Lent – Ons Genoegen 9-11
(verslag Auke Zijlstra)

Een zeer verdiende en te kleine overwinning

Lent leek vooraf een lastige tegenstander, maar het bleek dat we, ondanks twee invallers en het ontbreken van Arne van Mourik, zeer goed tegen hen opgewassen waren.

Het eerste punt kwam van Hensley Nepomuceno. Hij speelde een uitstekende partij (tegen een invaller bij de tegenpartij) en kwam gewonnen te staan. Helaas liet hij zijn dam vangen en moest hij genoegen nemen met remise.

Auke Zijlstra speelde tegen de sterke Maarten Nas en probeerde het spel overzichtelijk te houden. Dit lukte en ondanks een licht nadelige stand wist hij eenvoudig remise te bereiken.

Cock van Wijk trad aan tegen oud OG-lid Jan Jacobs, aan bord 8 met de opdracht proberen te winnen. Cock kwam duidelijk beter te staan, maar ergerde zich enigszins (en iets te veel) aan de remise van Hensley op het bord naast hem en raakte daardoor even de concentratie kwijt. Ook remise.

Op dat moment stond tweede invaller Kennedy Krishnadath al een schijf voor met gegarandeerde doorbraak (tegen Gert van Willigen met 280 ratingpunten meer) en ook andere borden stonden er goed voor, dus er leek geen vuiltje aan de lucht.

Ook Gerard Morsink kwam voordelig te staan tegen een invaller van Lent, maar wist het niet af te maken.

Dit lukt Lucien Farzan wel, toen tegenstander Eep van Manen een remise terugruil niet wilde nemen omdat hij meende op winst te moeten spelen, en prompt getrakteerd werd op een kleine combinatie.

Al snel werd het weer gelijk door een nederlaag van Wim Vlooswijk. Wim ging in de aanval, maar moest zijn schijf op 24 naar 15 verplaatsen en kreeg toen een (verhoogde) hekstelling tegen aan de andere kant. Hij leek zich hier met een sterk centrum uit te kunnen bevrijden, maar hij koos voor een twee om twee terug, waarna hij nadelig kwam te staan, en een vleugeldoorbraak hem uiteindelijk noodlottig werd.

Aan bord 3 legde Alfons Ottink de Lentse kopman Steven Wijker (rating 1430) het vuur na aan de schenen. Nadat vanuit klassiek beide spelers het kerkhofveld opzochten ontstond een geladen stand, waarin Steven bijna in een valstrik van Alfons liep. Uiteindelijk kwam Alfons 2 schijven voor, maar in een stand waarin Steven dam kon halen met eenvoudig remise.

Het leek nu gezien de stand op de overige borden uit te lopen op een 13-7 overwinning, alle drie stonden namelijk gewonnen..

Toys Sheoratan won wel, via een degelijke positionele partij werd Rob Everts aan de kant gezet.

Echter Jan Ongolesono, die met een ruil gevolgd door achterlopen met schijfwinst een schijf was voorgekomen, liep in een eindspel met 2 dammen en 3 schijven tegen 1 dam en 2 schijven nog in een klein remisezetje.

Wel was de stand hiermee 10-8 in ons voordeel, en we hadden (gelukkig) nog maar 1 punt nodig. Kennedy had zoals vermeld al snel een schijf gewonnen, en leek de partij rustig uit te spelen. Met twee schijven op doorbreken en een schijf meer leek er geen houden aan. Echter, Kennedy brak door ten koste van een schijf, maar haalde daarna een dam die meteen gevangen werd, waarbij bovendien de tweede schijf op de achtste rij werd weggeslagen. De overgebleven 4 om 4 stand bleek gelukkig nog wel remise, waarna we toch nog opgelucht adem konden halen.

Opvallend waren de prestaties van het Surinaamse smaldeel: Zowel Jan, Toys, Lucien als Kennedy (en ook Hensley) kwamen gewonnen te staan. Mogelijk heeft de gezamenlijke oefensessie van Jan, Lucien en Toys op de afgelopen clubavond daarbij geholpen.

Gooi&Eemland 1 doet zich weer te kort
(verslag Maarten Kolsloot)

Twee weken geleden deden de dammers van G&E zich duidelijk te kort. Maar ook zaterdag 12 november had er meer ingezeten dan de nederlaag van 9-11 tegen Dios/Eureka uit Zuid-Limburg. Wrang omdat concurrenten uit de onderste helft van de ranglijst wel scoorden.

Afwezige teamspeler Maarten Kolsloot verwoordt dat met “Een team kan traag op gang komen of heeeel traag op gang komen.” Hij maakt daarbij de volgende aantekeningen over de wedstrijd:

Anne Wouda, man in vorm, pakte als eerste een punt tegen Jasper Kole. Misschien dat Anne in de slotstand nog even aan kan dringen met 12-18, maar een punt is niet gek. Daarna ging het snel slechter. Wim Muijs speelde tegen de sterke Theo Schippers en kwam in de verdrukking. Wim is altijd taai en moeilijk te verslaan, maar vandaag was de druk te groot. Het centrum van Wim werd omsingeld. Na 47. 42-37 ging het vrij snel. 3-1. Leo van der Laan ruilde tegen de sterke dame Olga Kamychleeva in de opening rustig wat schijven van het bord. Later in een wat kalme stand nam Leo een vrij scherpe opstelling op de korte vleugel in. Met 39.. … 18-22 komt er een gekke stand op het bord. Met 39…. 17-22 een gekke blunder. 5-1.

Bert Roest speelde tegen de jonge Melvin Koullen (zoon van Olga). Bert is niet in vorm, maar haalt soms knappe punten. Het begon redelijk kalm, misschien wat passief voor Bert, maar niks aan de hand. Achterlopen blijft het damspel wel altijd gevaarlijk. 29. 25-20 was dus gevaarlijk en verloor vrij kansloos. Zonde. 7-1. Volgende keer beter Bert! Gerard Benning kreeg tegen Peter Swelsen aardig wat druk door het centrum en tempovoorsprong, maar kwam in een groot eindspel met schijven midden op het bord terecht. Gerard kreeg remise aangeboden maar merkwaardig genoeg accepteerde hij dat niet. Hij lette even niet op of de tegenstander niet alle schijven weg kan slaan. Helaas gebeurde dat. Kirill Ivanov stond de hele partij wat ongemakkelijk naar achteren. Brion Koullen brak door naar dam, maar won niet. 10-2. Kirill speelde heel snel en achteraf baalde hij van zijn partij.

Jelmer Martens laat tegen Tom Swelsen misschien wel wat makkelijk een grote ruil toe in de opening met een handiger stand voor zwart. In ieder geval makkelijk opbouwspel. In een stand die wel wat leek op het geheel van de vorige ronde was het remise. 11-3. Maar het venijn brachten de bezoekers in de staart. Vier zeges op rij liefst. Te laat, maar wel mooi. Henk Vogelenzang de Jong (Clubkampioen DVSB) is misschien 78, maar speelt als een jonge hond. Dat heeft Eddy Zijlstra geweten. Eddy verzuimde met een vernietigende slagzet toe te slaan, maar zag het niet. Heerlijke partij van Henk en mooi afgemaakt. 11-5. Peter Frans Koops nam Hubert de Baetselier al vroeg positioneel onder vuur en ging goed aan de leiding. De slotstand is zeer mooi. Knap gedaan door Peter Frans en 11-7.

Bertus de Harder tot slot tegen Rudi Claes. Bertus nam voor de derde keer op rij (toch?) z’n kennelijk favoriete opstelling in met 25-30 en nu kwam er wel druk. De stand na 56 zetten is mooi. Claes spartelde nog, maar De Harder kreeg de vis probleemloos op het droge. 11-9

Gooi & Eemland staat inmiddels 10^e in de Hoofdklasse B. Dat geeft nog hoop. En die hoop kan over twee weken verzilverd worden tegen CEMA, ook uit Limburg. De hekkensluiter verrassend genoeg. Na twee nederlagen met 11-9 zit de moed er in ieder geval nog goed in bij Gooi & Eemland. Het seizoen gaat eigenlijk een stuk beter dan gedacht. Op naar de punten.

Terechte nederlaag Zenderstad
(verslag Karl van der Horst)

De analytische conclusie dat Zaanstreek een vrij normale opstelling zou neerzetten, klopte wel.

En dat het kwartje veel kanten op kon rollen bleek ook wel te kloppen, want het duurde echt lang voordat het kwartje op zijn plek viel.

Toch een avontuurtje van de Zaanstrekers door een 1148-rating (Smit) op bord 7 neer te zetten en Barbara Graas op bord 5. Ook zij gokten op de onderste borden met punten.

Vrij snel was het Arie Koster die op bord 2 tegen Paul van de Lem in een kansloze positie gemanoeuvreerd werd en een verlies noteerde. Voelde wat vreemd voor Arie, want die had al lang niet meer verloren.

Gerard Bakker werd tegen Dik Vermeulen op bord 6 in het centrum overlopen en Dik vond een winnend zetje: 4-0.

Het eerste punt tekende Patrick van der Tol aan tegen Piet Smit. Zoals gezegd een 1148 rating speler. Op bord 7 hield hij in een zeer nauwkeurig gespeelde partij Smit in toom en scoorde bijna een blauwe notitie.

Een wandeling langs de borden liet op dat ogenblik zien dat het heel spannend kon worden. Want Karl van der Horst won uiteindelijk van Barbara Graas aan bord 5 en Jacco Scheper pakte Sijmen Hansen op bord 8.

En toen was het 5-5 ineens. Terecht? Niet helemaal. Zowel Jacco als Karl kwamen eigenlijk goed weg, omdat de tegenstander de betere/mogelijk winnende zet niet wist te vinden en zij daarna degelijk het vervroegde cadeautje uitpakten en de winst wisten te noteren.

Aan bord 1 speelde Laurens Fijn van Draat tegen Losseni Savané. Die ging als een speer en waar Laurens tijdkrapte noteerde had Losseni nog bijna de begintijd over. Dat hem dat op had kunnen breken bleek bij nadere analyse. Helaas voor Laurens te laat.

Laurens wist in de partij de winst niet te vinden. Op een gegeven ogenblik nog een mindere stand noteerde, maar wel loon naar werken kreeg: een remise. 6-6

Piet schep en Ed Kok moesten het toen doen. Ed leek op een remise af te stevenen tegen Ruud Groot en Piet moest alle zeilen bijzetten tegen Ruud Holkamp om ook een remise te halen.

Helaas sneuvelde Piet en Ed miste diverse varianten naar de remise en verloor tot eigen ontzetting ook nog.

De eindstand 10-6 is niet geflatteerd als we de plussen en minnen tegen elkaar wegstrepen.

Jammer, maar de conclusie is ook dat Zaanstreek de winst verdient. Voor Zenderstad de troost dat ze niet weggespeeld is en dat geeft goede hoop voor de volgende thuiswedstrijd. O20 staat samen met Alblasserdam en Van Stigt Thans 3 onder ons en dat moet zo blijven. Maar ja, als iemand aan het begin had gezegd dat 020 2 onderaan zou gaan bungelen had niemand dat geloofd.

Winnen zou perfect zijn en dat is zeker niet onmogelijk. Laten de Amsterdammers dan nog maar even bungelen.

Zenderstad kan op oorlogssterkte de strijd in en men kan de borst nat maken!

ADG bindt ook DIOS – Achterhoek 2 aan de zegekar
(verslag Cees Strooper)

In de vijfde ronde van de landelijke damcompetitie heeft het Amersfoorts Dam Genootschap ook een vijfde zege behaald. In Eibergen, op een steenworp afstand van de Duitse grens, werd DIOS Achterhoek 2 ruim verslagen: 6 – 10. Een snelle achterstand werd ongedaan gemaakt door soepele zeges van Bollebakker, De Ruiter, De Waard en De Bruijn.

Het begon dus niet goed voor de Amersfoorters want Hans Mulder verloor tamelijk snel. Zijn ruilmanoeuvre faalde op een combinatie naar dam. Opgeven was het enige dat Hans restte.

Nico Kruijswijk had in zijn partij tegen Klaas Veldstra licht voordeel, maar dat was onvoldoende om tot echte winstkansen te kunnen komen. Remise dus.

Gerrit de Bruijn won al vroeg in het middenspel een schijf. Dat dwong hij af door te profiteren van een onnauwkeurige openingsbehandeling door Harry Graaskamp. Na de schijfwinst kwam de partijwinst geen moment meer in gevaar.

Ook Harry de Waard won. Zijn tegenstander Gerben te Raa nam een (dure) damcombinatie, maar dat bleek een lokzet van Harry. Na damafname had Te Raa een schijf minder en dat verlies kwam hij niet meer te boven. Zo stond het halverwege dus 3 – 5 voor de Amersfoorters.

Jan de Ruiter speelde tegen Rob Broekman. Laatstgenoemde speelde een systeem dat ons overleden clublid Kees de Jonge ook wel eens placht te spelen. Dat behelst het spelen van slechts één zet op de rechterhelft van het bord, om vervolgens nog uitsluitend te spelen aan de andere bordhelft. Jan de Ruiter was niet onder de indruk van deze twijfelachtige openingsbehandeling. Langzaam maar zeker raakte de linker bordhelft van Broekman leger en leger, zodat de ongelijke verdeling van de troepen van Broekman enigszins pijn aan de ogen deed. Jan brak soepel door richting de damlijn waarna overgave volgde.

Ton Bollebakker probeerde vanuit de opening tot half-open klassiek spel te komen. Dat ging niet helemaal naar wens, omdat tegenstander Gert Wisselink de opening nauwkeuriger speelde dan Ton. Na een ingrijpende reorganisatie van de stand ontstond regulier klassiek spel dat Ton aanzienlijk beter bleek te beheersen dan zijn tegenstander. Ook hier volgde een soepele overwinning. Een 3 – 9 voorsprong met nog twee partijen te gaan.

Cees Strooper profiteerde in de opening tegen Chris Grevers van de onevenwichtige schijvenverdeling van laatstgenoemde. De beslissing van Strooper om het spel in klassieke banen te leiden was daarom logisch. Zoals het ging kon hij afdwingen dat de rechtervleugel van Grevers volkomen krachteloos was. In het late middenspel ging het toch mis. Strooper overschatte de remisekansen van zijn tegenstander bij een bepaalde opbouw (deze remisekansen waren er nauwelijks) waardoor hij via een ruilactie de tegenstander weer precies ruimte gaf om juist dát binnen te halen: de remise.

Als laatste was Marcel Everloo bezig tegen Ap van Ingen. In het middenspel had Marcel zijn goede spel kunnen bekronen met een fraaie en winnende combinatie naar dam. Nadat hij dat overzag kon hij de klassieke structuur niet meer handhaven. Van Ingen wist vervolgens wel raad met het terreinvoordeel dat hij had. Hij was veel sneller op dam en met twee schijven voordeel was het eindspel voor Marcel kansloos.

Met tien punten uit vijf wedstrijden staat ADG nu soeverein aan kop in de Eerste Klasse C, met drie punten voorsprong op  DES Lunteren 2. In de tweede seizoenshelft treft ADG alle clubs uit het ‘linker rijtje’ nog, dus promotie is allerminst zeker.