Evert van de Pol doet goede zaken
Door partijzeges op Ton van der Ploeg en Harry de Waard heeft Evert van de Pol alleen de leiding genomen in het provinciaal kampioenschap voor 65-plussers. Titelverdediger Bert Roest volgt op de voet met een achterstand van slechts één punt.
In de ochtendronde waren slechts 2 partijen die een beslissing opleverde. Een daarvan was dus de partijzege van de koploper op Ton v.d. Ploeg. Het werd een klassiek duel met beiden een “zware” lange vleugel. Omdat de Baarnse dammer over “links” ging aanvallen volgde er een opsluiting van die bewuste vleugel. Evert profiteerde optimaal, kreeg terreinvoordeel en gaf zijn tegenstander geen schijn van kans meer om te ontsnappen.
Ook Frits Stuger is op dreef in dit toernooi en versloeg Hans Loots. Het werd een positioneel gevecht en bleef de stelling lange tijd in evenwicht. Maar op de 34e zet deed Hans de enige foutzet en “gunde” de ADG’er een dammetje. Daarna spartelde de Woerdenaar nog even door maar was natuurlijk kansloos.
Alle andere duels eindigden in een puntendeling. De 2 kampioenen uit 2017 en 2018, resp. uw wandelende reporter (2017) en Bert Roest (2017) werkten aan een oer Hollandse klassieker die lange tijd in evenwicht bleef. In de 2e helft vergreep Bert zich in een positiezet waardoor zijn korte vleugel lam kwam te staan. De dreigingen van ondergetekende leken daarna dodelijk. Maar ook al moest hij een schijfje prijs geven, het was knap van Bert dat hij in een dammeneindspel met 2 schijven achterstand toch nog remise af kon dwingen.
Ook klassiek was te zien op he bord bij Wim Vlooswijk en Paul de Heus. De Hilversummer bracht een dubbele dreiging in het spel: een dam die nog wel te pareren was en een sterk offer met achterloop. Deze mogelijkheid kwam op het bord. Ergens moet het eindspel gewonnen zijn voor Wim, maar Paul verdedigde zich taai en wist zijn stelling toch nog de veilige remisehaven in te loodsen.
Een verbeten strijd was ook te zien tussen Herman van Westerloo en Boudewijn van der Veen. Weliswaar kreeg de Amsterdammer terreinvoordeel maar wat hij ook probeerde, Herman kon geen winnend voordeel vinden. Knappe verdediging van Boudewijn!
Interessant was het treffen tussen Ruud Klaarenbeek en Jan Koerselman. Er kwam flankspel op het bord met een actieve verdediging voor de Utrechter. Hij kreeg daarmee wel wat voordeel en moest Jan secuur spelen om het hoofd boven water te houden. Dat deed hij dan ook met verve en wist daardoor een verdiende puntendeling uit het vuur te slepen.
Knap was de remise van Cor Vonk op Leo v.d. Laan. Er ontstond klassiek waarbij de LDV’er op de 18e verrassend ruilde en zijn centrum prijs gaf. De stellingen kropen vervolgens tegen elkaar aan en werd Leo verrast met een damzetje. De Baarnse dammer had echter compensatie zodat beiden het welletjes vonden en met remise accoord gingen.
Met de 32-28 18-22 opening zette Ben v.d. Linden een flankaanval in tegen Henk Vogelenzang de Jong die hij nog maar net kon “tegenhouden.” Beiden deelden vervolgens was plaagstootjes uit. Maar nadat deze speldenprikjes bedwongen waren werd ook hier de vrede getekend.
veel winstpartijen
In de middagronde werd er weer lustig op los gescoord en vielen er maar liefst 5 beslissingen. Evert v.d. Pol had over geluk niet te klagen. Ik mocht met hem de degens kruisen en kreeg mijn huisvlijtvariant op het bord waarbij de Barnevelder gedwongen werd om in “de hek” te gaan staan. Daarna werd Evert steeds meer de verdediging in gedrukt en keek hij tegen een steeds hopeloze stelling aan. Sterker nog, Evert was gedoemd te offeren ware het niet dat ik op dat moment de blunder van mijn leven maakte. “Deze zet moet ik niet doen want dan combineert Evert er lustig op los,“ was mijn gedachte. Ik onderzocht de andere zetten maar…. tot grote ontsteltenis van mij zelf speelde ik toch de zet die niet mocht. “Moet ik m nog uitvoeren”, vroeg Evert zich verbaasd af die deze “lucky” dankbaar in ontvangst nam. De Barnevelder combineerde naar dam.
Ook Bert Roest deed van zich spreken die Herman van Westeloo versloeg. Er ontstond wederom een pure klassieker en hield gelijke tred. Maar in het ver gevorderde middenspel nam de Amsterdammer (te) veel risico op zijn lange vleugel. Plots werd hij daarom met een drie-om-drie naar dam geconfronteerd. Herman wist er verder geen raad mee en zag aankomen dat het eindspel precies op tempo uit was.
Leo v.d. Laan kreeg steeds meer terreinvoordeel vanuit flankspel tegen Hans Loots. De positionele overmacht werd op den duur zo groot dat er geen houden meer aan was voor de Woerdenaar. Uiteindelijk capituleerde hij dan ook na 57 zetten onder druk van het positioneel geweld.
Ook Frits Stuger deed voor zich zelf nog een duit in het zakje. Tegen Ruud Klaarenbeek ontstond er een gelijkwaardig positioneel gevecht. In een 9 om 9, de stelling was tot dan nog steeds in evenwicht, maakte Ruud een foutieve afruil. De ADG’er was er als de kippen bij om naar schijfwinst te combineren. De rest geloofde Ruud wel.
Ook deelden Wim Vlooswijk en Ton v.d. Ploeg de punten. Op dit bord eveneens klassiek waar Wim op de rechtervleugel de winst probeerde te zoeken. De tempi kwamen echter niet goed uit en was er knap verdedigingswerk van de Baarnse dammer bespeuren. Sterker nog, het was Ton die het initiatief overnam. De stelling werd op den duur echter zo dun dat uiteindelijk tot een vredelievende remise werd besloten.
Boudewijn van der Veen en Jan Koerselman vochten een positionele strijd uit, waarin weinig opzienbarends gebeurde. De remise werd dan ook na de reglemntaire 40 zetten snel overeengekomen.
De langste partij van de dag was te zien bij Paul de Heus en Henk Vogelenzang de Jong. Er ontstond een centrumaanval van de witspeler die echter geen zoden aan de dijk zette. Toch moest Paul secuur spelen dat hem echter wel toevertrouwd was. Naarmate de stelling dunner werd kwam de remisemarge steeds meer in zicht. Uiteindelijk vonden beiden het dan ook welletjes en deden de rest van de schijven ook maar in het doosje.
Foto’s: Harry de Waard en Bert Roest
