Ons Genoegen Utrecht – Dammers Uit Oost   6-14
Verslag Cock van Wijk

 In de laatste ronde van de Nationale Competitie nam Ons Genoegen Utrecht het thuis op tegen Dammers Uit Oost, de koploper in de Hoofdklasse B. Gezien de rating van de tegenstander zou het op papier een kansloze exercitie worden voor de thuisclub, en dat kwam uit. Ons Genoegen kwam nog wel op voorsprong door een snelle overwinning van Cock van Wijk op Gep Leeflang. In een aantrekkelijk flankspelduel kon Cock gelijke tred houden met Gep. Een verkeerde afruil van laatstgenoemde leverde Cock onverwachts een goedkope dam op met directe winst (2-0).

Jan Ongolesono speelde een klassieke partij tegen Tom Rinner. Zijn zware lange vleugel dreigde zetten lang in een opsluiting te worden genomen. Hij had dat kunnen voorkomen door een gevaarlijke kerkhofuitval naar 29 te spelen, maar hij koos even later voor een 3-om-3 ruil naar veld 28. Deze voorpost werd snel opgepeuzeld door Tom en hij maakte het daarna in stijl af met een lichte combinatie naar een winnende 4-om-4 oppositie (2-2).

Lucien Farzan kreeg geen vat op het secure centrumspel van Dinant Spieker, waarbij hij veel te gemakkelijk vele tempi cadeau deed aan Dinant. Al snel kreeg Dinant alle aanvalsvelden in handen en dat betekende ook winst voor hem (2-4).

Peter Kolkman nam het op tegen de ere-voorzitter van Ons Genoegen, Johan Haijtink. Ook hier flankspel, al maakte Peter het wel bont door Johan op de 13^e zet met 20-25?? zomaar een gezonde aanval in de schoot te werpen, zonder dat er compensatie op de andere vleugel tegenover stond… In het vervolg kon Peter geen vuist maken tegen het degelijke centrumspel van Johan en hij gaf op toen onpareerbaar schijfverlies eraan zat te komen (2-6).

Ook Hensley Nepomuceno deelde in de malaise. Zijn jonge tegenstander Hans Rinner koos ook voor de aanval, maar dat had Hensley toch wat beter tegen kunnen spelen. Met 16.48-42! i.p.v. 47-42 had hij op een gegeven moment Hans wel naar het randveld 31 kunnen dwingen. Toen dat niet gebeurde kwam vooral de rechterflank van Hensley meer en meer buiten spel te staan en liep hij uiteindelijk vast (2-8).

De partij van de dag werd gespeeld door teamleider Alfons Ottink. Zonder angst ging hij in de omsingeling tegen Jochem Zweerink. Langzaam maar zeker werd duidelijk dat de aanval van Jochem niet gezond was in combinatie met z’n wat kromme lange vleugel. Het hoogtepunt van de partij was een briljant tijdelijk offer van Alfons, waardoor de stelling van Jochem in tweeën werd gespleten. Een lichte damcombinatie vormde een mooi slot van de partij (4-8).

Ook Toys Sheoratan speelde een uitstekende flankspelpartij tegen Leopold Sekongo. Deze zetjesspecialist veroorlooft zich weleens kromme standen om dan ineens combinatief toe te slaan, maar daar was nu geen sprake van. Precies op tijd brak Toys de flankaanval af van Leopold en ging zelf in de centrumaanval naar veld 28. Leopold probeerde een kansrijke omsingeling in te zetten, maar slaagde daar niet in. In een al gedunde stand werd tot remise besloten (5-9).

Gerard Morsink had het aan bord 10 zwaar tegen Lambert-Jan Koops. Langzaam maar zeker zette laatstgenoemde de aanval in. In de laatste fase van de partij had hij echter enorme tijdnood en z’n aanval leek wat overontwikkeld. In ieder geval kon Gerard net nog remise forceren, goed voor een blauwe notering op Toernooibase.

De laatste 2 partijen gingen verloren voor OG. Ook hier hetzelfde thema: de tegenstander gaat snel in de aanval. Zo werd voorzitter Wim Vlooswijk gruwelijk overspeeld doordat hij weigerde de aanval van Gerrit Wassink op een goed moment af te breken. En aan bord 1 kon Arne van Mourik het net niet redden in een lastig eindspel tegen Henk Hoekman. Eindstand 6-14 en daarmee waren de Dammers Uit Oost (DUO) kampioen! Ons Genoegen valt terug naar de 1^e klasse, daar waar het gezien het spelersmateriaal ook thuis hoort.

Damlust Gouda 2 – Zenderstad
Verslag Karl van der Horst

 Een wedstrijd die vooral gebaseerd was op hoop, want nummer 3 Damlust Gouda 2 (eerste speelt ereklasse) was beduidend sterker. Vorige week verloor Zenderstad van mede-degradatiekandidaat Alblasserdam en dan mag gesteld worden dat we niet sterk genoeg zijn voor de eerste klasse. Vaak genoeg was het net niet. Maar ja, dat maakt op dit niveau nu net wel het verschil.

Arie Koster speelde aan bord 1 tegen Alex Bitter (rating 1119) en Ben van der Linden speelde tegen Peter van Eck (rating 1203).

De eerste die verloor zonder een zet te spelen was Gerard Bakker aan bord 8 tegen Harry Clasquin (rating 117). Gerard is een OV-fan, maar was dit keer het spoor bijster, want hij was zijn mobiel vergeten én kon het lokaal niet vinden.

Na ruim 3 uur spelen was dat nog steeds de enige partij. Op dat ogenblik zag het er al niet best uit, want Bert Habets (tegen topscorer Arie de Bruijn, 1227) en Karl van der Horst tegen Arie van der Knaap (1052) stonden een schijf achter en Ed Kok stond tegen Erik Maijenburg (1143) ook niet echt lekker.

Het was Ed die als eerste sneuvelde in een verborgen meerslagcombinatie. Eigenlijk had het een zetje van Ed kunnen zijn. 4-0.

Vrij vlot er achteraan waren het nederlagen van Ben en Bert waardoor het ineens 8-0 stond.

Ben ging erop door in een klassieke stelling in een coup te lopen, die wel te voorkomen was, en Bert werd in een voor zijn doen minder seizoen weer opgeknoopt door een positioneel foute voortzetting.

Karl was een schijf achter gekomen door een miscalculatie. Dat hij in het eindspel dan toch nog een weg naar een remise wist te vinden zat Arie vd Knaap niet lekker. Terecht, want er waren genoeg winstwegen geweest. In ieder geval was de nul van het uitslagenbord af: 9-1.

Arie Koster speelde een zeer sterke partij. Moest in een dammeneindspel nog wel opletten, maar de remise was dik verdiend. 10-2. Arie werd daarmee team-topscoorder. Knap, als we weten dat het bordgemiddelde waaraan Arie speelde 3,7 was en hij maar 1x verloren heeft.

Ben en Arie spelen deze week in de bondscompetitie tegen elkaar en Ben is gewaarschuwd.

Piet Schep noteerde met een fraaie terechte remise een blauwe notering. Ruud Kloosterman kreeg geen grip op Piets stellingen en solide spel:11-3.

Patrick was de laatste en ook hij wist een goede partij tot een remise om te zetten. Bij Patrick leek er lange tijd meer in te zitten, maar schijn bedriegt.

Met een 12-4 nederlaag was er niets af te dingen aan de kracht van de tegenstander.

VAD verloor verrassend van O2O-2 met 9 – 7 (waar 8 – 8 voldoende was voor kampioenschap) en Haarlem werd op bordpunten daardoor kampioen.

Ook Van Stigt Thans 3 pakte nog een belangrijk punt tegen Alblasserdam, waardoor DES Lunteren en Alblasserdam de nacompetitie ingaan en Van Stigt Thans deze wist te ontlopen.

Voor Zenderstad is het terug naar de 2^e klasse en volgend jaar weer een poging doen om bovenin te eindigen. Mooie partijen gezien en bovenal een heel goede teamsfeer.

Komt goed in de 2^e klasse.

ADG Kampioen!  
Verslag: Cees Strooper

In de laatste ronde van de landelijke clubcompetitie hebben de dammers uit Amersfoort het kampioenschap in Klasse 1C veiliggesteld via een 9-7 winst op het Wageningse WSDV. De solide winst kwam tot stand door goede overwinningen van Harry de Waard en Gerrit de Bruijn, tegenover een nederlaag voor Cees Strooper.  

Als eerste was Harry de Waard klaar. Hij had het niet lastig want tegenstander Anton van Drumpt raakte al spoedig het spoor bijster in een niet al te ingewikkelde klassieke centrumpositie. Gerrit de Bruijn bereikte eveneens een soepele overwinning doordat tegenstander Gerard Zijlema een eenvoudige combinatie overzag. Nadat Gerrit een dam had gehaald was het afspel niet moeilijk meer. Overigens deed zich tijdens de partij nog een onregelmatigheid voor toen bleek dat Zijlema, tijdens een sanitaire stop van De Bruijn, twee zetten achter elkaar had gespeeld. De rechtvaardiging van Zijlema voor deze actie was de opmerking: “Want jij was vergeten de klok in te drukken!” Na terugkomst van het toilet herstelde Gerrit de situatie en hernam de partij zijn vervolg. Dissonant was opnieuw Cees Strooper. Hij slaagde er in een glad gewonnen positie te verliezen.  Marcel Everloo speelde een ‘opgeruimde’ partij tegen Hans Dammingh. Dammingh kreeg geen enkele grip op de positie van Everloo zodat het toewerken naar remise een logisch resultaat was. Zo stond ADG halverwege op een voorsprong van 5 – 3.

Jaco van Maanen speelde een uitstekende, agressieve partij tegen Nico Valkenburg. Zoals het ging kon Valkenburg schijfverlies niet vermijden. Toen Jaco daarna doorbrak naar dam rekenden de ADG’ers op een nieuwe winst (later bleek overigens dat de dam op een goedkopere wijze bereikt had kunnen worden). Zoals het nu ging bleek de dam net te duur om te kunnen winnen. Bovendien speelde de opkomende tijdnood Van Maanen parten.

Ton Bollebakker trof weer eens een tegenstander die vooral remise-gedachten in het hoofd had. Zoals het ging ontstond er geen positie met perspectief op meer dan remise. Ook de partij tussen Nico Kruijswijk en Jozef Linssen liep remise en dat betekende het 8^e punt dat het kampioenschap bezegelde want een gelijkspel betekende dat ADG niet meer ingehaald kon worden door de enig overgebleven concurrent DES Lunteren 2. Toen deze partij ten einde was concludeerden Jan de Ruiter en Jaap Vink dat zij het ook wel mooi genoeg vonden, dus ook daar werd tot remise besloten.

Later, bij het afsluitend diner, werd op de goede afloop geklonken. ADG zal nu in de Hoofdklasse figuurlijk uit een ander vaatje moeten tappen want de gemiddelde ratingsterkte van deze teams ligt waarschijnlijk aanzienlijk hoger dan die van de ADG’ers.

Zenuwen en ‘nepnieuws’ verstoren bijna de “promotiedroom” van Gooi&Eemland 2
Verslag Harry Vredeveldt

Reserves leggen met 1 bordpunt verschil beslag op promotiewedstrijd

Het liep in de laatste wedstrijd tegen damclub Scheveningen niet zo gladjes voor G&E 2: in de eerste helft liepen ze vlot een 5-1 achterstand op, waarbij het ene puntje van Lennart Bolks was, toen hij in een slechte stand remise kreeg aangeboden door zijn tegenstander (dus geen 6-0, maar 5-1 voor de krasse vissers). Henk de Groot had zijn stelling verprutst en Peter de Graaf zat geen moment in de wedstrijd. Juist van deze twee spelers moest G&E het de laatste wedstrijden hebben; zouden het de zenuwen geweest zijn?….

Gelukkig schoof Harry Vredeveldt zijn tegenstander in het late middenspel naar een nederlaag en Hans Loots deed wat hij aan zijn rating-stand verplicht was: winnen. Daarna meldde Lammert Korlaar zich met een winstpartij en leken de bordjes verhangen.

Levi Duijst weerde zich uitstekend tegen Engelbertus Pronk (200 ratingpunten meer) en Michiel Luiten joeg op de volle winst tegen de sterke Nico Mondt. En toen kwam het nieuws uit de andere kant van de stad: Reeuwijk stond met 7-1 achter tegen het Hofstad Combinatieteam en kon dus met maximaal 9-7 winnen. Direct werden op advies van de teamcaptain door Levi en Michiel remise aangeboden, wat door hun tegenstanders gretig werd geaccepteerd en de 9-7 overwinning een feit was.

Even later kwam het bericht binnen dat er een verkeerde uitslag was opgegeven: Reeuwijk stond slechts met 3-5 achter. Bij een 5-11 overwinning zou juist Reeuwijk een promotiewedstrijd mogen spelen, met een kleinere zege zou het team van Lennart Bolks voor de promotie gaan. Het werd uiteindelijk 6-10 en de Utrechters eindigden met 16 uit 10 wedstrijden gelijk met Reeuwijk, maar met 1 bordpunt meer op de tweede plaats.

Er werd daarna in Bunschoten gezamenlijk gegeten en terug gekeken op een geweldig seizoen van dit “belofteteam”. Rest nog te vermelden dat Harry Vredeveldt team-topscorer was met 14 uit 8 en Hans Loots goede tweede met 12 uit 7.