Nog geen UPDB-kampioen
(verslag Harry de Waard)

Na een uiterst spannende slotronde van het persoonlijk kampioenschap UPDB 2023 is er nog geen winnaar aan te wijzen in de hoofdklasse. Beide koplopers, Andrew Tjon A Ong en Arne van Mourik wisten hun partij te winnen en finishten beiden met 13 uit 8 op de eerste plaats. Dit duo zal in een barrage van 2 partijen uit moeten maken wie zich provinciaal kampioen 2023 mag noemen! Daarbij zij opgemerkt dat Arne in de reguliere eindstand 1 SB-punt meer heeft dus bij Andrew ligt de zware taak om zijn rivaal in de barrage pootje te lichten!

Arne van Mourik rekende erop dat hij móest winnen van Leo van der Laan om gelijke tred te houden met de Maarssenaar die de ‘op papier’ zwakkere Ton van der Ploeg had geloot. Maar Arne hoefde in eerste instantie niet heel veel moeite te doen, een prettige opening werd hem in de schoot geworpen. Om misschien echt voordeel te bereiken ging Arne in op een wederzijdse kettingstelling. Leo vond echter het enige plan dat hem in de wedstrijd hield en waarmee de spanningen werden opgeheven. Toch had de OG’er er nog wel vertrouwen in, het centrum van zijn tegenstander was behoorlijk uit elkaar gevallen en nadat Leo een steekje liet vallen zag het er moeilijk voor hem uit. Dat de partij nog geen veertig zetten duurde kwam echter uit de lucht vallen: Leo vergat zetcontrole en Arne hoefde een twee om drie niet eens meer uit te voeren. Leo gaf het beduusd op!

Door een goede voorbereiding van Andrew kwam hij reeds in de opening in een gunstige centrumpositie. Ton dook de rand van het bord in, op zoek naar leuke omsingelingskansen. Hij heeft er inderdaad ook eentje gekregen, maar toen hij deze mogelijkheid niet onderkende kwam Andrew langzaam maar zeker in het voordeel. Nadat Ton noodgedwongen een 2×2 terugruil moest doen, was de partij analytisch gewonnen voor Andrew en hoewel Ton nog krachtig van zich afbeet, was de overmacht te groot.

Verrassend 3^e werd Bram Cysouw. Uitgerekend in de laatste ronde ontmoette hij zijn clubgenoot, Evert van de Pol. Er ontstond een rustige opening, maar in het middenspel werd het centrum van Bram omsingeld. Maar na een grote afwikkeling van Evert kreeg zijn tegenstander een mooie centrumstand. Toch liet Evert zich de kaas niet van het brood eten, speelde mooi om het centrum heen waarna de partij weer in evenwicht was. Toch volgde nog één onnauwkeurigheidje waardoor Bram de partij met een 4 om 3 doorbraak besliste.

De laatste speelavond van dit PK was voor Lucien Farzan ook geen succes, die de laatste drie ronden drie keer tegen een nul opliep. Nu werd hij door Cock van Wijk aan de zegekar gebonden. Anders gesteld, Cock wist weer wat winnen was, want ook hij  speelde dit PK onder zijn kunnen. Maar het werd de hem wel erg makkelijk gemaakt om de punten binnen te halen, omdat Lucien een afruilmanoeuvre in de slotfase verkeerd inschatte. Tijdnood speelde hem parten, maar dan nog…..!

Jan Ongolesono was de 4e speler die de volle buit deze avond binnenhaalde ten koste van Kennedy Krishnadath. Jan ontweek verschillende damdreigingen vanuit de opening en bouwde vervolgens zijn stelling degelijk op. Sterker was het daarna om zijn linkervleugel te  activeren maar hij koos voor een vrijwillige opsluiting. Door een positionele “miskleun” kon Kennedy een winnende positie innemen. Hij wilde zo snel mogelijk de winst verzilveren maar overzag daarbij een simpele ruil die een decorwisseling tot stand bracht. Kennedy was zo geschrokken dat hij daarna zelfs overzag  met een verrassend offer de remise te grijpen.

Remise werd het tussen Wim Vlooswijk en Harry de Waard. Beiden speelden een spannende partij waarbij  risico’s niet werden vermeden. De Zeistenaar liet zijn korte vleugel opsluiten en zocht ruimte op de andere vleugel. Wim leek wat gemakkelijker te staan, maar nadat hij meende de korte vleugel van zijn tegenstander te kunnen  slopen om daarmee schijfwinst  af te dwingen, had Harry een geniepig plakkertje, waarmee hij op dam kwam. Deze dubbeldekker ging er direct van af waarna in een uitgedunde stelling en een kleine afwikkeling de punten werden gedeeld.

Fred Wortel remiseerde met Jelmer Martens. Er kwam een ouderwetse Roozenburg er op het bord, dat niet goed ging voor de LDV’er. Jelmer won een schijf, maar na foutief slaan kwam zijn schijf op de zevende rij en die stond op de tocht. Fred won het verloren schaap dus gemakkelijk terug. Even leek de Gooilanddammer alsnog een schijf te winnen, maar Fred verdedigde nauwkeurig en het werd remise.

Jan Koerselman en Ruud de Koning winnaars 1^e en 2^e klasse
Verslag: Harry Vredeveldt

In de Eerste klasse won Jan Koerselman gedecideerd van Hans Verhoeven en won Arie Koster van Harry Vredeveldt. Omdat Hensley Nepomuceno reglementair won van Dirk Bijkerk werd Jan kampioen, Hensley tweede en Arie Koster derde. Gerard Benning viste net achter het net, omdat hij tegen Ben van der Linden niet verder kwam dan remise.

Hans Verhoeven liet zich wat makkelijk wegzetten door Jan, die een wig in de stelling van wit dreef en gemakkelijk kon doorlopen naar dam. Behendig manoeuvrerend werden daarna de beide punten binnengehaald.

Arie Koster won vrij eenvoudig van Harry Vredeveldt, die de scherpte miste om met een schijf achterstand (mooie schijfwinst van Arie) nog de remise uit het vuur te slepen.

Gerard Benning maakte tegen Ben van der Linden geen moment aanspraak op de winst en Ben hield gemakkelijk stand, had zelfs een licht overwicht, maar het eindspel was potremise.

Hans Loots en de zieke Karel Hammacher maakten er een partij van veel ruilen van, waarbij het in de eindfase nog even spannend werd, maar remise onafwendbaar bleek . Hans schrijft hierover: “Op de laatste speelavond moest Karel Hammacher tegen Hans Loots alle zeilen bijzetten om niet van bo(o)rd geslagen te worden. Het spel begon na enkele zetten met een grote afruil, waarna opnieuw gekozen moest worden voor een goede opbouw. Hierin liet Hans duidelijk zien sterker te kunnen opbouwen dan zijn tegenstander. Ergens in het middenspel moet de mogelijke voortzetting naar winst te zijn gemist door Hans, waardoor Karel een schijf moest offeren om nog tegenspel te kunnen geven. Dit offer bleek zinvol te zijn geweest, daar reeds vele schijven van het bord waren opgeruimd en Hans mede hierdoor niet de winst kon pakken. Remise, maar door deze uitslag steeg Hans in het klassement 2 plaatsen……..”

Eric Dubelaar had Leo van Raaij keurig vast gezet op diens lange vleugel, waardoor de witspeler in ademnood kwam. Eric meende echter op de 34^e zet ten onrechte  te moeten afruilen, waardoor alle muziek uit de stand van zwart werd gehaald en er niet meer dan remise overbleef.

Cor Vonk ontsnapte tegen Hans Vermeij aan een nederlaag, die het eindspel niet secuur genoeg behandelde (52…7-12 was beter geweest) en met een hangende schijf bleef zitten, wat Cor behendig uitbuitte en een puntje kon binnenhalen.

Ook de laatste ronde was een martelgang voor Mahesh Shankar, die dit toernooi hopeloos uit vorm bleek. Dit keer kwam hij tegen Jaap Langerak in het late middenspel 2 schijven achter, omdat hij schijfverlies wilde voorkomen en in een zetje trapte. Nadat hij probeerde de achterstand te compenseren liep hij vast en kon opgeven.

In de tweede klasse ontsnapte Ruud de Koning ternauwernood aan verlies, omdat Piet van Dijk de winst over het oog zag. Piet schreef: “Ik stond wel gewonnen dacht ik, maar zag toch geen kans om het af te maken, misschien met wat meer tijd was het beter gegaan. Ruud maakte een flinke blunder en ik kon doorlopen. Hij offerde er 2 en liep ook door en ik verzuimde om het af te maken. Jammer, het is niet anders”. Door dit puntje pakte Ruud de eerste plaats vóór Sjef Valk; beide spelers haalden 12 punten uit 8 partijen, maar Sjef had minder weerstandpunten.

René Runhaar bekroonde zijn einsprint met een derde plaats; dit keer was Jan Drijver zijn slachtoffer. Na schijfverlies werd het van kwaad tot erger voor Jan. René maakte geen fout en raapte het ene na het andere schijfje op.

Mario Lambrechts kwam in zijn partij tegen Peter van der Zwaag al vroeg een schijfje achter en Peter maakte hier met solide spel keurig gebruik van. Hoewel de witspeler zich goed verdedigde, moest hij toch de handdoek in de ring werpen. Een prima partij van Peter. Mario schreef: “Peter kwam een schijf voor en gaf deze niet meer uit handen. Ik probeerde nog wel mijn schijven gunstig te plaatsen, maar het mocht niet baten. Uiteindelijk breekt Peter door naar een dam, door een schijfje van wit op de juiste plek te zetten door middel van  een offer”.

Zo kwam er een einde aan een persoonlijk kampioenschap, waaraan in de verschillende klassen een aantal nieuwe spelers deelnam, die bijdroegen aan het interessante toernooi met 40 deelnemers. In het sfeervolle buurthuis de Pijler, werd nog lang nagepraat en tot slot afscheid genomen tot het volgende toernooi.