerard Benning koos vanaf de opening voor tempowinst en de aanval. Tegenstander Jelmer Martens accepteerde de omsingeling en zag de Linschoter tot zijn genoegen basisschijven opspelen. Gerard vermeed in deze fase van de strijd een leuke damzet maar overzag een simpeler variant en gaf direct op.
Voorts vloerde Eert van de Pol clubgenoot Frits Stüger maar had er wel 75 zetten voor nodig. Het werd de laatste partij van de avond. Vanuit flankspel kon Evert een sterk centrum ontwikkelen maar Frits bleef “beuken” op de linkervleugel van zijn tegenstander. Nadat deze perikelen waren opgelost brak de Amersfoorter na een dubbeloffer als eerste door maar kon niet voorkomen dat Evert ook een schijf mocht kronen. Wat Frits ook probeerde, de overmacht werd hem toch te veel.
Jan Ongolesono kon zijn ogen niet geloven. Op de 5e zet ruilde Lucien Farzan verkeerd af en kwam daardoor via een simpel zetje 2 schijven achter. De klok had nog maar 10 minuten weggetikt! De Maarssenaar spartelde natuurlijk nog wel wat tegen maar had daarna uiteraard geen schijn van kans meer!
Alle overige duels eindigden in een puntendeling waarbij de knappe puntendeling van Ton van de Ploeg op Andrew Tjon A Ong niet onvermeld mag blijven. Weliswaar kreeg de Maarssenaar een gunstig eindspel maar kon niet voorkomen dat Ton zijn stelling de veilige remishaven in kon loodsen.