DC Hilversum bereikt bekerfinale met overtuigende zege op Zenderstad 2
Door Maarten Kolsloot

Overtuigend en uiteindelijk vrij simpel bereikte DC Hilversum de finale van de UPDB beker door met 1-7 van Zenderstad 2 te winnen. Voor aanvang zag het er niet zo simpel uit: de reserves uit IJsselstein waren stevig versterkt voor deze bekerpot. Laurens Fijn van Draat en Laura Timmerman werden als twee verse krachten ingebracht in een team dat totaal onverwacht de halve finale had bereikt.

Wim Vlooswijk opende het bal met een toch wel vlotte overwinning op Stef Baerends. Er werd wat geruild in de opening en Wim zocht z’n kansen aan de lange vleugel van zwart. Had Wim de boel niet eerder op moeten sluiten? Een gedachte die bij schrijver dezes opkwam. Maar gelukkig niet gedaan want na 33 zetten profiteerde Wim juist van zijn niet voltooide opsluiting en behaalde schijfwinst met een klein slagje. De partij ging ook vlot zijn kant op: 0-2.

In de tussentijd was Maarten ook al een schijf voorgekomen tegen Piet Schep. Schep flirtte veelvuldig met ruilen of ruilmogelijkheden en dat bracht Maarten op een idee: speculeren op een giftige ruil. Dat lukte na 27. 38-32. Een eenvoudige forcing volgde: schijfwinst. De partij werd ook nog eens met een lekkere klapper afgesloten. Kortom: 0-4.

Ton mocht het tegen Laurens Fijn van Draat afmaken en Ton had nog wat niet afgeronde zaken te bespreken met Laurens: in de competitie ging Ton ongelukkig onderuit. Revanche dus. Ton begon een Keller-omsingeling die er best degelijk uitzag. Laurens kwam niet heel veel verder en het werd remise. Daarmee was het ook 1-5 en was Hilversum bekerfinalist. Toch wel verrassend. De loting heeft niet tegen gezeten, maar een fijne prestatie is het niettemin.

Het toetje was voor Peter. De kopman mocht Laura Timmerman aan de tand voelen. Overigens nadat Laura haar zwangerschap vierde door met muisjes versierde koekjes voor alle dammers uit te delen. Waarvoor hulde. Dat was voor haar ook wel het einde van de feestelijkheden. Peter speelde een wellicht her en der wat speculatief half open klassiek, maar met meer dan genoeg speculatie om met 26 … 24-29 verwarring te zaaien bij Laura die zoals gebruikelijk in tijdnood zat. Na wat afwikkelingen pakte Peter definitief de leiding met een aanvalletje. Het eindspel was vrij eenvoudig gewonnen. Eindstand 1-7.

Na de zege zagen we hoe Cock van Wijk een eindspel verblunderde en daarna te vroeg opgaf tegen Koos van Amerongen. Twee blunders dus eigenlijk. En Zenderstad 1 stootte weer een reus uit de beker met OG Utrecht. In de finale mag Zenderstad tegen het Hilversumse kleinduimpje proberen om de beker te pakken. Een gelijkspel kan genoeg zijn voor een Hilversumse zege.

Zenderstad 1 nu wel langs Ons Genoegen Utrecht
Door Koos van Amerongen

In de halve finale van de provinciale bekercompetitie heeft het eerste viertal van Zenderstad zich tegen Ons Genoegen gerevancheerd voor de verloren bekerfinale van vorige jaar. Na een mooi avondje bekerdammen – ook de andere halve finale werd in de Oase gespeeld – stond de kleinst mogelijke overwinning op het scorebord: 5-3. Dat het spannend zou worden was op voorhand al wel duidelijk, toen bleek dat beide teams met een ijzersterk formatie voor de dag kwamen.

Net als vorig jaar troffen beide kopmannen, Martijn de Leeuw en Wouter Ludwig, elkaar, dit keer op het eerste bord. Het spelbeeld was heel anders. Waar het vorig jaar vrij rustig bleef, ontstond er nu een scherpe klassieke stelling, waarin Ludwig na het opspelen van zijn kroonschijf aan een kolossale centrumstand bouwde, welke Martijn onorthodox poogde te omsingelen. Uiteindelijk schoof de stand in elkaar en bleek vereenvoudigen voor beiden het beste (1-1).

Op het tweede bord troffen Rik Verboon en Alfons Ottink elkaar weer. In hun duels gebeurt altijd wel wat. Dit keer ontstond er een open klassiekje, dat verdunde naar een stand waarin Rik op het centrum stond en Alfons eromheen ging. Het resulteerde in een gelijkwaardige remise (2-2).

Ook op het derde bord was het de Leemputter (Arne van Mourik) die om de stand van de Apeluier (Martijn van der Klis) heen trok. Na een aantal ruilen bleek Martijn een goede centrumstand over te houden. Het werd echter steeds dunner en uiteindelijk wist Arne met behulp van een goed getimed offer naar remise af te wikkelen.  Uit analyse blijkt dat Martijn met 38.31-27! goede winstkansen had kunnen krijgen.

Tot slot troffen beide teamleiders, Koos van Amerongen en Cock van Wijk, elkaar aan het laatste bord. Cock liet er geen gras over groeien en trok vanuit de opening direct ten (flank)aanval. Na een ogenschijnlijke onnauwkeurigheid van Cock begon Koos aan een oploopplan. Cock verdedigde zijn aanvalsschijf horizontaal, die vervolgens door Koos naar 22 werd verplaatst. Objectief gezien was het gelijkwaardig, maar Cock moest wel oppassen. Het werd steeds gevaarlijker, maar op het goede moment werkte Cock af naar een remise-eindspel. Twee fouten werden hem daarin alsnog fataal: eerst liet hij Koos met een damoffer afwikkelen naar een 4-om-2 eindspel, en vervolgens had hij niet door dat dat nog remise was (5-3).

En zo, met een vleugje geluk, wisten de IJsselsteiners een herhaling van het bekertrauma van vorig jaar (‘verliezen’ door 4 remises) te voorkomen. In de finale wacht DC Hilversum, dat het versterkte tweede viertal van Zenderstad op een grote nederlaag trakteerde (1-7) en zo een IJsselsteins onderonsje voorkwam.

Zenderstad 2 ten onder tegen DC Hilversum
Door Ed Kok

De andere halve finale was tussen Zenderstad 2 en DC Hilversum. Zenderstad 2 had eerder de bekerwedstrijden tegen eersteklassers DAWO Woudenberg en Austerlitz gewonnen en trof nu een hoofdklasseteam. Een 4-4 uitslag zou dan genoeg zijn om te plaatsen voor de finale. Karl en Jacco waren verhinderd maar hadden supervervangers in Laura Timmerman en Laurens Fijn van Draat. Na een roze-blauwe traktatie van Laura (!) gingen we er vol voor. Het was duidelijk dat bord 3, Piet Schep tegen Maarten Kolsloot en bord 4 Stef Baerends tegen Wim Vlooswijk de sleutelpartijen waren, hier moest minimaal 1 punt gehaald worden.
En daar ging het mis, Wim Vlooswijk, met wit, had een mooi getimede opstoot naar veld 23. Stef dacht met een geforceerde 3 om 3 (of 4 om 4 bij anders slaan) nu een gunstige stand te bereiken. Maar Stef zag daarbij nog een andere 3 om 4 slagmogelijkheid over het hoofd. Met de schijf achter was er geen houden meer aan.
Op bord 3 stond Piet behoorlijk onder druk en dacht met een ruil de druk te verminderen. Direct volgde echter een kleine forcing met schijfverlies voor Piet. Hier zat ook al gauw geen muziek meer in.
Met een 0-4 achterstand moesten Laurens (op bord 2 tegen Ton Bollebakker) en Laura (op bord 1 tegen Peter van Heun) beiden winnen.
Laurens bereikte behoorlijk tempivoordeel. Maar door een tactisch offer met geforceerde terugwinst wist Ton de stand uit te dunnen en speelruimte te houden met remise als resultaat.
Lang leek Laura tegen Hilversum kopman Peter van Heun op een gelijkwaardige remise af te stevenen. In een 5 om 5 stand had Peter een klein voordeeltje. Een beetje onhandig (volgens eigen zeggen) probeerde Laura remise te forceren maar kwam in een damvangnet terecht en verloor alsnog. Het maakte echter niet uit de nederlaag tegen Hilversum stond al vast.
Jammer, een bekerfinale tegen Zenderstad 1 was superleuk geweest.