Verslag door Wim Martin
Het Amersfoorts Dam Genootschap heeft zaterdag j.l. in een beslissingswedstrijd geen promotie naar de landelijke hoofdklasse KNDB weten af te dwingen.
Tegen de fusieclub DEZ (u raadt het al: Denk En Zet) Kroonschijf uit Hardinxveld en Brandwijk werd met 12-8 verloren.
Geen al te grote frustratie in het Amersfoortse kamp, omdat er gerede twijfel bestaat over de houdbaarheid van deze ploeg in de hoofdklasse. Maar toch, als je er zo dicht bij bent geweest, en bijvoorbeeld 10-10 tegen Enschede in de laatste ronde van de reguliere competitie voldoende was geweest, blijft het een beetje zuur.
ADG maakte een valse start doordat Wim Martin zich al op de achtste zet een afzichtelijke blunder liet ontglippen. Na het afnemen van de vijandelijke dam resteerde voor de Amersfoorter een kansloze positie met een schijf minder. Martin zou nog ruim drie uur doorploeteren alvorens in het onvermijdelijke te berusten.
De stand kwam daarmee op 1-3, want de jarige Gerrit de Bruijn was net daarvoor remise overeen gekomen. Hij kon zichzelf niet meer cadeau doen dan een gelijkwaardige puntendeling.
Die stand zou tot ver in het vierde speeluur gehandhaafd blijven. Frits Stuger speelde een prima partij met een weldadig ogende opzet. Als hij nu maar gewoon in het late middenspel de voorpost van de tegenstander weggeruild had was er niets aan de hand geweest. Zoals het in de partij liep ging het als een nachtkaars uit voor Frits.
Bryan Brank trof in Wim Kalis de sterkste Hardinxvelder. Deze speler heeft niet voor niets bijna 300 ratingpunten meer dan Bryan. Kalis wist zich vorige week nog te plaatsen voor de finale van het persoonlijk NK. De flankaanval van de Amersfoorter deugde strategisch niet en Kalis wist de zwakke plekken feilloos bloot te leggen waarmee het pad naar de winst geëffend was.
Het zou nog erger worden. De stand kwam op 1-9 door de overwinning van Cor Westerveld op Marcel Everloo. Westerveld, een Volendammer in dienst van DEZ, staat evenals Everloo bekend als een ‘tijdnood-tijger’. Met beiden nog enkele minuten bedenktijd resterend begaf de elektronische klok het. Toeval bestaat niet zegt men wel. Hoe dan ook, kort na de reparatie was Marcel degene die de complicaties niet meer het hoofd kon bieden.
Vervolgens deed ADG eindelijk wat terug.
In de partij tussen Harry de Waard en Piet Trapman werd het positionele evenwicht lange tijd niet verbroken. Maar rond de 45e zet kwam de ADG-er vanuit het niets ineens sterk opzetten. Een ruitje in het centrum bezorgde zijn tegenstander plots hoofdbrekens. Noodgedwongen moest hij een doorbraakcombinatie nemen. Maar daar wist De Waard wel raad mee. Ook hij kwam op dam, snoepte vervolgens 2 schijven van Trapman af en wikkelde het resterende eindspel netjes af naar een overmachtswinst.
Cees Strooper trof met Cees Brandwijk een speler met een veel lagere rating. Dan is het devies om er vanaf het begin vol in te gaan. Meestal ‘verraadt’ een speler met lagere speelsterkte zich door openingen passief te behandelen, waarna al snel sprake is van voordeel voor de sterkere speler. In de partij niets van dat al. Brandwijk speelde de opening van Strooper op agressieve wijze tegen. Hij deed dat ook nog eens zonder kreunen en zuchten, dus vrijwel a tempo.
Strooper bereikte dus ook geen tijdvoordeel. In het middenspel kreeg Cees een klein beetje initiatief, maar duidelijk was dat dit geenszins voldoende was om op een overwinning te hopen. In het late middenspel kwam er dan eindelijk wat terreinvoordeel. Strooper was ook iets eerder op dam dan zijn tegenstander, maar zijn resterende drie schijven stonden te kwetsbaar op het middenbord. Brandwijk onderkende nog één trucje dat hem fataal had kunnen worden en haalde fluitend waar hij voor was gekomen: remise.
Ton Bollebakker kon niets bereiken en Dirk van Genderen met een remise opdracht wilde niets bereiken. De fraaie combinatie die Ton wist te verzinnen is niet eens winnend. In de partij maakte Ton een rekenfout en kwam in verloren positie. Het vechters hart in combinatie met een falende tegenstander bracht toch nog een punt.
Stand in de wedstrijd 5-11 en de winst en promotie voor DEZ waren binnen.
De score kreeg nog een draaglijk aanzien doordat ‘supersub’ Rutger Koetsier bij zijn tweede invalbeurt dit seizoen een fraaie proeve van bekwaamheid afleverde.
Met een instructief gevoerde omsingeling wist hij de aanval van zijn tegenstander in te snoeren. De verwurging werd de DEZ-speler in het vijfde speeluur fataal.
De langste partij was die tussen Nico Kruijswijk en Peter van Hek. Van Hek deed zijn naam eer aan door een hek (stelling) in te nemen, waar een massief centrum van Nico tegenover stond. Het ging min of meer gelijk op tot Nico op de 38e zet besloot een dubieus offer te plaatsen waar wel enige compensatie tegenover stond.
Een moeilijk eindspel resteerde en beide spelers leverden niet meer de beste zetten af. Tijdsdruk, maar ook de lengte van de partij, die uiteindelijk 5 uur en 20 minuten duurde, was daar debet aan. De scherpte was er niet meer en mede daardoor miste Van Hek op de 78e zet nog de winst. Met recht een ‘vechtremise’ voor Nico tegen een speler die ruim 260 rating punten meer heeft.
Eindstand ADG – DEZ 8-12