Daverende winst dammers Gooi&Eemland
(verslag Bert Roest)
Vooraf leek het moeilijk om een goed resultaat tegen ADG te behalen. De sterkste spelers, Cor de Jong en Bertus de Harder, waren verhinderd. De gemiddelde rating van ADG was stukken hoger. Het liep volledig anders. Binnen twee uur stonden de Amersfoortse dammers met 4-0 achter en een klein uur later met 6-0.
De derby eindigde met 10-6 voor G&E. Beide teams zijn in de laatste KNDB competitie gedegradeerd uit de Hoofdklasse en er waren ambities om daarin terug te keren.
Jelmer Martens verraste met een soort verborgen Haarlemmerzet de sterke Ton Bollebakker. Ton gaf meteen op. Niet veel later kreeg Leo van der Laan de winst cadeau van de normaal veel sterkere Gerrit de Bruijn. Gerrit wilde een mooie slagzet op het bord toveren, maar dat bleek een verkeerde inschatting. Wat een begin! Een uurtje later was het Michiel Luiten die oud- clubgenoot Ton van der Ploeg van het bord blies. “Ton kan nooit van mij winnen. Wanneer hij geen kans heeft op routine de partij te spelen, gaat het mis bij hem”. Klopt. Michiel maakte gehakt van Ton in het eindspel, door een rare afruil op de 39e zet, waardoor de zwarte korte vleugel mat stond. Cees Strooper pakte de winst tegen Wim Muijs. Cees, de sterkste Amersfoorter, drong Wim steeds meer in de verdediging met voorposten op veld 27 en 28. Wim kwam vervolgens te beroerd te staan en verloor. Na de helft van de wedstrijden was het 6-2 voor Gooi & Eemland.
Maarten Kolsloot had een afwachtende partij tegen Jan de Ruiter. Door het tempovoordeel kon Maarten in het eindspel navigeren naar remise. Er zat niet meer in. Bert Roest vergat in het eindspel de winst tegen Frits Stüger te pakken. Bert had meerdere kansen verspeeld. Spectaculair was de winst van Anne Wouda die Marcel Everloo leip in het eindspel naar de kant drong en vervolgens door veel tempovoordeel kraakte. Peter Frans Koops ten slotte had wisselende kansen tegen good old Harry de Waard. Koops heeft zeker remisekansen gehad, maar hij verkeek zich in het eindspel en verloor.