Heijmans Excelsior – Ons Genoegen 11-9
(verslag Auke Zijlstra)

We kwamen al snel op achterstand door drie nederlagen op rij: Jan Ongolosono ging in (of werd gedwongen tot?) een moeizame omsingeling tegen Mari van Ballegooijen en kon niets beginnen tegen het massieve centrum. Peter Kolkman werd in een gelijkopgaande partij verrast door een kleine forcing: om een schijfwinst te vermijden had Peter maar 1 zet, en daarop volgde een kleine combinatie naar dam. Cock van Wijk dacht tegen Frank Teer te kunnen profiteren van een uitgedunde lange vleugel, maar het bleek dat hij juist Frank een overweldigende aanval had gegeven, zonder tegenkansen op de vleugel.

Hierna leek het, ook al omdat enkele borden duidelijk minder stonden en er nergens van duidelijk voordeel sprake was, uit te draaien op een grote nederlaag. Dit bleek uiteindelijk erg mee te vallen. Lucien Farzan kreeg een aanval van Andrew Tjon A Ong over zich heen, maar wist alles bijtijds af te ruilen en toch nog eenvoudig remise te halen. Alfons Ottink bereikte weinig tegen Adri Vermeulen, tot deze in een ingewikkelde stelling de weg kwijtraakte en na twee slechte zetten opeens in een vastloopvariant belandde. Hensley Nepomuceno, die inviel voor de nog niet voldoende herstelde Wim Vlooswijk, stond enigszins onder druk, maar ook hij haalde net als Lucien eenvoudig de remise binnen.

Er was dus nog enige hoop, maar dan zouden er nog twee partijen gewonnen moeten worden. Arne van Mourik bereikte echter niets tegen Ad de Hoon. Toys Sheoratan had het moeilijk tegen Harry Kolk, hij moest een schijf offeren voor doorbraakmogelijkheden. Na de doorbraak had Harry 2 schijven kunnen offeren met winst, toen hij dat naliet was het remise. In de partij tussen Gerard Morsink en Radj Balak stond Gerard een tijd lang minder, maar Balak vond niet het beste plan en ook deze partij eindigde in remise, waarmee de tussenstand 11-7 en het verlies een feit was.

Als laatste, zoals min of meer gebruikelijk de laatste tijd, was Auke Zijlstra nog bezig tegen René van Oosterhout. Na een opening waarin de nodige schijven geruild werden volgde in een 10 om 10 een opbouwfase die eindigde in een hekstelling, waarbij het beste plan lastig te zien was. Er volgde een doorbraak ten koste van een schijf, waarbij Auke lang kon verhinderen dat de schijf dam kon worden, en uiteindelijk zelfs (na een tegenoffer) als eerste op dam komen. In het dammeneindspel met elk een dam en 5 schijven dat hierna op het bord kwam stond Auke makkelijker, maar René had genoeg remisedreigingen. Hij liep echter in een damvangst, die leidde tot een triktrakeindspel dat bij direct offeren remise was geweest. Toen hij dit naliet won Auke nog.

PGWG- Zenderstad 11-5
(verslag Karl van der Horst)

In alle wedstrijden kwam Zenderstad iedere keer net iets tekort. Na de lange rit naar ’s Gravenpolder was de trieste conclusie dat in Zeeland niets te halen viel.

Ondanks de goede inschatting voor wat betreft de opstelling van PWG kwam niet het positieve scenario eruit waar we dan een punt aan zouden overhouden. Op veel borden was PWG degelijker.

Arie Koster speelde een dijk van een partij en heeft lak aan ratings. Dit keer was het Rianka van Ombergen die zijn degelijke spel niet kon doorbreken. En daarmee voldeed Arie aan de opdracht: minimaal een punt. 1-1

Langzaam aan werd op de borden wel duidelijk dat het kwartje aan de kant van PWG lag, want Gerard Bakker tegen Jos de Wild en Jacco Scheper tegen Fons Huijbreghts stonden een schijf achter. Patrick stond op max een remise.

Vrij vlot achter elkaar waren Gerard en Jacco klaar en was het 5-1.

Karl ging voor een combinatie om 2 punten te forceren met het risico zich positioneel op te knopen.

Aart Walraven doorzag die slinksheid, speelde goed door en Karl was het daarna toch een beetje kwijt. Bleef forceren en binnen 8 zetten gingen de resterende schijfjes in het doosje. 7-1

Ed Kok speelde tegen Jaap Veerhoek een klassieke partij. Eigenlijk niet zijn stijl, maar hij deed dit akelig secuur goed met een fraai (dwingend) eindspel naar de winst toe. 7-3

Niet veel later volgde Laurens met een zeer fraaie overwinning tegen Peter Schunselaar 7-5 en ontstond zowaar hoop. Maar die hoop was tevergeefs.

Zowel Patrick van der Tol tegen Niels Roelofsen als Piet Schep tegen topscore Danny Wattel stonden slechter en dat wisten de Zeeuwen heel bekwaam om te zetten naar winst. 11-5.

Ondanks het verlies hadden we wel nog een meevaller. Mede-degradatiekandidaat Alblasserdam had met 13-3 verloren waardoor we nu 4 bordpunten meer hebben.

Over 2 weken is de rechtstreekse confrontatie en zal er echt gewonnen moeten worden om een nacompetitie zeker te stellen.

In IJsselstein worden de messen al geslepen en het zal er om gaan. Vorig jaar werd het 8-8. Toen kwamen de Alblasserdammers  goed weg, want er had meer ingezeten voor Zenderstad.

Al met al wacht op de 11^e een spannende wedstrijd in de Oase.

Bizarre ontwikkelingen in 1^e Klasse C: verlies bij bovenste vier teams, waardoor ADG koploper blijft met drie punten voorsprong 

(verslag Cees Strooper)

Tijdens de door ADG verloren wedstrijd kon niemand nog bevroeden wat zich afspeelde aan de kop van 1^e Klasse C. Toen de kruitdampen waren opgetrokken bleek dat alle vier kopploegen een nederlaag hadden geleden. Het achttal van ADG maakte vooral een slechte beurt door tegen degradatiekandidaat Dammers uit Oost 2 tamelijk kansloos te verliezen. ADG behoudt drie punten voorsprong. Met nog twee wedstrijden te gaan is promotie naar de Hoofdklasse dus allerminst zeker als zelfs van een degradatiekandidaat verloren kan worden…

Als eerste was Ton van der Ploeg uit. Hij vergaloppeerde zich in het vroege middenspel. Tegenstander Tom Westhof veroverde een voorpost van Ton die er zo solide had uitgezien. Na dat schijfverlies kwam Ton er niet meer aan te pas. Harry de Waard trof in Jaap de Vries een tegenstander die tamelijk ruilerig te werk ging. Maar wellicht kan met evenveel recht worden gesproken van een tegenstander die het opgelopen terreinnadeel neutraliseerde door actief op te treden. Zoals het ging was Harry wel iets eerder bij de damlijn, maar hij kon door losse centrumschijven niet verhinderen dat De Vries de remise afdwong.

Mark Klein Kranenbarg speelde een Roozenburg-systeem tegen (zeg maar: de omsingelende positie). Na het verbreken van de stelling zette Mark door meerdere keren achterlopen de aanval in op de vijandelijke voorpost. Ongetwijfeld tot zijn verrassing en schrik toverde tegenstander Rodier Evers een combinatie naar dam uit de hoed. Omdat die dam duur was, drie schijven, hoefde Mark niet te wanhopen. Met secuur spel dwong hij remise af, maar meer dan dat zat er sowieso niet in.

Jaco van Maanen brak eerst een aanvalspositie van tegenstander Ralf Richters af om de stand verder klassiek te maken. Dat leek vol belofte omdat Jaco de altijd verraderlijke Coup Royal dreiging in de stand kon brengen. Richters moest zijn toevlucht nemen tot een ‘open Ghestem’ maar die was goed genoeg om met remise weg te komen.

Zo stond het na vier wedstrijden 3-5 voor tegenstander Dammers uit Oost en had ADG nog geen enkele kans op méér gehad.

Marcel Everloo speelde vanuit de opening het Klassieke spelsysteem tegen Johan Haijtink. Vanaf het begin zat Marcel niet lekker in de wedstrijd. Haijtink slaagde er in beide vleugels te beheersen, daarbij geholpen door een evenwichtigere schijvenverdeling en een flexibele opstelling. De partij nam een voortijdige wending toen Marcel in een tamelijk eenvoudige damcombinatie liep. ADG stond nu ineens met 3-7 achter, dus er moest dringend wat gebeuren. Het was aan Gerrit de Bruijn die met geduldig spel tot voordeel kwam tegen Jan Masselink. Dat zou tot te weinig hebben geleid als Masselink het late middenspel actiever had gespeeld. Omdat hij dat niet deed en wegdook richting een randveld werd de positie ineens kansrijk voor winst. Zoals het ging kon Gerrit op een moment wel degelijk een kleine combinatie nemen die (schijf)winst opleverde. Toen dat werd overzien liep de partij remise.

Ton Bollebakker bereikte pas ‘iets’ in een laat stadium tegen Ben Okken maar dat was bij lange na niet genoeg om op meer dan remise te hopen. Door dit negende punt was de winst voor Dammers uit Oost 2 een feit. Als laatste was Cees Strooper actief, tegen Alexandra Betting. Omdat zij de Half-Open Klassieke opening niet helemaal scherp speelde ging Strooper al snel aan de leiding, al blijft het een verraderlijk systeem. Toen hij een opgelegde kans op voordeel miste dreigde hij de controle over de stand kwijt te raken. Vlak daarna kwam een gevaarlijke damcombinatie in het spel. Strooper besloot daarop af te wikkelen naar een dammeneindspel met wederzijds veel schijven (Strooper eentje meer) maar met het risico dat Betting in het verdere verloop een tweede en zelfs een derde dam zou kunnen halen. Maar in die fase tastte Betting een aantal keren mis. Zoals het ging was het juist Strooper die kon oprukken naar tweede dam en uiteindelijk naar een gewonnen positie.

De 7-9 nederlaag was al met al dus gewoon terecht.  ADG zal dus nog aan de bak moeten tegen Dammend Tilburg dat op de derde plaats staat en WSDV 3 dat vierde staat, beide met drie punten achter ADG.

Sensationele overwinning van Gooi&Eemland 2 tegen koploper Hofstad Dammers

Het combinatieteam wilde zaterdag in Den Haag niet met groot verschil verliezen van de tot dan toe oppermachtige Hofstad Dammers. Een tactische opstelling moest de schade zoveel mogelijk beperken om met opgeheven hoofd weer huiswaarts te keren.

Het pakte echter heel anders uit. Hans Loots pakte met aanvalsspel zijn tegenstander in en rondde af met een combinatie. Harry Vredeveldt moest alle zeilen bijzetten om het centrum niet uit handen te geven en kwam steeds op tijd. Tegenstander Frans van de Velde verzuimde echter zich goed te verdedigen en liep in een keurige slagzet, spartelde nog wel even tegen, maar moest zich toch gewonnen geven: 4-0 voor G&E.  Dit gaf de andere spelers moed en hoewel Jude Kasangaki en Levi Duyst van op papier sterkere spelers verloren (4-4), stonden de resterende partijen heel positief voor de Utrechters.

Ondertussen tekende zich een plus-remise bij Henk de Goot af en toen Michiel Luiten op winst stond, dacht Douwe de Graaf er goed aan te doen om in een veel betere stand remise aan te bieden, zodat een gelijkspel in ieder geval binnen was. Bleef over de partij tussen de topspeler van den Haag: Krijn Toet en Klaas de Graaf. Klaas gaf prima partij en wikkelde bekwaam af naar remise, waardoor de winst ging naar de underdog. Een door niemand verwacht resultaat!

Hierna de uitslagen met de ratings van de verschillende spelers, waardoor duidelijk wordt hoe groot het verschil aan elk individueel bord was. En dan te bedenken dat de overwinning nog groter had kunnen uitvallen. Door dit resultaat staat G&E gedeeld tweede met Reeuwijk, dat wel 2 bordpunten meer heeft. Met nog twee wedstrijden te gaan is de tweede plaats zeker mogelijk voor dit ‘vechtteam’.

Hugo Simons jr (1103) -Henk de Groot (895) 1-1
Krijn Toet (1259 )-Klaas de Graaf (–) 1-1
Nizaam Muradin (1097) – Levi Duyst (742) 2-0
Frans van de Velde (1078) -Harry Vredeveldt 0-2
Hans Jacobsen (1063)- Hans Loots (806) 0-2
Bonne Douma (1017)-Jude Kasangaki (915) 2-0
Dion van Bommel (1014) – Michiel Luiten (977) 0-2
Harald Jagram (977) – Douwe de Graaf (763) 0-2.