Gooi & Eemlanders landen hard
Het Noorden teisterde midden Nederland, met 5-15 kregen de Gooi & Eemlanders behoorlijk klop. Na uitwisseling van de opstellingen, was het duidelijk, onze drie sterkste spelers zaten tegen hun drie zwaksten, daar moest het gebeuren.
Natuurlijk, soms zit het mee, nu zat het voornamelijk tegen. Al na één uur spelen een domper, Maarten Kolsloot overzag een damcombinatie en kon gelijk opgeven. Bij Gerhard de Graaf leek het zo op het oog ook niet florissant, een hem bekende snelle opening, waarin zijn korte vleugel werd kaal geplukt, het gelijk was aan zijn zijde, maar een fout bracht alsnog verlies.
Een degelijke remise van Wim Muijs was voor ons het eerste puntje.
Dat Menko van Dijk het niet kon bolwerken tegen Michiel Kroesbergen was geen schande, Michiel schurkt tegen de Nederlandse top aan en liet na afloop een andere lange variant zien, waarin hij ook had gewonnen.
Dit keer geen wonderlijk herstel van het tiental, ook Jelmer Martens werd langzaam maar zeker van het bord gespeeld en we stonden met 1-9 achter. Met een consequent erin gehouden hekstelling probeerde Cor de Jong zijn tegenstander te verslaan, deze verdedigde zich echter bekwaam en dus niet verder dan een puntendeling.
Ook Eric van Dusseldorp moest dus winnen, in klassiek hield de jonge Fries Floris Tol hem goed in bedwang en gaf geen kans weg.
Met dezelfde tegenstander als vorig jaar, boekte Leo van der Laan weer een goede remise. Vvervolgens wat al lang zichtbaar was, verlies voor Dick Beking, het zoeken naar winst kostte te veel positie en werd hem fataal.
Tot slot na vierenhalf uur spelen remise voor Bertus de Harder die de aanval had gekozen en misschien meer had verdiend, maar in het eindspel kwam het er niet uit.
Met deze uitslag zitten de dammers van Gooi & Eemland tegen de onderkant van de middenmoot aan, over twee weken zou gewonnen moeten worden tegen Drachten, dat nog geen punt heeft.
Zwaar bevochten zege voor ADG
Alweer over de helft van de landelijke damcompetitie, en ADG gaat nog steeds aan kop in de KNDB- eerste klasse. Maar dat had zaterdag jl. heel anders kunnen uitpakken. De Amersfoorters wonnen met het kleinst mogelijke verschil (11-9) van de reserves van Wageningen, maar -om eens een originele sportkreet te gebruiken- “dat had net zo goed andersom kunnen zijn”.
WSDV was op volle oorlogssterkte naar Amersfoort gekomen. Zelfs de ‘invaller’ was getooid met een rating van maar liefst 1076.
Deze trof aan bord 8 Harry de Waard die zijn ploeg op voorsprong zou zetten door een positionele overwinning op Hans Kromhout. Dit keer eens geen flankspel. De tegenstander was duidelijk uit op remise want diverse keren werd er naar achteren geruild. Dat was koren de molen van de ADG-er die de Gelderse dammer steeds meer naar achteren drong. Uiteindelijk won De Waard door een simpele doorbraakfinesse maar de stelling van Kromhout hing op dat moment toch al aan een zijden draadje.
Tot ver in het vierde speeluur gebeurde er daarna van alles, maar dat leidde nog niet gelijk tot een wijziging van de 2-0 tussenstand. Toch zag het er op diverse borden zorgelijk uit voor de thuisclub. Zowel Frits Stüger als Marcel Everloo moesten alle zeilen bijzetten om de druk op hun voorpost te weerstaan.
Of Marcel in de opening een vier om vier ruil nou toeliet of erdoor verrast werd is niet duidelijk, maar het resultaat was wel dat een voorpost geïsoleerd werd. De verdediging van Everloo in deze was in de praktijk echter voldoende. In het middenspel schoof de stand in elkaar en dreigde de WSDV-speler de lange vleugel van de Amersfoorter vast te zetten. De opstoot die Everloo speelde was niet goed en al snel moest hij een schijf offeren, weliswaar met enige compensatie. Marcel verraste vervolgens zijn tegenstander met een meerslagvariant waarbij beide spelers op dam kwamen. De overgebleven schijven stonden voor Everloo echter zo beroerd dat aan verlies niet te ontsnappen viel.
Frits Stüger koos voor de 34-30 opening met opstoot naar veld 24 na zwarts achterloop. De opening wordt niet zoveel meer gespeeld, maar biedt beide spelers de mogelijkheid hun tactische arsenaal te combineren met strategische wendingen. Frits ging fors in de aanval onder het motto: kijken hoe ver ik kan gaan zonder de remisemarge uit het oog te verliezen. Tegenstander Oosting trachtte de aanval af te slaan en Frits’ verdediging uit te putten. Het kan haast niet anders zijn dan dat Oosting ergens kansen op het veroveren van de voorpost heeft laten zitten. Zoals het in de partij ging wist Stüger door behoedzaam tempospel en een stugge verdediging het beste van het spel te krijgen. In het eindspel dwong hij een twee om twee af, en kon daarna over de lange vleugel naar dam opstomen. In een vier om vier bood Frits remise aan hetgeen met graagte geaccepteerd werd. De eindstand is analytisch inderdaad remise, maar ditmaal had de Amersfoorter nog best even door mogen gaan.
Wageningen kwam vervolgens op voorsprong. Fred Ivens, de 74-jarige veteraan van WSDV (nog altijd met een rating van 1317) leverde een uitstekende partij af. De aanval van Ton Bollebakker werd subtiel omsingeld en de Hilversummer in Amersfoortse dienst werd er nagenoeg kansloos vanaf gezet.
Jan de Ruiter nam geen risico en na 41 zetten werd de vrede getekend in een klassiek standje ‘dat toch altijd remise is’. Bij analyse is dat waar, maar achter het bord heerst soms een andere werkelijkheid. In ieder geval stond de Amersfoorter zeker niet minder.
Gerrit de Bruijn liep na zijn winst op Wouter van Beek spinnend van tevredenheid door de speelzaal. En terecht. Na een opening waarin al snel de gebaande paden verlaten werden, kreeg de ADG-er een omsingeling in handen die hij met vaardige hand naar winst wist te voeren.
De tegenstander van Cees Strooper, Robert Jan van Steenbergen, kwam met gedegen spel uit de opening. Vlak daarna gaf hij Strooper echter een cadeautje in de vorm van een aanknopingspunt. Dat leidde langzamerhand tot een onaangename positie voor de WSDV-er. Om verlichting te krijgen ruilde hij zodanig dat hij een voorpost verkreeg. Daarmee zette hij echter de deur open voor
Strooper om alle centrale aanvalsvelden te bezetten. Bij analyse (door clubgenoot Bryan Brank) bleek dat Cees bij de verzilvering te druistig te werk was gegaan, want er was een moment dat met een combinatie remise afgedwongen kon worden. Nadat dit door beiden gemist werd, won Strooper eenvoudig via promotie naar dam.
Bij Nico Kruijswijk tegen Hans Dammingh ging het tot aan de 29e zet gelijk op. Daarna koos Nico een geheel verkeerd plan. Door een tweetal achterwaartse ruilen in het middenspel kreeg zijn tegenstander grip op de stand en het voordeel werd met de zet groter. Toch kreeg de ADG-er op de 45e zet de kans om de partij weer praktisch in evenwicht te brengen. Gek genoeg had hij deze zet wel overwogen, maar zag er toch van af. Daarna werd hij snel gekraakt.
8-8 in de wedstrijd en Wim Martin stond onder forse druk tegen een 13-jarig talent. Terwijl Martin bezig was de schade binnen de perken te houden werd hem in de wandelgangen toegefluisterd: “je moet winnen!”
Onder dank voor de mededeling keek Wim nog eens goed naar de rokende puinhopen van zijn stelling. Tsja, hij kon nog wel op enkele ‘schwindels’ spelen. En dat zou goed uitpakken. Ivar Smijers trapte in het laatste trucje en het afspel naar winst was de Amersfoortse routinier wel toevertrouwd.
10-8 en Bryan Brank nog aan het spelen tegen oud-weerman Harry Otten.
Nu zullen alle grapjes over die tegenstander al wel een keer gemaakt zijn, maar gun een stukjesschrijver ook zijn pleziertje.
Het was rustig weer in de opening. Otten ontweek daar de depressies bekwaam. Gesteund door een hogedrukgebied kreeg Bryan kansen in het middenspel. In het eindspel leek een oceaanstoring Otten fataal te worden, maar met een dreigende finesse kon hij de verdiende puntendeling afdwingen.
Een nipte 11-9 zege voor ADG.
Fraaie zege voor Ons Genoegen Utrecht tegen Lent 14-6 (5-1)
Zaterdag 24 november kwam het uit de hoofdklasse gedegradeerde Lent op bezoek bij Ons Genoegen Utrecht. Dit sterke team liet vanaf het begin van de wedstrijd al de intentie zien, winnen! Daardoor ontstonden er op vele borden scherpe partijen met ook kansen voor de Utrechtenaren.
De eerste die profiteerde was kopman Alfons Ottink. Tegen z’n gewoonte in kwam er geen flank omsingelingsspel op het bord, maar ging het naar gesloten klassiek. Gert van Willigen kreeg de beste kansen, maar door een (gedwongen) Ghestem doorstoot van Alfons raakte hij in paniek. Een onlogische ruil naar de rand stelde Alfons in staat schijfwinst of dam te maken. Gert gaf het direct op (2-0).
Direct daarna was het weer gelijk. Cock van Wijk probeerde een aanval van Steven Wijker te voorkomen, maar slaagde daarin niet. De noodgedwongen omsingeling zag er op het oog nog wel aardig uit, maar in het late middenspel kostte een blunder Cock direct de partij (2-2). Bij analyse bleek er in enkele gevallen nog wel remise in te zitten, maar alle winstkansen waren steeds bij Steven.
Opschudding bij het bord van Lucien Farzan! Ging hij z’n eerste overwinning binnenhalen? Tegenstander Jan Jacobs had een gezonde flankaanval, maar zag een 4-om-3 damcombinatie van Lucien over het hoofd. Jan leek de dam op te sluiten, maar via een volgende lichte combinatie van Lucien ontstond een dammeneindspel met een schijfje meer voor Lucien. Technisch gewonnen, maar in de partij liep het toch tot teleurstelling van Lucien remise (3-3).
Bij analyse bleek dat Lucien na de damcombinatie met een stille zet op slag had kunnen winnen…
Gerard Morsink boekte wel de eerste overwinning van het seizoen. In een laat klassieke stand had hij precies het laatste tempo, waardoor Eep van Manen gedwongen was een wederzijdse doorbraak naar dam te nemen. Deze was remise, maar toen hij z’n dam los liet staan en een ongelukkige tempozet maakte, kon Gerard simpel de dam van Eep van het bord slaan met winst (5-3).
Peter Meijler zette de Utrechtenaren verder op voorsprong. Tegenstander Willem van de Berg zette een scherpe Roozenburg-aanval op het bord, maar maakte daarin wat opbouwfouten. Na de uitwisseling van schijf 28 van wit en 24 van zwart kon Peter rustig afwachten tot Willem een keer naar het centrum moest, maar daarna nam hij tot verbijstering van de omstanders de schijfwinst niet! Willem kreeg weer spel, maar was door alle spanningen toch van slag, verloor later toch een schijf en de partij (7-3).
Lex van Amerongen had het in een klassieke partij moeilijk tegen Gerold Kosman. In het late middenspel met een wederzijdse Ghestemdoorstoot kon Lex zich nog net bevrijden met een combinatie. Daarna was er niet veel meer aan de hand en werd enkele zetten later tot remise besloten (8-4).
Voorzitter Wim Vlooswijk kwam in een halve hekstelling terecht tegen Rob Everts. In het middenspel vlocht Wim een dubbele dreiging in de stand. De damcombinatie onderkende Rob, de doorbraak voor een schijf naar dam niet. Wel had Rob een vangstelling klaar staan, waardoor Wim lange tijd geen dam kon maken. In tijdnood miste Rob een tegencombinatie naar dam met remise. Enkele zetten kon Wim damhalen en won (10-4).
Auke Zijlstra haalde het beslissende punt binnen door remise tegen Marco van Bronswijk. Een saaie partij met veel ruilen, maar het late middenspel schakelde Auke over naar gesloten klassiek en kreeg de beste kansen. Wellicht iets te vroeg tot remise besloten, maar daarmee waren wel de wedstrijdpunten in de pocket!
Arne van Mourik slaagde er niet in de verdediging van Joppe Lemmen te slopen. Die had lange tijd het beste van het spel, maar in de slotfase moest hij toch via een paar offers en doorbraak naar dam remise maken (12-6).
Het wedstrijd kreeg een passend einde voor de thuisclub. Toys Sheoratan speelde vanuit de Keller-variant een heuse Partie-Bonnard. Tegenstander Joop Geurts vond het goede tegenspel en leek Toys in het late middenspel helemaal vast te zetten. Maar Toys had een prachtige combinatie in de stand gevlochten: een 4-om-4 doorbraak naar dam volgde met snelle winst (14-6).
Zo behaalde Ons Genoegen totaal onverwacht de grootste overwinning van het seizoen. In voetbal termen: een sterk aanvallende tegenstander geeft ook ruimte weg en dan is de counter soms dodelijk met een duidelijke 5-1 overwinning tot gevolg!
Zenderstad pakt de draad weer op
Na een maand niet gespeeld te hebben moest Zenderstad zaterdag zijn opwachting maken in en bij Wageningen/Heteren dat maar 1 punt minder had dan Zenderstad. Een team dat bestaat uit een 4-tal jeugdspelers aangevuld met senioren.
Ben van der Linden liet zien dat hij tegen jeugd kan spelen en behaalde een eerste overwinning voor de IJsselsteiners. Ook Gerard Bakker haalde door een combinatie de volle buit binnen.
Een eerste deukje liep Zenderstad op door René Nurmohamed die zijn jeugdige tegenstandster remise moest toestaan. (mag? omdat het René is)
Het deukje werd teniet gedaan door een overwinning van Theo van Londen op Mara Langeveld (subtop dames). Door de tussenstand kon Hans Verhoeven aan bord 1 in een goede stand remise aanbieden.
De stand werd nog rooskleuriger door een fraaie overwinning van Patrick van der Tol tegen Wim van Mourik (kan hij mee komen aanzetten op de club). Jacco Scheper heeft in de wedstrijd het beste van het spel gehad maar kon dit niet in winst omzetten.
Doordat René Nurmohamed en Arie Koster samen reizen is het in die auto een deuk geworden omdat Arie zijn jeugdige tegenstandster een blauwe notering (remise) moest toestaan. (mag? eigenlijk niet omdat het Arie is)
Door het verloop van de wedstrijden speelde Rob de Meij te passief en werd terecht
In het defensief gedrukt met een nederlaag tot gevolg. Mocht Kumar Bihari op bord 3 spelen trof hij juist daar de sterkste tegenstander van Wageningen tegenover zich die te sterk was.
Maar al met al een overwinning die in de poule een derde plaats oplevert.
Gelderse dammers te sterk voor Gooi&Eemland 2
Zaterdag 24 november ontving Gooi &Eemland 2 de dammers van Denk en Zet uit Laren (Gld). Het werd een 7-13 nederlaag voor de gastheren, maar die grote cijfers waren een beetje overdreven. Een gelijkspel had zo maar gekund. Knap was de veilige remise van Lennart Bolks die tegelijkertijd bardienst had. De partij tegen Dinand Stegeman kende weinig hoogtepunten.
Jaap Langerak speelde ook remise tegen Gerrit Roeterdink. Ondanks een voordelige dam kon hij in het eindspel niet verhinderen dat Gerrit uiteindelijk ook een dam kon halen. De nederlaag van Henk Vogelenzang de Jong tegen Alfred van Lenthe was een verrassing. In een zuiver klassiek eindspel was het Henk die een eenvoudige 3 om 3 over het hoofd zag en meteen kon opgeven.
Anne Wouda speelde een wereldpartij tegen de veel sterker geachte Danny Dix. Anne versierde een dam tegen enkele schijven en kwam gewonnen te staan, maar Danny brak door naar dam toen Anne even niet oplette. Toch een mooie remise met blauwe notering voor Anne.
Bert Roest maakte remise tegen Egbert Harkink na een ingewikkeld eindspel. Misschien zat er voor Bert iets meer in.
Hans Loots nam al vroeg een voorpost op veld 28. Nadat tegenstander Tonny Roeterdink deze in het middenspel afruilde, bleef Hans beter staan in het centrum. Totdat hij een simpele 3 om 3 naar dam overzag. Het was meteen uit.
Willem Bor speelde een gelijkwaardige partij tegen Johan Haijtink. In het eindspel wikkelde Willem slim naar remise af.
Levi Duijst was heel goed op dreef tegen de op papier veel sterkere Tonnie Schutte. Leep wist Levi in het eindspel een remise af te dwingen.
Gerard Benning had tegenstander Tom Knapen in de tang in een ingewikkelde partij. Op de 50e zet sloeg Gerard met zijn dam naar veld 26, terwijl er een duidelijke winst was, wanneer hij naar veld 17 zou hebben geslagen. Oftewel, Gerard maakte zijn eindspelspecialisme helaas niet waar. Nu werd het remise.
Huib Poort speelde zijn partij met veel randschijven tegen Johan Beltman. Dat brak hem op in het eindspel. Huib stribbelde nog lang tegen in een ongelijk eindspel maar moest na bijna 5 uur spelen de meerdere erkennen in Johan.