Ons Genoegen Utrecht – Den Haag  8-12 (2-4)

Verslag Cock van Wijk

In eigen huis trad Ons Genoegen als gastheer op voor de dammers uit Den Haag, die met een wedstrijdpunt minder aan het duel begonnen. Beide teams bivakkeren in de onderste helft van de ranglijst en een overwinning vandaag zou wat lucht geven. De Hagenaars waren daarom op volle oorlogssterkte naar Utrecht gekomen.

Toch was het begin van de wedstrijd duidelijk voor de thuisclub. Lucien Farzan speelde in hoog tempo tegen de gepensioneerde groenteman Frans Teijn. De laatste ging daarin mee en de stukken vlogen van het bord zonder dat een van beiden voordeel verkreeg. In een 7-om-7 stand werd daarom tot remise besloten (1-1).

Teamleider Alfons Ottink speelde tegen  Devenand Orie, een speler zonder rating, maar dat zegt niet altijd alles. Alfons zocht de rand op aan de lange vleugel van Orie en zette op zijn eigen linkerflank een krachtige formatie neer. Toen Orie met 33-28 dacht een sterk centrum te kunnen innemen, werd hij verrast door een keuzeslag combinatie met schijfwinst voor Alfons.  Orie rommelde er daarna maar wat op los, waardoor Alfons al snel op dam kwam. Die ging eraf met 2 schijven achterstand zonder compensatie. Toch speelde Orie door, totdat Alfons het welletjes vond en  een slotcombinatie nam met altijd doorbraak naar dam. Voordat de slotslag werd uitgevoerd gaf Orie op (3-1).

Cock van Wijk nam het op tegen Bé Eggens, een gevaarlijke aanvalsspeler. Vanuit flankspel met eerst een halve hekstelling kreeg Bé inderdaad een aantrekkelijke aanvalspositie op het bord. Maar er zaten wel gaten in de stand en Cock plaatste met 39-34 een kleine lokzet waar Bé prompt in liep. De combinatie liet hij niet meer geheel uitvoeren en gaf op. Met 2 schijven minder en een aanstaande doorbraak op de lange vleugel was verder verzet zinloos (5-1).

Jan Ongolesono kreeg klassiekachtig laveerspel op het bord tegen Gerard de Groot. Laatstgenoemde was met ruim 200 ratingpunten meer net wat bedrevener in het laveren en langzaam maar zeker kwam Jan onder druk te staan. Maar dat loste hij prachtig op door zijn tegenstander dam te geven en daarna te plakken met een randschijf, waardoor hij een ijzersterke voorpost op veld 37 verkreeg. Het geheel had een schijfje gekost, maar remise was onvermijdelijk. Gerard besefte dat ook en bood remise aan dat gretig werd geaccepteerd (6-2).

Een fraaie tussenstand voor de thuisclub, maar op de andere 6 borden stonden veel OG’ers onder druk en was het de vraag hoe een en ander zou aflopen. Peter Kolkman bezweek als eerste en eigenlijk was dat niet nodig. In het klassiekachtige middenspel was er nog niet zoveel aan de hand, maar hij verzwakte onnodig zijn linkerflank met de ruil 32-28, terwijl hij op dat moment even had moeten afwachten met 30-25 en eventueel 40-34. Peter bleef volharden in het spelen op z’n linkerflank, terwijl zijn rechtervleugel meer en meer buitenspel kwam te staan. In een 7-om-7 stand liep Peter daardoor helemaal vast en gaf op (6-4).

Gerard Morsink aan bord 10 kwam ook meer en meer onder druk te staan tegen Hein van Dee, maar die had in een 7-om-7 stand nog maar een minuut en bood veiligheidshalve remise aan, ook gezien de situatie op de andere borden van zijn clubgenoten (7-5).

Auke Zijlstra trof in Radjes Balkaran een gevaarlijke klant, die vanuit de opening druk op het centrum uitoefende. Toch stond Auke in het vroege middenspel prima en had hij zelfs voor een centrumaanval met 28-23xx23 kunnen kiezen, mede omdat schijf 2 van Radjes al opgespeeld was. Auke koos voor een wat passievere opstelling met 49-44, waarna Radjes het initiatief pakte op de linkerflank van Auke en het centrum. Toch was er nog niet veel aan de hand maar in de tijdnoodfase in een 7-om-7 stand zag Auke het even niet meer en liep in een damcombinatie met naslag. Voordat deze uitgevoerd werd, gaf hij op (7-7).

Vlak daarna volgde de genadeklap voor OG. Voorzitter Wim Vlooswijk kwam met nadeel uit de opening tegen de sterke Patrick Stork, die in het late middenspel schijfwinst forceerde. Toch was daarmee de strijd nog niet gestreden, want Wim kreeg een sterke schijf op 24 met veel compensatie. En als hij op het idee 32-28 en 28-23 was gekomen, stond hij vermoedelijk zelfs beter. Maar in tijdnood kwam Wim niet op dit idee, werd van veld 24 verjaagd en kon snel daarna opgeven (7-9).

Op bord 1 stond Arne van Mourik na de opening al snel onder druk tegen topscorer Hans den Engelsman, die tot dan toe al zijn partijen had gewonnen. Arne bleef ondanks de druk taai verdedigen en in een 4-om-4 stand wist hij het gaatje naar de remise te vinden (8-10).

De laatste hoop aan OG-zijde was gevestigd op Kennedy Krishnadath, die het opnam tegen een 2^e speler zonder rating, Alwien Bhagwandas (in de wandelgangen werden er al wat woordspelingen gemaakt: “Strijd tussen de Hara Krishna- en de Bhagwan beweging, hoe zou dit aflopen…”).  Nou, dat werd al snel duidelijk. Na een rustige opening nam Alwien een steeds sterkere centrumpositie in en na de opstoot 28-23xx23 kwam Kennedy steeds verder in de verdrukking. In de tijdnoodfase kon Kennedy de beste verdediging niet meer vinden. Alwien brak door naar dam en daarmee was het pleit beslecht (8-12).

Zenderstad: bijgestelde verwachtingen

Verslag Karl van der Horst

De verwachtingen die gesteld werden ten aanzien van de opstelling van teamcaptain Paul Lohuis van O2O-2 werden niet teleurgesteld. Daarbij zou bij een negatief scenario Zenderstad toch 7 punten kunnen halen en dan moet het ergens mee gaan zitten.
Die onverwachte wending, die op het WK in Qatar ook al te zien was, kwam in de afmelding van de sterkste speler Laurens Fijn van Draat. De paracetamollekes trokken het niet en dus werd Hans Verhoeven opgetrommeld.
Het welkomstwoord van Karl luidde dat er geen cadeautjes te halen zijn en het feit dat O2O-2 bij de Oase stond een voorteken was “dat men de weg al een beetje kwijt is.”
Nou, dat bleek toch niet zo te zijn, want het team waartegen gespeeld moest worden was in rating flink versterkt.

Ed Kok zat zoals verwacht tegen oud-clubgenoot Paul Lohuis. Motiveert lekker en dat was ook zichtbaar. Ed wist door te breken, maar zag naar eigen zeggen op een gegeven ogenblik “spoken”. Gevolg was dat Paul een remise over de streep wist te trekken. 1-1

Niet veel later was het Ben van der Linden die in het middenspel de verkeerde voortzetting koos en meteen een verloren stelling had. Ben probeerde nog wel, maar helaas: 1-3.

Piet Schep speelde heel secuur, maar ergens naar het eindspel toe kwam hij in het centrum teveel onder druk te staan en kreeg hij met een lichte combinatie een nul te verwerken: 1-5.
Op de andere borden was het allemaal gelijkwaardig en alleen Karl van der Horst leek positioneel voordeel te hebben.

Gerard Bakker haalde een blauwe notering tegen Jan Pieter Drost (rating 1298). Gerard (rating 936)  wordt daar niet koud of warm van en de opdracht om een punt te pakken werd zonder enig twistpunt binnengehaald: 2-6

Vrijwel gelijktijdig ging Arie Koster akkoord met de remise. Ook Arie speelde tegen Hans van de Heuvel een partij met veel varianten en voor beiden was het loon naar werken: 3-7

Hans Verhoeven, Patrick van der Tol en Karl van der Horst waren nog bezig en het zag er naar uit dat O2O-2 de benodigde 2 punten wel zou behalen. En dat gebeurde ook. Hans speelde aan bord 1 een puike partij en pakte een remise tegen Huub Kroes: 4-8

Patrick van der Tol speelde tegen Laura Ratniece en moest alle zeilen bijzetten om een punt te behouden. Dat realiseerde hij wel, maar daarmee was ook wel het lot getekend voor Zenderstad. O2O-2 had haar negende punt binnen.

Siegfried Parbhoe werd door Karl zwaar onder druk gezet, maar wist secuur de remisegrenzen te behouden. De eindstand was daarmee 6-10 en de Amsterdammers waren daar wel blij mee, want zo kwamen ze weer boven Zenderstad te staan. Toch nog een cadeautje uit IJsselstein.

Er werd genoten van de sfeer in de schitterende Heritage tussen de veilingstukken door. Hebben wellicht inspirerend gewerkt voor de tegenstander. Dit jaar nog een keer tegen de Waarddammers en kijken of wij dan een verlaat cadeautje kunnen meenemen. Het nieuwe jaar (14-01-2023) openen we dan tegen VAD Amsterdam in de Oase.
Twee tegenstanders waar we punten moeten kunnen pakken.

Reserves Gooi&Eemland blijven in de race voor plaats 2

Verslag Harry Vredeveldt

 Zaterdag was het een enerverende wedstrijd in Bunschoten: Vlot werd naar een snelle 7-1 voorsprong geschoven, maar in de tweede helft kwam Reeuwijk weer langszij.

Reeuwijk kwam met drie talentvolle jeugdspelers op bezoek, waarvan de tegenstander van Levi Duijst duidelijk de sterkste was en er remise wist uit te slepen, nadat Levi schijfwinst had behaald. Handig manoeuvrerend haalde Laurent toch nog een benauwde remise binnen. Henk de Groot en Harry Vredeveldt hadden intussen hun partij al gewonnen. Henk liet geroutineerd zijn tegenstander vastlopen en Harry nam een 2 om 3 naar dam, waarna de partij direct uit was. Jaap Langerak nam een mooie variant van de bomzet, waarna zijn tegenstander nog onnodig lang doorspeelde.

Maar toen begon de tweede helft met een hoofdrol van Douwe de Graaf, die weer eens op zijn manier in de aanval ging tegen de veel hoger aangeslagen Hans de Knikker. Hans had weinig in te brengen tegen de aanvalslust van Douwe: een dik verdiende remise en een donkerblauwe notering in Toernooibase voor de man uit Bunschoten! Lammert Korlaar moest tegen de sterkste man van Reeuwijk aantreden (Frans Boot) en raakte in de opening al een schijf achter. Niettemin herstelde hij zich prima, kwam nog op dam, maar Frans Boot had een mooie combinatie achter de hand, waardoor Lammert en zijn dam en de partij verloor. Jude Kasangaki had een tegenstander van formaat tegenover zich: Kariem Droog, die het eindspel uitstekend behandelde en langzamerhand naar een winnende stand schoof tegen de tegenstribbelende Jude. Tenslotte verloor ook Peter de Graaf in een laveerpartij waarin het dubbeltje net naar zijn tegenstander rolde. Zo was de 7-1 voorsprong toch nog verdampt, een beetje zuur, maar konden beide ploegen toch tevreden zijn met een verdiend punt.