Met het leveren van een uitstekende teamprestatie heeft het eerste tiental van Gooi & Eemland zichzelf wat meer lucht gegeven in de strijd tegen degradatie. De onderste twee plaatsen dienen te worden ontlopen en liefst ook de plekken acht en negen om vervelende degradatiewedstrijden te voorkomen. Met het bereiken van voorlopig de zevende plek is dat gelukt. Nu ons daar blijvend handhaven is de doelstelling!
Als er zo gespeeld wordt als in Beltrum gaat dat zeker lukken. Voordat de klokken werden aangezet werd uitgebreid stil gestaan bij een ernstig ongeval van een van de leden van DIOS. Gelukkig was hij na anderhalf jaar weer van de partij en kreeg attent een presentje uitgereikt door Jan Dallinga. Tussendoor meldde de voorzitter nog dat Gooi & Eemland na een dramatische start van nul uit zes ineens in de winning mood is met twee wedstrijden op rij winst. Dat klopt, daar kwam een derde bij en er zullen hopelijk nog vele volgen want zoals gezegd: aan de instelling lag het niet. Na zo’n 2 uur spelen was het wel duidelijk dat DIOS op veel borden zich kon gaan bezighouden met…tegenhouden! Wel was de afwezigheid van Druzinin een welkome meevaller voor de bezoekers.
Lang duurde de strijd alvorens de eerste uitslag viel te noteren. Die kwam bij Dick Beking en hoe! Met een solide opening nam Dick niet al te veel risico. Ap van Ingen kon er weinig mee en liet tussendoor een halve hek toe, die snel verbroken werd. Dat resulteerde wel in een moeilijke korte vleugel voor Ap waar Dick handig gebruik van maakte. Ap moest de hele partij rekening houden met een kettingstelling. Die kwam er uiteindelijk niet maar dat ging ten koste van de positie want Dick kon gratis doorbreken op de andere vleugel. De dam ging er nog af voor een schijf maar kans op herstel kwam er niet meer.
Daarna speelden twee bekenden remise tegen elkaar. Leo van der Laan en Bert van Oosterom maakte het elkaar niet heel moeilijk. Met enkele ruilen werd de strijd lang vermeden. Bert deed het ruilen gaandeweg iets minder praktisch waardoor Leo toch het initiatief kon nemen. Het was echter te weinig om Bert het echt lastig te maken.
Kopman Eric van Dusseldorp spaarde halverwege de talentvolle Erik ten Hagen. Remise was vooraf voldoende gezien de resultaten die Ten Hagen tussendoor had geboekt. Er was echter toch kans op meer. Aanval voor Erik en omsingelen voor de andere Eric. De aanval op 24 kon niet succesvol afgerond worden maar wel verplaatst na een ruil naar veld 22. Ook die ging er af maar toen kwam Ten Hagen erachter dat zijn schijf op 28 toch wel alleen was. Met wat kunst en vliegwerk bleef hij op de been maar dat kwam vooral omdat Eric op de 36e zet een forcing over het hoofd zag.
Vervolgens ging Bertus de Harder koppie onder tegen grootmeester Alexander Presman. De partij had echter heel anders af kunnen lopen als Bertus had geprofiteerd van een grote blunder van de Wit-Rus op de 43e zet. Aanvankelijk kwam Bertus zonder al te veel kleerscheuren uit de opening. Weliswaar een aanknopingspunt met bezetting van de velden 35 en 29 maar Presman kon er weinig tegen uitrichten. Wel wist hij een onorthodoxe stelling op het bord te krijgen. Die behandelde Bertus beter dan Alexander want met 1823 maakte Alexander een flinke bok. Helaas pakte Bertus het aangeboden cadeautje niet uit en speelde 3227 terwijl hij met de combinatie 3329, verplicht slaan en dan 3530 zich voorlopig onsterfelijk had kunnen maken in Bunschoten. Het mocht niet zo zijn en tot overmaat van ramp ging onder tijdsdruk de overgebleven stand nog verloren. Desalniettemin een goede prestatie van Bertus want hij maakte het een GMI wederom bijzonder lastig!
Wim Muys remiseerde daarna met Theo Stoverinck, die zichzelf een uur belachelijk aan het maken was met het doorspelen van een 1 om 3. En dan te bedenken dat Theo niet eens drie dammen had. Eerder had Wim wel geluk dat Theo niet profiteerde van een eindspelfout van Wim die fataal had kunnen aflopen. De partij verliep verder klassiek zonder aansprekende fouten van beiden.
Boeiender was de partij tussen Peter Frans Koops en Jan Dallinga. Dallinga ging in de aanval en gelukkig maakte Peter Frans zijn omsingeling niet zo bont als twee weken geleden. Tijdig werd er afgehaakt waarna een nieuwe en spannende opbouwfase volgde. Het ging richting klassiek en Peter Frans ging via de randen op zoek naar succes. Dat kwam er niet want Dallinga brak ook tijdig door. Wel miste Dallinga een combinatie die Peter Frans een houtje meer opleverde maar de stand was nog eenvoudig naar remise te repareren.
Een gelukje hadden we met de partij van Jelmer Martens. Invaller Gerard Korten opende met 3429 waarna het vlot richting Keller ging, gesneden koek dachten we voor Jelmer. Helaas nam Jelmer niet de variant die Erik later bij hem aangaf, dit zou Korten voor grote positionele problemen hebben gesteld. De partij ging verder met wederzijds schijven op 36/15. Jelmer nam veld 24 niet onder controle en dat kwam hem toch wel duur te staan nadat hij verrast werd met een plakker naar dam. Die dam was te elimineren voor een zee aan materiaal maar de witte winst zou ver weg geweest zijn. Ook deze mogelijkheid ging niet door, en toen was het echt vechten voor een puntje. Dat lukte nadat Korten nog in een truc liep…
De tussenstand nog 7-7 maar daar bracht Erik Maijenburg verandering in. In een voor Erik bekende opening probeerde Arnoud de Greef het door op een bekende openingscombinatie te spelen. Erik had het door, speelde bewust naar de gevreesde stelling om vervolgens niet in het zetje te trappen maar iets anders te doen. Gevolg was een strijd om het centrum en wie er ging aanvallen en wie omsingelen. Erik hergroepeerde even tussendoor waarna Arnoud met 3329 toch al te veel vroeg op dat moment. Erik plande een inval op 28, kreeg hem en ging met gestrekt been richting de dunbevolkte lange vleugel van de tegenstander. Aan de andere kant kon Arnoud weinig uitrichten en moest al vlot rekening houden met enkele combinaties naar 48 en/of 46. Dat lukte in delen want de overmacht werd zo groot dat Arnoud moest offeren om niet sneller van de mat gespeeld te worden. Dat deed hij, maar Erik verraste met een dubbel offer tegen en doorbraak. Vervolgens verlengde Erik de lijdensweg van Arnoud nog even door een snellere winst niet te nemen maar uiterst secuur manoeuvreren zorgde ervoor dat de inspanningen van de nummer 2 van DIOS na 64 zetten voor niets waren geweest!
Walter Thoen beloonde zichzelf niet na weer een sterk potje half open klassiek. Ditmaal was Han Seinhorst eigenlijk het slachtoffer, zeker nadat hij 22: 1722 speelde. Met een stille zet en vervolgens een 1 om 2 terug was de stand van Seinhorst al bijna rijp voor de sloop. Helaas profiteerde onze topper uit Rijswijk niet toen het moment daar was. Walter liep achter twee schijven die Seinhorst pardoes liet slaan. De doorbraak die Seinhorst verkreeg was echter voldoende om wat schijven op te jagen en vervolgens een tweede dam te halen. De teamzege was met een klein smetje voor Walter binnen.
Last but not least Cor de Jong had veel moeite met Jay Amatmoestar. Jay speelde passief maar verdedigde lange tijd wel binnen de remisemarge. Cor kon echter de druk toch zo opvoeren dat Jay er niet meer uitkwam. De invaller van DIOS probeerde nog wel te vluchten in een nadelig eindspel maar gaf zich over nadat hij inzag dat de overmacht te groot was geworden.
ADG alleen op kop
Met nog twee wedstrijden in de eerste klasse van de landelijke damcompetitie voor de boeg heeft het Amersfoorts Dam Genootschap concurrent Enschede voorlopig afgeschud. Enschede liet een punt liggen door tegen Borne gelijk te spelen terwijl de Amersfoorters na een spannende strijd uiteindelijk te sterk bleken voor Emmeloord.
De volgende wedstrijd voor ADG is tegen hekkensluiter Wapenveld en in de laatste ronde volgt de apotheose tegen Enschede. De competitieleider heeft het goed gepland !
De wedstrijd tegen Emmeloord begon niet bepaald spectaculair. Wim Martin trof Marthy van Houtert. Zij troffen elkaar eerder in 1971 in de finale van het nationaal jeugdkampioenschap. Beide spelers wisten -37 jaar na dato- nog goed hoe die partij verliep: zetje van Raman in de opening en partijwinst voor Van Houtert. Dat zou nu in ieder geval niet gebeuren. Eigenlijk gebeurde er helemaal niets, veel ruilen en een bloedeloze remise na 40 zetten.
Nico Kruijswijk leek op dat moment na een damzet al vlot te gaan winnen. Dat zou evenwel niet zo soepel gaan. Nico speelt overigens een prima seizoen voor zijn Amersfoortse broodheren. Met 12 uit 9 heeft hij een uitstekende score neergezet. In deze partij werd zijn tegenstander al op de 21e zet verrast door een niet moeilijke maar venijnige combinatie naar dam. Die werd veilig opgeborgen, maar Nico zou nog -onnodig- veel werk moeten verzetten om beide punten binnen te sleuren. Hij investeerde ook veel bedenktijd maar kon niet voorkomen dat de man uit de polder ook naar dam doorbrak. Dit resulteerde echter in een overmachtseindspel en winst voor Nico.
Inmiddels was Ton Bollebakker remise overeen gekomen. Na de eerste zet 33-29 (19-24) wist Ton al dat het geen boeiend duel zou worden. Hij kreeg gelijk. Het statische klassieke spel van zijn tegenstander was ruim voldoende voor de puntendeling.
Cees Strooper speelde tegen Teunis Snoek. (De kwisvraag van deze week: “welke grote Nederlandse dammer heet ook Teunis ?”) Cees raakte verwikkeld in een buitengewoon taai middenspel. Het enige tastbare dat hij bereikte was een tempovoorsprong van ongeveer 5 en een voorpost op veld 27. Dit was gunstig voor een damdreiging die later in het spel kwam. Maar ondertussen dunde het materiaal verder uit. In het verdere verloop maakte Snoek een slordige opbouwfout. Voordat de positie echt dreigend werd maakte hij nog een fout waardoor Strooper schijf- en partijwinst afdwong.
Bryan Brank stond inmiddels prachtig. Twee vragen drongen zich op. Hoe zal hij het gaan winnen en vooral gaat hij de winst ook vinden ? Bryan staat immers vaak schitterend en gewonnen waarna hij het nogal eens laat lopen. Zo leek het ook ditmaal te gaan. Maar bij nadere beschouwing blijkt dat het voordeel van Bryan een hoog optisch gehalte had. Hij kon nooit een doorbraak op zijn korte vleugel voorkomen en heeft analytisch waarschijnlijk zelfs verloren gestaan. De uiteindelijke remise moet dus eigenlijk tot tevredenheid stemmen.
In een klassieke partij tegen de 78-jarige nestor Cor Koene kreeg Gerrit de Bruijn pas in het late middenspel licht voordeel. Zo’n klein voordeeltje maximaal uitbuiten is Gerrit wel toevertrouwd. Hij rekent vooral secuur. Zo ook hier. De wederzijdse doorbraak resulteerde in materieel overwicht en een daaruit voortvloeiend winnend eindspel voor de Amersfoorter.
ADG op voorsprong, maar die was niet echt comfortabel aangezien er in de resterende partijen nog allerlei rampen voor de Amersfoorters dreigden. Toen Hans Mulder vervolgens tegen een van zijn zeldzame verliespartijen aanliep zou het resultaat bij De Waard en Stüger beslissend zijn voor de einduitslag.
Harry de Waard zou door zijn partijzege aan alle twijfel een eind maken en de stand op 7-11 brengen. Maar daar kwam een flinke dosis geluk bij kijken. De eerste helft van de partij had De Waard het initiatief in zijn geliefde flankspel. Maar nadat tegenstander Boxum switchte naar klassiek kwam de ADG-er plots onder druk. Sterker nog: op de 34e zet had de polderdammer met 28-22 de partij eenvoudig kunnen beslissen. Hij zag het echter niet waarna een smerig doorbraakzetje voor 2 schijven de ommekeer in de partij werd. De tegenstander spartelde nog wel tegen, maar met secuur spel wist De Waard in de slotfase de overwinning naar zich toe te trekken. Harry is met 16 (!) uit 9 van grote waarde voor zijn team en topscorer in deze klasse.
Op het bord van Frits Stüger gebeurde op dat moment ook van alles. Frits is een speler die qua speelsterkte zeker 100 ratingpunten meer verdient dan hij nu heeft. Maar hij is zo onberekenbaar. Je weet als toeschouwer nooit wat hij nu weer zal gaan doen of nog erger: zal missen. Het is soms tenenkrommend, impulsief en op beslissende ogenblikken lijkt hij soms ‘maar wat te doen’.
Ook in deze partij wisselde hij weer briljante momenten af met de meest vreselijke zetten. Zo verbrak hij om onduidelijke redenen zelf de dodelijke verwurging waar hij zijn tegenstander in had, miste daarna een relatief eenvoudige drie om drie doorbraak en later nog een winnende damdoorbraak. Het zou na nog een keer groot voordeel voor Frits uiteindelijk remise worden, zijn veel hoger gerate tegenstander en het publiek in verbijstering achterlatend.
Marcel Everloo zal niet tevreden zijn over zijn vertoonde spel. Weliswaar speelde hij tegen een oud-jeugdkampioen van Nederland (1969) IJsbrand Haven, maar toch… Opening en middenspel verliepen gelijkwaardig en er ontstond een klassieke stand. In deze stand probeerde Everloo een dubbele ruil voor de tegenstander te voorkomen, hetgeen echter ten koste ging van de opbouw. Haven pakte meer het centrum en maakte handig gebruik van de twee randschijven van de Amersfoorter, die een geforceerde doorbraak naar dam moest toestaan. Marcel kwam zelf nog op dam maar de overmacht was inmiddels te groot en hij moest capituleren.
Eindstand Emmeloord – ADG 8-12
OG Utrecht wint moeizaam van CTD Arnhem 2
In de 9e ronde van de Nationale Competitie heeft Ons Genoegen Utrecht gewonnen van het laag geklasseerde CTD Arnhem 2. Maar de thuisclub verweerde zich fel en het duurde dam ook lang voordat het overwicht van de Utrechtenaren ten gelde werd gemaakt.
Auke Zijlstra kwam tegen de taaie Australiër Leo Steijntjes tot voordelig klassiek spel met inklemmingsmogelijkheden, maar kreeg het niet rond en in een 4-om-4 stand werd tot remise besloten (1-1).
Gerard Morsink trof Arnout Mossink als tegenstander. Zo’n 10 jaar terug verhuisd naar Arnhem en gestopt met dammen. Maar het begon toch weer te kriebelen en dan is een debuut in een wedstrijd tegen je oud-clubgenoten extra leuk natuurlijk. Het werd een rustig klassiek duel waarin beiden geen risico namen. Gerard had iets makkelijker spel, maar in de eindfase kon Arnout door een grootscheepse 4-om-4 ruil gemakkelijk remise maken (2-2).
Wouter van Beek had het ook niet makkelijk tegen Henk Mahboeb, maar na een klassiekachtige opening kreeg Wouter langzaam maar zeker een mooie aanvalsstand. Henk brak nog wel door naar dam, maar dat kostte teveel materiaal waardoor hij in het eindspel kansloos was (4-2).
Invaller Lex van Amerongen verving de zieke Wim Vlooswijk met verve. In een klassieke partij tegen Rommy Moerlie kreeg hij langzaam maar zeker controle op beide vleugels en in het late middenspel liep Rommy vast. Hij kon alleen nog maar schijven weggeven en gaf daarom terecht op (6-2).
Toys Sheoratan had veel geduld nodig tegen Theo Willemsen. Een halve hekstelling leverde makkelijker spel op, maar via een tijdelijk offer kreeg Theo toch weer speelruimte. In de tijdnoodfase begon hij echter te knoeien, waarna Toys ineens een schijf en later de partij won (8-2).
Cock van Wijk trok ten aanval tegen Ton Berends en bracht later de voorpost over naar veld 15. Daarna was het de bedoeling naar gesloten klassiek spel te switchen, maar Ton speelde heel actief op de lange vleugel van Cock waardoor hij voordeel kreeg. De positionele blunder 37-31 kostte Cock net geen schijf, maar kon daarna alleen nog maar verdedigen. Toch werd nog vrij gemakkelijk een punt binnengehaald (9-3).
Lucien Farzan trof aan bord 10 de sterkste speler van Arnhem, Sander Neutel. Na een wat passieve opening van Lucien met de bedoeling naar gesloten klassiek te switchen, kreeg hij via een kenmerkende bevrijdingsactie vanuit een Korte Vleugel Opsluiting van Sander te maken met een gatenkaas stand. Hij probeerde dat zo goed mogelijk te repareren, maar nadat hij in een kettingstelling terecht kwam, was schijfverlies onvermijdelijk. Hij vocht nog lang door, maar de partij ging toch verloren (9-5).
Peter Meijler kwam in een hekstellingspartij tegen Wilrick Wonnink langzaam maar zeker in de problemen door te weinig schijven op z’n linkervleugel. Een opstoot naar veld 22 gaf even lucht, maar er was een fout van Wilrick voor nodig om de kansen te doen keren. Peter bereikte een voordelig dammen eindspel, maar winst zat er niet in (10-6).
Arne van Mourik gaf tegenstander Aroen Bolansing alle ruimte om aan te vallen. Dat deed ie dan ook maar de omsingelende manoeuvres van Arne kostte hem veel tijd. In die tijdnoodfase ging het dan ook mis en Arne boekte schijf- en partijwinst (12-6).
De eindstand werd uiteindelijk bepaald op 13-7. Kopman Alfons Ottink kreeg vanuit het gesloten klassiek groot voordeel tegen Rein Bergsma. Het klassiek werd verbroken en omgezet in een aanval. Beiden braken door naar dam, maar het eindspel van 1 dam en 4 stukken van Alfons tegen 2 dammen van Rein bleek niet meer te winnen.
Al met al een regelmatige overwinning die gestalte kreeg op de middenborden. Met deze zege blijft OG op de gedeelde 2e plaats staan met nog steeds een kleine kans op de titel.
Dikke winst dammers Gooi&Eemland 2: 7-13
De winst tegen Samen Sterk 2 uit Hazerswoude was dik verdiend. Willem Bor had na een te korte slaap i.v.m. werk een razendsnelle partij, zoals hij dat overigens wel vaker doet. Tegenstander Herk Vis had daar moeite mee en die verslikte zich in een voor hem moeilijk eindspel. De spelers aan de bovenste borden met hoge rating presteerden zeker niet naar behoren. Vooral de laatste borden pakten de punten.
Michiel Luiten speelde tegen de gelijkwaardige Thomas van der Klis een ramppartij. “Ik kwam slecht uit de opening, stond steeds onder druk en dat kostte me later een schijf” zei Michiel die de partij dan ook verloor.
Henk de Groot speelde een degelijke partij tegen Robert van Diggele. Klassiekachtig en veilig en zonder grote gevaren voor beide kanten werd het dus remise.
Ad Vreeswijk kreeg in het eindspel steeds meer controle over het centrum tegen Dick de Jong, die uiteindelijk een schijf moest inleveren en kort daarna zich gewonnen gaf.
Huib Poort verraste Arie van Diggele met een niet al te lastige, maar daardoor niet minder vernietigende slagzet. Balende Arie gaf Huib meteen daarna de hand.
Gerard Benning sloot Remco Krijgsman op op zijn korte vleugel. In het middenspel stond Gerard ogenschijnlijk gewonnen (hij won ook), maar wat beide spelers niet zagen was winst voor Remco. Zie ook in het diagram dat Gerard na nadere analyse opstuurde.
Nadat Hans Loots tegen Jaap Vermeer won, had G&E 2 de buit binnen: 11-3 voorsprong.
Hans was aan zijn stand verplicht de punten binnen te halen, maar dat duurde wel tot het gevorderde middenspel.
In de drie laatste partijen liet G&E drie punten liggen. Bert Roest speelde tegen Bram Doeves een merkwaardig opgebouwde partij, die uiteindelijk gelijkwaardig klassiek werd. Het eindspel was ‘gewoon’ remise, totdat Bert een onnodig offer op de 65e zet deed en verloor. Jaap Langerak had voortdurend overwicht in het centrum maar overzag enkele vervelende wendingen voor hem én Jaap verzuimde een beslissende slagzet richting dam. Jaap moest in het eindspel nog oppassen, maar het werd remise. Ook Henk Vogelenzang de Jong remiseerde terwijl hij een gewonnen eindspel had. Henk had voortdurend overwicht in de partij tegen de qua rating veel zwakkere Bastiaan de Gunst.