RDC Rijnsburg – Ons Genoegen 16-4
(Verslag Auke Zijlstra)

Tegen Rijnsburg leden we de grootste nederlaag van het seizoen, waarmee degradatie alleen in theorie nog kan worden ontlopen. Rijnsburg zat net als wij min of meer op sterkte, waardoor we aan bijna alle borden een speler met een hogere rating hadden.

Van de drie auto’s waarmee we waren vertrokken moesten er twee terugkeren met nul punten:
In auto 1 verloren zowel Alfons Ottink (opgave na een moeizame partij in een stand die nog remise lijkt te houden), Cock van Wijk (liep in een wel heel simpel zetje), en Auke Zijlstra (verrast door een offer overzag hij een simpele 3 om 2 met remise).

In auto 2 met de Surinaamse Utrechters verloren Lucien Farzan (verloor een voorpost), Toys Sheoratan (speelde een al te riskante open Bonnard) en Jan Ongolesono (positionele nederlaag).

Toch was er nog een lichtpuntje: auto 3 zorgde voor maar liefst 4 punten. Weliswaar verloor Peter Kolkman nadat hij een remisecombinatie miste, waarmee de tussenstand 14-0 was. Echter Wim Vlooswijk, weer helemaal hersteld, won door een eenvoudige doorbraakcombinatie, en Gerard Morsink en Arne van Mourik haalden beiden een enigszins moeizame remise.

Zenderstad-Alblasserdam
(verslag Karl van der Horst)

De verliezer van deze degradatiewedstrijd zal zeer waarschijnlijk terugkeren naar de 2^e klasse. Vorig jaar werd het 8-8 en werd Alblasserdam de kampioen. Die 8-8 had een winst kunnen zijn voor de IJsselsteiners. Er was dus wel wat hoop.

Ook nu werd gerekend op een tactisch foefje van de Alblassers en dat was weer goed ingeschat. Op bord 1 werd een lagere rating-speler opgesteld met als gevolg dat de sterkste spelers speelden tegen elkaar en de teamcaptains ook. In rating speelde iedereen tegen een gelijkwaardige tegenstander. Vriezen of dooien dus.

Binnen het uur stond Gerard Bakker aan bord 1 een schijf achter tegen Dylan Jongeneel. Gerard speelde te snel en dat kostte hem de kop door een lichte combinatie: 0-2

Daarna duurde het gelukkig niet te lang of Laurens Fijn van Draat won van Alblasserdams sterkste speler Mijndert Verkaik die het nut van een plakker verkeerd inschatte en kapot gespeeld werd: 2-2

Daarna was het de partij van Bert Habets tegen Marcel van der Most die uitging. Bert speelt een wisselvallig seizoen en kreeg door een niet te moeilijk zetje een schijf achterstand. Na wat tegenpruttelen lagen de laatste schijven ook in het doosje: 2-4

Piet Schep vergat tegen Ruben Groenendijk om een lange vleugelopsluiting effectief uit te nutten, waardoor Ruben grip kreeg en behield. Ook Piet had het vandaag niet, doorzag een meerslagfinesse niet en even later vergat hij dat Ruben meer kanten op kon slaan waardoor het direct afgelopen was: 2-6

En toen werd het spannend. Op alle borden stonden de IJsselsteiners namelijk iets beter.

Karl van der Horst zette voortdurend veel druk op de stellingen van teamcaptain Yoshua van der Most, waardoor Yoshua in tijdnood niet alle ongein in de gaten had en Karl via allerlei dreigingen door een winnende damcombinatie de 4-6 kon laten aantekenen.

Zoals gezegd stond het op de andere borden beter en kon het dus nog. Patrick van der Tol, Ed Kok en Arie Koster speelde tegen resp. Rien Broekzitter, Ton van Bokhoven en Remco Korteland. Patrick speelde een goede partij, leek de overhand te hebben, maar toch kwam het er net niet van. Rien was blij met het punt en hij niet alleen. Het was namelijk het achtste punt. Eerder was Ed namelijk al in een remise geëindigd. Bij naspelen vond Ed een zeer kansrijke, winnende variant. Helaas te laat.

Dan moest Arie het maar doen. Een onmogelijke opgave, want hij moest knokken voor een punt, daar waar ook hij visueel beter leek te hebben gestaan. De remise betekende een nederlaag van 7-9.

Een rechtstreekse degradatie kan nog afgewend worden, maar dan moet de laatste wedstrijd in Gouda gewonnen worden van nummer 3. En Alblasserdam moet van Stigt Thans 3 verliezen, wat wel logisch zou zijn.

De eerlijkheid gebied te zeggen dat als we tegen een mede-degradatiekandidaat niet weten te winnen, dan zijn we gewoon te licht voor de eerste klasse. Genoeg momenten van “als”, maar over het algemeen toch net niet goed genoeg.

In de kop van de eerste klasse deed VAD wat verwacht werd en die staat met 1 voet op de drempel van promotie. De laatste wedstrijd hebben zij tegen mede-Amsterdammers O20 voldoende aan gelijk spel. Dat moet lukken. Dat betekent wel dat Gouda, de tegenstander van Zenderstad dan op de tweede plaats uit kan komen en via nacompetitie kans maakt op promotie.

Moet Gouda wel winnen van Zenderstad. Cadeau gaan ze het niet krijgen.

Gooi&Eemland 2 rukt na overtuigende zege op naar tweede plaats
(Verslag Harry Vredeveldt)

Door ruim te winnen van SNA 2 uit Heerhugowaard en de kleine winst van Reeuwijk op Rijnsburg, staat G&E nu tweede met 2 bordpunten meer dan Reeuwijk en gezien het programma van de laatste ronde, lijkt een promotiewedstrijd voor de Eerste Klasse goed haalbaar.

Vol zelfvertrouwen namen de dammers van Gooi&Eemland 2 zaterdagmiddag plaats achter de borden. Na de prachtige zege tegen de koploper in de negende ronde, moest SNA 2 uit Heerhugowaard te doen zijn, ondanks dat kopman Michiel Luiten ontbrak.

Het duurde wel even voordat er wat tekening in de wedstrijd kwam, maar toen ging het ook snel: Lammert Korlaar smaakte het genoegen als eerste de weg naar de overwinning te wijzen: zijn jonge tegenstander kwam om ervaring op te doen en werd combinatief hardhandig van het bord gezet. Ook Douwe de Graaf won met een combinatie door voortdurend “druk te zetten”, kenmerkend voor het hartverwarmend spel dat hij elke keer laat zien.

Hans Loots kwam met af en toe een gezellig praatje wat gemakkelijker te staan, maar toen zijn tegenstander het eindspel niet goed behandelde, strafte hij dit hardhandig af. Henk de Groot leek zichzelf wat in de problemen te brengen, maar zijn tegenstander wachtte iets te lang om te oogsten. Henk nam een plakker, ten koste van 2 schijven naar dam, maar maakte het daarna mooi af door die dam weer te offeren en af te sluiten met een leuke combinatie. En toen stond het 8-0!

Peter de Graaf speelde een gedegen partij, evenals zijn tegenstander, die zich van zijn beste kant liet zien. De partij bleef steeds in evenwicht en met de logische remise werd voorlopig de eer gered voor de Noord-Hollanders. Lennart Bolks deed wat hij zich had voorgenomen: remise spelen tegen de sterkste speler van SNA. Dit lukte wonderwel, na een wat mindere opening van de teamleider.

Jaap Langerak vergrootte de marge naar 10 punten. In een leuke partij met wederzijdse kansen, maakte zijn tegenstander uit het niets een slippertje, wat schijfverlies betekende. Het vervolg liet Bertus Groot zich niet meer bewijzen. Harry Vredeveldt tenslotte, dacht voordeel te halen uit een ruiltje, maar dit pakte anders uit. Het werd nog even spannend, maar met nauwkeurig spel kwam hij niet meer in gevaar en was de 13-3 winst een heugelijk feit.

Het licht ging langzaam uit voor ADG… en ineens floepte het weer aan!
(verslag Cees Strooper)

De bizarre ontknoping uit de negende ronde in de Eerste Klasse van de landelijke damcompetitie (verlies voor de vier hoogst geklasseerde teams) werd in de tiende ronde nog overtroffen. ADG ontsnapte met een 8 – 8 gelijkspel tegen Dammend Tilburg

Tegenwoordig is vaker in het nieuws dat het Nederlands energienet tekort gaat schieten. Er zijn waarschuwingen dat vaker zal moeten worden rekening gehouden met een tekort aan elektriciteit. Tijdens de partij die ADG in en tegen Dammend Tilburg speelde was dat regelmatig letterlijk het geval (lichtuitval) en dat was eigenlijk ook het geval bij diverse ADG-spelers want daar viel, met enig gevoel voor overdrijving,  figuurlijk het licht uit.

Als eerste was Cees Strooper uit. Hij moest zijn meerdere erkennen in het jeugdige talent Alex Poliakov en dat kwam volledig op naam van Strooper die een kolossale rekenfout maakte. Gerrit de Bruijn verkreeg wel een veelbelovende openingspositie tegen Harry Verdoolaeghe, maar laatstgenoemde handelde alert toen dat nodig was. Daarna waren er geen kansen op meer dan een remiseresultaat.  Marcel Everloo en Frank Swagemakers vochten in het middenspel een klassieke positie uit. Everloo had zijn stelling zo kunnen inrichten dat zijn tegenstander een Bomzet had moeten nemen, met mogelijk zeer goed spel voor Everloo. Marcel zag van dat verloop af waarna het zijn positie was die onder vuur kwam. Toen de situatie precair was besloot Marcel tot een psychologisch hoogstandje door doodleuk remise aan te bieden! Toen dat afgewezen werd had Marcel niet anders dan een offer van twee schijven waar in feite hoogstens één schijf van teruggewonnen kon worden. Maar ineens was Swagemakers van de leg, want hij deed het zodanig verkeerd dat Marcel er nog een remisecombinatie uit kon toveren. Everloo na afloop, met een opgeluchte grijns: ‘een narrow escape!’. Ton van der Ploeg speelde tegen de Belg Jim Depaepe. Ton probeerde te omsingelen tegen een flankaanval. Dat werd ineens gevaarlijk toen Ton een hele lelijke achtergebleven schijf moest accepteren. Hij slaagde er echter in zijn benarde rechtervleugel ‘aan de praat’ te krijgen. Het vier keer vier afspel zag er bijzonder dreigend uit voor Van der Ploeg. Mogelijk heeft Depaepe zich er te gemakkelijk van afgemaakt, maar zoals het ging kon Ton op het nippertje de remise afdwingen. Zo stond het halverwege dus 5 – 3 voor de Brabanders.

Ton Bollebakker trof in Wil Maas een speler voor wie niet de woensdag maar de zaterdag gehaktdag was. Elke schijf die maar enigszins in de buurt kwam werd met graagte van het bord gemept. Daar vond Bollebakker geen bruikbaar plan tegen zodat zijn lichte positievoordeel ruim onvoldoende was om op meer te hopen dan remise. ADG stond nog steeds op achterstand terwijl Jan de Ruiter en Hans Mulder hooguit een remise leken te gaan halen. Moest het dan toch weer van good-old Harry de Waard komen om nog een punt aan de wedstrijd over te houden? Inderdaad was dat het geval, maar lange tijd leek het dat De Waard in een zeer gevaarlijke situatie was beland. Door secuur spel en op en top concentratie (!) wist Harry lastige klippen te omzeilen. En hij werd nog beloond ook want hij kreeg een schijf voordeel in het eindspel (dam + vijf tegen dam + vier) én een dam die actief was terwijl zijn tegenstander niets kon met zijn dam. Ook dreigde Harry met een schijf door te lopen naar een tweede dam. Al deze factoren én tijdnood deden tegenstander Kees van Bakel de das om. Harry won! Zo werd het dus 6 – 6. Hans Mulder (tegen Theo van den Hoek) en Jan de Ruiter (tegen Stijn Kindt) kwamen niet verder dan remise zonder enige kans op meer.

De 8 – 8 uitslag betekende weer een extra wedstrijdpuntje meer voor ADG. De eerdere riante voorsprong van vijf (!) punten is teruggebracht tot twee punten, op de enig overgebleven concurrent voor de titel, Lunteren 2. In de laatste ronde speelt ADG thuis tegen WSDV 3 en Lunteren tegen DC Nijmegen. Lunteren heeft alleen een kans op de titel als het zelf dik wint en als ADG verliest.